تبیان، دستیار زندگی

عشق است و آتش و خون
داغ است و درد دوری
كی می توان نگفتن
كی می توان صبوری

                           خواننده اصفهانی

باتشكر

عمری گذشت تا به امید اشارتی
چشمی بدان دو گوشه ابرو نهاده ایم

دل از من برد روی از من نهان کرد
خدا را با که این بازی توان کرد

باتشكر

اتنا

یه روز که تو خیابون
قدم زنون می رفتم
یه باد تندی اومد
هوا رو زیر و رو کرد
کلاه گرد و ماهم
هوایی شد یه هویی
پا شد و شد سوار باد
گوش به حرف من نداد
دنبال اون دویدم
به جنگلی رسیدم
پرنده ای ناز نازی
که روی شاخه ای بود
روی کلاهم پرید
گرفتش و زود پرید
کلاه گرد و ماهم
شد مال اون پرنده
رو شاخه ی درختی
شد لونه ی پرنده ... نایب

باتشكر

اتنا

سبدی از گل یاس ... تقدیم تو باد
که سراسر شوری و ... پر از عاطفه ای
تو که از حاله نور
یک قدم مانده به اندیشه دور
عشق را آکندی
تا به پای من مجنون پر و بالی بزنی... نایب

باتشكر

ایا شادی ندیدیم از جوانی
رها کردیم خود را در جوانی
به زیر سنگ خارا چند مانی
که تا در سوگ خود ما را ببینی ... نایب

باتشكر

اتنا

پیرانه سرم خیال مستی افتاد
بر مجمر عشق نقش هستی افتاد
بر میوه ممنوعه زدم چنگ چه سود
کین عمر تبه کرده و جامم ز کف افتاد......غریب

باتشكر

با کیم؟
با توی عاشق پیشه ی سربه هوا
با توی دیوونه ی دربه در بی سروپا
با تو که هر چی دارم میکشم از دست توئه
با تو که هر جا میرم نسیم در دست توئه
رضا صادقی

باتشكر

اتنا

سپیدار عزیز در نزده اومدی تو
ادعای کهنگیت هم میشه
اگه کهنه ای چرا بوی نا نمی دی
اگه هم که نه مثل یه نهال نو پای نجیب
واسه خودت دوست پیدا کن......غریب

باتشكر

اتنا

نه باغ است اینکه فردوس برین است
در او گلبین به جای عنبرین است
اگر نه صحن فردوس است صحنش
چرا با مشک و با عنبر عجین است.......غریب

باتشكر

اتنا

سوگند ما خورند به گلزارها کنون
مستان بجان باده و مرغان بجان گل
با حسن باغ و فر بهار و جمال گل
نیکوست حال من که نکو باد حال گل........غریب

باتشكر