میلاد عرفان‌پور
چنان که دست گدایی شبانه می لرزد
دلم برای تو ای بی نشانه می لرزد
هنوز کوچه به کوچه، حکایت از مردی ست
که دستِ بسته او عاشقانه می لرزد
چه رفته است به دیوار و در که تا امروز
به نام تو در و دیوار خانه می لرزد
چه دیده در که پیاپی به سینه می کوبد؟
چه کرده شعله که با هر زبانه می لرزد؟
هنوز از آنچه گذشته است بر در و دیوار
به خانه چند دلِ کودکانه می لرزد
دگر نشان مزار تو را نخواهم خواست
که در جواب، زمین و زمانه می لرزد
ز من شکیب مجو، کوه صبر اگر باشم
همین که نام تو آرند شانه می لرزد
*****
همه شب دست به دامان خدا تا سحرم
که خدا از تو خبر دارد و من بی خبرم
رفتی و هیچ نگفتی که چه در سر داری
رفتی و هیچ ندیدی که چه آمد به سرم
گرمی طبعم از آن است که دل سوخته ام
سرخی رویم از این است که خونین جگرم
کار عشق است نماز من اگر کامل نیست
آخر آنگاه که در یاد توام در سفرم
این چه کرده است که هرروز تورا می بیند؟
من از آیینه به دیدار تو شایسته ترم
عهد بستم که تحمل کنم این دوری را
عهد بستم ولی از عهد خودم می گذرم
مثل ابری شده ام دربه درِ شهربه شهر
وای از آن دم که به شیراز بیفتد گذرم...
*****
تو هدیه ی زیبای خدایی، ای صبر!
با هر دل خسته آشنایی، ای صبر!
گفتند همان که غم دهد صبر دهد
غم آمده! پس تو کی میایی ای صبر؟!
"میلاد عرفان پور" شاعر جوان، متولد 1367 شیراز و ساکن تهران است. او دانشجوی کارشناسی معارف اسلامی و فرهنگ و ارتباطات دانشگاه امام صادق (ع) است و سابقه 12 سال فعالیت در حوزه شعر دارد.
این عضو بنیاد ملی نخبگان، تا به حال، مقام‌های بسیاری را در ده‌ها جشنواره شعر از آن خود کرده است که از آن جمله عبارتند از: مقام اول جشنواره جوان خوارزمی 1385، کسب سرو زرین جشنواره بین المللی شعر فجر1386، کسب جایزه ادبی قیصر امین پور1386، برگزیده جشنواره تقریب مذاهب اسلامی1389، برگزیده شب شعر بزرگ عاشورا در چهار سال84تا 88 و .... آثاری که تا به حال از او منتشر شده است، عبارتند از: «از شرم برادرم»، «پاییز بهاریست که عاشق شده است»، «پادشهر»، «جشن فراموشی ها» و «دیگری».
