تبیان، دستیار زندگی

عاشورا، خونی بود که با حلقوم زینب(س) به کوچه های کوفه و شام کشیده
شد و سپس در فواره بلند خون شهیدان و شعر شورانگیز شیعی، به امروز رسید.

ما مدیون عاشوراییم. ا
گر آن روز زینب(س) کتاب قطور صبوری را تدوین نمی کرد، امروز
هیچ کس را معیار صبوری نبود. زینب(س) حجت شکیبایی است و آیه بردباری.

در شکننده ترین لحظه ها و در ازدحام آزمون ها و آتش و آوارگی، کیست
که فصلی از کتاب زینب(س) را بخواند و حقارت رنج خود را در مقایسه
با آن رنج های کوه شکن درنیابد.

منطقة عملیاتی زینب(س)، این بانوی صبور بنی هاشم، منطقه فراگیر
دردها و درمان های بشری است و فرماندهی کریمانه این عملیات دنباله دار
همه جبهه های اسارت را در بردارد.






علی پورکاظم

زینب(س)، کربلاست. او خوب می داند این کاروان به کجا می رود. او بارها از زبان
برادر شنیده است که این کاروان، در خون لنگر می اندازد و در ساحل شهادت می آرامد
و راهی را که برادر با سر می رود، خواهر با پا باید ادامه دهد؛

راهی که شهادت آغاز آن است و اسارت کمال بخش آن.
خوب می داند که ساحل فرات، دریای تشنگی است.
خوب می داند بوسه گاه پیامبر، میزبان خنجر خواهد شد و در غروبی
تلخ باغ نبوت، لگدمال پاییز می شود. خوب می داند که داغ دار و
بی یار، پرستار بیماری تب دار و کودکانی سوگوار خواهد بود؛

با راهی نیمه تمام که تا «شام» بر شترانی لنگ و هم سفر دژخیمانی
سیاه دل، باید طی شود. و این همه را می داند و می ماند در تمام این لحظه های
داغ و درد، بی اخمی بر جبین و تردیدی در «راه»، پا به پای شهادت می رود
و شگفتا همراه برادر بر سر هر شهید حاضر می شود و تسلای خاطر برادر می گردد.

تنها در شهادت دو جگرگوشه اش در خیمه می ماند تا برادر را در هنگامه حمله
پاره های قلبش شرمنده نبیند. خوان ششم، کوفه است؛

با کوچه هایی آشنا و فضایی که در آن هر صبحگاهی طنین گرم اذان پدر، معطرش
می ساخت، اینک میزبان 72 سر، 72 آفتاب و در تعبیر سیاه اندیشان، 72 «خارجی»
است، در آستانه شهر همه به تماشا آمده اند، زنان آراسته و پای کوبان و شهر آذین بسته و آماده.

زینب(س) از این خوان نیز به سلامت می گذرد، درحالی که صدای
شکستن استخوان غرور در زیر پتک فریادش، همه کوچه پس کوچه های کوفه را پر کرده است.

دشوارترین خوان، شام است، پایتخت جنایت و غرور، سرزمین زراندوزی ها
و کینه توزی ها. آنجا که 42 سال تزویر معاویه، اندیشه ها را به خواب کشانده است
و دل ها را نیز، آنجا که سرها را با زر خرید ه اند و سرکشان و آزادگان را از لب تیغ آب داده اند.

شام شکاننده ترین خوان است. ویرانه ای که رقیه می گیرد. تشتی که لبان برادر
را در زیر ضربه های چوب برادر می نشاند و کوچه هایی که آن قدر فاجعه انگیز
و رنج آورند که وقتی از آخرین بازمانده سلسله امامان پرسیدند، کدام صحنه از
مجموعه صحنه هایی که بر اهل بیت(ع) گذشت دشوارتر بود،
سه بار غمگنانه سرود: الشام، الشام، الشام!

زینب(س) فاتح هفت خوان است و فاتح همه فردا. همه آنان که ره پوی جاده
روشن، اما پرسنگلاخ و خطرخیز حقیقت اند، به شناخت زینب(س) نیازمندند و او
در مشرق صبوری ایستاده است با سرانگشتی که راه را نشان می دهد و چشمانی
خیس که دشت همه قلب ها را میهمان طراوت و باروری خواهد ساخت. زینب(س) بارانی
است که بر همه هزاره ها خواهد بارید و هر آن کس که این باران را درنیابد شکفتن و رُستن نخواهد دید.

زینب(س) تنها، آموزگار صبوری نیست که همه ارزش های و عظمت ها یکجا در
سیرت و سیمای او نشسته است، آنگاه که سخنان گرم و ستم سوزش در کوفه شعله ها
افروخت، امام سجاد(ع) در خطابی که جغرافیای روح زینب را می نمایاند،

فرمود: «خدا را سپاس گزار که عقیله، بنی هاشم هستی.»
زینب عقیله قبیله نور است و دانای رازدان طریق معرفت و عشق و آنان که با اویند،
هرگز راه گم نمی کنند و در راه نمی مانند و قافله قلب و اندیشه خویش را از کربلا
تا شام و از شام تا دوست، از همه عقبه ها و خطرگاه ها خواهند گذراند

تو نوری و خورشید هم خاکستر توست

تو نوری و خورشید هم خاکستر توست
پرواز صد جبریل در بال و پر توست

این آیه های مریم در حال تنزیل
یا آبشار رشته های معجر توست

تا ردّ پای سجده هایت را گرفتم
دیدم تو نوریّ و خدا در باور توست

فریادهای زخمی دیروز گودال
امروز روی شانه های حنجر توست

می خواستی زیبا ببینی کربلا را
یعنی حسین بن علی هم بی سر توست

با محمل عریان تو را سنخیّتی نیست
تو زینبی، پرده نشینی بهتر توست

مردم نمی بینند حتی سایه ات را
هجده سر نیزه نشین دور و بر توست

مجموعه ی دردی، گلستانِ کبودی
رنگین کمانی ، مدّعایم پیکر توست

فردا که پا در عرصه ی حق می گذاری
معلوم می گردد قیامت محشر توست

گزیده ای از کتاب خواندنی"200 داستان از فضایل مصائب و کرامات حضرت زینب(س)” :...ماجراى كربلا پایان پذیرفته ، ولى غمهاى زینب فراموش شدنى نیست.هر لحظه او كربلا و عاشورا و اسارت و درد رنج است.هر لحظه ، مدینه یادآور حدیث كساء اهل بیت و دوران هجرت زینب و حسین،از سخت ترین دوران عمر اوست.

در مدینه قحطى سختى رخ داده است.عبدالله بن جعفر كه بحر جود و كرم است و عادت بر بذل و عطا دارد،به دلیل اینكه دستش ‍ از سرمایه دنیا تهیه گشته راهى شام مى گردد و به كار زراعت مشغول مى شود؛ولى زینب،هر روز او گریه و داغ دل است.مدتى مى گذرد كه زینب گرفتار تب وصل خانواده اش مى گردد و هر لحظه مریضى او شدت پیدا مى كند،تا اینكه نیمه ظهر به همسر خویش عبدالله مى گوید: (بستر مرا در حیاط به زیر آفتاب قرار بده)

عبدالله مى فرماید:(او را در حیاط جاى دادم كه متوجه شدم چیزى را روى سینه خویش نهاده و مدام زیر لب حرفى مى زند.به او نزدیك شدم دیدم پیراهنى را كه یادگار از كربلاست؛یعنى پیراهن حسین را،كه خونین و پاره پاره است،بر روى سینه نهاده و مدام مى گوید: (حسین ، حسین ، حسین !...)
لحظاتى بعد او وارد بر حریم اهل بیت النبوة گشت و كارنامه عمرش به به خیر و سعادت ختم گردید...

کتاب"200 داستان از فضایل مصائب و کرامات حضرت زینب(س)" را از اینجا دانلود کنید.

ثواب كسی كه بر حضرت زینب سلام‌الله‌علیها گریه كند،چیست؟

"فلما احضرتها اخذها رسول الله و ضمّها الی صدره الشریف و وضع خده المنیف علی خدّها فبکی بُکاءً عالیا و سال الدّمع علی محاسنه الشریف جاریا فقالت فاطمه: لماذا بکائک؟ لا ابکی الله عینیک یا ابتاه!، فقال صلی الله علیه و آله : یا بنیّة فاطمةُ فاعلمی ان هذه البنت بعدک و بعدی تُبتلی بالبلایا تردّ علیها مصائب شتی و رزایا، فبکت فاطمه علیهاالسلام عند ذلک ثم قالت: یا اب فما ثواب من بکی علیها و علی مصائبها؟، فقال: یا بضعتی و قرّه عینی! ان من بکی علیها و علی مصائبها یکون ثواب بکائه کثواب من بَکی اخویها...

وقتی زینب را حاضر کردند رسول خدا(ٌص) او را گرفت و به سینه ی شریفش چسبانید و صورت مبارک خود را به صورتش نهاد و بلند گریست چنان که اشک از محاسن شریف او روان شد.
فاطمه(س) پرسید:ای پدر گرامی گریه ات برای چیست؟ خدا نگریاند دو چشم شما را!
پیامبر اکرم فرمود:ای دختر من،ای فاطمه! بدان که بعد از تو و بعد از من این دختر،گرفتار بلاها خواهد شد و مصیبت های گوناگون بر وی وارد خواهد شد.
در این لحظه فاطمه علیهاالسلام به شدت گریست و پرسید:ای پدر! ثواب کسی که بر او و مصیبت هایش گریه کند،چیست؟
فرمود: ای پاره تن من و روشنی چشمم!هر کس بر او و مصیبت هایش گریه کند،ثواب گریه اش مانند ثواب کسی است که بر دو برادر او [حسن و حسین] گریه کند،... ."
(طراز المذهب، ص 2، نقل از خصائص الزینبیه، ص 53.)

راجع به محل دفن حضرت زینب (س)سه نظر وجود دارد:
1- مدینه منوره ، كنار قبور خاندان اهل بیت عصمت و طهارت یعنى بقیع ؛
2- قاهر مصر؛
3- مقام معروف و مشهور در قریه (راویه) واقع در منطقه غوطه دمشق .

قول اول : ظاهرا هیچ مدركى به جز حدس و تخمین ندارد، و مبتنى بر این نظریه احتمالى است كه چون حضرت زینب (س) پس از حادثه كربلا به مدینه مراجعت كرده است.چنانچه رویداد تازه اى پیش نیامده باشد،به طور طبیعى در مدینه از دنیا رحلت كرده و نیز به طور طبیعى در بقیع آرامگاه خاندان پیغمبر (ص ) دفن شده است.

در مورد قول دوم نیز، كه مصر باشد،مدرك درستى در دست نیست.بر این اساس حضرت زینب(س) به علت افشاگری علیه دستگاه بنی امیه، مجبور شد که مدینه را ترک کند، از این رو مصر را انتخاب کرد و در آن جا ساکن شد و همان جا از دنیا رفت، «سیده زینب» در شهر قاهره هم اکنون زیارتگاه مجلل و با شکوهی است.

اما این قبر متعلق به زینب بنت یحیی بن حسن الانور ابن زیدابن حسن ابن علی بن ابیطالب است كه به دلیل تشابه اسمی با حضرت زینب (س) عقیله بنی هاشم اشتباه گرفته شده است.

با تضعیف اقوال فوق ، اعتبار قول سوم ثابت مى شود كه قبر حضرت زینب (س) را در شام،واقع در هفت كیلومترى جنوب شرقى دمشق،مى داند. در آن جا بارگاه و مرقد بسیار باشكوهى به نام حضرت زینب (س) دختر امیرالمؤ منین (ع) وجود دارد كه همواره مزار دوستان اهل بیت و شیعیان و حتى غیر شیعیان بوده است . آنچه از تاریخ به دست مى آید، قدمت بسیار بناى این مزار است كه حتى در قرن دوم نیز موجود بوده است،زیرا بانوى بزرگوار؛سیده نفیسه،همسر اسحاق مؤتمن فرزند امام جعفر صادق (ع) به زیارت این مرقد مطهر آمده است.

مقایسه حضرت زینب با آسیه در کلام رهبری

مقایسه ا‌ى کوتاه بین زینب کبرى(س) و همسر فرعون،عظمت مقام عقیله بنی هاشم را نشان میدهد.صبر و استقامت این بانوی بزرگوار در طول تاریخ همتایی نداشته است.تفاوت مقام بین این دو بانوی عظیم الشان در کلام رهبر معظم انقلاب را از اینجا دانلود كنید.

بررسی منابع و اقوال تاریخی پیرامون وفات حضرت زینب 

علت اصلی وفات ام المصائب حضرت زینب(س) کاملا مشخص نیست و در این باره گمانه های مختلفی وجود دارد.حضرت زینب (س) بنابر مشهورترین نظر تاریخی ۱۸ ماه بعد از شهادت امام حسین (ع)،زندگی كرده و در ۱۵ رجب سال ۶۲ هجری قمری وفات كردند. منابع تاریخی 2 احتمال برای وفات حضرت زینب(س)بعد از واقعه عاشورا مطرح كرده اند در احتمال اول تاریخ وفات حضرت زینب (س) 15 رجب سال 65 هجری بوده و در احتمال دوم 15 رجب سال 62 هجری كه 18 ماه پس از واقعه جانسوز عاشورا است. در منابع تاریخی آمده كه احتمال دوم در بین علما مشهورتر است.

خفه شدن در آب، مسمومیت توسط عوامل یزید و وفات به دلیل بیماری 3 احتمال تاریخی پیرامون نحوه رحلت حضرت زینب (س) است.که احتمال اول،یعنی خفه شدن آن حضرت در آب  احتمالا ساختگی است.ولی احتمال شهادت حضرت،توسط عوامل یزید احتمالی دور از ذهن نیست اما دلیل قطعی تاریخی برای این روایت دیده نشده است.احتمال سوم،یعنی بیمار شدن حضرت مهم ترین و قابل قبول ترین سند تاریخی برای وفات ایشان است.در این احتمال حضرت زینب (س) بر اثر بیماری و یا مصائب و سختی هایی كه از واقعه عاشورا به آن دچار شدند در سن 56 سالگی در شام وفات و یا به شهادت رسیدند.