تبیان، دستیار زندگی

ღღღღ

یادمان باشد ...

یادمان باشد اگر شاخه گلی را چیدیم ... وقت پرپر شدنش سوز و نوایی نکنیم

پر پروانه شکستن هنر انسان نیست ... گر شکستیم ز غفلت ، من و مایی نکنیم

یادمان باشد سر سجاده عشق ... جز برای دل محبوب دعایی نکنیم

یادمان باشد اگر خاطرمان تنها ماند ... طلب عشق ز هر بی سرو پایی نکنیم

ღღღღ

ღღღعشق کنار هم ایستادن زیر باران نیست...!!! عشق این است که یکی برای دیگری

چتر شود و دیگری هرگز نفهمد چرا خیس نشدღღღ

ღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღ

تو که در باور مهتابی، عشق رنگ دریا داری فکر امروزت باش به کجا می نگری زندگی ثانیه ایست وسعت ثانیه را می فهمی، می شود مثل نسیم بال در بال پرستو بوسه بر قلب شقایق بزنیم. بدونت تنها نیست تو خدا را داری و من آرامش چشمان تو را

ღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღღ

با باور تو باور کرده ام که خوشبختم ، و لحظات عاشقی برایم زیباست....با بودن تو احساس کردم آن گمشده را که مدتها در جستجوی او بودم پیدا کرده ام.............ولی حالا..........كجایی؟

صدا كن مرا كه صدایت زیباترین نوای عالم است صدا كن مرا كه صدایت قلب شكسته ام را تسكین میدهد صدا كن مرا تا بدانم كه هنوز از یاد نبرده ای مرا نشسته ام تا شاید صدایم كنی صدایم كنی ومحبت بی دریغت را نثارم كنی

این عشقی که به من بخشیدی برای همیشه زنده خواهد ماند تو همیشه آنجا

هستی ،هنگامیکه فرو افتم ضعف مرا می ستانی و به من نیرو وقدرت می بخشی

 و برای همیشه دوستت خواهم داشت و در کنارت می مانم همچو فانوسی در تاریکترین

 شبها بالهایی خواهم بود، که در طول پرواز یاری ات خواهم کرد و در طوفان

 سر کش ،سر پناهی برای تو خواهم بود

یاد تو مثل خورشیدی در شبهای تنهایی ام می درخشد و همه ی ستارگان را مجاب می کند وقتی تو باشی ، شب قابل تحمل است . تو یک رویای ندیده ای . سر به دیوار مهرت می گذارم و پشت نرده های خیال یک آرزو آنقدر می نشینم و آنقدر می نویسم تا ...

در کلبه کوچک قلبم ،برایت، مرکبی از غرور و محبت مهیا می کنم تا تکسوار دریای بی انتهای عشقم گردی .اگر رفتی و مقصد گمشده را نیافتی تو را به خدا سوگند می دهم به کلبه کوچک قلبم بازگردی ! چشم به راه توام ...

می خواستم بروم تا انتهای عدم ، می خواستم نیست شوم ، گم شوم.قلب شیشه ای غرورم افتاد و شکست . حتی آهی نکشیدم چون زندگی را با حضور تو دوست دارم . تو را قسم می دهم به شبنم های شفاف ، به صداقت یاس ، تو را قسم می دهم به پاکی و محبت که بمانی تو را قسم می دهم به آب و آیینه که بمانی ... همه رفتند ، تو بمان ...

مگذار که عشق ، به عادت دوست داشتن تبدیل شود! مگذار که حتی آب دادن گل های باغچه به عادت آب دادن گل های باغچه تبدیل شود ! عشق ، عادت به دوست داشتن و سخت دوست داشتن دیگری نیست . پیوسته نو کردن خواستنی است که خود پیوسته خواهان نو شدن است و دگرگون شدن تازگی ، ذات عشق است و طراوت ، بافت عشق چگونه می شود تازگی و طراوت را از عشق گرفت و عشق همچنان عشق بماند.