تبیان، دستیار زندگی

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

من تازه آمده ام

هنوز نمی دانم روی کدام نیمکت بنشینم

توی کدام کتاب دنبال رد پای صداقت بگردم!

من جا مانده ام در اولین برگ

در اولین سطر " ای نام تو بهترین سرآغاز"

شعر عاشقی هیچ حفظ نکرده بودم

یک بار سالها دور، از روخوانده بودم

که پر از غلط های املایی بود

نتیجه اش یک صفر بزرگ بود

اجازه آقا

مندوباره آمدم

تا مهربانی دلم را با زندگی جمع بزنم

ضرب در بی نهایت

با دلهای شما تقسیم کنم

من آمده ام

تا یک مثنوی بلند عاشقانه را

برای این کلاس از حفظ بخوانم

فرصتی دوباره می خواهم

 

 

ای دگرگون كننده ی تدبیر ها و دیده ها 

ای دگرگون كننده ی حالی به حال دیگر

حال ما را به بهترین حال دگرگون كن!!!!!!

در این سرای بی کسی ، کسی به در نمی زند
به دشت پر ملال ما پرنده پر نمی زند

یکی ز شب گرفتگان چراغ برنمی کند
کسی به کوچه سار شب در سحر نمی زند

نشسته ام در انتظار این غبار بی سوار
دریغ کز شبی چنین سپیده سر نمی زند

گذرگهی است پر ستم که اندرو به غیر غم
یکی صلای آشنا به رهگذر نمی زند

چه چشم پاسخ است از این دریچه های بسته ات
برو که هیچ کس ندا به گوش کر نمی زند

نه سایه دارم و نه بر بیفکنندم ام سزاست
وگرنه بر درخت تر کسی تبر نمی زند

(دکتر هوشنگ ابتهاج)

یادم باشد حرفی نزنم كه به كسی بر بخورد،نگاهی نكنم كه دل كسی بلرزد ،خطی ننویسم كه آزار دهد كسی را،یادم باشد كه روز و روزگار خوش است ،وتنها دل ما دل نیست ،یادم باشد جواب كین را با كمتر از مهر وجواب دو رنگی را با كمتر از صداقت ندهم،یادم باشد باید در برابر فریادها سكوت كنم،و برای سیاهی ها نور بپاشم،یادم باشد از چشمه، درسِِ خروش بگیرم،و از آسمان درسِ پـاك زیستن،یادم باشد سنگ خیلی تنهاست... یادم باشد باید با سنگ هم لطیف رفتار كنم مبادا دل تنگش بشكند،یادم باشد برای درس گرفتن و درس دادن،به دنیا آمده ام ...نه برای تكرار اشتباهات گذشتگان....،یادم باشد زندگی را دوست دارم....،یادم باشد هر گاه ارزش زندگی یادم رفت در چشمان حیوان بی زبانی كه به سوی قربانگاه می رود،زل بزنم تا به مفهوم بودن پی ببرم....،یادم باشد می توان با گوش سپردن به آواز شبانه دوره گردی كه از سازش عشق می بارد به اسرار عشق پی برد و زنده شد....

یادم باشد سنجاقك های سبز قهر كرده ،و از اینجا رفته اند... باید سنجاقك ها را پیدا كنم،یادم باشد معجزه قاصدكها را باور داشته باشم،یادم باشد گره تنهایی و دلتنگی هر كس،فقط به دست دل خودش باز می شود...،یادم باشد هیچگاه از راستی نترسم و نترسانم و یادم باشد زنده ام...

گریه کردم،گریه کردم اما دردمو نگفتم...

تکیه دادم به غرورم تا دیگه از پا نیوفتم...