تبیان، دستیار زندگی

منظور آن حضرت از این تشبیه بیان ویژگى‏هاى ظاهرى حضرت‏مهدى(عج) و شباهت چهره خود با سیماى حضرت مهدى(ع) است. افزون‏بر این، بین بینى و چشم از اعضاى بسیار دقیق و حساس و عامل‏درك و بینایى است; مراد على(ع) بیان این نكته است كه چنانكه‏من مى‏دانم و مى‏بینم (امور غیبى و آشكار)، حضرت مهدى(ع) نیز به‏همین میزان در تشخیص و درك امور تواناست.

اهل بیت و آیه تطهیر

از دیگر موضوعهاى مورد توجه جدلى مساله اهل بیت (علیهم السلام)و شان نزول آیه تطهیر است. او مى‏گوید: روزى نزد ام سلمه،همسر گرامى رسول خدا(ص) رفتم و از وى خواستم در باره ماجراى‏آیه تطهیر برایم سخن بگوید. وى گفت: پیامبر گرامى(ص) روزى به‏من فرمود:كسى را بفرست تا على و فاطمه و حسن و حسین (علیهم السلام) را به‏اینجا فرا خواند. عرض كردم: جز من كسى در خانه نیست. پس حركت كردم و آن بزرگواران را از خواست پیامبر آگاه ساختم.هنگامى كه وارد منزل شدیم، على(ع) در برابر آن حضرت نشست

(من جاء بالحسنه فله‏خیر منها و هم من فزع یومئذ آمنون و من جاء بالسیئه فكبت‏وجوههم فى النار هل تجزون الا ما كنتم تعملون) هر كس نیكى به‏جاى آورد، پاداشى بهتر از آن خواهد داشت و آنان از هراس آن‏روز ایمنند، و هر كه بدى به جاى آورد، به رو در آتش (دوزخ)سرنگون شوند. آیا جز آنچه مى‏كردید سزا داده مى‏شوید؟ حسنه یعنى شناخت ولایت و دوستى با ما اهل بیت و سیئه به معناى‏انكار ولایت و دشمنى با ماست. هر كه این حسنه را با خود داشته‏باشد، به بهشت مى‏رود; و هر كه سیئه به همراه آورد، جایگاهش‏دوزخ خواهد بود و هیچ عملى از او پذیرفته نیست.

1- عشق به اهل بیت (علیهم السلام) و ولایت

یكى از صفات برجسته جدلى دلبستگى او به اهل بیت (علیهم السلام)است. او از سر این دلدادگى در وادى بحثهاى قرآنى و روایى‏پیرامون اهل بیت (علیهم السلام) قدم گذارده كه هر یك از آنهاگنجینه‏اى گرانبهاست. جدلى مى‏گوید: روزى نزد امیر مؤمنان على(ع) رفتم. حضرت فرمود:آیا مى‏خواهى تفسیر آیه‏اى از آیات خدا را برایت روشن سازم؟عرض كردم: آرى فرمود: خداوند مى‏فرماید: (من جاء بالحسنه فله‏خیر منها و هم من فزع یومئذ

جدلى در مكتب اهل بیت (علیهم السلام)

ابو عبد الله جدلى از معدود افرادى است كه در فضاى غم‏انگیزعصر على(ع) به ریسمان الهى چنگ زد و در محضر پر فیض نخستین‏امام(ع) به فراگیرى معارف دین پرداخت.نزدیكى و دوستى او به امام چنان بود كه حضرت جدلى را صاحب‏اسرار خود مى‏دانست و حقایقى را با او در میان مى‏گذاشت. تفسیرآیاتى كه در باره اهل بیت (علیهم السلام) فرو فرستاده شده،سخنانى در مورد حضرت مهدى(عج) و چگونگى ظهور آن حضرت و معرفى‏زوایایى از شخصیت‏خود، بخشى از مسایلى است كه حضرت با وى درمیان نهاده است.

به نظر مى‏رسد بهترین روش براى شناخت وى بررسى‏روایات گرانبهایى است كه او نقل كرده و خوشبختانه اندكى ازآنها تا امروز باقى مانده است. گواه دیگر سعادتمندى جدلى‏استناد امام رضا(ع) به حدیث اوست. در روایتى مى‏خوانیم: حضرت رضا(ع) سخن خویش را به حدیثى كه وى از امیر مؤمنان(ع)شنیده نسبت داده است. به هر حال، جایگاه ارجمند جدلى نزدامامان معصوم (علیهم السلام) و اخلاص و علاقه فراوان او به اهل‏بیت (علیهم السلام) بر كسى پوشیده نیست.

ابن داود، علامه حلى، ابن حیان ودیگران هر یك در كتابهاى رجالى خود جدلى را روایتگرى مورداعتماد و از اصحاب سر على(ع) دانسته‏اند. در این میان، گروهى از رجال‏نویسان اهل سنت‏بر جدلى، بدان سبب‏كه شیعه و از یاران نزدیك امیر مؤمنان على(ع) به شمار مى‏رفته،خرده گرفته‏اند و او را از محدثان ضعیف شمرده‏اند. ابن سعد درباره او مى‏گوید: «حدیثش ضعیف و غیر قابل پذیرش است و تشیع وى‏قوى و نیرومند بود.» ابن قتیبه نیز او را در شمار به‏اصطلاح غالیان شیعى چون مختار، زراره بن اعین و جابر جعفى ذكركرده است.

 ولى رجال‏شناسان و مورخان درگزارشهاى كوتاه خود جدلى را ستوده‏اند. شیخ طوسى در كتاب رجال‏خود چنین مى‏نویسد: «ابو عبد الله جدلى، محدثى شیعى، دوستدار و از خواص اصحاب‏امام على(ع) بود.» ذهبى در كتاب خود جدلى را پرچمدارسپاه مختار و شیعه‏اى تند رو معرفى كرده است.

‏رازدار امام على(علیه السلام)

یكى از شیفتگان اهل بیت(علیهم السلام) «ابو عبد الله جدلى‏»است. ابو عبد الله عبد بن عبد جدلى بجلى از یاران نزدیك و باوفاو اصحاب سر امام على(ع) بود. او كوفى شمرده مى‏شد و چون به‏خاندان جدیله منسوب بود، جدلى (جدلى) شهرت یافت. از زندگى‏خصوصى وى گزارشى در دست نیست;

البته لازم به ذکر است که عنصر آهن، 28 ایزوتوپ شناخته شده دارد(16) و این ایزوتوپ ها از اعداد جرمی 45 تا 72 را در بر می گیرند؛(17) اما نکته ی تعجب برانگیز اینکه تنها ایزوتوپ های اتم آهن در طبیعت که کاملاً پایدار هستند و نیمه عمر طولانی دارند و رادیواکتیو نمی باشند، ایزوتوپ های با عدد جرمی 56، 57 و 58 هستند.(18) نکته ی جالب اینکه ایزوتوپ 54 نیز که بعضی از منابع علم شیمی آن را تا حدی پایدار می نامند، عملاً رادیواکتیو می باشد و همان منابع نیز عمر رادیواكتیو عملی آن را ذكر كرده اند.(19) بنابراین تنها ایزوتوپ های اتم آهن که در عرصه ی تئوری و عملی پایدار بوده، و در واقع فرم طبیعی آهن هستند، ایزوتوپ های 56، 57 و 58 این عنصر می باشند.(20