تبیان، دستیار زندگی

امشب از اون شباست که من دوباره ديونه بشم
تو مستي وبي خبري اسير ميخونه بشم

امشب از اون شباست که من دلم ميخواد داد بزنم
تو شهر اين غريبه ها دردم فرياد بزنم

دلم گرفت از اسمون هم از زمين هم از زمون
تو زندگيم چقدر غمه دلم گرفته از همه

اي روزگاره لعنتي تلخ بهت هر چي بگم
من به زمين واسمون دست رفاقت نميدم

از اين همه دربدري تو قلب من قيامته
چه فايده داره زندگي اين انتهاي طاقته

دلم گرفت از اسمون هم از زمين هم از زمون
تو زندگيم چقدر غمه دلم گرفته از همه

اي روزگاره لعنتي تلخ بهت هر چي بگم
من به زمين واسمون دست رفاقت نميدم

دست رفاقت نميدم
دست رفاقت نميدم

انديشيدن به پايان هر چيز شيريني حضورش را تلخ مي كند...

 بگذار پايان تو را غافلگير كند درست مانند آغاز

ره میخانه و مسجد کدام است
که هر دو بر من مسکین حرام است
نه در مسجد گذارندم که رند است
نه در میخانه کین خمار خام است

نیاز عاشقان معشوق را بر ناز می دارد

تو سرتا پا وفا بودی تورا من بی وفا کردم

نگاهم یاد باران کرده امشب،

 مرا سر در گریبان کرده امشب.

غم و فریاد من از این و آن نیست.

دلم یاد رفیقان کرده امشب...

شب پره روی تنش جای زخمی پیداست

روح من بي خبر است

که چرا خنجر من روي تنش زخمي کاشت .

 همه ي آدميان در خوابند

پس چرا ظلمت شب بيدار است ؟!...

مگر او خسته ز افکار پريشانش نيست ؟

نه...

 فکر او جاي دگر ميگردد

 در خيالش همه ي پنجره ها بيدارند

 آسمان رنگين است

 همه شب بوها پي روزي ميگردند ...

خستگي روي تنش پيدا شد

و چه زود چشم خورشيد به بالا آمد .

 من نگاهم به نگاهش افتاد

همه ي خستگي ام رفت ز ياد

به تنهائی قسم

دلتنگ دلتنگم

میان آسمان دل گرفته،با دل تنگم

فقط،یک پنجره،راه است

غروب وجمعه وپائیز

عجب ترکیب دلتنگی

ولی من خسته ام از حس تنهائی...