تبیان، دستیار زندگی

«شعبی»می گوید:شنیدم امام علی (علیه السلام)می فرمودند:«در شگفتم از شخص ناامیدی كه محو كننده دارد.»عرض شد:«محو كننده چیست؟»امیر مؤمنان(علیه السلام)فرمودند:«استغفار.»

امالی شیخ طوسی 86:1.

«حسن بن صَیْقَل»میگوید:به حضرت امام جعفرصادق(ع)عرضه داشتم:«آیا یك ساعت تفكر،بهتر از شب زنده داری و عبادت در دل شب است؟»امام(ع)فرمودند:«آری،یك ساعت تفكر،بهتر از شب زنده داری و عبادت در دل شب است».عرضه داشتم:«این چگونه تفكری است؟»امام فرمودند:«از كنار خرابه یا خانه ای بگذرد و خطاب به او بگوید:«كجایند آن كسانی كه ساكن تو بودند؟كجایند بنا كنندگان و سازندگان تو؟تو را چه شده؟چرا سخنی نمی گویی؟»

المحاسن :5/26.

حضرت امام جعفر صادق(علیه السلام)فرمودند:«هیچ كس ادعای بزرگی نمی كند مگر به خاطر ذلت و خواری كه در نفس خویش می بیند.»

كافی 17/236:2.

امام  جعفر صادق(علیه السلام)فرمودند:«هر كس اراده گناهی كرد،آن را انجام ندهد؛زیرا چه بسا كه بنده گناهی را مرتكب می شود و پروردگار تبارك و تعالی او را می بیند،پس می فرماید:«به عزت و جلالم سوگند كه بعد از ارتكاب این گناه ،دیگر تو را نمی بخشم.»

المحاسن 124/117.

امام صادق(علیه السلام)فرمودند:«وقتی خداوند خیر بنده ای را بخواهد او را نسبت به دنیا بی رغبت میگرداند،در دین فقیهش می كند و نسبت به عیوبش بینا می سازد و به هر كس كه این سه خصلت داده شده باشد خیر دنیا و آخرت بدو داده شده است.»و فرمود:«احدی حق را به راهی بهتر از زهد در دنیا طلب نكرده و آن،ضد آن چیزی است كه دشمنان حق آن را می طلبند.»راوی می گوید:عرض كردم:«فدایت شوم آن(ضد زهد)چیست؟امام(علیه السلام) فرمودند:«رغبت به دنیا.»و فرمود:«بدانید و بترسید از خداوند بسیار صبور بخشنده.همانا دنیا چند روزی بیش نیست.بدانید كه چشیدن طعم ایمان بر شما حرام است مگر اینكه در دنیا زاهد باشید.»راوی می گوید شنیدم كه امام صادق (علیه السلام) می فرمودند:«آنگاه كه مؤمن از دنیا تهی گشت و از آن چشم پوشید ،مقامش افزون می گردد و حلاوت دوستی خدا را در می یابد ،پس جز خدا به چیز دیگری مشغول نمی گردد.»و شنیدم كه امام می فرمودند:«همانا قلب آنگاه كه با صفا شد،عرصۀ زمین برایش تنگ می گردد تا بدانجا كه مقامش بلند می شود.»

كافی 10/105:2.

امام محمد باقر(علیه السلام)دربارۀ این سخن خداوند متعال كه فرمود:«و بر گناه، اصرار نمی ورزند،با اینكه می دانند.»اینگونه فرمودند:«پافشاری و اصرار بر گناه یعنی اینكه شخص گناهی مرتكب شود،اما از خداوند طلب بخشش و استغفار نكند و چیزی به اسم توبه به ذهنش نیاید،این اصرار و پافشاری بر گناه است.»

كافی 1/219:2.

امام صادق(علیه السلام)فرمودند:«پیامبر خدا(صلی الله علیه و اله و سلم)فرمودند:«از نشانه های شقاوت و بدبختی،خشك شدن اشك چشم،سنگدلی،حرص زیاد درطلب دنیاو پافشاری بر گناه است.»

كافی6/220:2.

امام جعفر صادق(علیه السلام) در وصیت خود به یارانش فرمود:«از عظمت و تكبر بپرهیزید؛زیرا كبر ردای خداوند است،پس هر كس با خداوند دربارۀ ردایش به منازعه برخیزد،خداوند او را سرنگون میسازد و روز قیامت ذلیلش میسازد.»

كافی8:8.

امام صادق (ع)فرمودند:«ای  مهزم!شیعه ما صدایش از گوشش تجاوز نمی كند(یعنی صدایش بلند نیست)و با دست به كسی آزار نمی رساند و آشكارا به مدح و ستایش ما نمی پردازد(به علت رعایت تقیه).در نشت و برخاست با ما عیب جویی نمی كند و كینه توزانه با ما مخاصمه نمی كند.اگر شخص مؤمنی را ببیند او را تكریم می كند،و اگر با نادانی برخورد كند،از او دوری می گزیند...شیعه ما چونان سگ زوزه نمی كند و مانند كلاغان حریص و طمعكار نیست.از دشمنان ما چیزی نمی خواهد هر چند كه از گرسنگی بمیرد.»

كافی 27/186:2.

امام صادق(ع)فرمودند:«پنج چیز اگر در وجود كسی نباشد بهرۀ زیادی در او  نیست.»عرض كردم:«آن پنج چیز چیست؟»امام(ع)فرمودند:«عقل،ادب،دین،بخشش و  خوش اخلاقی.»

المحاسن:1/191