تبیان، دستیار زندگی

نيچه : آرامترين کلماتند که طوفاني را با خود به همراه مي آورند . افکاري که با پاي کبوتران پيش مي آيند جهان را مسخر مي سازند .

اُرد بزرگ : آهنگ دلپذير ، ريتم و آواي زندگي است

می رسد روزی که فریاد وفا را سر کنی

می رسد روزی که احساس مرا باور کنی

می رسد روزی که نادم باشی از رفتار خویش

خاطرات رفته را مو به مو از بر کنی

ديگه دل با کسي نيست ...

ديگه فريادرسي نيست...

آسمون ابري شده ...

ديگه خار و خسي نيس....

بارون از ابرها سبکتر مي پره...

هرکسي سر به سوي خودش داره...

مثل لاکپشت ...

توي خودم قايم شدم...

ديگه هيچي دلمو نمي بره...

زندگي با همه وسعت خويش مسلک ساکت غم خوردن نيست

 حاصلش تن به قضا دادن و پژمردن نيست

 اضطراب وهوس وديدن و ناديدن نيست

 زندگي خوردن وخوابيدن نيست

زندگي جنبش وجاري شدن است

زندگي کوشش و راهي شدن است

 از تماشاگه آغاز حيات

 تا به جايي که خدا مي داند

تاريکي غروب را به بهانه روشني طلوع فردا
تلخي غمي که مي گذرد را به خاطر شيريني لحظه هايي که مي آيد
سختي فراق را به اميد وصال
و درد رنج رسيدن به معشوق را فقط به خاطر عشق پذيرا هستم

نه به ابر نه به باد نه به اين آبي آرام بلند

 كه تو را ميبرد اينگونه به ژرفاي خيال

من به اين جمله نمي انديشم

 اي سراپا همه خوبي تك و تنها به تو مي‌انديشم

چنان دل کندم از دنيا,

 که شکلم شکل تنهايي ست

 ببين مرگ من را در خويش,

 که مرگ من تماشايي ست

خدايا به من توفيق: عشق، بي هوس تنهايي ، در انبوه جمعيت دوست

داشتن ، بي آنکه دوست بداند عطا کن.