دعا و زیارت
چگونه مردم را به كارهاى نیك دعوت كنیم؟
راههاى دعوت مردم به حق، گوناگون است كه به موارد آن اشارهاى مىكنیم:
1- دعوت زبانى: آیاتى كه مىفرماید: «قل» یعنى بگو.
2- دعوت عملى: «و ثیابك فطهّر»(سوره مدّثر، آیه 4.) لباس خود را تطهیر كن (تا دیگران نیز لباسشان را تطهیر كنند).
3- دعوت مستقیم: «أقیموا الصّلوة»(سوره بقره، آیه 83 .) به طور مستقیم به مردم بگو: نماز به پا دارید.
4- دعوت غیرمستقیم: داستانهاى قرآن. مثلاً وقتى مىگوید: برادران حسود، یوسف را به اسم بازى بردند و او را در چاه انداختند، به طور غیر مستقیم به همه نوجوانان هشدار مىدهد كه دشمنان نیز به نام ورزش، شما را گمراه و از هدف اصلى پرت مىكنند و به چاه ذلّت مىكشانند.
5 - دعوت جمعى: «و كان رَسولاً نَبیّاً»(سوره مریم، آیه 51 ) پیامبران مأمور دعوتِ عموم مردم بودند.
6- دعوت خصوصى: «و كان یَأمر أهله بِالصّلوة»(سوره مریم، آیه 55 ) پیامبر موظّف است خانواده خود را به نماز دعوت كند.
7- دعوت همسر و فرزند: «قل لازواجك و بَناتك»(سوره احزاب، آیه 59 .) اى پیامبر! به همسران و دخترانت بگو...
8 - دعوت فامیل: «و أنذر عَشیرتك الاقربین»(سوره شعراء، آیه 214.) بستگان نزدیكتر را هشدار ده.
9- دعوت هموطنان: «لِتُنذر اُمّ القُرى و مَن حَولها»(سوره انعام، آیه 92.) مردم مكّه و اطراف آن را هشدار ده.
دعوت جامعه بشریّت: «اِنّى رسول اللّه الیكم جَمیعاً»( سوره اعراف، آیه 158.) من به سوى همه شما فرستاده شدهام.
آرى، غوّاصى كه به دنبال لؤلؤ و مرجان است و صیّادى كه به دنبال صید ماهى است، نباید تلاش خود را به یك گوشه دریا و به یك ماهى و لؤلؤ متمركز كند.
افرادى كه به دنبال بدست آوردن سود بیشترى هستند، عمر خود را در داد و ستد یك كالا تلف نمىكنند.
برگرفته از مطالب سایت آقای قرائتی
شنبه 11/8/1387 - 11:8
دعا و زیارت
توبه چیست و چگونه باید باشد؟
اگر راننده در مسیرى به انحراف رفت، پس از توجّه، از راهى كه رفته بازمىگردد، ولى اگر به مسیر خود ادامه دهد و فقط به زبان بگوید: منحرف شدم، منحرف شدم، ماشین به مسیر اصلى برنمىگردد و هیچكدام از مسافران، عذر این راننده را نمىپذیرند.
توبه، یعنى بازگشت از خلافكارى و جبران گذشته، كه در این صورت خداوند، هم توبه را مىپذیرد: «انّ اللّه یقبل التوبة»(سوره توبه، آیه 104) و هم توبه كننده را دوست مىدارد: «انّ اللّه یُحبّ التّوابین»(سوره بقره، آیه 222 )اگر مال كسى را به ناحق خورده است، به صاحبش برگرداند و اگر نمىخواهد شناخته شود، از طریق بانك یا واسطه دیگر، بدون آن كه خودش را معرّفى كند، مبلغ را به حساب او بریزد.
اگر كسى را آزرده، عذرخواهى كند. اگر نمازى را نخوانده، قضا كند. اگر حقّى را كه باید اظهار كند، كتمان كرده است اعلام كند و به هر حال آنچه را خلاف كرده باید به نحو مطلوبى اصلاح كند.
قرآن در كنار جمله «تابوا» فرمود: «واصلحوا»(سوره بقره، آیه 160.) یعنى توبه، همراه با اصلاحات و جبران كاستىهاست.
توبه باید فورى باشد، زیرا اگر گناهان جمع شوند، توبه مشكل مىشود. غبار روى لباس با فوتى برطرف مىشود، ولى انبوه خاكِ روى زمین، با فوت برطرف نمىشود.
برگرفته از مطالب سایت آقای قرائتی
شنبه 11/8/1387 - 11:3
دعا و زیارت
امام صادق علیه السلام:
«اَفضَلُ العِبادةُ اِدمانُ التَّفکُّرفی اللهِ و فی قُدرَتهِ»
ترجمه:
برترین عبادت مداومت نمودن بر تفکر درباره خداوند و قدرت اوست. (جهادالنفس، ح53)
جمعه 10/8/1387 - 7:22
دعا و زیارت
چرا قرآن، غیبتِ دیگران را به خوردن گوشت برادر مرده تشبیه كرده است؟
دلائل متعدّدى براى این تشبیه قرآن بیان شده است: «أیُحِبُّ أحدكم أن یأكل لحم أخیه مَیتاً»(سوره حجرات، آیه 12.)
1- مُرده، روح ندارد تا از خود دفاع كند و شخصى هم كه مورد غیبت قرار مىگیرد، حضور ندارد تا از خود دفاع كند.
2- غیبت، ریختن آبرو است و آبرو كه رفت، قابل جبران نیست. همانگونه كه گوشت مرده، اگر كنده شود، قابل جبران نیست.
اگر مالى گم شود، قابل جبران است امّا آبرو كه رفت، دیگر جبرانش شبیه محال است و تفاوتى هم نمىكند كه به قصد جدّى باشد یا از روى شوخى و مزاح، زیرا در هر دو صورت، آبروى طرف مىریزد.
3- گوشت به تدریج رشد مىكند ولى یكباره خورده مىشود، آبرو هم به تدریج پیدا مىشود ولى غیبت كننده یك مرتبه آن را مىریزد.
انسان سالها زحمت كشیده تا وجهه و آبرویى كسب كرده است و شما با غیبت كردن، نتیجه زحمات او را نابود مىكنید.
برگرفته از مطالب سایت آقای قرائتی
جمعه 10/8/1387 - 7:22
دعا و زیارت
با توجّه به اختلاف شیوههاى امامان معصوم، آیا اهداف آنان متفاوت است؟
اصول و اهداف همه آنان ثابت است، ولى شیوههایشان متفاوت است؛ گاهى حركات متفاوت است ولى هدف یكى است، مثلاً تیغههاى قیچى بر ضد یكدیگر حركت مىكنند ولى هدف یكى است و آن بریدن.
گاهى حركات گروهى كه در زمینِ ورزش مشغول مسابقه هستند، متفاوت است ولى هدف همه آنان برنده شدن گروهشان است.
آرى، هدف تمام امامان معصوم به تكامل رساندن مردم است، تكاملى جامع و كامل و بدون آفت ولى این تكامل، زمانى با رفتن به جبهه جنگ است و زمانى با شركت در كلاس درس و گاهى با هجرت و گاهى با سكوت و...
برگرفته از مطالب سایت آقای قرائتی
جمعه 10/8/1387 - 7:22
دعا و زیارت
خدا كه به همه مَحرم است، پس چرا در نماز، مردان و زنان باید خود را بپوشانند؟
همیشه پوشیدن لباس به خاطر مَحرم و نامَحرمى نیست، بلكه گاهى پوشیدن لباس جنبه تكریم و ادب دارد. معمولاً افراد در خانه خود، لباس ساده مىپوشند ولى وقتى مهمان وارد خانه مىشود، به احترام مهمان، لباس كامل و مناسب مىپوشند و اگر قرار باشد در مجلس عروسى شركت كنند، لباس كاملترى بر تن مىكنند. این تغییر لباسها، به خاطر ادب و احترام مهمانان مجالس است.
حضور در محضر خداوند در حال نماز نیز مقتضى پوشیدن لباس مناسب و كامل است.
برگرفته از مطالب سایت آقای قرائتی
جمعه 10/8/1387 - 7:22
دعا و زیارت
فلسفه تلخىها و ناگوارىها چیست؟
ناگوارىها دو گونه است: برخى به دست خود ماست و برخى در اختیار ما نیست.
بسیارى از حوادث تلخ به خاطر عدم دقت و مدیریّت خودماست. اگر در داد و ستدها، اسناد تجارى را محكم تنظیم نكردیم و ضامن و وثیقه از طلبكار نگرفتیم و او مال ما را نداد، مقصّر خود ما هستیم.
اگر روى حوض آب نرده نگذاشتیم و كودك در آن افتاد و غرق شد، مقصّر خود ما هستیم.
اگر مراعات بهداشت، قوانین رانندگى و آداب اجتماعى را نكردیم و گرفتار امراض و تصادفات و تحقیرها شدیم، مقصّر خود ما هستیم.
و امّا دسته دوم، دلایل متعدّدى دارد:
سختىها، سبب رشد و تكاپوى انسان است. پیشرفت و رشد علوم، در سایه رفع نیاز و برطرف كردن مشكلات حاصل شده است.
حوادث تلخ، كفّاره بسیارى از لغزشهاست.
حوادث تلخ، سبب تنظیم روحیّات مردم است.
پیامبر اكرمصلى الله علیه وآله فرمودند: اگر براى انسان سه چیز: مرض، مرگ و فقر نبود، غرور انسان شكسته نمىشد و انسان در مقابل هیچ چیز سر فرونمىآورد. «لولا ثلاثة فى ابن آدم ما طَأطأ رأسه شىء المرض و الموت و الفقر»( بحار، ج6، ص118.)
حوادث تلخ، كمالات انسان را شكوفا مىكند. آنكه گرفتار شده، با صبر و پایدارى رشد مىكند و آنكه در رفاه است و براى نجات مردم تلاش مىكند، با ایثار و از خودگذشتگى رشد مىكند.
برگرفته از مطالب سایت آقای قرائتی
جمعه 10/8/1387 - 7:21
دعا و زیارت
چرا بعضى دانشمندان با اینكه عمر خود را در راه شناخت پدیدهها گذراندهاند، به خدا ایمان نمىآورند؟
خداپرستى مربوط به اراده انسان است، نه علم انسان. نجّارى كه دائماً نردبان مىسازد از هیچ كدام بالا نمىرود، زیرا قصد بالا رفتن ندارد.
سوزن كه براى همه لباس مىدوزد، خودش لباسى ندارد.
آئینه فروش دائماً در میان آئینههاى مغازه خود مىچرخد، ولى ممكن است حتى یقه خود را صاف نكند، ولى عابرین با نگاه به یكى از آینهها، سر و صورت خود را مرتّب مىكنند. بسیارى از دانشمندان نیز پدیدهها را شناختهاند، امّا قصد شناخت پدید آورنده را نداشتهاند.
برگرفته از مطالب سایت آقای قرائتی
جمعه 10/8/1387 - 7:21
دعا و زیارت
چه كنیم كه خدا را دوست داشته باشیم؟
محبّت در گرو توجه به نعمت یا خدمت است.
یاد نعمتهاى خدا، علاقه ما را به او زیاد مىكند، چه نعمتهاى عمومى و چه نعمتهاى خصوصى.
نعمتهاى عمومى از قبیل باد، باران، خورشید، كوهها، گیاهان، خوردنىها، آشامیدنىها، همسر، فرزند، عقل، علم، زبان، چشم، گوش و سایر اعضا، نعمت شب و روز، خواب و بیدارى، آزادى و قدرت انتخاب و گرایش به خوبىها و كمالات و تنفّر از بدىها كه هر كدام از این نعمتها نباشد، زندگى بشر فلج مىشود.
راستى، اگر آب دهان ما شور یا تلخ بود، چه مىكردیم؟
اگر خداوند نعمت خواب و حتى غلطیدن در خواب را دو سه روز از ما بگیرد چه مىكنیم؟
نعمتهاى خصوصى، امكانات و استعدادهایى است كه خداوند به هر یك از افراد بشر عطا كرده است و اگر انسان فكر كند مىبیند چه بسیار نعمتهایى كه در اختیار اوست و دیگران به دلایلى از آن محرومند.
آرى، فكر كردن در نعمتهاى الهى، انسان را عاشق خدا مىگرداند و قرآن به این امر سفارش كرده است. «فاذكروا آلاءَ اللّه»( سوره اعراف، آیه 69.)
برگرفته از مطالب سایت آقای قرائتی
جمعه 10/8/1387 - 7:21
دعا و زیارت
چرا خداوند انسانها را متفاوت آفریده و آیا این تفاوتها ظلم نیست؟
شخصى برق سالن و تالار عروسى را خاموش و فرار مىكند. اگر او را براى مجازات دستگیر كنند، كیفر عادلانه زمانى است كه تمام حوادثِ پیش آمده را به حساب آورند. مثلاً:
به خاطر تاریكى ظرفهایى شكسته شد. دو نفر از پلهها افتادند. سر چند نفر به ستون خورد. شیرینىها ریخت. اطفالى ترسیدند و گریه كردند. براى خارج شدن از سالن تاریك، زمان زیادى تلف شد. خانوادههاى عروس و داماد از مهمانها خجالت كشیدند.
آرى، تمام آثار خاموش شدن سالن، باید محاسبه و بر اساس آن، جریمه تعیین شود.
قرآن در این زمینه مىفرماید: «نَكتُبُ ما قَدّموا و آثارهم»(سوره یس، آیه 12.) هم خود اعمال را مىنویسیم و هم آثار آنها را.
در حدیث مىخوانیم: هر كس كار خوبى را بنا نهد، پاداش تمام كسانى كه به آن كار عمل كنند، بدون آنكه از عامل كم شود، به او داده مىشود. همان گونه كه اگر كسى راه بدى را به روى مردم باز كند، در گناه تمام كسانى كه در آن راه پا نهند شریك است.
«مَن سَنّ سُنَّة حَسنةً عُمِل بها من بَعده كان له أجره و مثل اُجورهم من غیر أن ینقصّ من اُجورهم شیئا و مَن سَنّ سُنَّة سَیِّئة فَعُمل بها بعده كان علیه وزره و مثل أوزارهم من غیر أن یَنقصّ من أوزارهم شیئاً»(كنزالعمّال، حدیث 43079.)
گاهى یك نفر دیگرى را سیگارى یا معتاد مىكند و دومّى نفر سوم را و او نفر چهارم را، نفر اول در گناه نفرات بعدى شریك است.
در حدیث مىخوانیم: والدین در تمام كارهاى خیر فرزندان شریكند و معلّم كلاس اول، در پاداش تحصیل دورههاى بعد شریك است.
برگرفته از مطالب سایت آقای قرائتی
جمعه 10/8/1387 - 7:21