امام صادق (ع) فرمود: رسول الله (ص) به «جعرانه» رفت و در آن جا اموال را تقسیم كرد. مردم درخواست می‌كردند و ایشان می‌بخشید. فرمود به خدا سوگند: اگر به اندازه درختان «تهامه» نعمت و دارایی داشتم، آن را میان‌تان تقسیم می كردم و مرا ترسو و بخیل نمی‌دیدید.
سفینة البحار، ج1، ص67 به نقل از علل. «جعرانه» مكانی بین مكه و طائف است.
به نام خالق نامها
تا حالا شده به این موضوع فكر كنید كه چه كلماتی در گذشته وجود داشتند كه امروز دیگه نمیشه اثری از آنها در زبانها پیدا كرد؟ بعضیهاشون دیگه اصلا نیستند بعضی هاشون هم هستند ولی خیلی كمرنگ شدند.
مثلا در زبان انگلیسی شاید دیگه كلمه گرامافون زیاد به كار نرود، چون خود گرامافون زیاد كاربرد ندارد. یا تا چند سال پیش كلمه‌ای مثل كاست را زیاد می‌شنیدیم اما الآن شاید دیگه زیاد به گوشمون نمی خورد. با كمی دقت در زبانها می‌توان از این گونه كلمات بسیار یافت. كلماتی كه یك روزی برای خود برو و بیایی داشتند اما امروز دیگر به مرز فراموشی رسیده‌اند.
در این مورد می‌توان به كلماتی نظیر «درشكه، سقا، چاخچول، آجان، آب انبار، دشنه و ...» اشاره كرد.
اما آیا تا به حال شده به این موضوع فكر كنید كه تا صد سال آینده چه كلماتی ممكن است اینگونه به تاریخ بپیوندد؟
با توجه به مشكلات اقتصادی و تربیت فرزندان در خانواده امروزه می‌بینیم كه بسیاری از خانواده‌ها به سمت تك فرزندی میل نموده‌اند و دیگر مثل گذشته اعتقادی به فرزند زیاد ندارند. در گذشته می‌دیدیم كه فرزند زیاد داشتن نوعی افتخار به حساب می‌آمد. هر كس فرزند بیشتری داشت، احترامش در بین مردم بیشتر بود و به مسائلی چون ازدیاد نسل و اینكه نسلی از كسی باقی بماند بسیار اهمیت می‌دادند. خوب این مسئله با توجه به شرایط موجود در آن زمان زیاد هم بد نبود و لطمه‌ای به جامعه نمی‌زد. با توجه به بحث بهداشت در آن زمان و بیماری‌‌های فراگیری چون حسبه، وبا و ... كه به ناگاه باعث مرگ مردم یك دهكده یا شهر می‌شد و نسلی را از بین می‌برد و نیز عدم پیشرفت علم پزشكی كه كوچكترین بیماری‌ها مخصوصا در اطفال باعث مرگ آنها می‌شد، خوب طبیعی بود كه ازدیاد نسل باعث حفظ بقای آدمی می‌شد.
اما امروزه ممكن است این ازدیاد نسل‌ها نه تنها باعث بقای انسان‌ها نبوده بلكه حال و آینده آنها را نیز به مخاطره بیاندازد.
بنابراین مساله تك فرزندی می‌تواند باعث شود كه شاید در آینده‌ای نه چندان دور، دیگر كلمه‌هایی چون«برادر، خواهر، عمو، عمه، دایی، خاله، پسر عمو، پسر عمه، پسر دایی، پسر خاله، دختر عمو، دختر عمه، دختر دایی، دختر خاله، ازدواج فامیلی» در زبانها بسیار كمرنگ و بی كاربرد شوند و به تاریخ بپیوندد.
این موضوع شاید خیلی دردناك باشد، اما گاهی اوقات باید چیزهای خوب فدای چیزهای بهتر شوند. مثلا این كلمات خوب فدای بقای آینده انسان‌ها شوند.
امید آغاز
