تبیان، دستیار زندگی

به گزارش سرویس دین و اندیشه خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، امام علی(ع) در پاسخ به این سوال که چه چیزهایی مانع تقوا و پرهیزگاری انسان می‌شود، می‌فرمایند: " جای گرفتن تقوا، در دلی که شیفته دنیا باشد، حرام است1".

ایشان همچنین می‌فرمایند: "به خدا قسم هیچ بنده‏‌ای را نمی‌شناسم که تقوایش سودمند باشد، مگر این که زبانش را نگهدارد2".

مولای متقیان و اسوه پرهیزگاری بشریت در جای دیگر می‌فرمایند: " کسی که دشمنی ورزد، نمی‌تواند از خدا پروا داشته باشد3".

امام علی(ع) درباره این که تقوا داشتن چه کسی را خشنود می‌سازد؟ چنین فرمودند: " تقوا نهایت خشنودی خداوند از بندگان خود و خواسته او از آفریدگانش می‌باشد4".

پیامبر خدا(ص) نیز درباره این که کار همراه با تقوا چه جایگاهی دارد؟ فرمودند: "به عملِ با تقوا بیشتر اهتمام داشته باش، تا به عملِ بدون تقوا؛ زیرا هیچ عملی که با تقوا توأم باشد اندک نیست، چگونه اندک باشد عملی که پذیرفته می‌شود! چون خداوند عز و جل می‌فرماید: «جز این نیست که خداوند از تقوا پیشگان می‌پذیرد5".

منابع:

1- غررالحکم: 4904 منتخب میزان الحکمة: 606

2- نهج‌البلاغة: الخطبة 176 منتخب میزان الحکمة: 606

3- نهج‌البلاغة: الحکمة 298 منتخب میزان‌الحکمة: 606

4- غررالحکم: 3620 منتخب میزان‌الحکمة: 604

5- المائدة: 27. بحارالأنوار: 70 / 286 / 8 منتخب میزان‌الحکمة: 604

به گزارش خبرنگار دین و اندیشه خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، پیامبر (ص) نسبت به زشتی‌ها و زیبایی‌های اخلاقی دقیقا اینگونه بود، چون اخلاق خوش هم مثل رایحه است.

«یحسن الحسن و یقبح القبیح»

یعنی اگر کسی اخلاق زیبایی داشت پیامبر(ص) او را تحسین می‌کرد و اگر کسی اخلاق زشتی داشت آن را تقبیح می‌کرد، البته با لطف و لطافت و نرمش و مدارا:

«کان خلق رسول‌ الله دینه»

اخلاق پیامبر (ص) مثل باران سحرگاهی بود،‌ که نم‌نم و آرام می‌بارد و طراوتی خاص به گل و گیاه و هوا می‌بخشد.

منبع:

برگرفته از کتاب "سلوک باران" اثر حجت‌الاسلام محمد رضا رنجبر، ج اول، چ اول 1388

انتهای پیام

به گزارش خبرنگار دین و اندیشه خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، بنا بر گفته امام خمینی‌(ره) «انسان باید در همه موارد، از حیله‌های نفسانی ایمن نباشد و با کمال دقت و احتیاط مشی (رفتار) کند و درصدد عذرتراشی نباشد که یکی از موارد استثناء را بدست آورده و به عیب‎جویی و بذله‌گویی سرگرم شود. حیله‌های نفسانی بسیار دقیق است، ممکن است انسان را از راه شرع گول زند و در هلاکت بیفکند. ولی انسان باید در نظر داشته باشد که آیا غیبت او به خاطر خداوند است یا انگیزه او سیراب کردن نفس خویش و خنکی دلِ خویش است»(1)

در مواردی، غیبت کردن جایز است که به بعضی از آنها اشاره می‌کنیم:‌

1- در مقام مشورت در کارهای مهم، یعنی اگر شخصی درباره‌ی دیگری مشورت خواست، ما می‌توانیم عیب‌های آن فرد را به مشورت کننده بگوییم.

2- برای رد سخن و عقیده‌ی باطل اشخاصی که دارای چنین اعتقاداتی هستند، نقل سخن و عیب سخن آنها جایز است، تا مبادا مردم دنباله‌رو آنها شوند.

3- برای گواهی دادن نزد قاضی، باید حقیقت را گفت گرچه غیبت باشد.

4- برای اظهار مظلومیت و بیان کردن ظلم ظالم مانعی ندارد.

5- کسی که بدون حیا و آشکارا گناه می‌کند، غیبت ندارد.

6- برای رد ادعای پوچ، غیبت مانعی ندارد. کسی که می‌گوید: من مجتهدم، دکترم، سیدم، و ما می‌دانیم که او اهل این صفات نیست، جایز است به مردم آگاهی دهیم تا فریب نخورند.

منابع:

(1) www.andisheqom.com (چهل حدیث، امام خمینی(ره)، باب غیبت)

کتاب دقایقی با قرآن، تالیف حجت‌الاسلام والمسلمین محسن قرائتی، ناشر مرکز فرهنگی درس‌هایی از قرآن، نوبت چاپ پانزدهم زمستان سال 1390

انتهای پیام
ر

به گزارش سرویس دین و اندیشه خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، شاید این سوال برای ما پیش بیاید که "چگونه می‌توانیم کریم‌ترین مردم باشیم" این موضوع را در میان رهنمودها و سخنان گهربار پیشوایان دین جستجو می‌کنیم.

پیامبر خدا(ص) در پاسخ به مردی که عرض کرد: دوست دارم گرامی‌ترین مردم باشم، فرمودند: "هرگز از خدا نزد خلق شکایت مبر، تا گرامی‌ترین مردم باشی1".

امام سجّاد(ع) پیشوای چهارم شیعیان در توصیف خصوصیات شخص کریم می‌فرمایند: "کریم به‏ بخشش خود می‏‌بالد و لئیم به دارایی خویش می‏‌نازد2".

امام علی(ع) نیز درباره این که چه کسی بزرگوار نیست؟ فرمودند: " کسی که بدی را به نیکی پاسخ ندهد، از بزرگواران نیست3".

منابع:

1- کنزالعمّال: 44154 منتخب میزان‌الحکمة: 488

2- الدرّة الباهرة: 27 منتخب میزان الحکمة: 488

3- غررالحکم: 8958 منتخب میزان الحکمة: 488

انتهای پیام

به گزارش خبرنگار دین و اندیشه خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، آیه 1 از سوره «انبیاء» از جمله آیات قرآن کریم است که در مورد روز قیامت سخن می‌گوید:

«اقْتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمْ وَهُمْ فِی غَفْلَةٍ مُعْرِضُونَ»

"(زمان) حساب مردم نزدیک شده است، در حالی که آنان در بی‌خبری، (از آن) روی گردانند"

بر اساس آنچه که از آیات به دست می‌آید باید گفت که:

1- همه افراد مورد سوال قرار می‌گیرند.

«فَلَنَسْأَلَنَّ الَّذِینَ أُرْسِلَ إِلَیْهِمْ وَلَنَسْأَلَنَّ الْمُرْسَلِینَ »

"به یقین، (هم) از کسانی که پیامبران به سوی آنها فرستاده شدند سوال خواهیم کرد، (و هم) از پیامبران سوال می‌کنیم"

(سوره «اعراف» آیه 6)

2- تمامی اعمال مورد محاسبه قرار می‌گیرد.

«وَلَتُسْأَلُنَّ عَمَّا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ»

"یقینا شما از آنچه انجام می‌دادید، بازپرسی خواهید شد"

(سوره «نحل» آیه 93)

3- همه احوال مورد رسیدگی قرار می‌گیرد.

«إِنْ تُبْدُوا مَا فِی أَنْفُسِکُمْ أَوْ تُخْفُوهُ یُحَاسِبْکُمْ بِهِ اللَّهُ»

"اگر آنچه را در دل دارید، آشکار سازید یا پنهان، خداوند شما را بر طبق آن، محاسبه می‌کند"

(سوره «بقره» آیه 284)

4- از همه اعضای بدن انسان سوال خواهد شد.

«وَلَا تَقْفُ مَا لَیْسَ لَکَ بِهِ عِلْمٌ ۚ إِنَّ السَّمْعَ وَالْبَصَرَ وَالْفُؤَادَ کُلُّ أُولَٰئِکَ کَانَ عَنْهُ مَسْئُولًا»

"از آنچه به آن آگاهی نداری، پیروی مکن، چرا که گوش و چشم و دل، همه مسوول‌اند"

(سوره «اسراء» آیه 36)

5- از نعمت‌های الهی سوال می‌شود.

«ثُمَّ لَتُسْأَلُنَّ یَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِیمِ»

"سپس در آن روز (همه شما) از نعمتهایی که داشته‌اید بازپرسی خواهید شد"

(سوره «تکاثر» آیه 8)

6- تمامی کارها را در هرکجا و به هر اندازه که باشد، حاضر خواهند ساخت.

"إِنْ تَکُ مِثْقَالَ حَبَّةٍ مِنْ خَرْدَلٍ فَتَکُنْ فِی صَخْرَةٍ"

"اگر به اندازه سنگینی دانه خردلی (کار نیک یا بد) باشد و در دل سنگی یا در (گوشه‌ای از) آسمان‌ها و زمین قرار گیرد، خداوند آن را (در قیامت برای حساب) می‌آورد"

(سوره «لقمان» آیه 16)

در اولین سوال، از نماز خواهند پرسید و به حساب امور مهمی چون؛ جوانی، عمر، راه کسب درآمد و هزینه آن و به ویژه رهبری و ولایت خواهند پرداخت و همین بس که خدا، خود حسابرس خواهد بود.

«وَکَفَیٰ بِنَا حَاسِبِینَ»

"و کافی است که ما حساب کننده باشیم"

(سوره «انبیاء» آیه 47)

منابع:

کتاب دقایقی با قرآن، تالیف حجت‌الاسلام والمسلمین محسن قرائتی، ناشر: مرکز فرهنگی درس‌هایی از قرآن، نوبت چاپ پانزدهم زمستان سال 1390

انتهای پیام

عن الرضا - علیه السلام -:انما جعلت الجماعة لئلا یكون الاخلاص و التوحید و الاسلام و العبادة لله الا ظاهرا مكشوفا مشهورا؛ نماز جماعت قرار داده شده است ، تا اخلاص و یگانگى و اسلام و عبادت براى خداوند آشكار، باز و ظاهر باشد.
(وسائل الشیعه ، ج 5، ص 372. بحارالانوار، ج 88، ص 12)

ثواب پشت سر عالم

قال رسول الله - صلى الله علیه وآله - :من صلى خلف عالم فكانما صلى خلف رسول الله ؛ كسى كه پشت سر عالم نماز به جا آورد، مانند كسى است كه پشت سر پیغمبر خدا نماز خوانده است .
(بحارالانوار، ج 88، ص 119)

اسامى و القاب حضرت مهدى (عج)

مرحوم ثقة الاسلام نورى در بیان اسماء شریفه امام عصر ( علیه السلام ) ، با استناد به آیات و روایات و كتب آسمانى پیشین و تعبیرات راویان و تاریخ نگاران تعداد یكصد و هشتاد و دو اسم و لقب براى حضرت مهدى ( علیه السلام ) ذكر می كند و مدعى است كه در این مقام ، از استنباط هاى شخصى و استحسان هاى غیر قطعى خوددارى نموده است كه در غیر این صورت چندین برابر این اسماء و القاب ، قابل استخراج از كتب مختلفه بود . كه از آن جمله است : محمّد ، احمد ، عبداللّه ، محمود ، مهدى ، برهان ، حجّت ، حامد ، خلف صالح ، داعى ، شرید صاحب ، غائب ، قائم ، منتظر و ... .

كنیه هاى آن حضرت عبارتند از : ابوالقاسم ( هم كنیه پیامبر ( صلى الله علیه و آله وسلم ) ) ، ابوعبداللّه ، اباصالح كه مرحوم نورى ابو ابراهیم ، ابوالحسن و ابوتراب را نیز از كنیه هاى ایشان شمرده است .
در اینجا به ذكر پاره اى عناوین و صفات كه در ضمن زیارت هاى مختلفه و ادعیه مربوط به حضرت مهدى (عجل الله فرجه الشریف ) مورد تصریح قرار گرفته است اشاره داریم ، با این امید كه دقّت و تأملى در آنها ، ما را با شئونات مختلفه آن بزرگوار آشنا ساخته و مقاماتى را كه غالبا از لسان معصومین ( علیهم السلام ) در ضمن این دعا ها و زیارت ها براى امام دوازدهم (عج) بر شمرده شده برایمان روشن تر سازد .
قابل ذكر اینكه تمام این عناوین و اوصاف بطور خاص در مورد حضرت مهدى (عج) وارد گردیده ، اگر چه بسیارى از آنها در مورد سایر امامان بزرگوار اسلام ( علیهم السلام ) نیز می تواند مصداق داشته باشد .
دیگر اینكه ، آنچه ذكر می شود نه به ادّعاى اسم یا لقب آن حضرت ، بلكه به عنوان بهرهورى از تعابیر موجود در نصوص زیارت و دعاست ، اعم از اینكه واژه اى مفرد یا جمله اى توصیفى باشد .

بقیّة اللّه : باقیمانده خدا در زمین .
خلیفة اللّه : جانشین خدا در میان خلایق .
وجه اللّه : مظهر جمال و جلال خدا ، سمت و سوى الهى كه اولیاى حق رو به او دارند .
باب اللّه : دروازه همه معارف الهى ، درى كه خدا جویان براى ورود به ساحت قدس الهى ، قصدش می كنند .
داعى اللّه : دعوت كننده الهى ، فرا خواننده مردم به سوى خدا ، منادى راستین هدایت الى اللّه .
سبیل اللّه : راه خدا ، كه هر كس سلوكش را جز در راستاى آن قرار دهد سر انجامى جز هلاكت نخواهد داشت .
ولى اللّه : سر سپرده به ولایت خدا و حامل ولایت الهى ، دوست خدا .
حجة اللّه : حجّت خدا ، برهان پروردگار ، آن كس كه براى هدایت در دنیا ، و حساب در آخرت به او احتجاج می كنند .
نور اللّه : نور خاموشى ناپذیر خدا ، ظاهر كننده همه معارف و حقایق توحیدى ، مایه هدایت رهجویان .
عین اللّه : دیده بیدار خدا در میان خلق ، دیدبان هستى ، چشم خدا در مراقبت كردار بندگان .
سلالة النّبوّة : فرزند نبوّت ، باقیمانده نسل پیامبران .
خاتم الاوصیاء : پایان بخش سلسله امامت ، آخرین جانشین پیامبر ( صلى الله علیه و آله وسلم ) .
علم الهدى : پرچم هدایت ، رایت همیشه افراشته در راه اللّه ، نشان مسیر حقیقت .
سفینة النّجاة : كشتى نجات ، وسیله رهایى از غرقاب ضلالت ، سفینه رستگارى .
عین الحیوة : چشمه زندگى ، منبع حیات حقیقى .
القائم المنتظر : قیام كننده مورد انتظار ، انقلابى بی نظیرى كه همه صالحان چشم انتظار قیام جهانى اویند .
العدل المشتهر : عدالت مشهور ، تحقق بخش عدالت موعود .
السیف الشاهر : شمشیر كشیده حق ، شمشیر از نیام بر آمده در اقامه عدل و داد .
القمر الزّاهر : ماه درخشان ، ماهتاب دلفروز شب هاى سیاه فتنه و جور .
شمس الظلاّم : خورشید آسمان هستى ظلمت گرفتگان ، مهر تابنده در ظلمات زمین .
ربیع الأنام : بهار مردمان ، سر فصل شكوفایى انسان ، فصل اعتدال خلایق .
نضرة الأیّام : طراوت روزگار ، شادابى زمان ، سرّ سرسبزى دوباره تاریخ .
الدین المأثور : تجسّم دین ، تجسید آیین بر جاى مانده از آثار پیامبران ، خود دین ، كیان آیین ، روح مذهب .
الكتاب المسطور : قرآن مجسّم ، كتاب نوشته شده با قلم تكوین ، معجزه پیامبر در هیئت بشرى .
صاحب الأمر : دارنده ولایت امر الهى ، صاحب فرمان و اختیاردار شریعت .
صاحب الزمان : اختیار دارِ زمانه ، فرمانده كل هستى به اذن حق .
مطهّر الأرض : تطهیر كننده زمین كه مسجد خداست ، از بین برنده پلیدى و ناپاكى از بسیط خاك .
ناشر العدل : برپا دارنده عدالت ، بر افرازنده پرچم عدل و داد در سراسر گیتى .
مهدى الامم : هدایتگر همه امّتها ، راه یافته راهنماى همه طوایف بشریت .
جامع الكَلِم : گردآورنده همه كلمه ها بر اساس كلمه توحید ، وحدت بخش همه صف ها .
ناصر حق اللّه : یاریگر حقِ خدا ، یاورِ حقیقت .
دلیل ارادة اللّه : راهنماى مردم به سوى مقاصد الهى ، راه بلد و راهبر انسان ها در راستاى اراده خداوند .
الثائر بأمر اللّه : قیام كننده به دستور الهى ، بر انگیخته به فرمان پروردگار ، شورنده بر غیر خدا به امر خدا .
محیى المؤمنین : احیاگر مؤمنان ، حیاتبخش دل هاى اهل ایمان .
مبیر الكافرین : نابود كننده كافران ، درهم شكننده كاخ كفر ، هلاك كننده كفار .
معزّ المؤمنین : عزّت بخش مؤمنان ، ارزش دهنده اهل ایمان .
مذلّ الكافرین : خوار كننده كافران ، درهم شكننده جبروت كفر پیشگان .
منجى المستضعفین : نجات دهنده مستضعفان ، رهایى بخش استضعاف كشیدگان .
سیف اللّه الّذى لاینبو : شمشیر قهر خدا كه كندى نپذیرد .
میثاق اللّه الّذى أخذه : پیمان بندگى خدا كه از بندگان گرفته شده .
مدار الدهر : مدار روزگار ، محور گردونه وجود ، مركز پیدایش زمان .
ناموس العصر : نگهدارنده زمان ، كیان هستى دوران .
كلمة اللّه التامه : كلمه تامّه خداوند ، حجّت بالغه الهى .
تالى كتاب اللّه : تلاوت كننده كتاب خدا ، قارى آیات كریمه قرآن .
وعد اللّه الّذى ضمنه : وعده ضمانت شده خدا ، پیمان تخلف ناپذیر الهى .
رحمة اللّه الواسعة : رحمت بی پایان خدا ، لطف و رحمت بی كرانه پروردگار رحمت گسترده حق .
حافظ اسرار رب العالمین : نگهبان اسرار پروردگار ، حافظ راز هاى ربوبى .
معدن العلوم النبویّه : گنجینه دانش هاى پیامبرى ـ خزانه معارف نبوى .
نظام الدین : نظام بخش دین .
یعسوب المتقین : پیشواى متقین .
معزّ الاولیاء : عزت بخش یاران .
مذلّ الأعداء : خوار كننده دشمنان .
وارث الانبیاء : میراث بر پیامبران .
نور ابصار الورى : نور دیدگان خلایق .
الوتر الموتور : خونخواه شهیدان .
كاشف البلوى : بر طرف كننده بلا ها .
المعد لقطع دابر الظلمه : مهیّا شده براى ریشه كن كردن ظالمان .
المنتظر لاقامة الأمت و العوج : مورد انتظار براى از بین بردن كژی ها و نادرستی ها .
المترجى لازالة الجور و العدوان : مورد آرزو براى بر طرف كردن ستم و تجاوز .
المدّخّر لتجدید الفرائض و السنن : ذخیره شده براى تجدید واجبات و سنن الهى .
المؤمّل لاِحیاء الكتاب وحدوده : مورد امید براى زنده ساختن دوباره قرآن و حدود آن .
جامع الكلمة على التقوى : گرد آورنده مردم بر اساس تقوى .
السبب المتصل بین الأرض و السماء : واسطه بین آسمان و زمین ، كانال رحمت حق بر خلق .
صاحب یوم الفتح و ناشررایة الهدى : صاحب روز پیروزى و بر افرازنده پرچم هدایت .
مؤلف شمل الصلاح و الرضا : الفت دهنده دل ها بر اساس رضایت و درستكارى .
الطالب بدم المقتول بكربلا : خونخواه شهید كربلا .
المنصور على من اعتدى علیه و افترى : یارى شده علیه دشمنان و افترا زنندگان .
المضطرّ الّذى یجاب اذا دعى : پریشان و درمانده اى كه چون دعا كند دعایش مستجاب شود .

منبع:http://www.vefagh.co.ir