تبیان، دستیار زندگی

امـام صـادق (ع ) فـرمـود: هر كه از برادر مؤ من گرفتار تشنه كام خود هنگام بى تابیش فریاد رسى كند و او را از گرفتارى نجات دهد و براى رسیدن بحاجتش او را یارى كند، خـداى عـزوجـل بـسبب آن عمل 72 رحمت از جانب خود برایش ‍ نویسد، كه یكى از آنها بزودى (در دنیا) باو دهد و بسبب آن امر زندگیش را اصلاح كند و 71 رحمت دیگر را براى هراس و ترسهاى روز قیامتش ذخیره كند.

*************************************************

امـام صـادق (ع ) مـى فـرمـود: كـسـیـكـه مـؤ مـنـى را از گـرفـتـارى نـجات دهد، خدا او را از گـرفـتـاریـهـاى آخـرت نـجـات بـخـشـد، و از گـورش بـا دل خـنـك شـده و مسرور درآید، و هر كه مؤ من گرسنه ئى را سیر كند، خدا او را از میوه هاى بهشت خوراند و هر كه شربتى باو آشاماند، خدایش از شربت بهشتى مهر شده آشاماند.

******************************************************

صـفـوان جـمـال گـویـد: خـدمـت امـام صـادق (ع ) نـشـسـتـه بـودم كـه مـردى از اهـل مـكـه بـنـام مـیمون درآمد و از نداشتن كرایه شكایت كرد، حضرت بمن فرمود: برخیز و برادرت را یارى كن ، من برخاستم و همراه او شدم تا خدا كرایه او ار فراهم ساخت ، سپس بمكان خود برگشتم .
امام صادق (ع ) فرمود: براى حاجت برادرت چه كردى ؟ عرضكردم : پدر و مادرم بقربانت ، خـدا آنـرا روا كرد، حضرت ابتدا فرمود: همانا اگر برادر مسلمانت را یارى كنى ، نزد من از طـواف یـك هـفـتـه (هـفـت شـوط) بـهـتـر است ، سپس فرمود: مردى نزد حسن بن على علیهما السـلام آمـد و عـرضـكـرد: پـدر و مـادرم بـقـربانت ، مرا بقضاء حاجتى یارى كن ، حضرت نـعلین پوشید و همراه او شد، در بین راه حسین صلوات الله علیه را دید كه بنماز ایستاده اسـت ، امـام حـسـن عـلیـه السـلام بـآنـمـرد فرمود: چرا از ابى عبدالله (حسین بن على علیه السـلام ) بـراى قضاء حاجتت كمك نخواستى ؟ عرضكرد: پدر و مادرم بقربانت این كار را كـردم ، اعـتـكافش را یادآور شد، امام حسن علیه السلام فرمود: همانا اگر او ترا یارى مى كرد از اعتكاف یكماهش بهتر بود.

یا قاضی الحاجات