تبیان، دستیار زندگی

منكه هستم سائلى بر خوان انعام شما

از ازل شیرین شده كام من از نام شما

اینكه من دیوانه باشم آن هم از عشق خدا

بوده در آغاز خلقت حُسن اقدام شما

گر شكسته بال مى‏خواهى بیا بنگر مرا

فطرسى بشكسته پر هستم سر بام شما

اى كه گفتى آب كم جو تشنگى آور به دست

اى كه مى‏ریزد عطش از باده جام شما

تشنگى خواهم من امشب اى خداى‏تشنگى

تا كه جان خود فدا سازم براى تشنگى

بى سرو سامان شدم تا كه تو سامانم دهى

كافر محضم من امشب تا كه ایمانم دهى

بى سوادم بهره از قرآن ندارم ذره‏اى

آمدم اى روح قرآن فهم قرآنم دهى

زنده جاوید گردد هر كه باشد كشته‏ات

دوست دارم تا بمیرم از دمت جانم دهى

فطرسم، حرّم، گنه كارم، پشیمانم حسین

آمدم تا طعم شیرینى ز گفتارم دهى

احتیاج من ندارد انتها اى ذوالكرم

مى‏برم نام تو را تا كه شود اینجا حرم

اى كه هستى محور حبّ و ولاى اهل بیت

عشق تو ما را نموده مبتلاى اهل بیت

بى تو نامى از خدا هم در میان ما نبود

بى تو مى‏افتاد از رونق صداى اهل بیت

اى كه مردانه دل از پروردگارت برده‏اى

نیست عاشق بر تو مانند خداى اهل بیت

تا كه نامت مى‏شود جارى به لبها یا حسین

جمع ما گیرد دگر حال و هواى اهل بیت

گر نبودى اسم غفّار خدا معنا نداشت

عفو و رحمت‏در میان ‏هر دوعالم جا نداشت

شد مدینه كربلا تا كه به دنیا آمدى

مادرت شد مبتلا تا كه به دنیا آمدى

مصطفى شد بوسه چین از حنجر وحلقوم‏تو

چشمها شد پر بكا وقتى به دنیا آمدى

گفت این طفل‏ازمن‏است‏ومن‏ازاویم‏بین‏جمع

رازها شد بر ملا وقتى به دنیا آمدى

بهترین معناى رحمان و رحیم امشب بود

مى‏دهد عیدى خدا وقتى به دنیا آمدى

عید عفو و رحمت آمد عید غفران آمده

ذكر تسبیح ملك زین پس «حسین جان»آمده

رمز صبر انبیاء عشق تو بوده یا حسین

نام تو صاحبدلان را دل ربوده یا حسین

میهمانى خدا گر خاص مى‏شد بر رسل

حق پذیرایى به روضه مى‏نموده یا حسین

اولین بارى كه باب توبه واشد در جهان

نام زیباى تو این در راه گشوده یا حسین

هر كه را حق از براى بندگى كرده جدا

نام تو بر قلب و جان او سروده یا حسین

جز سعادت نیست عاشق بر رُخ ماهت شدن

جز شهادت نیست راه خاك درگاهت شدن

حق آن لحظه كه بوسیده پیمبر حنجرت

حق آن شورى كه افتاده به قلب مادرت

حق بابایت على و گریه مردانه‏اش

حق آن جمعى كه گردیده سراسر مضطرت

حق جبریل و سلامى كه ز بالا آورد

حق فطرس آن دخیل گاهوار اطهرت

حق آن شیرى كه از كام پیمبر خورده‏اى

حق اسمى كه تو را گشته نصیب از داورت

یك گره بر دل بزن تا صد گره را واكنى

زشتى ما را به زیبایى خود زیبا كنى

http://zajje.blogfa.com

 بادها عطر خوش سیبِ تنش را بردند

زخمها لاله باغ بدنش را بردند

نیزه‏ها بر عطشش قهقهه سر مى‏دادند

خنده‏ها خطبه گرم دهنش را بردند

این عطش یوسف معصوم كدامین مصر است

كه روى نیزه بوى پیرهنش را بردند

تا كه معلوم نگردد ز كجا مى‏آید

اهل صحراى تجرّد كفنش را بردند

دشنه‏ها دوروبر پیكر او حلقه زدند

حلقه‏ها نقش عقیق یمنش را بردند

چهره‏ها یا همه زردند وَ یا نیلى رنگ

شعله‏ها سبزى رنگ چمنش را بردند

بت پرستان ز هراس تبر ابراهیم

جمع گشته تبر بت شكنش را بردند

بادها سینه زنان زودتر از خواهر او

تا مدینه خبر سوختنش را بردند

یوسف، آهسته بگوئید نمیرد یعقوب

گرگها زوزه كشان پیرهنش را بردند

http://zajje.blogfa.com

كجاست كعبه اگر مسجدالحرام تویی تو

قسم به كرببلا حج من تمام تویی تو

همه نمازی و نِِیت ، قِِیام توست قِِیامت

شهِِید ظهر تشهد توِِیِِی ، سلام تویی تو

سر برِِیده و آیات بِِینات ؟ چه حالی !

یقین كه ركن ِِیمانی توِِیِِی ، مقام تویی تو

به سعی سجده به گودال قتلگاه تو رفتم

نه سر برآورم از سجده تا امام تویی تو

تو بیت اولی و كربلاست اول بِِیتم

تو بیت آخرِِی و آخر كلام تویی تو

http://zajje.blogfa.com

آن نى، كه بر آن خشكْ نیستان مى خورد

 آب از لب جوىِ لب و دندان، مى خورد

لبْ تشنه، ز جویبار قرآن مى خورد

 مى خورد فراوان و، فراوان مى خورد!

http://www.emam8.com

به دلم باز هوای تو کند غوغایی

از غمت، گشته درون دل من بلوایی

ای شهنشاه دو عالم یا حسین ابن علی

شعله ور تر بنما این شرر شیدایی

یا حسین ای شرف هستی و هر آنچه که هست

همه جا گشته ام و نیست چو تو مولایی

یک اباالفضل تو لیلا شده، عالم مجنون

چه کسی دیده که لب تشنه بود سقایی

یا حسین! جانم اگر نیست گران لیک پذیر

مردن از داغ تو نبود سخن بی جایی

از غمت حضرت آدم به همه عمر گریست

گریه ی بر تو دهد بر دل و جان پایایی

جاودان هستی و هر آنکه بمیرد از عشق

می دهد نام نکویش به فلک پویایی

ای حسین ای شه لب تشنه تو را می خواهم

زنده کن جان مرا با نفس عیسی یی

کربلا را ز تو می خواهیم و اکنون ای یار

تو برآورده کن آن را به ید بیضایی

من عزادار تو هستم نیش ها نوش دلم

گر کند سخره مرا جاهل و هر دانایی

گریه ی بر تو حسینا عشق می زاید و شور

هر کجا هست تحول تو به حق آنجایی

ای سلاطین جهان خاک کف پای درت

فخر داری به همه چون تو گل زهرایی

مهربان تر به من ای از پدر و از مادر

می شود مست شوم با نگه شهلایی

جان عباس علمدار، همان ماه غریب

یاریم کن که شوم تا ابد عاشورایی

هادی قهرمانی

http://zajje.blogfa.com

حسینا کربلایت عرش اعلاست

پذیرای محبان تو زهراست

حسینا هیئت تو باب روضه است

که اسباب خداجویی مهیاست

حسینا بی تو هیچم بی تو پستم

که بی تو نوکر آلوده رسواست

حسینا پیش مردم گر عزیزم

تمام احترامم از تو آقاست

حسینا هر چه خواهم در محرم

برای من مهیا بی تمناست

حسینا شهرما غرق گنه بود

ولی بایاد بنگر چه زیباست

حسینا اشگ را ازمانگیری

که این سرمایه ما هردودنیاست

حسینا هر که زیر خیمه توست

امان دارد که زیر دست سقاست

حسینا با تو خواهم ماند ، ارباب

تورا تا حشر خواهم خواند ارباب

http://zajje.blogfa.com

آفریدند مرا تا که گدایت باشم

سائل دائمی دست عطایت باشم

آفریدند مرا از تو بگیرم عصمت

شیعه چشم و دل غرق عزایت باشم

تا خدا هست تو هم باقی بالله هستی

می شوم مثل تو گر ازشهدایت باشم

چون عزای تو بقای همه دین خداست

آمدم گرمی این بزم عزایت باشم

تو قتیل العبراتی که خدا فرموده:

«ای حبیبم من الله بهایت باشم»

گر نشد زنده بیایم به حریمت مددی

تا که مدفون شده در کرببلایت باشم

اشک ما تلبیه ماست به حل من ناصر

داده ای اذن که این گونه فدایت باشم

شدی آواره که اسلام نگردد تحریف

کاش آوراه این حکم ولایت باشم

جواد حیدری

http://zajje.blogfa.com

الا خورشید عالمتاب ،ارباب

قرار هر دل بی‌تاب، ارباب

نه تنها من که دیدم آفرینش

تو را می‌خواندت ارباب، ارباب

به هر ابری که افتد چشم مستت

از او بارد شراب ناب، ارباب

تو آن بودی که هر شب در بر تو

گدایی می‌کند مهتاب ،ارباب

من آن در را که غیر از او دری نیست

کنم با قلب دق‌الباب، ارباب

بیاد چشم تو بیمارم امشب

طبیبا بر سرم بشتاب، ارباب

اگرچه ریزه خوارم بازگویم

بیا امشب مرا دریاب ،ارباب

به بیداری اگر قابل نباشم

مرا امشب بیا در خواب، ارباب

چو شمعی در هوای کربلایت

دلم شد قطره قطره آب، ارباب

ز چشمانم از این چشم انتظاری

چکد هم اشک هم خوناب، ارباب

حاج حیدر توكلی

http://zajje.blogfa.com

ای شه غرق به خون من به فدای سر تو

جان مادر به فدای تو و چشم تر تو

جای مهمان نشنیدست و کسی کنج تنور

مطبخ خولی دون گشته چرا بستر تو

از پی دیدنت ای شه زگلستان بهشت

تا تنور آمده با آه و فغان مادر تو

آخر ای خسرو مظلوم و گناه تو چه بود

که لب تشنه بریدند و سر از پیکر تو

ساربان کرد و جدا دست تو ای دست خدا

بجدل انگشت برید از پی انگشتر تو

سرت اینجا و تن پاک و تو در کربلا

به سرت گریه کنم یا به تن اطهر تو

ای شه تشنه چرا بی کس و تنها شده ای

گوچه شد قاسم ناشاد و علی اکبر تو

گیسوانی که زدم شانه به صد ناز ونیاز

غرق خون کرد چرا قاتل بد اختر تو

من که از بهر تو این گونه پریشان شده ام

وای و بر حال دل خواهر غم پرور تو

ای دریغا تو شدی کشته کشته و باشد به وطن

چشم وبر راه تو صغرای حزین دختر تو

http://zajje.blogfa.com

باز طوفانی شده دریای دل

موج سر بر ساحل غم میزند

باز هم خورشید رنگ خون گرفت

بر زمین نقشی ز ماتم میزند

باز جام دیده ها لبریز شد

باز زخم سینه ها سر باز کرد

در میان ناله و اندوه و اشک

حنجرم فریادها آغاز کرد

می نویسم شرح این غم نامه را

داستان مشک و اشک و تیر را

می نویسم از سری کز عشق دوست

کرد حیران تیغه شمشیر را

گوئیا با آن همه بیگانگی

آب هم با تشنگان بیگانه بود

در میان آن همه نامردمی

اشک آب و دیده ها پیمانه بود

تیغ ناپاکان برآمد از نیام

خون پاکی دشت را سیراب کرد

خون خورشید است بر روی زمین

کآسمان تشنه را سیراب کرد

می شود خورشید را انکار کرد؟

زیر سم اسبها در خاک کرد؟

می شود آیا که نقش عشق را

از درون سینه هامان پاک کرد؟

گر نشان عشق را گم کرده ایم

در میان آتش آن خیمه هاست

گر به دنبال حقیقت میرویم

حق همین جا حق به روی نیزه هاست

گریه ها بر حال خود باید کنیم

او که خندان رفت چون آزاد شد

ما سکوت مرگباری کرده ایم

....او برای قرنها فریاد شد

بازهم در ماتم روی حسین

باز هم در سوگ آن آلاله ایم

یادتان باشد حیات عشق را

وام دار خون سرخ لاله ایم

بهزادحیدری

http://zajje.blogfa.com