عذر می خواهم از این که پای این کتاب شعر نام من حک شده است ...
... هرگز ...
فراموش نخواهم کرد که غزل خنده های چشم های تو مرا شاعر کرد ...
به حساب خیال بافی ام نگذار ... اما ... اما ستاره ای دارم در دل تیره ترین شبها ... ! ! !
فقط خواستم بدانی که می شود دل خوش کرد به چراغ کوچک یک هواپیما ...
سینه از آتش دل در غم جانانه بسوخت ...
آتشی بود در این خانه که کاشانه بسوخت ...
حافظ ...
ای غایب از نظر به خدا می سپارمت ...
جانم بسوختی و به دل دوست می دارمت ...
