تبیان، دستیار زندگی

شماره خبر: 1654287912909509067

مواد لازم: مایه خمیر: 1.5 قاشق غذاخوری، جوش شیرین: یک قاشق چایخوری ، پودر قند: 2 قاشق چایخوری ، شیر گرم‌شده: یک لیوان ، نمک: یک قاشق چایخوری ، ماست: یک لیوان ، آرد:450 گرم 

طرز تهیه: برای تهیه نان در منزل، ابتدا مایه خمیر را با پودر قند در شیر حل کنید و ده دقیقه در جای گرم بگذارید. آرد را با بکینگ پودر با هم الک کنید و در یک ظرف دهانه گشاد بریزید. بعد ماست و مایه خمیر و نمک را به آن اضافه و خوب مخلوط کنید و حدود ده دقیقه آن را ورز دهید. میزان آرد را می‌توانید کم یا زیاد کنید، طوری که خمیر به دست نچسبد. این خمیر را سه تا چهار ساعت استراحت دهید تا نان با کیفیت باشد. یک ماهیتابه را کمی با قلم مو چرب کنید و بگذارید گرم شود. به اندازه یک نارنگی از خمیر بردارید و روی سطحی صاف کمی آرد بپاشید و خمیر را با وردنه باز کنید و با چنگال چند سوراخ روی خمیر بزنید، بعد آن را در ماهیتابه بگذارید و صبر کنید نان پخته شود و روی نان حباب بزند و به این ترتیب همه خمیر را به نان تبدیل کنید.

http://press.jamejamonline.ir/Newspreview/1654287912909509067

شماره خبر: 1654287351235380752

مواد لازم: گوشت مرغ چرخ‌کرده:300 گرم، برنج: نصف لیوان، پیازچه: ریز خردشده نصف لیوان، فلفل دلمه خردشده: نصف لیوان، جعفری خردشده: نصف فنجان ، قرص عصاره مرغ: یک عدد ، خمیر برنج: 1.5 بسته، کره: 50 گرم، روغن و نمک و فلفل: به اندازه لازم 

خمیر برنج به صورت بسته‌بندی در فروشگاه‌ها موجود است. این خمیر مثل ورقه‌های نازک و خشک و سفیدرنگ است. ورقه‌ها را یکی یکی در ظرف آب گرم گذاشته و روی یک پارچه قرار دهید و استفاده کنید.

طرز تهیه: ابتدا در یک ظرف مناسب عصاره مرغ را له کنید و برنج را هم در حد آبکش بپزید و در سبد بریزید تا آب آن گرفته شود. بعد برنج را با گوشت چرخ‌کرده و پیازچه و فلفل خرد شده و نمک و فلفل کره نرم شده با هم مخلوط کنید.ورقه‌های برنج را یکی‌یکی از بسته در آورید و داخل آب گرم فرو کنید. وقتی نرم شد، آنها را روی پارچه‌ای تمیز بگذارید. از موادی که مخلوط کرده‌اید روی خمیر گذاشته و مانند دلمه اطراف آن را جمع کنید و بپیچید. اگر از خمیرها خرد شده بود آنها را در کف قابلمه بگذارید یا از تکه‌ای نان به عنوان ته‌دیگ استفاده کنید. مقداری روغن کف قابلمه بریزید. دست‌پیچ‌ها را در قابلمه چیده و به مدت 20 دقیقه با حرارت ملایم دم بگذارید تا مواد درون آنها پخته شود. پیراشکی‌های دست‌پیچ را در دیس مناسبی بگذارید و اطراف آنها را با سبزیجات بخار پز و گوجه و خیار شور تزئین و بخورید.

http://press.jamejamonline.ir/Newspreview/1654287351235380752

شماره خبر: 1654289605202232611

مواد لازم: برنج: 4 پیمانه ، میگوی پوست‌ کنده: نیم کیلو ، پیاز خلال شده: یک عدد بزرگ ، سیر: 5 حبه رنده شده ، گشنیز خرد شده: 5 قاشق غذاخوری ، فلفل دلمه‌ای خرد شده: یک عدد، نمک، فلفل و روغن: به اندازه لازم ، آب لیمو: 1.5 قاشق غذاخوری ، زردچوبه یا زعفران: به اندازه لازم ، پودر لیمو عمانی: یک قاشق مرباخوری 

طرز تهیه: میگو‌ها را با مقداری آب و با حرارت ملایم به مدت 20 دقیقه بجوشانید. کمی زردچوبه به میگو‌ها اضافه کنید. پیاز را خلال کرده و در یک ماهیتابه مقداری روغن بریزید و سرخ کنید. سیر را هم با پیاز تفت دهید. میگو‌ها را از آب در آورید و به پیاز داغ اضافه کنید. گشنیز خردشده، پودر لیمو، فلفل دلمه، زردچوبه یا زعفران و آبلیمو را یکی یکی اضافه کنید. همه مواد را با هم تفت دهید. کمی نمک اضافه و صبر کنید تا آب آن کشیده شود. برنج را هم آبکش کنید. در یک قابلمه مناسب‌ ترجیحا تفلون، مقداری روغن بریزید. پس از داغ‌شدن، نیمی از برنج را در قابلمه ریخته و با پشت کفگیر آن را صاف و کمی فشرده کنید. مواد سرخ شده میگو را روی برنج ریخته و بقیه برنج را روی مواد بریزید و در انتها مقداری روغن را داغ کرده روی برنج بریزید و در آن را ببندید و ته‌چین را به مدت یک ساعت دم بگذارید. سپس در دیس مناسبی برگردانید. اطراف پلو را با چند برش لیمو و فلفل دلمه‌ای تزئین و میل کنید.

http://press.jamejamonline.ir/Newspreview/1654289605202232611

بچه‌ها را چگونه راهی مدرسه کنیم؟

شماره خبر: 1662980372784963364

فرزانه، هم‌مدرسه‌ای من بود. صبح‌ها با هم سوار سرویس می‌شدیم. خوب یادم است که اغلب وقتی به هم می‌رسیدیم دهانش می‌جنبید. اولین باری که متوجه شدم این جویدن‌ها از کجا آب می‌خورد، بسیار تعجب کردم. او کله سحر، با شکم خالی آدامس می‌جوید. توجیه‌اش هم این بود که چون میلی به خوردن صبحانه ندارد، برای جلوگیری از بوی بد ِ دهان و معده خالی این راه‌حل را کشف کرده است و جر و بحث درباره این موضوع با پدر و مادرش تمامی نداشت. 

از کارشناسان تغذیه بارها ​شنیده‌ایم که صبحانه مهم‌ترین وعده غذایی است و بر بازدهی و هوشیاری ساعات بعدی اثر مستقیم دارد. اما اگر بچه‌ها از خوردن ِ صبحانه طفره بروند باید چه کار کرد؟ آیا لازم است به هر قیمتی به خوردن وادار شوند؟ منطقی به نظر می‌رسد که در درجه اول دریابید این بی‌میلی از کجا نشأت می‌گیرد. شاید شما همه راه‌ها را امتحان نکرده باشید.

دیروقت و سنگین شام خوردن می‌تواند سبب بی‌اشتهایی در صبح روز بعد شود. شما می‌توانید رویه خود را تغییر داده و به مدت چند روز وعده‌ای سبک برای شام تهیه کرده و در اول شب میل کنید، به این ترتیب صبح روز بعد زودتر از همیشه گرسنه خواهید شد. البته بروز این علائم ممکن است در افراد گوناگون متفاوت باشد. بنابراین استفاده از غذاهایی نظیر سوپ، ساندویچ‌های کوچک و.. که حجم و کالری کمتری دارند، آن هم در اوایل شب با اختلاف چندساعته تا زمان خواب فرزندتان می‌تواند روی افزایش میل او به صبحانه در روز بعد مؤثر باشد.

اضطراب دیر رسیدن به مدرسه مساله دیگری است که ممکن است ذهن فرزند شما را اشغال کرده و او را از خوردن صبحانه با خیال راحت منصرف کند. بهتر است تهیه و صرف وعده صبحانه آنقدر‌ها هم زمانبر نباشد. خوردن یک کاسه کوچک شامل سریال و شیر نسبت به نیمرو زمان کمتری می‌طلبد.

ناشتا بودن در صبح، از حجم خوردنی‌ها می‌کاهد. درست مانند وقتی که بعد از یک روز روزه‌داری، در وعده افطار با خوردن چند دانه خرما و یک فنجان چای یا شیر گرم، ممکن است بشدت احساس سیری کنیم. چنانچه فرزند خود را مجبور به زیاده‌روی کنید، ممکن است میل او را به کل از بین ببرید. پرخوری به معنای تأمین مواد مغذی بدن نیست!

ذائقه و سلیقه فرزند خود را شناسایی کنید. ممکن است احساس کردن حجم مواد غذایی در زیر دندان (مانند دانه‌های له نشده گندم و حبوبات در حلیم و آش) برای فرزند شما ناخوشایند باشد. می‌توانید صبحانه را نوشیدنی کنید. کار دشواری نیست کافی است ترکیباتی را که برای سلامتی او لازم است با استفاده از مخلوط‌کن کاملا به هم آمیخته و یک مایع یکنواخت و خوشمزه درست کنید. خوردن ترکیباتی نظیر شیرموز، شیر خرما و... با برشی از کیک با بیسکویت هم خوشمزه است و هم زمان کمتری می‌خواهد.

با رعایت شرایط سنی او گهگاهی برنامه‌ای ترتیب دهید که شب ِ قبل، وعده صبحانه را خودش آماده کند. مثلا درست کردن یک قرص پنکیک (کیک تابه‌ای) آن هم با پودرهای آماده‌ای که امروزه در بیشتر فروشگاه‌های مواد غذایی یافت می‌شود کار لذت‌بخشی است. تهیه ساندویچ‌های کوچک نان و پنیر و گردو و... ساده‌تر به نظر می‌رسد. در صورتی که از تکراری بودن صبحانه شکایت می‌کند، می‌توانید با استفاده از این ترفند، متنوع کردن این وعده را به‌عهده خودش بگذارید.

مواد ضروری در تغذیه دانش‌آموزان

داشتن برنامه‌ای مناسب برای تغذیه و ورزش دانش‌آموزان اهمیت ویژه‌ای دارد. غذایی که ارزش تغذیه‌ای چندانی ندارد نمی‌تواند سبب ارتقای کیفیت زندگی بچه‌ها و نیز افزایش پتانسیل آنها در یادگیری و بازدهی بیشتر شود. ویتامین‌ها و مواد معدنی لازم را می‌توان از میوه‌ها، سبزی​ها، گوشت و لبنیات کم‌چرب به‌صورت شیر و پنیر و ماست، تامین کرد که بهره‌مندی بهینه از آنها می‌تواند از بروز مشکلاتی نظیر اضافه‌وزن، پوکی استخوان و دیابت جلوگیری کند.

کیفیت و کمیت برنامه غذایی بچه‌ها به این بستگی دارد که چه جنسیت و پیشینه ژنتیکی دارند و قد و وزنشان چقدر است. پژوهش‌ها نشان می​د‌هد که تغذیه تاثیر مهمی بر قدرت تفکر و حل مساله ایشان دارد، پس لازم است از عوامل ضروری برای بهترین شرایط سلامت​ آگاه شویم:

انرژی

دوره‌های رشد با میزان اشتهای بچه‌ها ارتباط مستقیم دارد، به این ترتیب در اوج دوران رشد تمایل بیشتری به خوردن دارند. تامین‌کننده‌های انرژی لازم برای رشد و فعالیت‌های جسمانی شامل کربوهیدرات‌ها و چربی‌ها هستند. همچنین مغز برای آن که بخوبی فعالیت کند به انرژی احتیاج داشته و از این‌رو تامین گلوکز، امری ضروری محسوب می‌شود.

پروتئین

بدن برای تولید، نگهداری و بازسازی بافت‌های خود به پروتئین احتیاج دارد. تشویق بچه‌ها به مصرف مواد پروتئینی طی دو یا سه وعده در روز در قالب گوشت، ماهی، مرغ و لبنیات تاثیر مثبتی بر فرآیند رشد آنها دارد.

اسیدهای چرب

کمبود اسیدهای چرب در برنامه غذایی کودکان سبب افت عملکرد مغز ​ شده و ممکن است به صورت اختلال در زمینه تلفظ، نوشتن و روخوانی بروز پیدا کند. اُمگا3 و اُمگا6 دو اسید چرب معروفی هستند که برای سلامت انسان ضروری شناخته شده و در این مواد غذایی یافت می‌شوند: ماهی، صدف دریایی، دانه کتان، شاهدانه، روغن سویا و کانولا، دانه‌ها، کدو تنبل، تخمه آفتابگردان، سبزیجات برگدار و البته گردو.

کلسیم

برای داشتن استخوان‌ها و دندان‌های قوی‌ و سالم‌تر بدن به کلسیم نیاز دارد. شیر و محصولات لبنی سرشار از این ماده هستند. اگر به هر دلیلی فرزند شما از خوردن شیر ساده سر باز می‌زند، می‌توانید شیوه‌های مختلف را امتحان کنید: استفاده از شیر داغ به جای شیر سرد، شیرهای طعم‌دار نظیر شیر کاکائو، شیر عسل، شیر موز و... .

آهن

در فرآیند رشد بدن به افزایش خون احتیاج دارد، بنابراین تامین آهن بسیار ضروری است. گوشت، ماهی، مرغ و نان‌های غنی شده و سریال‌ها بهترین منابع تامین آهن در رژیم غذایی هستند.

بچه‌ها در خورد و خوراک از دیگران تاثیر می‌پذیرند

بسیاری از والدین کیف فرزند خود را از لقمه‌ها، ساندویچ‌ها، میوه‌ها و... پر می‌کنند، ولی بعد از مدرسه، با کمال تعجب مشاهده می‌کنند که این خوراکی‌ها دست نخورده باقی مانده است. زمانی که این ماجرا تکرار می‌شود با او برخورد می‌کنند. او هم راه‌های متفاوتی برای مقاومت به کار می‌گیرد، مثلا ممکن است خوراکی‌ها را به همکلاسی‌هایش بدهد. شاید هم آنها را دور بریزد، ولی در هر صورت از خوردن امتناع می‌کند. باید به خاطر داشته باشیم که بچه‌ها با بزرگ‌تر شدن، قدرت انتخاب پیدا می‌کنند. آنها دیگر نوزادانی چند ماهه نیستند که شیر مادر تنها راه تغذیه‌شان باشد. تغییر فیزیولوژیکی آنها مانند تکامل دندان‌ها و... گویای این مدعاست. آنها می‌توانند و دوست دارند که در خوردن غذاها انتخابگر باشند، اما چه چیزی روی عادات و گزینش‌های آنها تاثیر می‌گذارد؟ ذائقه و سلیقه خانوادگی، دستپخت مادر یا هر کسی که وظیفه پخت و پز در منزل با اوست، نظر دوستان و هم‌مدرسه‌ای‌ها و بالاخره تبلیغات رسانه‌ای، بخصوص​ از نوع تلویزیونی که با پخش تصاویر پررنگ و لعاب می‌توانند براحتی کودک را مطیع خود کنند و آنچه می‌تواند به سلامتی فرزند شما کمک کند، عبارت است از:

ـ اصلاح یک رفتار غذایی در خانواده به مرور زمان: گاهی خوردن صبحانه یا استفاده از میوه و سبزیجات و... اصولا جزو سبک زندگی برخی از خانواده‌ها نیست. البته یکشبه هم نمی‌شود متحول شد. پس لازم است با در نظر گرفتن دلبخواهی‌ها به سمت برنامه غذایی سالم‌تر حرکت کنید.

ـ به کار بردن خلاقیت در تهیه و تزئین غذا: صِرف کنار هم قرار دادن تعدادی مواد مغذی، آن‌قدرها اشتهابرانگیز نیست. تغییر در نحوه برش، تزئین و حتی انتخاب ظرف مناسب برای غذا هم اهمیت دارد.

ـ بیان جاذبه‌ها و دافعه‌ها: لازم است درباره فواید خوراکی‌های سالم و تاثیر آن بر فرآیند رشد و یادگیری به فرزند خود آگاهی بدهید و از سوی دیگر او را نسبت به مضرات خوراکی‌هایی که هزینه تبلیغاتشان صرف به خطر افتادن سلامت​ فرزندتان می‌شود، مطلع کرده و استفاده از آنها را محدودتر کنید.

فاطمه عمانی

منبع:en.wikipedia.org‌/‌wiki

http://press.jamejamonline.ir/Newspreview/1662980372784963364

شماره خبر: 1662974433487456072

هر پدر و مادری دوست دارد فرزندش دانش‌آموزی فعال و درسخوان باشد. گویی موفقیت فرزند در دوران مدرسه صددرصد ضامن آینده اوست و از این‌رو، هرچه کارنامه امروزش درخشان‌تر باشد، فردای او مطمئن‌تر و مایه افتخارتر خواهد بود. 

اما آیا شما پدر و مادر گرامی این مساله را متوجه شده‌اید که خودتان تا چه اندازه می‌توانید در این میان ایفای نقش کنید و میزان تلاشگری و اشتیاق فرزند برای درس خواندن، تا چه حد مستقیما با رفتارهای شما ارتباط دارد؟! اگر فکر می‌کنید کل وظایف پدر و مادری شما به خریدن روپوش مدرسه، تهیه نوشت‌افزار ، دادن ناهار روزانه یا مرتب کردن اتاق خواب فرزندتان برای مطالعه راحت‌تر محدود می‌شود، نباید توقع داشته باشید که نابغه‌ای سراسر انگیزه در منزل‌تان پیشرفت کند. پس برای تحویل دادن نونهالی مشتاق تر به تحصیل، بیایید تصمیم بگیرید که با کمک گرفتن از این توصیه‌ها، روش‌هایی مناسب‌تر را برای حمایت و هدایت کودک و نوجوان‌تان در پیش بگیرید:

1ـ یک الگوی خوب باشید: مسئولیت‌های فرزندتان در زندگی به مراتب کمتر از شماست. به همین دلیل، آنها فرصت زیادی برای مشاهده و زیرنظر گرفتن حرکات‌تان دارند. در بسیاری وقت‌ها که حواس شما جای دیگری است، کودک در حال تماشای شماست. چه خوب باشید و چه بد، آنها یادمی گیرند و الگوبرداری می‌کنند. پس اگر دوست دارید فرزندتان به مطالعه و درس خواندن علاقه داشته باشد، خودتان هم هر روز دقایقی را صرف مطالعه کتاب‌ها در مقابل آنها کنید و بگویید که تا چه اندازه به یادگیری نکات جدید علمی، ادبی و هنری علاقه دارید. برایش بیان کنید نکاتی که در مدرسه یاد گرفته‌اید، تا چه اندازه در زندگی کنونی‌تان مفید است و یادگیری دانش، تا چه حد به گشایش پروبال هر انسانی کمک می‌کند.

2ـ خود را علاقه‌مند به محیط مدرسه نشان دهید: بچه‌ها به میزان توجه شما به مدرسه نیز توجه دارند. اگر از دوران مدرسه‌تان خاطراتی کمابیش خوب دارید، آنها را با فرزندتان تقسیم کنید. اما اگر خودتان مدرسه را دوست نداشته‌اید و برایتان یادآور خاطرات خوش نیست، به هیچ وجه اجازه ندهید او از این ماجرا بویی ببرد. بالاخره ماجراهای خوبی هم از گذشته باقی مانده و آموزگاران و دوستانی هم بوده‌اند که نسبت به آنها حس خوب داشته‌اید. از آنها برای فرزندتان صحبت کنید تا او هم احساسی شیرین به مدرسه پیدا کند.

3ـ در برنامه‌ریزی به او کمک کنید: کودکی که تازه به مدرسه رفته، درست نمی‌داند مشق نوشتن چیست و چقدر زمان برایش صرف کند یا چگونه باید درسش را بخواند. این وظیفه پدرومادر است که به او تفهیم کنند تکالیف روزانه چه معنایی دارند و بعد از برگشتن به خانه، در چه ساعتی باید شروع به انجام‌شان کند تا بتواند در وقت مناسب، کارش را به پایان برساند. بعد از گذشت مدتی، این مفاهیم برای بچه جا می‌افتد، اما تا آن زمان بزرگ‌ترها وظیفه دارند ذهن کودک را سازماندهی کنند. برخی مقاطع تحصیلی مانند چهارم دبستان، یا شروع راهنمایی و دبیرستان هم تا مدت‌ها برای دانش‌آموز، فضایی جدید و ناآشنا دارند و از این‌رو، پدرومادر در این دوره‌ها نیز باید به یاری فرزندشان بشتابند.

4ـ اولویت‌بندی صحیح را به آنها آموزش دهید: هرروز هنگامی که کودک با کوله‌باری از تکالیفی که باید برای فردا انجام دهد به خانه می‌آید، به او کمک کنید کارهایش را اولویت‌بندی کند. یعنی کارهای سنگین‌تر را اول و سبک‌تر را بعدا انجام دهد. برایش استراحت‌های میان‌برنامه مناسب هم در نظر بگیرید. به کودک‌تان یاد بدهید هر بار که برای انجام تکالیف می‌نشیند، لوازم کافی را در کنار خود قراردهد تا هر پنج دقیقه یک بار لازم نباشد از جا بپرد و کلی زمان، صرف پیداکردن پاک‌کن و تراش و نقاله‌اش کند.

5ـ وسایل سرگرم‌کننده را محدود کنید: براستی که انجام این کار دراین دوره بسیار دشوار شده است. اینترنت، بازی‌های رایانه‌ای، موبایل، کانال‌های مختلف تلویزیونی و غیره امان همه را بریده‌اند. کودکان و نوجوانان می‌توانند از مدرسه برگردند و براحتی کل عصر تا شب خود را با این وسایل پرکنند و تازه کلی وقت هم کم بیاورند. اگر قرار باشد دانش‌آموز همان اندازه که در فصل تابستان از این مزایا استفاده می‌کرده در دوران تحصیلی هم بهره‌مند شود، نباید کوچک‌ترین توقعی از قبولی او در درس‌ها داشت. استفاده از اینترنت را محدود به انجام تحقیقاتش کنید، موبایل او باید خاموش باشد تا هنگامی که تکالیفش را انجام داده، و برنامه‌های تلویزیون را نیز باید در حجم محدودی ببیند. اگر او دوست دارد گاهی اوقات از مزایای عصر تکنولوژیک استفاده کند، برایش شرط بگذارید که ساعات کمی در هفته و آن هم به شرط لطمه نزدن به زمان درس خواندنش باشد.

6ـ دست از انتقادکردن‌های بیجا بردارید: خیلی از اولیا بخصوص مادرها عادت دارند خودشان را با غرزدن‌های شبانه‌روزی و دعواکردن مداوم با بچه‌ها تخلیه کنند. این کار، تاثیری جز تخریب روی فرزند نخواهد داشت. نباید این ذهنیت برای کودکتان ایجادشود که هرگز نمی‌تواند شما را راضی کند، وگرنه نباید توقعی از تمایل او به تلاش و کوشش داشته باشید. فرزندتان را به دلیل کارهای خوبش تشویق کنید و صفات خوبش را پررنگ جلوه دهید تا به این ترتیب، او راغب به انجام دوباره‌شان شود. برای تشویق کودک و نوجوان، هیچ نیازی به تهیه هدایای مادی نیست. برای او رضایت شما بیشترین ارزش را دارد.

http://press.jamejamonline.ir/Newspreview/1662974433487456072

شماره خبر: 1662973782823710802

زندگی‌تان چگونه می‌گذرد؟ آیا هر روز با عشقِ به قدم‌هایی که برای رسیدن به اهداف والایتان برمی‌دارید از خواب بلند می‌شوید، صبحانه می‌خورید، حاضر می‌شوید سپس به دانشگاه یا محل کارتان می‌روید تا یک روز دیگر را برای جامه عمل پوشاندن به مقاصدتان طی کنید، یا برعکس؛ جانتان از این روزهای تکراری یکنواخت به لب رسیده چون هر روز باید بی‌هدف و مانند روزهای قبل از جا بلند شوید و چند ساعت مرارت را بار دیگر به هر سختی که هست سپری کنید؟! حتی دیگر حساب روزهای هفته و ماه هم از دست‌تان دررفته و شما نمی‌دانید چند شنبه از چه ماه و سالی است که در حال گذراندن آن هستید. 

زندگی باید سراسر رشد و پیشرفت باشد، به نحوی که هروقت به گذشته برمی‌گردیم و شرایط پنج سال قبل خود را بررسی می‌کنیم، پیشرفت‌های چشمگیری در روح، روان‌ و اوضاع زندگی خودمان مشاهده کنیم و خوشحال باشیم چون می‌دانیم تا پنج سال بعد احتمالا به بیشتر اهداف بزرگی که در حال حاضر در سر می‌پرورانیم خواهیم رسید.

در این نوشتار 9 روش برای این‌که زندگی مان بهتر از دیروز شود، پیشنهاد می‌شود:

1ـ درون‌تان را کندوکاو کنید: هر روز از خود بپرسید به چه چیزهایی علاقه دارید که تاکنون به آنها نپرداخته‌اید. ادامه تحصیل، مطالعه و کسب دانش در زمینه‌ای خاص، یادگرفتن زبان خارجی، حرفه‌ای شدن در یک ورزش، فراگیری یک یا چند رشته هنری، بهبود شرایط زناشویی و رابطه با همسر و فرزندان‌تان، پیشرفت امور مالی یا هر خواسته دیگری که در اعماق وجودتان هست، منتظرند شما شناسایی‌شان کنید و آنها را از حالت بالقوه درآورده و به فعلیت برسانید. پس هر روز از خودتان سوال کنید چه کارها و برنامه‌هایی است که شما عمیقا به آن علاقه دارید، اما تاکنون برای شکوفاکردنشان اقدام خاصی نکرده‌اید.

2ـ به احساساتتان احترام بگذارید: از چه چیزهایی شاد یا غمگین می‌شوید، وجودتان را اشتیاق پرمی کند یا می‌خواهید پا به فراربگذارید. به دنبال آن چیزهایی باشید که برای شما انرژی بخش‌اند. برنامه‌ای که دوست دارید تماشاکنید، کتاب یا مجله‌ای که به شما حس خوب می‌دهد بخوانید، با افرادی که حرفی برای گفتن دارند و به شما امید و شادی می‌دهند نشست و برخاست داشته باشید. حس خوبی که در وجودتان ایجاد می‌شود مانند یک مشعل شما را به سمت تعالی و پیشرفت هدایت می‌کند.

3ـ قدردان باشید: هروقت صحبت از قدردانی می‌شود ما به یاد قدردانی از محبت‌های دیگران می‌افتیم. این خیلی زیباست که ما انسان‌ها یادبگیریم از لطفی که فرد دیگر در حق مان می‌کند ممنون باشیم تا فرد مقابل حس کند ما لیاقت این محبت را داشته‌ایم و آن را فراموش نمی‌کنیم. در کنار قدردانی از دیگران، به یاد خودتان هم باشید. مطمئنا شما هم در مقام یک انسان اعمال خوبی انجام می‌دهید که سزاوار تشکر باشد؛ حال در حق دیگران یا خودمان. اگر درس می‌خوانید، کار می‌کنید، از بیمار نگهداری می‌کنید، کارهای هنری انجام می‌دهید، صرفه‌جویی می‌کنید، به دیگران امید می‌بخشید یا اعمال مثبتی از این قبیل انجام می‌دهید، پس شما سزاوار ستایشید! گاهی با خودتان خلوت کنید و از خود بپرسید در این مدت، کدام اعمال نیک را انجام داده‌اید؟ خود را بابت آن اعمال تشویق کنید و جوایزی برای خویش در نظر بگیرید.

4ـ حالتان را خوب کنید: شما خوبید؛ اما چقدر خوب می‌شد اگر تصمیم می‌گرفتید کمی از همین که هستید هم بهتر شوید. اگر یک کارمندید، از امروز سعی کنید اندکی بر تلاش هایتان بیفزایید، اگر پدر و مادرید، از این به بعد سعی کنید کمی بیشتر مراقب رفتارهایی که با فرزندانتان دارید باشید و به آینده آنها، بیش از پیش بیندیشید. اگر پزشک هستید، کمی مهربان‌تر و اگر پرستارید، اندکی دلسوزتر شوید. بهتر است هر معلمی به فکر به کار بستن روش‌های تدریسی خلاقانه‌تر و هر مدیری در پی مدیریت بهتری باشد. این که سعی کنید از امروز در حرفه و دیگر امور زندگی‌تان کمی بهتر باشید، کاری آسان است. اما هنگامی که این یک پله حرکت به بالا برای شما جاافتاد و در مرحله بهتری قرار گرفتید، بازهم می‌توانید تصمیم بگیرید کمی بهتر شوید و باز هم یک پله دیگر به سمت بالا صعود کنید. به این ترتیب با گذشت چندماه، از هر لحاظ عملکردتان بهتر و بهتر خواهد شد. این کار به شرطی شدنی است که از همین امروز تصمیم به اندکی بهترشدن بگیرید.

5ـ روش‌هایی برای تمدد اعصاب بیاموزید: راه‌های مختلفی برای ریلکسیشن وجود دارند: یوگا، ریکی، و انواع مراقبه‌ها که می‌تواند به شما کمک کند ذهن‌تان را از فشارها و پراکندگی‌ها درآورید. افزون بر اینها شما می‌توانید با گوش کردن به موسیقی آرامش بخش مورد علاقه‌تان، تماشای یک فیلم یا سریال زیبا و شادی‌بخش، یا ارتباط با دوستان و گذراندن ساعتی با آنها هم به تمدد اعصاب خود کمک کنید.

6ـ دقایقی با خود خلوت کنید: هر روز، حتی به مدت چند دقیقه هم که شده تلویزیون و رایانه و دیگر ابزارهای تکنولوژیک را خاموش کنید، پلک‌هایتان را برهم بگذارید و با خود خلوت کنید. فکرکنید که هستید، اهدافتان چیست. کجای زندگی‌تان را درست هدایت می‌کنید و در کجاها می‌لنگید؟ این کار به اصلاح مسیر زندگی‌تان یاری می‌رساند.

7ـ خود را ملزم به پیشرفت بدانید: این باور را داشته باشید که هر انسان موفقی باید در هر مقطع از زندگی‌اش، از هر لحاظی بالاتر از مقطع قبلی باشد. اوضاع مادی و معنوی زندگی شما در این روزها باید چند درجه بهتر از همان اوضاع در پنج سال پیش باشد. ممکن است در برخی مرحله‌ها برای هریک از ما مشکلاتی پیش آید که برای مدتی به ما لطمه بزند، اما شما باید دوران آن لطمه‌ها را هم محدود کنید و نباید تا آخر عمر برای از دست دادن برخی داشته‌هایتان زانوی غم به بغل بگیرید. فردی که اخلاق و شخصیت و داشته‌های مادی و معنوی‌اش طی 30 سال تغییر نکند، انسانی شکست خورده و بی‌فایده است. همه ما باید به سمت جلو پیش برویم. هیچ گاه برای پیشرفت دیر نیست.

8ـ از جملات تاکیدی مفید استفاده کنید: من اشرف مخلوقاتم و هر روز سعی می‌کنم نهایت تلاشم برای پیشرفت را به کار ببندم؛ امروز من قدم‌هایی جدید برای دستیابی به مرحله‌های بالاتر برمی‌دارم و در این مسیر موفق می‌شوم؛ به خود می‌بالم که همواره در پی پیشرفتم و آن را سرلوحه زندگی‌ام قرار داده‌ام؛ امثال این جملات را بارها به خود بگویید تا ضمیر ناهشیارتان هم در فکر راه‌حل‌هایی برای رشد و پیشرفت شما باشد.

9ـ قضاوت‌های بی منطق نکنید: شما از شرایط زندگی دیگران خبر ندارید، پس نباید درباره آنها قضاوت کنید. در عین حال، از هیچ لحاظ هم خودتان را با آنها مقایسه نکنید. دلیل ندارد اگر دیگری در زمینه‌ای موفق شده که شما نشده‌اید، خود را شماتت کنید و حسادت بورزید. هرگز خود را زیر بار انتقادهای سنگین قرار ندهید، چون فایده‌ای جز له شدن نخواهد داشت. خود را فقط با یک نفر مقایسه کنید و آن هم خودتان باشد. ایده‌آلی در ذهن خود بپرورانید و مسیر صعودی‌تان را در همان جهت طی کنید.

مترجم: لیلا رعیت

منبع: psychcentral

http://press.jamejamonline.ir/Newspreview/1662973782823710802

شماره خبر: 1662972132533765711

زهره کوچولو عروسکش را برمی‌دارد که بازی کند. یکی از عروسک‌ها را دختر و آن یکی را پسر در نظر می‌گیرد و به یکی می‌گوید مامان و به آن یکی بابا.

مامان که همان دور و برهاست این صحنه را می‌بیند و می‌گوید: این دو تا هر دو خانم هستند. این عروسک نمی‌تونه بابا باشه.

بچه عصبانی می‌شود و می‌گوید: نه می‌تونه.

به هر حال بچه عروسک پسر ندارد که جای بابا بگذارد.

مدتی دیگر دخترک می‌خواهد نقاشی کند. یک دایره می‌کشد و داخل آن دو تا گردالی می‌کشد. ابروهای آدمک از گردالی بزرگ‌تر، می‌رود بیرون. نقاشی او دهان هم دارد ولی بینی ندارد.

این دفعه بابا می‌آید و می‌گوید: این‌طوری نه. این دیگر چیه کشیده‌ای. بعد خودش مداد را از دست دخترک می‌گیرد و یک آدم درست و حسابی با چشم و ابرو و مژه و موهای گیس‌باف و دست و پا و لباس چین‌دار می‌کشد و می‌گوید: این هم یک دختر خوب. این‌طوری بکش. از روی این بکش تا یاد بگیری.

دخترک قلم را برمی‌دارد و نقاشی بابا را خط خطی می‌کند. چنانکه کاغذ پاره می‌شود و داد می‌زند: این‌طوری نیست، این‌طوری نیست.

موقع شام است. زهره کوچولو دوست دارد با غذا بازی کند و مزه و طعم و بافت ماکارونی را کاملا با دست‌ها و صورتش لمس کند و آن را بکشد تا ببیند چقدر نرم یا سفت است.

غذا خوردن برای او یک بازی اکتشافی است که طی آن با غذا و ماهیت آن آشنا می‌شود.

اما دوباره به محض این‌که دستش را توی غذا فرو می‌کند تا آن را بخورد مادر قاشق و چنگال را برمی‌دارد و پیش‌بند را می‌بندد و با یک دست دست‌های او را نگه می‌دارد که غذا را توی دهان بچه بگذارد.

زهره می‌تواند غذا بخورد. نه آنطوری که مامان می‌خواهد اما به شیوه خودش که خیلی هم دوست دارد.

به همین دلیل مامان وقتی غذا را توی دهانش می‌گذارد زهره یا همه آن را تف می‌کند بیرون یا گوشه لپش نگه می‌دارد و اصلا نمی‌جود.

مادر با زهره درگیر می‌شود و سرش داد می‌زند که چرا نمی‌خوری؟

زهره هم متقابلا سر مامان داد می‌زند و گریه می‌کند و می‌گوید: من خودم خودم!

مامان با خودش فکر می‌کند: چرا بچه‌های این دوره و زمانه اینقدر بی‌ادب و لجباز شده‌اند؟

http://press.jamejamonline.ir/Newspreview/1662972132533765711

در خرید اسباب‌بازی زیاده‌روی نکنید

شماره خبر: 1662971416130387135

از جورچین‌های بزرگ گرفته تا انواع عروسک باربی، دارا و سارا و حتی عروسک‌های دست‌کشی در اتاق مریم کوچولو که تنها شش ماه است به دنیا آمده ​، پیدا می‌شود. عروسک‌های آویز بالای تخت او نیز همیشه آن بالا در حال چرخش هستند.

چند ​ عروسک پشمالوی خرس و گربه هم در اتاقش هست که مادر گاهی یکی از آنها را توی تختش می‌گذارد.

بچه از بعضی از این عروسکها می‌ترسد. خصوصا آنهایی که وقتی کوکشان می‌کنی​ آواز می‌خوانند و راه می‌روند.

پرسش اینجاست که این همه وسایل بازی برای کودکی در این سن لازم است و اصولا برای بازی با نوزادان چه ابزارهایی نیاز داریم؟

نقش اسباب‌بازی در شخصیت کودک

روان‌شناسان کودک معتقدند که اسباب‌بازی‌ها و بازی‌های کودکانه شخصیت کودک را شکل می‌دهد و تمایلات و احساسات او تا حد زیادی متاثر از بازی است.

سهیلا دماوندی، روان‌شناس کودک معتقد است: تحریک و انگیزش کودک، آماده‌سازی فکر و جسم او و آموزش کودک برای فعالیت‌های جمعی و اجتماعی توسط بازی ایجاد می‌شود و کودک از رهگذر بازی، با مفاهیم اولیه سنجش و تمایز اشیا آشنا می‌شود.

وی تاکید می‌کند: کودک در مقاطع سنی مختلف به انواع بازی ​نیازهای متفاوتی دارد و انتخاب بازی باید متناسب با سن کودک در نظر گرفته شود.

انواع بازی برای کودکان نوپا

بازی می‌تواند جسمی، خلاقانه و ساختنی باشد، اما هر​نوعی که باشد باید با توجه به نیازها و ویژگی‌های سنی و جسمی کودک در نظر گرفته شود.

دماوندی بازی را برای کودکان در مقاطع سنی مختلف قابل تعریف می‌داند و می‌افزاید: کودک از بدو تولد تا یک سالگی به بازی‌هایی نیاز دارد که رشد و تکامل حرکتی او مثل کنترل و تقویت اعضا را در پی داشته باشد.

ماساژ کودک در بدو تولد، حرکاتی که به نوعی برای او ورزش به حساب می‌آید و بازی با نور و صدا توجه او را جلب می‌کند.

کودک دو سه ماهه، بازی با جغجغه را پشت سر می‌گذارد و دوست دارد با انگشتانش بازی کند و بعد از آن صدا و رنگ برای او بازی دوست‌داشتنی است.

وی در ادامه می‌افزاید: علاقه به اسباب‌بازی‌های ساده و صدا دار بعد از سه یا چهار ماهگی برای او جذابیت دارد. با وسایل صدادار می‌توانید جهت‌یابی صدا را در او تقویت کنید. گرفتن و نگه داشتن این اشیا در این سن برای او تقویت‌کننده مهارت انگشتان است. بچه‌ها از شش ماهگی کم‌کم نشستن را آغاز​ کرده و با دهان خود مزه‌های جدیدی را تجربه می‌کنند. در این سن اولین تجربیات حرکتی متفاوت شامل سینه‌خیز رفتن، بلند شدن، نشستن و تاتی‌تاتی کردن در کودکان آغاز می‌شود.

این روان‌شناس کودک می‌گوید: تا شش ماهگی چیزی را در دست گرفتن، نگاه کردن و دنبال کردن صدا از بهترین بازی‌های کودک به شمار می‌رود، اما در ماه ششم کودک سعی می‌کند همه چیز را به دهان ببرد و آن را لمس کند و گاه چند دقیقه‌ای با اسباب‌بازی‌هایش سرگرم می‌شود. بازی دالی‌کردن در این زمان برای او بسیار مفرح است. 7 تا 8 ماهگی بازی‌های تقلیدی محبوبیت می‌یابد و درخلال 8 تا 12 ماهگی به دنبال اشیا می‌گردد و در این سن تمایل به بازی‌های فیزیکی و حرکتی در او باز هم بیشتر می‌شود. در این دوره کودک مشغول اکتشاف دنیای پیرامون خود می‌شود.

دماوندی می‌افزاید: در این دوره با استفاده از وسایل ساده می‌توانید کودک را وادارکنید که بیشتر حرکت کند و دنبال اشیا راه بیفتد. اسباب‌بازی‌های چرخدار و وسایلی که کودک می‌تواند آن را دنبال خود بکشاند، در این سن برای او مناسب است اما باید احتیاط کنید چیزی زیر دست و پای کودک نرود و به او آسیب نرساند.

در این زمان کودک علاقه خاصی به مکیدن و جویدن اشیا نشان می‌دهد زیرا احساس خارش در لثه‌ها از این زمان شروع می‌شود. بنابراین مراقبت زیادی لازم است که کودک اشیای کثیف را به دهان نبرد و قطعات کوچک قابل بلع اسباب‌بازی در اطراف او نباشد.

مهارت انگشتان در این دوره شکل می‌گیرد و قطعات نرمی که در هم ادغام می‌شوند و رنگین و زیبا هستند می‌تواند کودک را برای این مهارت آموزش دهد.

کودکان در یک سالگی به خط خطی کردن علاقه نشان می‌دهند. در این زمان نقاشی انگشتی یا مداد شمعی مناسب‌تر است ولی باید کاملا تحت نظارت والدین باشد زیرا ممکن است کودک وسایل نقاشی را بخورد.

اسباب‌بازی‌های چرخ‌دار که کودک دنبال خود می‌کشد بعد از راه افتادن او برایش بسیار جذاب ​ است و مهارت‌های حرکتی او را تقویت می‌کند.

در این دوره حتما نیاز نیست برای اسباب‌بازی‌های کودک خرج زیادی کنید. هر چیزی که رنگارنگ و بی‌خطر باشد مثل ظروف رنگی پلاستیکی، بادکنک و قطعات خانه‌سازی بزرگ و اسباب‌بازی‌های صدادار حتی قوطی که در آن چند نخود انداخته‌اید برای او مناسب​ است.

این روان‌شناس اعتقاد دارد برای این‌که با کودکان خود بازی کنید و استعداد و خلاقیت آنان را پرورش دهید حتما نیاز نیست خود را به خرج بیندازید. کمی ابتکار عمل و احتیاط کافی است.

ماندانا ملاعلی

http://press.jamejamonline.ir/Newspreview/1662971416130387135

چند سالی است شبکه‌های اجتماعی (فیسبوک، واتس‌آپ، وایبر، لاین، تانگو و...) در دهکده جهانی به گونه‌ای دیگر درخشیده​اند و افراد بسیاری را از اقصی نقاط جهان، ترغیب به عضویت کرده‌اند. شبکه‌های اجتماعی هم خوب هستند و هم بد!

شبکه‌های اجتماعی همانند هر وسیله ارتباطی، مزایا و معایبی دارد که به ترجیح کاربر انتخاب شده و مورد استفاده قرار می‌گیرند، اما متاسفانه بسیاری از کاربران ایرانی این فضاها، از سر ناآگاهی، ره به ترکستان برده اند و تنها انگشت بر معایب پنهان و آشکار آن گذاشته و با زیبا جلوه دادن ظاهر حقیقت آن معایب، از محسنات واقعی‌اش دورافتاده‌اند. کاربرانی که اگر پای حرف دلشان بنشینید خواهند گفت: شما نمی‌خواهید نیمه پر لیوان را ببینید.

اما براستی چه چیزی باعث شده، شبکه‌های اجتماعی در اذهان برخی افراد جلوه چندانی نداشته باشد و خوب و پسندیده تعریف نشود؟!

در این نوشتار، بدون هیچ سوگیری، تعصب و پیش‌داوری به قضاوت می‌نشینیم و از واقعیت‌های این دنیای مجازی سخن می‌گوییم، برداشت کاملا آزاد است و هر کس مجاز است از ظن خود یار ما شود. ما در این مطلب برای شما می‌گوییم که شبکه‌های اجتماعی چه زمان خوب نیستند.

* ساعت‌های متمادی و طولانی را در این فضاهای مجازی سیر کنیم و از واقعیت حقیقی دنیای اطرافمان دور بمانیم.

* بدون شناخت و داشتن معیار برای انتخاب، به هر کسی پیغام دوستی بفرستیم ​ یا​ پیام دوستی هر کسی را بپذیریم.

* با دوستان مختلف مجازی خود، اعم از زن و مرد، در هر لحظه از شبانه روز در ارتباط بوده و از همه مهم‌تر از این ارتباطات مجازی رضایت خاطر داشته باشیم.

* شخصیت ایده‌آلی از خود بسازیم و برای جلب دوستان بیشتری به سمت خود، اطلاعات دروغینی به دیگران بدهیم.

* در شبکه‌های مجازی، با پنهان کردن هویت اصلی خود و با معرفی چند​ هویت جعلی، از دیگران کلاهبرداری و سودجویی کنیم ​ یا اعمال خلافی ​ انجام دهیم که به اشاعه فحشا و افزایش بی‌بندوباری منجر شود.

* پشت پا به تفکرات، هویت و فرهنگ اصیل ایرانی خود بزنیم و از هر فرصتی سوءاستفاده کرده و راهی برای برون‌ریزی عقده‌های درونی خود پیدا کنیم و به بهانه آن طرف مرزی بودن، غربی‌ها را الگوی خود قرار داده و به غلط از آنها تقلید کنیم.

* هر عقیده، تفکر​یا یک ایده شخصی به اصطلاح روشنفکرانه را بدون تامل و دقت، با آراستن ظاهرش با تصاویری جذاب، به گونه‌ای در معرض دید دیگران قرار داده و اشاعه دهیم که باورها، تفکرات و ارزش‌های مردم را به چالش کشانده و حتی گاه تا مرز تمسخر نیز پیش ​‌رویم.

* آن‌قدرخود را مختار و محق به دیدن هر صفحه‌ای بدانیم که نه تنها شخصیت والای خود را نادیده بگیریم، بلکه به منزلت و شعور وفهم خود نیز توهین کنیم.

* آن‌قدر غرق صفحات مستهجن و پیام‌های متنوع و به دور از اخلاق و عکس‌ها و فیلم‌های پورنوگراف شویم که نتوانیم مرز بین خیال و واقعیت زندگی را دریابیم.

* شبکه‌های اجتماعی را بهترین و راحت‌ترین راه ارتباطی، برای چت کردن و هرزه‌گویی با جنس مخالف بدانیم.

* به دنبال تصاویر مبتذل و محرک جنسی بوده و در فضاهای مجازی، با توسل به هر حربه‌ای به دنبال ارضای جنسی و غریزی خود باشیم.

* با وجود برقراری ارتباطات متعدد و بی سروسامان، شعله عشق را در دل کسی که هرگز نمی‌خواهیم دوستش داشته باشیم، روشن کنیم و او را دلبسته خود کرده و با احساساتش بازی کنیم.

* با شریکمان پیمان مقدس زناشویی ببندیم ولی بی‌خیال تعهد، صمیمیت و عشق واقعی، در پی آهوی ختن همیشه گریز پایی، در این فضاها باشیم که تنها ردپایی از خود باقی می‌گذارد و می‌رود و ما را نه تنها در هوای وصل هوس‌آلود خود آواره و بی‌انگیزه به ادامه مقدس‌ترین پیمان مان می‌کند، بلکه حرمت امن‌ترین بنیان زندگی که خانواده است را زیر سوال می‌برد.

* حریم‌ و حرمت‌های زن و مردی را بشکنیم و بی‌هیچ قید و بند و خجالتی، کلمات و جملات تحریک‌آمیز جنسی که بیشتر در قالب جوک و لطیفه است، را برای دوستان خود (اعم از زن و مرد) پُست کنیم و انتظار اظهار نظر هم داشته باشیم.

* شرافت انسانی خود را نادیده بگیریم و همچون عروسک سرگردانی باشیم که صرفا ابزار جنسی است که می‌تواند ملعبه دست هر کس و ناکسی باشد.

* به اصل هرچه برهنه‌تر، متمدن‌تر معتقد باشیم و با اشتراک گذاشتن عکس‌های نامناسب و اغواگرانه در صدد جلب و جذب افراد بیشتری به خود باشیم.

* آن‌قدر حریم شخصی برای خود قائل نشویم که عکس‌های خصوصی و خانوادگی محرمانه خود را که تا دیروز درون آلبوم‌ها یا پوشه‏های رایانه‏های خانگی جای داشتند و حتی هر کسی اجازه دیدن آن را نداشت بیرون کشیده و در این عرصه بی‌مرز به دیده نمایش بگذاریم.

* دورو و ریاکار شویم و چهره‌های متفاوت‌تر و نه چندان مناسب‌تری از خود در دنیاهای مجازی قرار دهیم که با شخصیت شناخته شده اجتماعی‌مان توفیر دو صد چندان داشته باشد.

* وجدان را زیر پا بگذاریم و برای خالی کردن کینه و خصومت چندین و چند ساله خود با برخی از افراد، آنان را تهدید کرده و تنش وارد زندگی‌شان کنیم​ یا آبروی یک فرد و خانواده‌اش را بریزیم و بنیان زندگی آنها را متلاشی کنیم.

* دست از همه چیز زندگی‌مان بشوییم و سرک کشیدن و فضولی کردن در کار دیگران را هنر شبانه‌روزی‌مان قرار دهیم و به دنبال اتفاقات تازه زندگی دیگران باشیم یا شایعات و قصه‌های دیگران را که چندان هم از صحت و سقم آنها مطلع نیستیم، انتشار دهیم.

* سر نترس داشته باشیم و با بی‌مبالاتی، اطلاعات خصوصی‌مان را بدون توجه به عواقب فاش شدن آنها و آسیب‌های جبران‌ناپذیر متعاقب، در شبکه‌های اجتماعی و در دسترس همگان قرار دهیم.

* بخواهیم فرد مناسب مقدس‌ترین پیمان زندگی‌مان را در این فضا که دروغ و راستش معلوم نیست، جستجو کنیم.

* کاربر همیشه آنلاین بازی‌های فیسبوکی باشیم.

با این تفاسیر، ما کاربران شبکه‌های مجازی، موظف به تاملی دوباره هستیم. بهتر است این بار با چشمانی باز و آگاهانه با این شبکه‌های جهانی ارتباط داشته باشیم و با تغییر در نحوه فعالیت و نگرش، عنان تفکر و اعتقادات خود را به دست گرفته و از محاسن این تکنولوژی، به نحو احسن استفاده کنیم.

نسرین صفری /مشاور خانواده

 

علم و تحقیق به ما می گوید وقتی برای افراد دیگر صحبت یا سخنرانی می کنیم، فقط کمتر از ۷% کلمات و لغات بکار رفته در واقعیت مفهوم گفتار ما، موجب نقد و پیش آگاهی در دیگران یا منجر به تصمیم گیری آنها می گردد .

۷% مفاهیمی که شنوندگان از کلمات و گفته های ما برداشت می کنند ازکاربرد لغات حاصل می شود. بنابراین، وقتی آنها نسبت به گفتار شما داوری دارند، باور کنید که آنها در مورد پیام گفته شما قضاوت می کنند، آنها در باره خود شما، پیام شما، باور نهفته در پیام شما، احساس شما و هر چیزی نتیجه گیری می کنند، و ۹۳% بقیه، از سایر چیزها نشاًت می گیرد بعلاوه از چیزی که شما اغلب بدان طریق رفتار کرده یا عمل می کنید .

 

  

 

مدیران، فروشندگاه حرفه ای، تحلیلگران، ناظران، مهندسان و به طور کلی، یقه سفیدهای حرفه ای به دانستن این واقعیت، نیاز دارند . اگر شما در انجام کارهای خود، صرفاً از طریق بیان و ادای کلمات ارتباط برقرار می کنید، چندان کارآمد نخواهید بود !

دکتر آلبرت محرابیان استاد دانشگاه یو سی ال ا (UCLA)در پژوهشی گسترده که این پژوهش مجدداً توسط همکارانش در حوزه ارتباط انسانی مورد بررسی قرارگرفت، در سطح جهانی اثبات کردند که فقط ۷% مفاهیمی که یک شنونده از یک سخنرانی یا گفتگو درک می کند و مطلب فرا می گیرد از طریق لغاتی است که گوینده بکار می برد. حدود ۵۵% مفاهیم، از نشانه های دیداری و اطلاعاتی که آگاهانه یا ناآگاهانه از طریق زبان بدن، انتقال پیام از طریق چهره و شکل و حرکات صورت، لباس گوینده، حرکات دست و سایر داده هایی که از طریق چشم به شنونده منتقل می شود، مفاهیم اصلی گفتار سخنران را دریافت می کند .

لازم است در گفتارهایتان روش های دیگری غیر از بیان صرف کلمات بکار ببرید، زیرا بعد از مدتی که شنودگان و حاضران فرموش کردند که شما چه گفته اید، بیشتر آنها روش بیان موضوع و ادا و اطوار شما را در ارائه مطلب را بخاطر خواهند آورد .

اگر به آموزگاران دوران دبستانی خود فکر کنید، همین مطلب را تایید خواهید کرد، چون آنچه که از آنها بخاطر دارید رفتار و روش بیان مطالب است یا حرکات خاصی که آنها در مقابل بچه های داشته اند .

بعد از سالها تدریس، آموزش و صحبت کردن در زندگی فردی، این نکات بعد از هزینه سنگین و آزمون و خطا، بدست آمده است. بیشتر افراد حرفه ای کار راهه خوبی برای خود ایجاد می کنند بدون آنکه نکات مهم، فنون و مهارتها را بیاموزند. تصور کنید که اگر ده نکته مهم در سخنوری بیاموزید، در عمل برای انتقال مفاهیم و تشویق دیگران برای شنیدن سخنان شما و برای اقدام، مهارت بیشتری بکار خواهید برد .در زیر ده نکته کاربردی در باره سخن گفتن و بیان مطالب به دیگران، به صورت خلاصه آورده می شود:

تماس چشمی ضروری است

به صورت تصادفی با شنودگان یا مشتریان خود به صورت رودرو ملاقات داشته باشید . اوضاع را زیر نظر داشته و عصبی نباشید . وقتی با شنودگان یا مشتریان خود برای چند ثانیه یا لحظه ای ملاقات می کنید این موضوع به شما اجازه میدهد که بعضی مطالب را از قبل متوجه شده و بعداً کنترل کنید زیرا در اغلب موارد احساسات و عواطف افراد در چهره آنها نهفته است .

نکته و نشانه لباس

بعنوان یک قاعده سرانگشتی، معمولاً باید لباس سخنران یک درجه از سطح پوشش شنودگان و حاضران در جلسه بهتر و بالاتر باشد . اگر شنوندگان با لباس راحت و پیراهن های آستین کوتاه و شلوار راحت در جلسه حضور یافته اند، سخنران باید کت و شلوار پوشیده و مرتب باشد . اگر با یک گروه تجاری مذاکره دارید حداقل آنکه لبایس راحت تر با یک کت اسپرت بپوشید . اگر در سازمانی فعالیت دارید توجه کنید کارشناس مسئول یا مدیر مربوطه در مورد آراسته بودن ظاهر چه انتظاری از شما دارند .

صبر و شکیبایی

تند و با شتاب صحبت کردن هیچوقت پسندیده نیست . به یا آورید وقتی را که شما شنونده بوده و سخنرانی را که به همین روش صحبت کرده است، حتماً احساس خوبی نداشته اید. هیچوقت شنیده نشده که کسی که با شتاب صحبت می کند بتواند با کیفیت مطلوب و اثر بخش سخنرانی نماید. شتاب و عجله یکی از چالش های بزرگ سخنرانان است .

شنودگان را درک کنید

توجه کنید برای چگونه افرادی سخن می گویید، ادراک آنها از پیام گفتار شما چه اندازه است و میزان آگاهی و دانش آنها نسبت به موضوع مورد بحث چقدر است. پیام خود را با سطح دانش افراد هماهنگ نمایید بدون آنکه حالت معلم یا مربی را داشته باشید. اگر نسبت به پیام و گفته شما در مستمعین مقاومت وجود دارد، فکر کنید که چگونه می توانید وضعیت و شخصیت خود را بدانها عرضه کنید و گفتار خود را با خواسته و نیازهای آنها تطبیق دهید .

وقتی شکی هست، روشنگری شود

ما تقریباً بی شمار ایده ها، باورها و فرضیات در ذهن خود داریم . پیام سخن خود را با ایده یا محصول معمولی ربط دهید یا دیدگاه خود را از طریق ابزارهای نظریه پردازی مجدد مانند مقایسه، مثال و مشابهت بیان کنید – اما کلیشه ای نباشید !

استفاده از ابزار نمایشی

ابزارها نمایشی در اجرای سخنرانی جالب هستند، ممکن است شما بدرستی از آنها استفاده نکنید، از جمله پاور پوینت (Power point)یا سایر برنامه های نمایش تصویری مانند ؛ عکس و اسلاید، نمودار و هرگونه داده هایی که قابل دیدن است . فقط برای تکرار بعدی مطلب، استفاده از متن و نوشته لازم است .

در جستجوی کاربرد حتمی ابزارهای دیداری باشید که موجب ارتباط بهتر و مضاعف با شنوندگان می گردد .

تُن صدا را بخاطر داشته باشید

نزدیک به ۴۰% از مفاهیمی که شنودگان از یک گوینده کسب می کنند و می آموزند از کیفیت صدای وی حاصل می شود . عمق، پژواک تُن صدا مقدار زیادی از احترام به رهبران و حاکمان را ایجاد می کند . تغییرات مناسب تُن صدا در هنگام صجبت کردن، به احساس و علاقه گوینده نسبت به موضوع سخنرانی بستگی دارد . تجسم قوی، اعتقاد راسخ را نشان میدهد .

انسانها متفاوتند؛ رضایت هدف باشد

هر کسی روش ارزیابی شخصیت مایرز بریگ ۱(Meyers Brigg)را خوانده باشد، می داند که در انسانها، چهار روش یا سبک شخصیتی وجود دارد(حسی، شمی، داوری کننده و فکری) که هر یک از سبکها به روش رفتاری خاص خود نیاز دارند. پیام سخن خود را با هریک از چهار سبک اصلی شخصیتی شنوندگان تطبیق دهید . سخت به نظر میرسد ! ولی با کاربرد تعدادی نشانه های کلیدی این امر می تواند ساده شود .

اگر خوشحال و شاد هستید، این امر را با چهره خود نشان دهید

لباس و ظاهر مطابق انتظارات و توقعات، تماس چشمی، بیان با حرکات چهره، زبان بدن و حرکات بدن، همه اینها کانالهای مهم ارتباطات هستند که گروه(تیم) تحقیقاتی محرابیان اثبات کردند که نزدیک به ۶۰% از آنچه که شنوندگان از گفته های یک سخنران دریافت می کنند از این کانالها محقق می شود . با آنچه که در انتهای ساعد شما قرار دارد و دست نامیده می شود شما چه می کنید؟ اگر شما نمی دانید، توقف کنید ! سه حرکت عمده تهاجمی بدنی وجود دارد که افراد را عصبی یا منفعل می کند، و تعدادی از سخنوران حرفه ای، هنرپیشه ها و شخصیت های تلویزیونی به صورت مرتب و غیر ارادی انجام میدهند که اشتباه است . آنها را بیاموزید تا در دام آنها گرفتار نشوید .

تمرین ما را کامل نمی کند، تمرین کامل موجب کمال می شود

برای سخنرانی چگونه آماده می شوید ؟ آیا در حین قدم زدن با ادای کلمات و جملات تمرین می کنید؟ متن سخنرانی را چند بار مرور می کنید؟ چند سطر از نوشته را قبل از حاضر شدن برای سخنرانی جلوی آینه می خوانید؟ اگر شما بصورت مرتب در جلوی افراد زنده قرار نگرفته اید، پس شما تمرینی ندارید . بهترین تمرین آن است که در شرایط که مانند شرایط واقعی ارائه سخنرانی قرار بگیرید و بازخورد لازم را از افراد حاضر در جلسه دریافت کنید .

از کلمات قصار افراد خردمند است که؛ «آهن می تواند آهن را تیز کند، بنابراین فردی باید فرد دیگری را تیز کند». تمرین کامل به بازخور، اظهار نظر و دیدگاه فردی که در این زمینه آگاهی دارد، نیازمند است، یعنی کسانی که آموزش دیده و آموخته اند و به درجه برتر رسیده اند. شما می توانید با آزمون و خطا یا فراگیری در دوره های کوتاه مدت نزد افراد برتر و متخصص، تجربه کسب کنید .

نویسنده: حجت الله مهریاری

منبع: سایت آفتاب