تبیان، دستیار زندگی

یعلی عامری گوید : رسول خدا را به طعامی دعوت كردند در راه حسین علیه السلام را مشاهده فرمود : كه با كودكان سرگرم بازی است . پیامبر در برابر مردم ایستاد و دستان خود را [ برای به آغوش كشیدن حسین علیه السلام ] گشود اما كودك از این سو به آن سو می جست و رسول خدا (ص) او را می خنداند تا این كه او را گرفت و یك دست زیر چانه و دست دیگر بر پشت گردنش نهاد و دهان بر دهان وی گذارد و او را بوسید و فرمود:‌

[ حُسَیْنٌ مِنّی وَ اَنَا مِنْ حُسَیْنٍ أحَبَّ اللهُ مَنْ أحَبَّ حُسَیْناً ،حُسَیْنٌ سِبْطٌ مِنَ  الْأسْباطِ .]

(‌ حسین از من است و من از حسینم خداوند دوست می دارد هر كه حسین را دوست بدارد. حسین نوه ای از نواده ها [ی پیامبران ] است .)

كامل الزیارات / 52 – 53

حدیث 73
امام باقر علیه السلام فرمود: [ اُصیبَ الْحُسَیْنُ بْنُ عَلِیٍّ عَلیهما السلام وَ وُجِدَ بِهِ ثَلاثُمِائةٍ وَ بِضْعَةٌ وَ عِشْرُونَ طَعْنَةً بِرُمْحٍ أوْ ضَرْبَةٍ بِسَیْفٍ أوْ رَمْیَةً بِسَهْمٍ فَرُوِیَ إنَّها كانَتْ كُلُّها فی مُقَدَّمِهِ لِأنَّهُ كانَ لا یُوَلّی .]

( هنگامی كه آن مصائب ناگوار بر حسین علیه السلام وارد آمد بر پیكر وی بر پیكر وی سیصد و بیست و اندی ضربه نیزه و شمشیر و تیر یافت شد و روایت شده است كه همگی این جراحتها از مقابل آن حضرت بوده است زیرا كه حسین علیه السلام هیچ گاه [ به دشمن ] پشت نمی كرد. )

امالی صدوق / 139

حدیث 72
 امام صادق علیه السلام فرمود :

[ إنَّ فاطِمَةَ بِنْتَ مُحَمَّدٍ صَلَّی الله عَلَیهِ و آله تَحْضُرُ زُوّارَ قَبْرِ ابْنِهَا الْحُسَیْنِ عَلیه السلام فَتَسْتَغْفِرُ لَهُمْ ذُنُوبَهُمْ . ]

( فاطمه دختر محمد نزد زائران قبر فرزندش حسین علیه السلام حضور  می یابد و برای گناهانشان طلب آمرزش می كند. )‌

كامل الزیارات / 118

فَما فَرِغَ علیه مِنْ دُعائِهِ حَتّی غاثَ اللهُ تَعالی غَیْثاً بَغْتَةً وَ أقْبَلَ أعْرابِیٌ مِنْ بَعضِ نَواحِی الْكُوفَةِ فَقالَ :‌تَرَكْتُ الْأوْدِیَهَ وَ الْاَكامَ یَمُوجُ بَعْضُها فی بَعْضٍ »‌

امام صادق علیه السلام از پدر و جد خود نقل می كند كه فرمود:‌ « كوفیان نزد علی علیه السلام آمدند و از خشكسالی شكوه كردند و گفتند : برای ما طلب باران كن . [ امیرالمؤمنین علیه السلام ]‌ به حسین علیه السلام فرمود : برخیز و [ از خدا ]‌ درخواست باران كن . پس بپا خاست و به حمد و ثنای الهی پرداخت و بر پیامبر درود فرستاد و عرض كرد :‌ خدایا ای بخشاینده نیكویی ها و فرو فرستنده بركتها آسمان را فرمان ده تا بر ما باران بسیار ببارد ما را از ابری پربار و گسترده و پر باران و بزرگ سیراب گردان تا ناتوانی را از میان بندگانت بزدایی و شهرهای مرده ات را زنده كنی آمین ای پرودگار جهانیان.

هنوز دعای حضرتش پایان نیافته بود كه ناگاه خدای متعال باران [شدیدی] فرو فرستاد [ تا بدانجا كه ] یكی از بادیه نشینان اطراف كوفه آمد و گفت : بیابان ها و تپه ها را وانهادم در حالیكه [ باران سیل آسا آن گونه جاری بود كه ] گویی آبها روی هم موج می زند.

 بحار الانوار 44/ 187

[ دََخَلْتُ عَلی رَسُولِ اللهِ علیه السلام وَ عِنْدَهُ أُبَیُّ بْنُ كَعبٍ

فَقاَل لی رَسوُلُ اللهِ (‌ص) : مَرْحَباً بِكَ یا اَبا عَبْدِاللهِ ؟‌ یا زَیْنَ السَّمواتِ وَ الْاَرْضَیْنَ !‌ اَحَدٌ غَیْرِكَ ؟‌! قالَ یا اُبَیُّ وَ الَّذی بَعَثَنی بِالْحَقِّ نَبیًّا اِنَّ الْحُسَیْنَ بْنِ عَلیٍّ فِی السَّماءِ اَكْبَرُ مِنْهُ فِی الْاَرْضِ وَ اِنَّهُ لَمَكْتوبٌ عَنْ یَمینِ عَرْشِ اللهِ عَزَّوَجَلَّ :‌مّصباحُ هدیً وَ سَفینهُ النِجاةٍ وَ امامُ خیرٍ و یُمْنٍ و عِزَّ وَ فخرٍ و علمٍ وذُخْرٍ...]

امام حسین علیه السلام فرمود: « من به نزد رسول خدا (ص) رفتم در حالی كه ابی بن كعب در خدمت ایشان بود. پیامبر خدا فرمود :‌« آفرین بر تو ای اباعبدالله ! ای زیور آسمانها و زمینها ! ابی به آن حضرت عرض كرد : چگونه كسی جز شما می تواند زیور آسمانها و زمینها باشد؟ فرمود : ای ابی سوگند به آن كه مرا بحق پیامبری برانگیخت حسین بن علی در آسمان عظمت فزونتری دارد تا در زمین و درسمت راست عرش خدای عزیز و شكوهمند نوشته شده است : [ حسین ] چراغ هدایت و كشتی نجات است پیشوای نیكی و بركت و شكوه و فخر و علم و تقواست ...

عیون اخبار الرضا / 1/59- 60

امام صادق (ع) دربارۀ این آیه « كسانی كه بنا حق از خانه و شهر خود آواره شدند فقط به خاطر آن كه می گفتند: پروردگار ما خدای یكتا است». فرمود: « این آیه دربارۀ‌ علی و جعفر و حمزه نازل شد و در حسین بن علی تحقق یافت، بر همگی آن گرانمایگان درود و سلام باد ».

1- الحج / 40

2- بحارالانوار، 44/ 219

امام صادق(ع) درمورد این آیه « فَنَظَرَ نَظْرَةً فِی النُّجومِ فَقالَ اِنّی سَقیمٌ »‌ یعنی «‌ پس ابراهیم نگاهس به ستارگان افكند و گفت :‌ من بیمارم »‌.

قال: « حَسِبَ فَرِأی ما یَحِلُّ بِالْحُسَیْنِ (ع) »

فقال: «‌ اِنّی سَقیمٌ لِما یَحِلُّ بِالْحُسَیْنِ (ع) »

فرمود: «‌او بر مصائبی كه بر حسین (ع) فرود می آید اندیشه نمود و گفت: من از آنچه بر حسین (ع) فرود می آید بیمار گشته ام.»

1- الصافات / 88-89

2- العوالم، 17/ 98

امام سجاد (ع) در مورد حدیث بالا فرمود: « ای مردم ما را از دیار خود بیرون راندند ، از خانه و كاشانۀ‌ خود به دور افكندند، در سرزمینها و شهرها مورد بی توجهی و بی مهری مان قرار دادند. گویا كه ما زادگان ترك و كابل هستیم. و این درحالی است كه نه جرم و گناهی مرتكب شده ایم ، نه كار ناخوشایندی انجام دادیم . این را ما از پدران پیشین خود نشنیدیم و این دروغ و آئینی ساختگی است ».

1- القصص /36

2- ص /7

3- بحارالانوار، 45/148

حدیث 82

امام علی (ع)‌ در حدیثی فرموده اند كه این آیه در مورد ما نازل شده است.

« وَ جَعَلَها كَلِمَةً باقِیَةً فی عَقِبِهِ » یعنی «‌ و او آن را كلمه ای پاینده در نسلهای بعد از خود قرار داد » . یعنی امامت در نسل حسین (ع) تا روز قیامت پاینده است.

1- الزخرف /28

2- تفسیر برهان،3/293

حدیث 81

امام باقر (ع) این آیه را تلاوت نمود «‌ اَنَا لَنَنْصُرُ رُسُلَنا وَ الَّذینَ امَنوُا فِی الْحَیاةِ الدّنْیا وَ یَوْمَ یَقوُمُ الْاَشْهادُ »‌. قال: « الحُسَیْنُ بْنُ عَلی (ع) قُتِلَ وَ لَمْ یُنْصَرْ بَعْدُ »‌ ثم قال: «‌وَاللهِ لَقَدْقُتِلَ قَتَلَةُ الْحُسَیْنِ (ع) وَلَمْ یُطْلَبْ بِدَمِهِ بَعْدُ»

امام باقر این آیه را خواند « ما البته پیامبران خود و اهل ایمان را هم در دنیا یاری می دهیم و هم روز قیامت كه گواهان (به شهادت) برخیزند »‌.

فرمود:‌« ‌مقصود حسین بن علی (ع) است كه كشته شد و هنوز كسی به یاری او برنخاسته است » سپس فرمود :ی‌«‌ بخدا سوگند همۀ قاتلان امام حسین (ع) كشته شدند ، اما تاكنون كسی به خون خواهی سیدالشهداء (ع) برنخاسته است »‌.

1- الغافر /51

2- تفسیر برهان، 4/101

3- براساس روایاتی خون خواه سیدالشهداء‌(ع) حضرت ولی عصر میباشد.