تبیان، دستیار زندگی

کلماتی که از دهانتان بیرون می آیند ، ویترین فروشگاه شعور شماست  ...

هر وقت داشتی یه آدمـــــی رو تو ذهنت بـــزرگ می کردی

جا واســـه پشیمونی هم بذار . . .

اگر دلتان «قرص» است ،از «دردسر» نترسید . . .

یادمان باشد

با شکستن پای دیگران، ما بهتر راه نخواهیم رفت . . .

گاه یک حرف

یک زمستان آدم را گرم نگه میدارد و

گاه یک حرف

یک عمر آدم را سرد میکند . . .

برای تلفظ کوتاهترین کلمه “بله” یا “نه”

خیلی بیشتر از یک نطق باید فکر کرد . . .

- تک فرزندان


نقاط مثبت: این افراد همان ها هستند که دنیا را متحول می کنند. افرادی تکلیف-گرا، مرتب و منظم، با وجدان و وظیفه شناس، و بسیار قابل اطمینان می باشند. آنها عاشق واقعیت، افکار و اندیشه ها، و جزئیات هستند. و از قبول مسئولیت های مختلف واهمه ای ندارند.


نقاط منفی: یکی از خصیصه های منفی این افراد سرسختی و خشونت شدید آنهاست. کمی کینه ای و پرتوقع هستند و معمولاً از قبول اشتباهاتشان سر باز میزنند. به هیچ وجه انتقادپذیر نیستند. در برابر دیگران افرادی بسیار حساس و نفوذ پذیرند که احساساتشان خیلی زود جریحه دار می شود.


- فرزندان اول خانواده


نقاط مثبت: آنها ذاتاً فرمانده به دنیا آمده اند. احتمالاً رئیس جمهورها، فضانوردان و مدیرعاملین همه فرزندان اول خانواده هستند. فکر می کنند که همیشه حق و اولویت در هر کاری با آنهاست. فرزندان اول به دو دسته تقسیم می شوند: پرورش دهندگان افراد مطیع یا متحول کنندگانی سلطه جو. هر دو یکسان هستند فقط از متدهای مختلفی استفاده می کنند. معمولاً فرزندان اول خانواده، افرادی ایرادگیر، مشکل پسند، و دقیق هستند و عاشق توجه به جزئیات مسائلند. افرادی وقت شناس، منظم، و با کفایتند که دوست دارند همه چیز به بهترین نحو انجام شود. از مسائل غافلگیر کننده نیز به هیچ وجه خوششان نمی آید.

نقاط منفی: معمولاً این افراد کمی بداخلاق، ترشرو بی احساس به نظر می آیند. گه گاه به خاطر زورگویی و فشاری که بر سایرین می آورند، تهدید کننده و رعب آور هستند. چون فکر می کنند که همیشه حق با آنهاست و فقط خودشان همه چیز را می دانند، به دیگران اطمینان کمی دارند. ریاست مآب، ایرادگیر و نسبت به اشتباهات حساس و نکته سنج هستند.



- فرزندان وسط خانواده

نقاط مثبت: فرزندان وسطی، افرادی خانواده دوست هستند که دیگران از بودن با آنها لذت می برند. مهمترین نیاز آنها، آرام نگاه داشتن اقیانوس پرتلاطم زندگی است و شعار آنها ""آرامش به هر قیمتی"" است. اینها افرادی بسیار آرام و بی سر و صدا، شیرین و دوست داشتنی هستند و شنوندگان خوبی به شمار می روند. مهارت زیادی در حل مشکلات دارند چون همیشه هر دو جنبه ی یک مشکل را بررسی می کنند و دوست دارند همه را خوشحال کنند. همین مسئله باعث می شود که مشاوران و میانجیگران خوبی باشند.


نقاط منفی: نسبت به فرزندان اول خانواده، احساس سلطه گری کمتری دارند، اما دوست دارند همه آنها را ستایش کرده و دوست بدارند—یا حداقل با آنها احساس شادی و خوشبختی کنند. از آنجا که سعی در راضی نگاه داشتن همه دارند، ممکن است به افرادی وابسته تبدیل شوند. نمی توانند خوب تصمیم بگیرند تا جایی که باعث رنجاندن دیگران می شود. همچنین برای شکست و اشتباهات دیگران، خود را سرزنش می کنند.



- فرزندان آخر خانواده


نقاط مثبت: افرادی شاد و سرزنده اند که این شادی و سرخوشی را با خود همه جا می برند و دیگران را نیز از آن بهره مند می کنند. مهارت های مردمی آنها بسیار قوی است و عاشق این هستند که دیگران را با حرف ها و کارهایشان سرگرم کنند. هیچ کس برای آنها غریبه نیست و به سرعت با همه صمیمی می شوند. افرادی برونگرا هستند که از وجود دیگران انرژی می گیرند. از ریسک کردن واهمه ای ندارند.


نقاط منفی: خیلی زود خسته می شوند. از طرد شدن واهمه داشته و افق توجهاتشان کوتاه است. افرادی خود گرا هستند. معمولاً به خاطر توقعات غیر واقعیشان از رابطه، که تصور می کنند در همه ی رابطه ها باید همیشه خوشی و خنده برقرار باشد، رابطه های زیادی را به فنا می دهند. اما نمی دانند که عمر چنین رابطه هایی بسیار کوتاه است.

درست كردن حجم زیاد غذا برای خردسالانی با شكم‌های كوچك
شاید تقریبا تمام مادرها دچار این اشتباه شده‌اند، ولی در برخی از مادرها این كار به یك عادت تبدیل شده است. این بیشتر در مواقعی پیش می‌آید كه مادر برای كودكش غذایی جداگانه تهیه می‌كند و به همین دلیل حجم آن غذا بیشتر از حد نیاز فرزندش می‌شود. معمولاً كودكانی كه به همراه سایر افراد خانواده سر میز غذا می‌نشینند و از همان غذاها می‌خورند، چنین اشتباهاتی را برای والدین خود ایجاد نمی كنند. بسیاری از متخصصان معتقدند درست كردن غذای جداگانه برای كودكان باعث می‌شود كه آنها در آینده اشتهای كمتری به غذا خوردن داشته باشند و حتی شاید زمانی كه باید در كنار سایرین بنشینند و غذا بخورند، این كار را انجام ندهند و مادر مجبور شود غذای جداگانه‌ای برای آنها تهیه كند.

تلاش برای آرام كردن حتی یك كودك كج خلق و عصبانی
هیس هیس! دیگه بسه! نق نزن! خواهش می‌كنم! و .... به نظر می‌رسد این مقاومت‌های كودك بدخلق و اصرار مادر و پدر برای آرام كردنش، مخصوصاً در جاهای شلوغ، تمامی ندارد و حتما شما نیز گاهی اوقات شاهد چنین صحنه‌هایی بوده‌اید، اما این تلاش برای آرام كردن كودك لجباز دو ساله تقریبا بی‌نتیجه است؛ بنابراین به همه والدین در چنین مواقعی توصیه می‌شود كه از این تلاش بیهوده دست بردارند. شاید حتی خود آنها متوجه نشوند كه در این شرایط چه رشوه‌هایی به فرزندشان می‌دهند تا اینكه شروع به تهدید كردن او می‌كنند، ولی معمولاً هیچ یك مثمرثمر نخواهد بود. در این حالت فقط باید یك كار اساسی انجام دهید: او را به حال خودش رها كنید. نه او را به جایی خلوت ببرید تا آرامش كنید و نه اینكه به او قول خرید چیز خاصی را بدهید. كودكان خردسال ناقلا می‌دانند كه در جمع‌ها و شلوغی‌ها بهتر می‌توانند به خواسته‌های‌شان برسند. آنها متوجه شده‌اند كه توجه شما به درخواست‌های آنها در چنین شرایطی تغییر می‌كند و شما با بدخلقی آنها دستپاچه می‌شوید و حتی برای آرام كردن به آنها باج می‌دهید.
توضیح دادن بیش از اندازه
كودك شما استحقاق این را دارد كه به یك توضیح خوب و كامل در برابر درخواست‌ها و سوالاتش برسد. مثلاً وقتی كه از شما می‌پرسد چرا باید حتماً زود بخوابد؟ از شما یك جواب قابل قبول می‌خواهد. بسیاری از توضیحات والدین به فرزندان‌شان اضافی و البته در اغلب مواقع خارج از محدوده درك آنها است. در واقع چند سال طول می‌كشد تا آنها به این مرحله برسند و بتوانند تمام توضیحات و حرف‌های شما را درك كنند. توضیح مفصل و طولانی برخی مواقع راه فراری است از نه گفتن به كودك. یعنی شما به كودك می‌خواهید نه بگویید ولی عذاب وجدان دارید و شروع به توضیح دادن‌های افراطی می‌كنید. ولی برای كودكان نیز لازم است كه گاهی اوقات ناراحت ، ناامید و یا عصبانی شوند. وظیفه ما این است كه به آنها كمك كنیم از این احساسات دوری نكنند، بلكه آنها را نیز حس كنند. پاسخ‌های كوتاه و مستقیم معمولاً برای كودكان زیر پنج سال كمتر استرس به دنبال دارد. بهتر است در این شرایط از جزئیات استفاده نكنید تا به هر نحوی كه شده آنها را شاد و خوشحال نگه دارید، بلكه باید آنها را با سایر احساسات نیز آشنا سازید.

كودكان را بیش از حد مشغول و سرگرم نگه داشتن
كلاس فوتبال، بلافاصله كلاس موسیقی، كلاس زبان، نقاشی، هنر و كاردستی و .... بهتر است بگذارید در ساعاتی از روز استراحت كند و هر كاری كه دوست دارد انجام دهد. بگذارید فرزندتان احساس آزادی كرده و با خلاقیت بازی كند، آنها در این سنین به این نحوه بازی كردن و سرگرمی بیشتر نیاز دارند، چرا كه همین فعالیت‌ها و بازی‌های ساده و آزادانه «خود» آنها را می‌سازد. آموزش مهارت‌های اجتماعی مهم است، ولی احساس آرامش و راحتی نیز به همان اندازه اهمیت دارد.

جست‌وجو در اینترنت برای گرفتن اطلاعات پزشكی
بسیاری از افراد گاه در این دام افتاده‌اند. با چند كلیك ساده برای یافتن پاسخ علمی به سوالاتی كه مربوط به سلامت فرزندتان است، گاه دچار اشتباهاتی بزرگ می‌شوید. اینترنت منبع اطلاع رسانی خوبی است، اما گاهی اوقات برخی از سایت‌های آن شما را فریب می‌دهند. ابتدا به یاد داشته باشید كه بین یك دلیل محتمل و یك دلیل ممكن تفاوت بسیاری است و این تفاوت در سایت‌های پزشكی پنهان می‌ماند، البته در میان این سایت‌ها به تعدادی از آنها می‌توان اعتماد كرد.

دارو دادن به كودكان به صورت نادرست
در كابینت آشپزخانه تعداد زیادی دارو نگهداری می‌كنید. روی آنها برچسب كوچكی است كه برخی اطلاعات ضروری را به شما می‌دهد. آخرین باری كه به پزشك متخصص فرزندتان مراجعه كردید و كودك‌تان را وزن كردید، آن را یادداشت و ثبت نكردید و حالا دقیقا نمی‌دانید كه وزن او چقدر است. فراموش كرده‌اید كه استاندارد لازم از یك داروی خاص با توجه به وزن كودك‌تان، چقدر بوده است و به طور كلی نمی‌دانید باید چقدر به او دارو بدهید و به این ترتیب دچار اشتباه می‌شوید. این اشتباهات را بسیاری از والدین انجام داده‌اند. دستورالعمل‌ها فراموش می‌شوند، ولی می‌توان به برچسب آنها توجه كرد. برخی نكات و تذكرات روی آنها قید شده است و شما می‌توانید از آنها كمك بگیرید و در واقع جدی‌تر و ضروری‌تر دوباره با پزشك صحبت كنید و نظر او را جویا شوید.