تبیان، دستیار زندگی

سرود یامهدی ادرکنی

ای شـه دلنـواز  مهــدی جـان

وی مارا چاره ساز مهدی جان

یا مهدی ادرکنی ، ادرکنی یا مهدی

ای کـه مهـر تـو در  دل مـرا

زندگـی  بـی تـو  مشکل مـرا

پـر زنـد  مـرغ روحـم شـهـا

در هـوای تـو باز مهدی جان

یا مهدی ادرکنی ، ادرکنی یا مهدی

ای  نـور    دیـده    فـاطـمه

کـن روا   حـاجت مـا هـمه

ده بـه هـجـران مـا خـاتمه

ای امیر حـجـاز مهدی جان

یا مهدی ادرکنی ، ادرکنی یا مهدی

خسروا  بـا  دم    ذولـفـقـار

لشکر کـفـر و کـن تار و مار

تـا عـدالت شـود  بـر قـرار

ما شویم سر فراز مهدی جان

یا مهدی ادرکنی ، ادرکنی یا مهدی

یا مهدی ادرکنی ، ادرکنی یا مهدی

سلام بر منتقم خون شهید کربلا ، سلام بر آخرین حجت خداوند

تبارک و تعالی در جهان هستی . اوست که به إذن پروردگار روزی

خواهد آمد ... آری خواهد آمد....

و به یقین که خواهد آمد... و حکومت عدل الهی را در جهان

هستی پیاده می سازد. تنها کسی که ریشه ظلم را می کند و عالم را از

عدل و داد پر می کند . ثانیه ها ، دقایق ، ساعت ها ، روزها ، هفته ها ، ماه

ها ، سالها،....در پس گذرند و ما به انتظار آن لحظه ... آری به انتظار ...

انتظار... چه شیرین است انتظار با درک و معرفت امام عصر ع خویش . بیایید

با معرفت عمیق به انتظار فرج مولایمان مهدی ع بنشینیم . و برای فرج او نه

تنها دعا بلکه هر چه از دل و نهادمان بر میآید برای حضرت حجّت دریغ

نکنیم . برای انتظار فرج معصیت و گناه نکنیم و اعمال مان

به گونه ای باشد که امام عصر ع خویش را نرنجانیم . در دل

جمکرانی بنا کنیم و هر لحظه که در این دنیای وانفسا دلتنگ

شدیم به جمکران دل برویم و با حضرت مناجات و درد و دل کنیم .

منتظر واقعی کسی است که شعارش با نیّت و عملش یکی

باشد ...

ان شاء الله که همه ی ما بتوانیم از منتظران واقعی حضرت مهدی

عجل الله تعالی فرجه الشریف باشیم .       

باز از تو می نویسم ، ای تمام هستی جهان

از تو می نویسم ای مسافر دل جهان

شعله شعله آتشی به پاست در درون من

تند و پرشتاب هر چه می رود جلو زمان ...

از خودم سوال می كنم همیشه : از زمین

تا شما چقدر فاصله است ، چند كهكشان ؟!

تا شما كه مویمان سپید شد به راهتان

تا شما كه فرش راهتان شده است آسمان

روزهای هفته كارمان شده است انتظار

عصرهای جمعه بغض گریه های  بی امان ...

جمعه هم گذشت و تو نیامدی و من هنوز

از تو می نویسم ای تمام هستی جهان

  ولای مهدی

چه خوش است من بمیرم به ره ولای مهدی!

سروجان بها ندارد كه كنم فدای مهدی

همه نقد ِ هستی خود ، بدهم به صاحب جان

كه یكی دقیقه بینم رخ دلگشای مهدی

چه كنم چه چاره سازم كه دل ِ رمیده ی من

نكند هوای دیگر به جز از هوای مهدی

نه هوای كعبه دارم ، نه صفا و مروه خواهم

كه ندارد این مكان ها به خدا صفای مهدی

من دل شكسته هر دم، به امید در نشستم

كه مگر عیان ببینم ، قد دلربای مهدی

دل من تپد به سینه ، به امید روزگاری

" كه گذشت گاه محنت" ، شنوم ز نای مهدی

به گداییش " فصیحی"، همه فخر می فروشم

كه ز پادشاست برتر به جهان، گدای مهدی

 نه چنان به گرد كویت، من ناصبور گردم

كه گر آستین فشانى، چو غبار دور گردم!

من خسته در فراقت به كدام صبر و طاقت

به ره فراغ پویم، ز پى حضور گردم؟

مَهل آن كه خاك سازد اجلم به ناتمامى

تو بسوز همچو شمعم كه تمام نور گردم

من اگر به خلد یابم زتو جنس آدمى را

زقصور طبع باشد كه خراب حور گردم

به نیاز همچو (اهلى) سگ مى فروش بودن

به از آن كه مست بارى زمى غرور گردم‏

پاى كوبان ز پى نغمه تار آمده‏ام‏

دست افشان بسر كوى نگار آمده‏ام‏

بهر آن نیم نگه با دل زار آمده‏ام‏

حاصل عمر اگر نیم نگاهى باشد

جان فزاید كه در این فصل بهار آمده‏ام‏

باده از دست لطیف تو در این فصل بهار

به هواى رخ آن لاله عذار آمده‏ام‏

در میخانه گشائید كه از مسلخ عشق‏

باز رستم، ز پى دیدن یار آمده‏ام‏

جامه زهد دریدم رهم از دام بلا

به صفا پشت و سوى شهر نگار آمده‏ام‏

به تماشاى صفاى رخت اى كعبه دل‏

"امام خمینی(ره)"

چشمه‌های نور را ازدیده جاری می‌كنیم

تا بیائی جمعه‌ها را بی‌قراری می‌كنیم

در شقایقزارها با اشك سرداران عشق

ردّ پای خسته‌ات را مشكباری می‌كنیم

لحظه‌های غیبت را در چراغتان دل

تا طلوع آفتابت گه شماری می‌كنیم

با كبوتر‌های عاشق درركاب آسمان

لحظه‌های دیدنت را ماندگاری می‌كنیم

در حضور سبزت ای سرگرمی آدینه‌ها

كوچه‌های شهر را آیینه كاری می‌كنیم

نام زیبای تو را با واژه‌های بكر و ناب

گه چو دریا بی‌كران گاه آبشاری می‌كنیم

جمكرانی می‌شویم و در زلال ندبه‌ها

تا ظهور دولتت اختر شماری می‌كنیم

نرگستان می‌شود هر جمعه سمت چشمه‌ها

تا به یادت باغ دل را آبیاری می‌كنیم

نیمه شعبان تو را با تو غزل ای نوح عشق

در نیستان قلم از دیده جاری می‌كنیم

تا سپیده سربرآرد از گریبان فلق

همچو حامد تا سحر شب‌زنده‌داری می‌كنیم

نامة‌ شوق‌ مرا از سَر بگیر                          ای‌ قلم‌ مثل‌ كبوتر پَر بگیر

جامة‌ خود را از شوق‌ او بدر                      جمكران‌ می‌آید آن‌ زیبا پسر

آن‌كه‌ من‌ آرام‌ جان‌ می‌گویمش            جمعه‌ها در جمكران‌ می‌جویمش

‌می‌نویسم‌ نامه‌ای‌ از اشك‌ و آه‌             تا شبی‌ در جمكران‌ ریزم‌ به‌ چاه

چون‌ چراغ‌ مهدی‌ این‌جا سوخته‌                  جمكران‌ را شمع‌ او افروخته‌

جملة‌ ما شیعیان‌ دیوانه‌ایم‌                  جمكران‌ شمعست‌ و ما پروانه‌ایم‌

می‌دمد چون‌ كورة‌ آهنگران‌                     در دل‌ هر شیعه‌ای‌ یك‌ جمكران

‌شیعه‌ شوق‌ جمكران‌ دارد به‌ سَر                 شیعه‌ یعنی‌ جمكران‌ دَر بدر

از گل‌ نرگس‌ ز بس‌ مَستیم‌ ما              روز و شب‌ در جمكران‌ هستیم‌ ما

شیعه‌ چشمش‌ دائماً سوی‌ در است       جمكرانِ شیعیان‌ چشمِ تر است‌‌

شیعیان‌ در جمكران‌ زاری‌ كنند                       در پی‌ مهدی‌ عزاداری‌ كنند

شیعیان‌ گر این‌ مصایب‌ می‌كشند                     انتظار یار غایب‌ می‌كشند

حلقة‌ چشم‌ آر به‌ در داریم‌ ما                           یار غایب‌ از نظر داریم‌ ما

چشم‌ ما دلدادگان‌ سوی‌ قم‌ است‌      جمكران‌ این‌ سیل‌ اشك‌ مردم‌ است

ده‌ خبر از مهدی‌ موعود ما                            جمكران‌ ای‌ كعبة‌ مقصودِ ما

جمكران‌ ما در تو می‌گردیم‌ جمع‌             اشك‌ می‌ریزیم‌ بر گِردت‌ چو شمع‌

نالة‌ ما را شنیدی‌ جمكران‌؟                         منجی‌ ما را ندیدی‌ جمكران‌؟

جمكران‌ یك‌ دم‌ به‌ صحرا كن‌ نگه                          لشكر دلدادگان‌ آمد زره

‌جمكران‌ بنگر كه‌ یاران‌ آمدند                          با شهیدان‌، سربداران‌ آمدند

جانب‌ صحرا نظر كن‌ جمكران‌                         مهدی‌ ما را خبر كن‌ جمكران

‌جمكران‌ ای‌ دیدة‌ بیخواب‌ ما                                آه‌، آه‌ ای‌ كوچة‌ اربابِ ما

جمكران‌! مردم‌ ز سوز اشتیاق                     عطر دلبر می‌دهد طاق‌ و رواق

رفت‌ آن‌ آرام‌ جان‌ چون‌ از بَرم‌                      جمكران‌ دیدی‌ چه‌ آمد بر سرم

‌با دل‌ امیدوارم‌ آمدم                                        جمكران‌ با كوله‌ بارم‌ آمدم

تا ببینم‌ روی‌ دلبر جمكران‌                                    آمدم‌ یكبار دیگر جمكران

باز چون‌ اشكی‌ به‌ راه‌ افتاده‌ام‌                        جمكران‌ در پیچ‌ و تاب‌ جاده‌ام

جانب‌ تو اشك‌ریزان‌ آمدم‌                                 جمكران‌ افتان‌ و خیزان‌ آمدم‌

جمكران‌ از دور می‌بینم‌ تو را                                باز غرق‌ نور می‌بینم‌ تو را

عاشقان‌ را چشمكی‌ از او بزن‌                        ای‌ چراغ‌ جمكران‌ سوسو بزن

وه‌ چه‌ مشتاقم‌ به‌ سویت‌ جمكران                  عاشقم‌ بر جستجویت‌ جمكران

دوستان‌ این‌ جمكرانِ خوب‌ ماست‌                     آه‌ این‌جا خانة‌ محبوب‌ ماست

از چراغ‌ كوچة‌ دلدار ما                                      جمكران‌ نزدیك‌ شد دیدار ما

دیگر آری‌ در دلم‌ تشویش‌ نیست‌                    یكقدم‌ تا جمكرانم‌ بیش‌ نیست

جمكران‌ شكر خدا گویم‌ تو را                          می‌فتم‌ بر خاك‌ و می‌بویم‌ تو را

سرمة‌ چشمِ جهانی‌ جمكران                            كوچة‌ آن‌ دلستانی‌ جمكران‌‌

فكر بی‌حاصل‌ عذابم‌ می‌دهد                              جمكران‌ آیا جوابم‌ می‌دهد

دلم قرار نمى گیرد از فغان بى تو                                سپند وار زكف داده ام عنان بى تو

ز تلخ كامى دوران نشد دلم فارغ                             زجام عشق لبى تر نكرد، جان بى تو

چو آسمان مه آلوده ام ز تنگ دلى                           پر است سینه ام از اندوه گران بى تو

نسیم صبح نمى آورد ترانه شوق                                        سر بهار ندارند بلبلان بى تو

لب از حكایت شب هاى تار مى بندم                   اگر امان دهدم چشم خون فشان بى تو

چو شمع كُشته ندارم شراره اى به زبان                  نمى زند سخنم آتشى به جان بى تو

ز بى دلى و خموشى چو نقش تصویرم                  نمى گشایدم از بى خودى زبان بى تو

عقیق سرد به زیر زبان تشنه نهم                           چو یادم آید از آن شكرین دهان بى تو

گزاره غم دل را مگر كنم چو امین                            جدا ز خلق به محراب جمكران بى تو