تبیان، دستیار زندگی

6- رعايت نظافت و پاكيزگى ، و لزوم آراستن ظاهر

معلم و شاگرد - آنگاه كه مى خواهند در جلسه درس حضور يابند - لازم است هميشه با وضوء، و پاكيزه از هرگونه كثافت و آلودگى و پليدى باشند. بدن و جامه خويش را نظيف و خوشبو سازند، و به منظور تجليل از مقام علم و دانش ، و رفاه حال حاضران و همنشينان و فرشتگانى (كه پروانه وار، گرداگرد اين محفل مقدس در گردشند) بهترين جامه خود را در بر كنند. و به خصوص اگر جلسه درس در مسجد برگزار شود (رعايت اين نكات شايسته تر است ).به طور فشرده : تمام نكاتى كه در مورد نظافت و پاكيزگى بدن و لباس در شريعت مقدس اسلام درباره همه مردم گوشزد شده است ، رعايت آنها براى معلم و شاگرد شايسته تر و ضرورى تر مى باشد

نقش امام جعفر صادق عليه‏السلام

در تقريب بين مسلمانان و جلوگيرى از تفرقه و انشعاب

  عمروبن عبيد گفت: آن را به شور مى‏گذارم تا مسلمانان پس از رايزنى، فردى را از ميان خود برگزينند.

امام صادق عليه‏السلام فرمود: آيا با همه مسلمانان اعم از فقها و دانشمندان و صلحا و نيكان و قريش و جز ايشان به رايزنى مى‏پردازى؟ عمرو پاسخ داد. آرى با همه مسلمين به شور مى‏نشينم و ميان عرب و عجم فرقى نمى‏گذارم.

اما صادق عليه‏السلام در ادامه سخن چنين فرمود: آيا تو ابوبكر و عمر (خليفه اول و دوم) را تولى مى‏كنى و يا از عملكرد ايشان تبرى دارى؟ عمرو در پاسخ گفت: من آن دو را دوست مى‏دارم و عملكردشان را درست مى‏دانم.

امام فرمود: اگر تو از آن دو و عملكردشان تبرى داشتى مانعى نداشت كه مخالف آنان سخن بگويى ولى پس از آن كه آنها را دوست مى‏دارى و به عملكردشان خرسندى چطور برخلاف روش ايشان رفتار مى‏كنى؟! عمر با ابوبكر بيعت كرد بى آن كه با مردم مشورت كند. سپس ابوبكر هم بدون رايزنى با احدى، خلافت را به عمر برگردانيد و خليفه دوم نيز به هنگام مرگ خلافت را ميان شش تن به شورا گذاشت و از انصار جز شش نفر قرشى را داخل نكرد و درباره اعضاى شورا هم توصيه‏اى كرد كه گمان ندارم تو و ديگر همفكرانت آن را بپذيريد. عمرو پرسيد او چه كرد؟ امام صادق فرمود: او صهيب را فرمان داد كه سه روز با مردم نماز گزارد و آن شش تن به شور بپردازند و جز پسرش احدى در آن رايزنى شركت نكند و خودش حق انتخاب شدن نداشته باشد. عمر تاكيد كرد كه اگر سه روز بگذرد و شورا به نتيجه‏اى نرسد، گردن هر شش نفر زده شود و اگر پيش از سه روز، چهار تن از شش تن وحدت نظر داشته باشند و دو تن ديگر مخالفت كنند گردن آن دو نفر را بزنند. آيا شما با چنين شورايى موافق هستيد؟ و آن را درست مى‏دانيد؟! معتزليان همگى يكصدا گفتند نه ما به چنين شورايى معتقد نيستيم.

امام صادق عليه‏السلام فرمود: اى عمرو! از اين مطلب بگذريم، اگر فرضا مردم با آن كس كه شما براى امامت و رهبرى برگزيده‏ايد، بيعت كردند و حتى دو نفر هم به مخالفت‏با شما برنخاستند، هر گاه به مشركان برخورديد و آنها اسلام را نپذيرفتند و جزيه هم نپرداختند، آيا شما و صاحبتان علم و دانش آن را داريد كه به روش رسول خدا درباره آنان عمل كنيد؟ عمروبن عبيد گفت: البته، آرى. امام فرمود: چه مى‏كنيد؟ عمرو پاسخ داد: آنان را به پذيرش اسلام فرا مى‏خوانيم و اگر امتناع كردند وادار به پرداخت جزيه مى‏كنيم. امام فرمود: اگر مجوسى بودند و اهل كتاب نبودند و يا آتش پرست، گاو و گوساله‏پرست‏بودند و اهل كتاب نبودند، چطور عمل مى‏كنيد؟ عمرو پاسخ داد: كه برابر عمل مى‏كنيم و فرقى ميان آنها نيست. امام صادق‏عليه‏السلام پرسيد: آيا قرآن مى‏خوانيد و با آن آشنا هستيد؟ عمرو گفت: آرى. امام گفت: بخوان، «قاتلوا الذين لايؤمنون بالله ولا باليوم الاخر ولايحرمون ما حرم الله ورسوله ولايدينون دين الحق من الذين اوتوا الكتاب حتى يعطوا الجزية عن يدوهم صاغرون‏» التوبة /92 . يعنى: با كسانى از اهل كتاب كه به خدا و روز آخرت باور ندارند، حرام خدا و رسول را پاس نمى‏دارند و به دين حق نمى‏گروند بجنگيد و قتال كنيد تا با خفت و خوارى جزيه بپردازند.

وحدت عملى

در اين باره از باب مثال عرض مى‏كنم: ما در مكتب اهل‏بيت‏عليهم‏السلام حكمى داريم مبنى بر اين كه «هر كس در نماز بسم‏الله الرحمن الرحيم نگويد نمازش باطل است‏»، و نمى‏توان به او اقتدا كرد ولى با توجه به اين كه برادران حنفى مذهب ما چنين عقيده‏اى ندارند و حمد را بدون «بسم‏الله‏» قرائت مى‏كنند، از ائمه ما در كتاب «وسائل الشيعه‏»، در سه حديث از امام صادق‏عليه‏السلام آمده است كه فرمود: «من صلى خلفهم كان كمن صلى خلف رسول الله‏»، (يعنى; كسى كه پشت‏سر آنان نماز بخواند، مانند آن است كه پشت‏سر رسول خداصلى الله عليه وآله نماز خوانده است)، با اين كه آن امام [جماعت] حنفى «بسم‏الله‏» نمى‏گويد. در حديث ديگرى آمده: «اذا صليت معهم غفرلك بعدد من خالفك - فى قراءة البسملة - و حضر الصلاة فى المسجد»، (يعنى; هر گاه تو با آنان نماز بگزارى، به تعداد كسانى كه در خواندن بسم‏الله با تو مخالفت كرده و در مسجد به نماز ايستاده‏اند، از گناهانت آمرزيده مى‏شود). راوى ديگرى به امام صادق‏عليه‏السلام شكايت مى‏كند و مى‏گويد: «امام جماعت ما در عقيده مخالف با ماست، او همه ياران ما [شيعيان] را دشمن مى‏دارد، [وظيفه ما چيست؟]. امام‏عليه‏السلام فرمود: از سخن وى چيزى بر تو نيست، به خدا سوگند اگر آنچه مى‏گويى راست‏باشد، تو از او به امامت در مسجد سزاوارترى، تو در ورود به مسجد نخستين و در خروج از آن آخرين نفر باش و با مردم خوشرفتارى كن و سخن نيكو بگو. از فرمايش امام صادق‏عليه‏السلام برمى‏آيد كه آن حضرت از سخن راوى و انتقادش خشنود نشده، لذا به او فرمودند: با مردم خوشرفتار باش و نيكو سخن بگو. امام صادق‏عليه‏السلام به راوى ديگرى فرمود: «يا اسحاق! اتصلى معهم فى المسجد؟ قال: قلت نعم، قال: «صل معهم، فان المصلى معهم فى الصف الاول كالشاهر سيفه فى سبيل الله‏» ⁽⁷⁾ ، اى اسحاق، آيا با آنان [مخالفان] نماز مى‏گزارى؟ گفتم: آرى; فرمود: با آنان نماز بگزار، همانا، نمازگزار با آنان در صف اول، مانند كسى است كه در راه خدا شمشير كشيده است. بدين سان وحدت عملى تحقق مى‏يابد.

 كتب مذهبى
اين قوم نيز فرهنگ دينى مكتوب دارد و تعداد 39 كتاب دينى به آنان نسبت داده اند. از جمله يادگارهاى آنان در مساءله شناخت حقيقت وجود، داستان فيلى است كه آن را در جاى تاريكى قرار داده بودند و مردم مى خواستند با دست ماليدن از شكل فيل آگاه شوند و هر كدام قضاوتى نادرست در اين باب مى كردند.

ناشناس

اينقدر سريع مي نويسي که مطالب رو قاطي کردي
چيه فکر کردي بازم برنده اي؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

برادر یا خواهر گرامی و بزرگوار

سلام

نه من زیاد به فکر برنده شدن نیستم ،فقط دلم میخواهد مطالب یا احادیثی را یافتم برای دیگر عزیزان عنوان کنم تا شما علاقه مندان نیز بهره ببرید .

خداوند ناصر و یاور همه در همه حال باشد و آنی ما را به خودمان وا نگذارد .

توفیق شما آرزوی من است

برادر کوچکتان

رامین الهامی

امام صادق (عليه السلام):

معاهدات بين المللي و سياسي

                        2
 

6- در سال 1970 « ويليام راجرز» وزير خارجه آمريكا ، طرحي را مطرح نمود مبتني بر اجراي قطعنامه 242 شوراي امنيت در مورد مصر و اردن ،( برقراري آتش بس سه ماهه در كانال سوئز وساطت سازمان ملل متحد براي حل بحران ). عكس العمل اعراب ( به جز فلسطينی ها ) و اسرائيل مثبت بود و آتش بس پيشنهادي در كانال سوئز عملاً پذيرفته شد.

7- در سال 1972 ، اردن، طرح پادشاهي متحده عرب را عرضه كرد كه هدف از آن متحد كردن شرق و غرب رود اردن ، تحت سلطنت رژیم اردن بود. اين طرح با مخالفت اعراب روبرو گرديد .

8- در سال 1973 كنفرانس ژنو براي حل مسائل خاورميانه تحت رياست مشترك آمريكا و شوروي تشكيل گرديد . اردن و مصر در اين كنفرانس شركت كردند ولي سوريه از حضور در آن خوداري ورزيد .

9- در سال 1977 ، « كارتر » رئيس جمهوري وقت آمريكا ، اصل « زمين در برابر صلح » را اعلام كرد و خواستار الحاق سرزمين فلسطين به اردن شد . پاسخ اعراب مثبت بود و فلسطيني ها احتياط نشان دادند ، ولي اسرائيل موضع منفي گرفت .

10- در سال 1978 ، توافق های كمپ ديويد ميان سادات و اسرائيل با مشاركت آمريكا امضاء شد . در توافقهاي مزبور قطعنامه 242 شوراي امنيت مورد تأييد قرار گرفته و از امضاي پيمان صلح ميان مصر و اسرائيل و اعطاي خودمختاري به ساحل غربي و نوار غزه، سخن به ميان آمده است .

عكس العمل اعراب در مقابل توافق هاي كمپ ديويد شديد بود ، به نحوي كه كنفرانس سران عرب در بغداد تشكيل گرديد و طي آن عضويت مصر در جامعه عرب تعليق شد و مقر جامعه مزبور از قاهره به تونس منتقل شد و مجازات های ديگري عليه مصر در سطح جهان عرب اعمال گرديد. ولي عليرغم آن، سادات به راه مصالحه جداگانه با اسرائيل و نزديكي بيشتر با آمريكا ادامه داد و پيمان صلح بين مصر و رژيم ذكر شده ، در ماه مارس سال 1979 ، امضاء شد .

دستور سجده سهو:
بعد از نماز (در حال نشسته)، بلافاصله نيّت سجده سهو كند و بعد به سجده رود و گويد:
«بسْمِ اللهَ وَ باللهِ السّلامُ عليكَ ايّها النّبي و رَحمةُ اللهِ و بَرَكاتُهُ» يا «بِسم اللهِ و بِاللهِ اَللّهُم صََلِّ عَلي محمّد و آل محمّد». سپس سر از سجده بر مي‌دارد و مي‌نشيند، دوباره به سجده مي‌رود و همان ذكر را مي‌گويد و بعد از آنكه سر از سجده برداشت تَشهّد مي‌خواند و سلام مي‌دهد.

1- امکان تشرف
يكى از دلائلى كه مى توان جهت ممكن بودن تشرف به خدمت حضرت حجة بن الحسن(عليه السلام) از آن بحث كرد وجود دعاهايى است كه در اين باره ذكر گرديده اند مثلا در دعاى عهد آمده است:
«واكحل ناظرى بنظرة منّى اليه»
يعنى خدايا با نگاهى به چهره ى آن عزيز، چشم مرا زينت نما و يا در دعاى ندبه مى خوانيم:
«و أره سيده يا شديد القوى»
يعنى اى كسى كه داراى توان و نيروى شديدى هستى، مولا و آقاى اين عبد را به او نشان ده و همچنين در دعاء بعد از سلامى كه در سرداب مبارك حضرت(72) خوانده مى شود اينچنين آمده است «و أرنا وجهه»يعنى اى خدا صورت و چهره مولايمان را به ما نشان ده.
از تمام اين دعاها و دعاهايى شبيه آن استفاده مى شود كه تشرّف به خدمت آن عزيز نه تنها ممكن است بلكه درخواست آن از خداوند تبارك و تعالى مستحبّ نيز مى باشد البته عدم استجابت آن دعاها نمى تواند دليل عدم امكان تشرّف باشد چرا كه وقتى ائمه(عليهم السلام) (كه از جانب خدا سخن مى گويند) امر به خواندن اين دعاها مى نمايند و خدا نيز در قرآن مى فرمايد:
 «ادعونى استجب لكم»(73)
يعنى از من بخواهيد تا خواسته شما را برآورم، آشكار مى شود كه استجابت درخواست تشرّف به خودى خود ممكن است و عدم آن به دلائل ديگر مى باشد مثل اينكه دعا كننده بعضى از شرائط را رعایت نکرده است.
ديگر دليلى كه براى امكان تشرّف مى توان به آن اشاره كرد، اتفاق افتادن آن است يعنى در طول تاريخِ غيبت با اشخاصى مواجه مى شويم كه موفّق شده اند جمال دلرباى آن عزيز را نظاره كنند. افرادى مانند سيد بحرالعلوم و يا سيد بن طاووس و يا صدها نفر ديگر كه اين توفيق را پيدا كرده اند و به خدمت آن عزيز رسيده اند.
و اين خود يك دليل خدشه ناپذير بر امكان تشرّف است چرا كه وثاقت و صحّت گفتار اين بزرگان را همگان تأئيد كرده اند و آثار اين تشرّفات در چهره و كردار ايشان مشهود بوده است

اماكن تاريخي
از مهمترين اماكن تاريخي، دو كوه حِرا و ثور از كوه هاي مكه است. در غار نخست، رسول خدا(صلي الله عليه وآله) عبادت مي كرد و بر وي وحي آمد و در غار دوم، آن حضرت و ابوبكر در وقت هجرت از مكه در آن پنهان شدند و خداوند اين آيت را فرستاد:{الا تنصروه فقد نصره الله اذا أخرجه الذين كفروا ثاني اثنين إذ هُما في الغار، اذ يقول لصاحبه لاتحزن إنَّ الله مَعَنا}.از مشهورترين اماكن تاريخي نزديك مكه، وادي حنين (يدعان) در بالاي وادي شرائع است كه واقعه مذكور در قرآن در آنجا رخ داد; {ويوْمَ حُنَيْن إذْ أعجبتكم كثرتكم فلن يغن عنك شيئا}.لازم است اشاره كنم كه ميان دو موضع حنين و اوطاس بايد تفاوت گذاشت; چرا كه برخي از مورخان آنها را يك جا تصور كرده اند. اوطاس در شرق سلسله جبال حجاز است كه نزديكترين منطقه مسكوني به آن عشيره است; در غرب وادي عقيق، در نزديكي بركه اي كه در شمالِ متمايل به غربِ آن است.