تبیان، دستیار زندگی

بنام خدا

در طول تاریخ پس از اسلام براساس آموزه های مکتب تشیع مردم ایران همواره بویژه در دوران غیبت امام عصر(عج ) مطیع علمای دین و مراجع تقلید بودند. تشکیل حوزه های دینی در شهرهای ایران به خصوص شهر قم و حوزه کهن و ریشه دار نجف و ظهور مراجع بزرگ در این حوزه ها و داشتن تعامل و ارتباط هرچه بیشتر مردم با مراجع , زمینه ای را فراهم کرد تا مومنان آزاده رهبران دینی مورد اعتماد خود را مهم ترین مرجع حل وفصل مسائل خویش بدانند. در حوادث واقعه به آنان مراجعه نمایند و حتی برای یک روز هم حاکمیت ستمگران را نپذیرند و از همین نقطه به راهنمایی روحانیون و الهام از آرمانهای اسلامی قدم به قدم گام در راه مبارزه با استبداد و استعمار بگذارند چنانکه در انقلاب اسلامی به رهبری امام خمینی (ره ) اتفاق افتاد. انقلابی که زلزله ای در جهان معاصر ایجاد نمود و جهانیان را به شگفتی واداشت .رهبری این انقلاب را مردی برعهده داشت که شخصیتش در مکتب فقه و فقاهت « فیضیه » شکل گرفته بود. فقیهی فرزانه , عارفی آگاه , فیلسوفی شجاع , ادیبی عمیق , مفسری بینا و سیاستمداری دانا بود. او سیاست و سیاستداری را پیشه خود نمی دانست بلکه آن را وظیفه خود می دانست . کلامی جذاب و فکری پویا داشت . ذهن و زندگیش جامع علم و عمل بود هر آنچه را بر زبان می راند و به هر میزان که از مردم می خواست خود پیش و بیش از دیگران به آن عمل می کرد , اعتقادش چون صخره های سخت , و همتش به بلندای قله ها بود , چون شجره طیبه اندیشه اش از آبشخور فرهنگ قرآن سیراب می شد.شاید بتوان گفت اولین و مهم ترین پیامی که منادی انقلاب و رهبر فرزانه مان به گوش جهان و جهانیان رسانید , چیزی جز خدامحوری و رهایی بی قید و شرط از سلطه شوم استکبار جهانی بویژه آمریکا نبود که این آوای جانبخش بر دلهای آزاداندیشان و مجاهدانی که دردآشنای غربت اسلام و تاریکی انحطاط اندیشه بودند نشست و همچون آهن ربایی جذاب , افکار و اندیشه ها را معطوف به خود ساخت . امام راحل همواره حکومت را برای مردم , با مردم و در خدمت مردم می خواستند و تاکید فراوان بر استقلال و خودباوری داشتند , زیرا مهم ترین عامل موثر در جهت قطع ایادی شرق و غرب و دستیابی به حاکمیت و استقلال چیزی جز خودباوری نیست و این روحیه وقتی بوجود خواهد آمد که تحولی عظیم را در جان و درون خود بوجود آوریم .
وحالا شخصیت این مرد بزرگ از دیدگاه  اندیشمندان خارجى :

پروفسور«میخاییل لمشف‏» نویسنده روس:

امام خمینى (ره) برخلاف رهبران سیاسى قرن حاضر که هر یک داراى استعدادى خاص در یکى از زمینه‏هاى اقتصادى، سیاسى، علمى، فرهنگى، دینى یا حقوقى بوده اند ، توانایى سازماندهى امور در همه حوزه‏ها را داشت پروفسور«میخاییل لمشف‏» افزود: امام خمینى (ره) سیاست را بخش لاینفک دین مى‏دانست و با اراده دینى و الهى علیه ستمگران بپاخاست امام راحل، در تمامى سطوح حیات اجتماعى و سیاسى جامعه، اسلام را به عنوان عامل تعیین کننده در تحولات انقلابى و حمایت کننده ارزش هاى انسانى مطرح کرد .

نلسون ماندلا :

رهبرى منحصر به فرد امام (ره) بود که توانست ‏با دست ‏خالى ، انقلاب اسلامى ایران را به پیروزى برساند

رئیس جمهورى سابق آفریقاى جنوبى ، ضمن تمجید از شخصیت استثنایى امام خمینى(ره) تأکید نمود: «من با دقت آن روزهاى حساس را دنبال مى‏کردم‏».

دکتر «فرانسیسکو اسکودرو بداته‏» رئیس فدراسیون جوامع اسلامى اسپانیا:

«چهره حیات بخش امام خمینى در جهان اسلام، امرى غیر قابل اغماض مى‏باشد و ایشان یکى از بزرگترین شخصیت هاى قرن حاضر محسوب مى‏شوند. وى افزود: انقلاب اسلامى ایران، به رهبرى امام خمینى سبب بروز تحولات و دگرگونی هاى عظیم در جهان اسلام شد و وى چهره جدیدى از اسلام را ارائه کرد. انقلاب ایران ، درس مبارزه علیه بى عدالتى و مقابله با حکومت هاى دیکتاتورى و غیر انسانى را آموخت. »

«احمد جبرئیل» دبیر کل جبهه خلق آزادی فلسطین :
امام خمینى ، کرامت و عزت را به مسلمانان بازگرداند. امام خمینى (ره) با انقلاب اسلامى خود، روحیه انقلابى را به اسلام و عزت و کرامت را به مسلمانان بازگرداند بنیانگذار جمهورى اسلامى، اسلام را از انزوا نجات داد . دیدگاه مرتجعانه، نسبت ‏به این دین مبین را که دشمنان در طول صدها سال ارائه کرده بودند، از میان برد و مقوله"دین افیون ملت ها " را منسوخ کرد و اسلام را در سطح بین المللى به عنوان یک نیاز انسانى در زمینه‏هاى سیاسى، اقتصادى، اجتماعى، مادى و معنوى، مطرح کرد امام خمینى (ره) توانست جهان اسلام را از خواب بیدار کند ، به مسلمانان حیات جدیدى ببخشد امام راحل ثابت کرد که اسلام قادر است ملت هاى مستضعف و محروم را آزاد کرده ، آنان را در برابر کشورهاى استکبارى و طغیانگر به حرکت درآورد امام خمینى ، نشان داد که اسلام در زمان کنونى ، یک عنصر اصلى در تحرک و مقابله مردمى با حکومت هاى ستمگر و فاسد است.
مفتى قزاقستان :
امام خمینى به همه جهانیان تعلق داشت.‏ ایشان نه به ایران و دنیاى اسلام ، بلکه به کلیه جهان تعلق داشت .
وقتى عالمى مى‏ میرد، در واقع جهانى مرده است .

وی امام خمینى (ره) را یک چهره برجسته دینى و سیاسى جهان دانست و گفت: دنیا به نیک از وى یاد کرده و خواهد کرد؛ زیرا او را نه تنها دنیاى اسلام ، بلکه تمام جهان مى‏شناسند . من نیز به عنوان یک انسان و روحانى دینى ، براى او ارزش و احترام فوق العاده ای قائلم ......

دعای حضرت نوح(ع)

 { رَبِّ انصُرْنِی بِمَا کَذَّبُونِ} (1)

در سوره مبارکه مؤمنون امده است:« ما نوح را به سوی قومش فرستادیم . او به مردم گفت:ای قوم من،خدا را بپرستید ، به جز او برای شما خدایی نیست،آیا پروا نمی کنید؟»

گروه کافران هم در جواب گفتند:«نوح مثل خودتان بشر است که می خواهد بر شما برتری جوید،اگر خداوند می خواست پیامبری بفرستد فرشتگانی را به پیامبری می فرستاد ،نوح دیوانه است»

در این هنگام نوح دست به دعا برداشت وگفت:  { رَبِّ انصُرْنِی بِمَا کَذَّبُونِ}{بارالها ،در برابر تکذیب این مردم گمراه مرا یاری کن}}

خداوند می فرماید : {به نوح وحی کردیم که زیر نظر و راهنمایی ما کشتی بساز ،وهرگاه فرمان رسید وآب از تنور فوران کرداز هر یک از حیوانات دو عدد و خانواده و یارانت  را سوار کن ،وهرگاه تو وهمراهان در کشتی مستقر شدید : { الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی نَجَّانَا مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِینَ * وَقُل رَّبِّ أَنزِلْنِی مُنزَلاً مُّبَارَکاً وَأَنتَ خَیْرُ الْمُنزِلِینَ}{حمد برای خداییاست که ما را ازدست ستمکاران نجات داد.وبگو:بارالها !مرا در منزلگاهی مبارک جای بده زیراتو بهترین فرود آورندگانی.} (2)

واژه [مُنزل ] در آیه مبارکه ممکن است اسم مکان باشد ،یعنی بعد از پایان گرفتن طوفان ،کشتی ما را در سرزمینی فرود آور که دارای برکات فراوانی باشد وما بتوانیم با آسودگی خاطر به زندگی خود ادامه دهیم.

و همچنین ممکن است مصدر میمی باشد ،یعنی مارا بطرز شایسته ای فرود آور ؛چرا که بعد از پایان گرفتن طوفان به هنگام نشستن کشتی بر زمین ، خطرات زیادی این سرنشینان را تهدید میکرد،مانند نبودن جای مناسب برای زندگی ،کمبود غذا ،انواع بیماری ها ،و.... لذا نوح پیغمبر (ع)   از خدا میخواهد که اورا بنحوی سالم وشایسته بر زمین فرود بیاورد.

پیامبر گرامی اسلام(ص) به حضرت علی (ع) فرمود : «ای علی ،هرگاه در جایی منزل کردی بگو: اللّهم أَنزِلْنِی مُنزَلاً مُّبَارَکاً وَأَنتَ خَیْرُ الْمُنزِلِینَ:چرا که خیر وخوبی آن منزل روزی تو میشودو شرّو بدی آن از تو دور می شود».(3)

1:مؤمنون  آیه 23

2: مؤمنون  آیه28  -29

3:تفسیر صافی ج 3 ص 399

بنام خدا

همه ما دوست داریم در درون ما یک شوق وعلاقه خاصّی نسبت به قرآن این چراغ هدایت برای بشریت ایجاد گردد بنحوی که  در طول تمام زندگی ،این کتاب الهی  را در کنار خود احساس کنیم و بعنوان  آرامبخش ما در گذر زندگی و بهترین مسکّن برای درد ما (از هر جنبه ای )  ‏قرار بگیرد.یکی از چیزهایی که باعث میشود تا شور و اشتیاق قرآنی در انسان زیاد شده و بیشتر به سمت این کتاب الهی کشیده شود، شناخت و معرفت پیدا کردن به این کتاب الهی است، زیرإ هر چه شناخت و معرفت انسان نسبت به قرآن بیش‏تر شود،  گاهم‏های بیش‏تری را به سمت آن خواهد برداشت. وقتی انسان با این کتاب الهی مأنوس و آن را تلاوت نماید جاذبه فوق العاده آن،او را جذب کرده و در جنگ درون، یعنی جهاد اکبر،به او کمک میکند. قرآن برای تقویت اراده انسان و رفع غم‏ها واضطراب ونگرانیها بسیار عالی و مفید است و باعث میشود که صفات رذیله در انسان از بین برود، چرا که "شفاء لها فی الصّدور" (نمل/69) میباشد.
قرآن نور است: "قد جائکم من اللَّه نور و کتاب مبین؛ (حدید/16) وقتی قرآن خواندی دلت نورانی میشود. غم و غصه، نگرانی و اضطراب خاطرات از بین میرود، به تو نیرو میدهد و اراده ات را قوی میکند اگر چه معنای آن را ندانی. مهم‏تر از همه این که قرآن مجید بهترین راه را برای انسان نشان داده. و بالاترین هدایت‏ها را در خود دارد؛ زیرا میفرماید: "انّ هذا القرآن یهدی للّتی هی أقوم" (اسراء/9) در نتیجه وقتی انسان این معانی را بفهمد، به سوی قرآن کشیده میشود، لذا باید چند نکته را در ذهن کنجکاو خود لحاظ کنیم تا هدایت قرآنی را در زندگی خود کسب کنیم:

 اولاّ شناخت و معرفت لازم و مفیدی نسبت به این معجزه جاودان پیامبر(ص) پیدا نماییم.

ثانیاً زندگانی معصومین (ع) و توصیه و سفارش‏های آن بزرگوار را نسبت به قرآن مجید مطالعه کنیم تا به عظمت و ارزش این کتاب بیش‏تر پی ببریم.

 ثالثاً نوارهای قرآنی قاریان بزرگ و مشهور را تهیه و یا گوش فرا دهیم تا لذت شنیدن قرآن را از طریق شنیدن و تلاوت کردن به دست آورده و بیشتر به سمت قرآن کشیده شویم.

دعاهای حضرت ابراهیم خلیل الله(ع)

رَب هَب لى حُکماً وَ أَلْحِقْنى بِالصلِحِینَ

حضرت ابراهیم(ع) یکی از پیامبران بزرگ الهی می باشد که از برجستگان دعوت به توحید در طول تاریخ وپدر بسیاری از پیامبران می باشد.

در زمانی برانگیخته شد که مردم سخت در بت پرستی بودند وبت های گوناگونی را پرستش می کردند.آن حضرت با مردم گفتگو می کرد و بی خا صیّتی و پوچی بت ها را بر آنان شرح میداد . آنان در برابر سخنان حکیمانه ابراهیم خلیل الله (ع) تنها یک حرف داشتند و آن این بود که{ پدران ما اینگونه می کردند  وما هم به را آنان می رویم...}

این منطق آنها بود منطق  پیروی از گذشتگان ، هرچند که کارشان اشتباه بوده باشد.

ابراهیم گفت:: خداوند آن است که پروردگار هستی است .او که مرا آفرید وهدایتم می کند .او که مرا طعام و نوشیدنی میدهد وهر گاه بیمار شدم شفایم میدهد .او که مرا میمیراند و سپس زنده می کند .او که امیدوارم در روز قیامت گناه مرا بیامرزد...

تقدیم به او که آمدنی است (عج الله)

دریاتبارمن! تمام گسترایت سبز 

توفان سوارمن! طلو ع خنده هایت سبز

هوهوی باد...این شیهه اسب ظهور توست!

می بینم از اینجاجهان درپیش پایت سبز

یک سوره از قرآن چشمت راتلاوت کن

ای بی نهایت های عرش ازربنایت سبز!

امروز ، ماییم وهجوم وحشی پاییز

فردا،زمین درزیر چتر دستهایت سبز!

می پرسم از صحرا عبور ناگهانت را

می پیچد ازمرز شقایق ها صدایت سبز

آویختم برماه ،فانوس نگاهم را

می خوانمت آه ای گل خورشید! جایت سبز!

محرومیت خودساخته

محرومیت نتیجه ی وانهادن امام

یکصد و بیست و چهار هزار پیامبر آسمانی برای هدایت بشر ماموریت یافتند.

واکنش انسانها در برابر این سفیران نور چه بود؟

برخی را با اره به دو نیم کردند! بعضی دیگر را زنده زنده در آتش سوزاندند! برخی را

مظلومانه سر بریدند! دسته ای را مجنون و ساحر نامیدند و مابقی را تکذیب کردند و

به جز اقلیتی مومن به آنها ایمان نیاوردند!

حاکمان جور نیز یازده امام مظلوم و معصوم شیعه را. یکی پس از دیگری مظلومانه و

غریبانه به شهادت رساندند.

در این زمان. تنها و تنها یک گزینه پیش روی بشریت قرار دارد. فقط یک منجی برای

انسانها باقی مانده است. راه نجات دیگری فراروی بشریت متصور نیست. باید به

ذخیره ی خدا در روی زمین که وارث کمالات انبیا و اولیای الهی و خلاصه و عصاره ی

آنهاست پناه برد و به ساحت آن امام همام که هادی مهدی است. تمسک جست.

یکی از بزرگترین دردها این است که نسل به نسل جامعه ی شیعه به غیبت امام خو

گرفته و مطلبی با این اهمیت برایش عادی شده است. خیلی ها گمان می برند که

غیبت امام عصر علیه السلام و استمرار آن از مقدرات حتمی بوده و اعمال و کردار

مخالفین و موافقین آن حضرت در اصل غیبت و طول کشیدن آن بی تاثیر است!!!

تعجیل در فرج امام زمان صلوات

مولای من! آرزو داشتم مرا عبدالمهدی می‌نامیدند. دوست داشتم از همان اوّل،

اذن عشق تو را در گوشم زمزمه كرده بودند. ای كاش از ابتدا مرا برای تو نذر كرده،

حلقه‌ی غلامی‌ات را بر گوشم افكنده بودند! كاش كامم را با نام تو برمی‌داشتند و حِرز

تو را همراهم می‌كردند!

مهدی جان! دوست داشتم با نام نامی تو زبان باز می‌كردم. ای كاش آن اوایل كه

زبان گشودم، نزدیكانم مرا به گفتن یا مهدی وا می‌داشتند!

ای كاش مهدكودكم، مهد آشنایی با تو بود. كاشكی در كلاس اوّل دبستان،

آموزگار، الفبای عشق تو را برایم هجّی می‌كرد و نام زیبای تو را سرمشق دفترچه‌ی

تكلیفم قرار می‌داد.

 در دوره‌ی راهنمایی، هیچ كس مرا به خیمه‌ی سبز تو راه‌نمایی نكرد.

در سال‌های دبیرستان، كسی مرا با تو كه مدیر عالم امكان هستی پیوند نزد.

در كتاب جغرافی ما، صحبتی از این نشد كه تو در كنار ما زندگی می‌كنی!

در كلاس تاریخ، كسی مرا با تاریخ غیبت و تنهایی تو آشنا نساخت.

در درس دینی، به ما نگفتند باب الله تویی.

دریغ كه در كلاس ادبیّات، چهره‌ی مهربان تو را برایم به تصویر نكشیدند!

چرا موضوع انشای ما، به جای (( علم بهتر است یا ثروت))، از تو و از ظهور تو و

روش‌های جلب رضایت تو نبود؟! مگر نه بی‌تو، نه علم خوب است و نه ثروت؟

كاش در كنار زبان بیگانه، زبان گفت‌وگو با تو را نیز كه آشناترین و دیرین‌ترین مونس

فطرت‌های بشر است به ما می‌آموختند! ای كاش وقتی برای آموختن یك زبان خارجی

به زحمت می‌افتادم به من می‌گفتند: او تمامی زبان‌ها و گویش‌ها و لهجه‌ها ... و

حتی زبان پرندگان را می‌داند و می‌شناسد^۱.

 ۱- ابوهاشم جعفری، از یاران امام علی‌النقی علیه‌السلام، نقل می‌كند: خدمت آن حضرت مشرّف شدم. امام علیه‌السلام به زبان هندی سخن گفت و من نتوانستم به خوبی پاسخ دهم. در پیش روی آن حضرت سطل كوچكی بود كه پُر از سنگ‌ریزه بود. امام های علیه‌السلام یكی از سنگ‌ریزه‌ها را برداشت و در دهان مبارك خود نهاد و مقداری آن را مكید. سپس آن را به من مرحمت فرمود. آن را در دهان گذاشتم. به خدا قسم، از نزد آن حضرت برنخاستم مگر اینكه به هفتاد و سه زبان می‌توانستم سخن بگویم كه یكی از آنها هندی بود. (القطره ۱: ۶۷۵، به نقل از مناقب ابن‌شهر آشوب ۴: ۴۰۸ و كشف الغمّه ۲: ۳۹۷.

اباصلت نیز می‌گوید: حضرت رضا علیه‌السلام با مردم به زبان خودشان صحبت می‌كرد. پس از تعجّب من فرمود: (( ای اباصلت، من حجّت خدا بر مردم‌ام و خداوند كسی را حجّت قرار نمی‌دهد كه زبان آنها را نداند...)) (بحارالانوار ۲۶: ۱۹۰)