دعا و زیارت
حضرت امام حسین (ع)
من حاول أمرا بمعصیة الله كان أفوت لما یرجو و أسرع لما یحذر.
بحار الانوار، ج 78، ص 120
كسی كه بخواهد از راه گناه به مقصدی برسد ، دیرتر به آروزیش می رسد و زودتر به آنچه می ترسدگرفتار می شود
سه شنبه 21/12/1386 - 3:25
دعا و زیارت
پپام عاشورا :
فلسفه قیام كربلا، احیاى دین و ترویج نماز وگسترش معنویات ومبارزه با منكرات است . پیروان اباعبدالله ( علیه السلام) با ایمان و عمل و تقوا و جهاد خویش، نشان مىدهند كه این فلسفه را شناخته و آن را پذیرفتهاند و در راه آن تلاش مىكنند
سه شنبه 21/12/1386 - 3:24
دعا و زیارت
امام حسین (ع) :
ای فرزند آدم ، به یاد آور بستر مرگ و خوابگاه قبر خویشتن را، یاد آور هنگامی را كه در پیشگاه عدالت الهی اعضا و جوارحت به زیانت گواهی خواهند داد، روزی را به یاد آور كه قدمها در آن روز می لرزد و دلها در تنگنای سینه فشرده می شود، روزی كه عده ای در آن رو سفید گردند و رازها از پرده برون افتد و میزان عدالت الهی برای سنجش نیك و بد به كار افتد.
یا ابن آدم أذكر مصرعك و فی قبرك مضجعك و موقفك بین یدی الله تشهد جوارحك علیك یوم تزل فیه الأقدام و تبلغ القلوب الحناجر، و تبیض وجوه و تسود وجوه ، و تبدو السرائر، و یوضع المیزان القسط.
ارشاد القلوب ، ج 1، ص 29
سه شنبه 21/12/1386 - 3:22
دعا و زیارت
امام حسین (ع) :
ای فرزند آدم ، به یاد آور مردن پدران و فرزندانت را، كجا بودند و اكنون رهسپار چه جایی شده اند؟ می بینم كه تو نیز به همین زودی به آنان خواهی پیوست و باعث عبرت دیگران خواهی گشت .
یا ابن آدم أذكر مصارع آبائك و أبنائك كیف كانوا و حیث حلوا؟ و كأنك عن قلیل قد حللت محلهم و صرت عبرة للمعتبر.
ارشاد القلوب ، ج 1، ص 29
سه شنبه 21/12/1386 - 3:22
دعا و زیارت
اندیشه سیاسى عاشورا
1- عاشورا حركتى سیاسى با خاستگاه كاملا دینى و از موضع رهبرى و امامت جامعه اسلامى و بر اساس برنامه و چارچوبى از پیش طراحى شده بود. از نخستین روز فرمان به بیعتبا حكومتبنىامیه تا سرانجام شهادت سیدالشهدا (ع)، چند ماه بیشتر به درازا نكشید اما پیشزمینهها و پیامدهاى آن به سالها «پیش» و قرنها «پس» از آن منتهى مىگردد; سالهایى كه مسیر امامت و رهبرى سیاسى و دینى جامعه اسلامى بویژه سرزمینهاى تازه فتح شده، از خطى كه پیامبر اكرم (ص) ترسیم كرده و بارها بر آن تاكید جسته بود منحرف شد و در دوران خلیفه سوم به اوج خود رسید و تلاشهاى چشمگیر امیرالمؤمنین على (ع) و یاران دلسوز حضرت نتوانست همه كجىها را راست و تمام كژىها را درست كند و اینگونه بود كه دوباره «امور» به دست نااهلان و منحرفانى افتاد كه به تعبیر و تاكید امیرالمؤمنین (ع) «ما اسلموا و لكن استسلموا و اسروا الكفر، فلما وجدوا اعوانا علیه اظهروه; هیچگاه اسلام نیاوردند، به اسلام درآورده شدند و كفر را در درون خود پنهان داشتند و همین كه بر آن یاورانى یافتند، آشكارش ساختند.» (نهج البلاغه، نامه 16)
كافران متظاهر به اسلامى كه با برداشتن حكومت علوى از پیش روى خود، اینك قدرت مسلمانان را نیز در خدمتخویش گرفته بودند و شگفت نبود كه علىرغم پیمان خود، مسیر سلطه برگرده مسلمانان و به بردگى كشاندن آنان را براى جوانى خام و تهى از ارزشهاى اسلامى و انسانى، هموار سازند كه در كاخ شاهنشاهى معاویه، كاخ آرزوهاى دیرینه سران قریش و بنىامیه و ابوسفیان را برپا مىساخت و روزى كه خبر مرگ پدرش پیچید، با خامى تمام همه راه را بر خود هموار دید و اینگونه بود كه فرزند پاك پیامبر (ص)، حسین بن على (ع) را میان كشته شدن و یا پذیرش سلطنت وى محدود و محصور ساخت. و شد آنچه شد.
2- قرنهایى كه از فرداى عاشورا آغاز شد و یكى پس از دیگرى آمد و عاشورا همچنان بر دلها حكومت كرد و چون خورشیدى عالمتاب به جانهاى مرده گرمى داد و راه مبارزه با ظلم و بیدادگرى و فساد و فزونطلبى و سلطهخواهى و دفاع از ارزشهاى دینى و اسلامى را روشنایى بخشید. قرنهایى كه «عاشورا» پرچم «احیاى امر» اهل بیت (ع) را هر چند با دشوارىهاى بسیار برافراشت و «كربلا» میعادگاه كسانى شد كه الگوى جامع حاكمیتسیاسى را در امامت و ولایت پیشوایان معصومى مىجستند كه معرفت و عبادت و علم و صبر و حلم و حكمت و شجاعت و ایثار و تدبیر و مدیریت و مردمدارى آنان بدیل نداشته و ندارد. و آنچه در كربلاى سال 61هجرى رخ داد، نمونهاى گویا و جاودانه از این حقیقتبود و هست. بدین سان بود كه كربلا در آن مقطع تاریخ از یك سو عرصهاى شد براى ظهور بالاترین ارزشهاى انسانى و كمالات پیشوایى ربانى در تراز سید شهیدان عالم، حسین بن على (ع) و یاران گلچینشده وى، و از سوى دیگر پرتگاهى براى سقوط گلهاى آدمىزاده در عمق پستى و رذالت و ناجوانمردى. و به همین سان، عاشورا در سالها و قرنهاى پس از خود، در هر مكان، به مثالى روشن و الگویى ماندگار براى رویارویى جبهه حق و باطل درآمد و منطق حسین (ع)، الهامبخش منطق مبارزه با ستم و حقكشى و دفاع از آزادگى و آزادىخواهى و جوانمردى و ثبات قدم در حفظ دین و انجام وظیفه گردید. و این چنین شد كه بهدرستى چون حسین (ع) و در واقع منش و روش و منطق حسین (ع) ذخیرهاى الهى براى بقا و گسترش منطق شیعى و بلكه اساس دین به شمار آمد و آن همه عنایت و تاكید امامان بزرگوار (ع) در حفظ و احیا و ترویج را به خود معطوف ساخت. و آن همه عالمان اسلامى، شیعى و غیر شیعى، بر تثبیت و تبلیغ آن پاى فشردند و در طول تاریخ، همواره تودههاى مسلمان بویژه شیعیان جانانه بر گرد علم آن حلقه زدند و حدیث كربلا و منطق عاشورا را سینه به سینه و نسل به نسل و قرن به قرن، سپردند و اینك چندى نمانده است كه در آستانه آغاز پانزدهمین قرن وقوع آن قیام خونبار قرار گیریم; عاشورایى كه در كمال ناباورى و شگفتى مسلمانان، شهادت و اسارت بهترین دستپروردگان الهى را در خود جاى داد دوستداران اهلبیت (ع) را براى همیشه سوگوار كرد.
3- تردیدى نیستحركتى كه حسین بن على (ع) در ماههاى پایانى سال 60 هجرى از مدینه آغاز كرد، و كاروانى كه او به راه انداخت و منطقى كه وى و یارانش، بشریت را به آن فرا خواندند، ایستایى و خاموشى ندارد و اینك ما در متن یكى از بزرگترین دستاوردهاى آن حركت و آن منطق، قرار داریم.
وقوع انقلاب اسلامى و تشكیل نظام جمهورى اسلامى ایران به رهبرى حضرت امامخمینى «قدس سره الشریف» در چهاردهمین قرن حركت تاریخى و پر اثر عاشورا، سرانجام روشن و دستاورد مباركى از آن حركت الهى و پرتوى از آن خورشید عالمتاب بود و هست. نقشى كه عاشورا و منطق سیاسى و دینى حسین (ع) در شكلگیرى مبارزه و انقلاب و پیروزى آن داشته بر كمتر كسى كه آشناى به تاریخ انقلاب و منطق حضرت امامخمینى باشد پوشیده است. نقشآفرینى عاشورا در انقلاب و پیروزى محدود نمىشود; بقا و تقویت نظام اسلامى و گسترش پیام انقلاب بویژه در سالهاى جنگ تحمیلى، مرهون همین نقشآفرینى است و نباید تردید كرد كه ما همچنان نیازمند منطق حسین (ع) و الگوى كربلا و فرهنگ عاشورا هستیم.
4- عاشورا و فرهنگ برخاسته از آن، در عاطفه و احساسات خلاصه نمىشود و اساسا خاستگاه ا صلى آن، عقلانیت و معرفت دینى و منطق قرآنى است و پیوند عاطفى با عاشورا و حضور قلبى در عرصه كربلا، بیش از هر چیز زمینه فهم منطق حسین (ع) و شناخت اهداف حركت عاشورایى حضرت و الگویى كه از رهبرى دینى و سیاسى ارائه مىدهد را فراهم مىسازد و این چنین است كه زبان «عاطفه» در خدمت قوه «عاقله» قرار مىگیرد و «اشك» عاشق حسین (ع) به «كوثر» زلال معرفت و ولایتحق و حقمداران مىپیوندد و یك قطره آن، دریایى از آتش عذاب الهى را فرو مىنشاند. و از همین روى است كه پیوند عاطفى با كربلا، بیش از آنكه در قالب یك هدف درآید یا عرضه شود، ابزارى براى پیوستن به آنهمه معارف و حقایق و شناخت و دریافت منطق حسینى است. و درست از همین نقطه است كه باید بیش از هر چیز در شناخت منطق عاشورا و روش و منش حسین (ع) و اصحاب وى كوشش كرد و تلاش و همت محافل و مجالس و رسانههاى تبلیغى را به این سمتسوق داد و از انحرافاتى كه مایه تحریف عاشورا و فرهنگ آن مىشود و از كجروىهایى كه موجب گمشدن منطق واقعى حسین (ع) مىگردد پرهیز كرد و پرهیز داد. و انقلاب اسلامى و نظام برخاسته از آن كه همچنان نیازمند منطق عاشورا و روش و منش حسین (ع) است، تنها با شناخت درست و معرفى جامع این منطق و پرهیز از یكسویه نگرى و ایستادگى بر معرفى صحیح آن است كه مىتواند، به این مهم دستیابد و آن را توشه
راه دراز و پرخطر و پرآسیب خود سازد. و در این میان عمدهترین بعد حركت امامحسین (ع) بعد سیاسى و تلاش حضرت براى زوال حكومت نامشروع و كوشش براى حاكمیتیافتن دین و سیاست اسلامى تا سر حد آن همه فداكارى است كه همواره باید به فراخور جایگاه و اهمیتخویش در طرح و تبیین قیام عاشورا مورد توجه قرار گیرد و به عنوان نقطه محورى حركت امام (ع) الهامبخش راه و رویه جامعه انقلابى و اسلامى ما باشد.
سه شنبه 21/12/1386 - 3:21
دعا و زیارت
امام حسین (ع) :
مبادا از كسانی باشی كه از گناهكاری مردم بر آنان می ترسد، اما خویشتن از مكافات عمل خود غافل است ، زیرا خداوند بزرگ از بخشیدن بهشت فریب نخواهد خورد و به اراده خداوند، جز با فرمان برداریش نمی توان به پاداشهایی كه وعده داده است رسید.
إیاك أن تكون ممن یخاف علی العباد من ذنوبهم و یأمن العقوبة من ذنبه ، فإن الله تبارك و تعالی لا یخدع عن جنته و لا ینال ما عنده إلا بطاعته إن شاء الله .
بحار الانوار، ج 78، ص 121
سه شنبه 21/12/1386 - 3:19
دعا و زیارت
امام حسین (ع) :
به شما سفارش می كنم كه تقوا را پیشه خود سازید، زیرا خداوند ضامن شده است كه افراد باتقوا را از آنچه كه مكروه ایشان است ، به آنچه كه خوشایندشان است ، رهنمون شود و "او را از آن جا كه فكر نمی كند، روزی دهد".
أوصیكم بتقوی الله فإن الله قد ضمن لمن اتقاه ، أن یحوله عما یكره إلی ما یحب "و یرزقه من حیث لا یحتسب ".
بحار الانوار، ج 78، ص 121
سه شنبه 21/12/1386 - 3:18
دعا و زیارت
امام حسین (ع) :
شما را به تقوا و خویشتن داری سفارش می كنم و شما را از روزهای خدا (روز قیامت و مرگ و...) می ترسانم و شما را اندرز می دهم . فكر كنید به آن هنگام كه مرگ با آن قیافه هول انگیز و آمدن نامطلوب و طعم ناگوارش ، در روح شما چنگ انداخته و میان شما و عمل فاصله گشته است ، باز هم در طول عمر به فكر تن پروری باشید. می بینم شما را كه مصیبت مرگ ناگهان گریبانگیرتان شده است و شما را از روی زمین به اندرون می كشاند و از بلندی زمین به پستی آن می نشاند و از انس و الفت زمین به سوی وحشت قبر منتقل می سازد و از روشنایی و صفای زمین به درون تاریكی و ظلمت قبر می برد و از صحنه پهناور آن به تنگنای گور می كشاند، به آن زندانی كه نزدیكترین بستگان هم ملاقات ندارند، به جایی كه بیمارش عیادت ندارد و به هیچ ناله و فریادی پاسخ نمی دهند. خداوند ما و شما را بر مشكلات این روز پیروز سازد، و ما و شما را از مجازات آن روز نجات بخشد، و ما و شما را مستوجب پاداش عظیم قرار دهد.
أوصیكم بتقوی الله ، و أحذركم أیامه ، و أرفع لكم أعلامه فكأن المخوف قد أفد بمهول وروده و نكیر حلوله و بشع مذاقه ، فاعتلق مهجكم و حال بین العمل و بینكم ، فبادروا بصحة الأجسام فی مدة الأعمار، كأنكم ببغتات طوارقه فتنقلكم من ظهر الأرض إلی طنها، و من علوها إلی سافلها، و من أنسها إلی وحشتها، و من روحها وضوئها إلی ظلمتها، و من سعتها إلی ضیقها، حیث لا یزار حمیم و لا یعاد سقیم و لا یجاب صریخ . أعاننا الله و إیاكم علی أهوال ذلك الیوم ، و نجانا و إیاكم من عقابه ، و أوجب لنا و لكم الجزیل من ثوابه .
بحار الانوار، ج 78، ص 120
سه شنبه 21/12/1386 - 3:17
دعا و زیارت
امام حسین (ع) :
مردی از انصار خدمت حضرتش آمد كه چیزی از او درخواست نماید. حضرت به او فرمود: "ای برادر انصار، خویشتن را از ذلت درخواست حفظ كن و احتیاج خود را در رقعه ای از كاغذ بنویس كه انشاء الله چیزی از ما دریافت خواهی نمود كه شاد شوی ". سپس مرد انصار برای حضرت نوشت : "یا اباعبدالله ، فلان شخص پانصد دینار از من طلب دارد كه بر من اصرار بسیار می ورزد، با او صحبت بفرمایید كه تا چیزی دستم می آید به من مهلت دهد". همین كه جضرت رقعه او را خواند، وارد منزل شد و كیسه ای بیرون آورد كه مبلغ یك هزار دینار در آن بود، حضرت به او فرمود از پانصد دینار آن بدهی ات را بپرداز و با پانصد دینار باقی مانده ، امور زندگیت را رو به راه كن ، و هیچ گاه انتظار رفع نیازمندی نداشته باش مگر از سه كس : مردی با ایمان و متدین ، یا شخصی جوانمرد، یا مردی شریف و دارای اصل و نسب . اما مرد با دین و ایمان از ترس دینش تو را ناامید نمی سازد. اما شخص جوانمرد، او نیز از جوانمردی خود حیا می كند كه تو را رد نماید. و اما افراد اصیل و نجیب می دانند كه تو برای برآمدن نیازت آبروی خویش را در گرو احسان او گذاشته ای ، نجابت او نمی گذارد كه دست خالی برگردی و روی تو را به زمین نخواهد انداخت ".
جاء رجل من الأنصار یرید أن یسأله حاجة. فقال علیه السلام : یا أخا الأنصار صن وجهك من بذل (بذلة) فی المسألة وارفع حاجتك فی رقعة فإنی آت فیها ما سارك إن شاء الله . فكتب إلیه یا أبا عبدالله إن لفلان علی خمسمأة دینار وقد ألح بی فكلمه ینظرنی إلی میسرة. فلما قرأ (ع ) الرقعة دخل إلی منزله ، فأخرج منها صرة فیها ألف دینار، قال علیه السلام : أما خمسمأة فاقض بها دینك ، و أما خمسمأة فاستعن بها علی دهرك ، و لا ترفع حاجتك إلا إلی أحد ثلاثة: إلی ذی دین أو مروة أو حسب ، أما ذو الدین فیصون دینه ، و أما ذو المروة فإنه یستحیی لمروته ، و أما ذو الحسب فیعلم أنك لم تكرم وجهك أن تبذل له فی حاجتك ، فهو یصون وجهك أن یردك بغیر قضاء حاجتك .
بحار الانوار، ج 78، ص 118
سه شنبه 21/12/1386 - 3:12
ورزش و تحرک
دوشنبه 20/12/1386 - 18:36