تبیان، دستیار زندگی

ثواب قرائت سوره قلم

امام صادق علیه السلام فرمودند: كسى كه سوره قلم را در نماز واجب یا مستحب بخواند، خداوند او را براى همیشه از فقر ایمن نموده و هنگامى كه بمیرد، او را از عذاب قبر پناه مى دهد.

ثواب قرائت سوره ملك

امام صادق علیه السلام فرمودند: كسى كه سوره ملك را قبل از خواب در نماز واجب بخواند، تا صبح در امان خدا خواهد بود و در روز قیامت نیز تا ورود به بهشت در پناه خداست .

ثواب قرائت سوره الحاقه

امام باقر علیه السلام فرمودند: سوره الحاقه را زیاد بخوانید. همانا قرائت آن در نمازهاى واجب و مستحب جزیى از ایمان به خدا و رسولش مى باشد. زیرا همانا این سوره فقط براى امیرالمؤ منین علیه السلام و معاویه نازل گردید و خواننده این سوره تا روز دیدار خداى عزوجل دین خود را از دست نخواهد داد.

ثواب قرائت سوره ملك امام صادق علیه السلام فرمودند: كسى كه سوره ملك را قبل از خواب در نماز واجب بخواند، تا صبح در امان خدا خواهد بود و در روز قیامت نیز تا ورود به بهشت در پناه خداست . ثواب قرائت سوره قلم امام صادق علیه السلام فرمودند: كسى كه سوره قلم را در نماز واجب یا مستحب بخواند، خداوند او را براى همیشه از فقر ایمن نموده و هنگامى كه بمیرد، او را از عذاب قبر پناه مى دهد.

ثواب سوره تغابن

امام صادق علیه السلام فرمودند: كسى كه سوره تغابن را در نماز مغرب واجب بخواند، این سوره در قیامت شفاعت كننده او خواهد بود و نزد كسى كه شهادت او را قبول داشته باشد، شاهد عادلى مى شود، و از او جدا نخواهد شد تا او را به بهشت ببرد.

ثواب قرائت سوره طلاق و تحریم

امام صادق علیه السلام فرمودند: كسى كه سوره طلاق و تحریم را در نماز فریضه بخواند، خداوند نمى گذارد كه در روز قیامت بترسد یا اندوهگین شود؛ از آتش معاف شده و خداوند به خاطر تلاوت این سوره ها و مراقبت از آنها او را به بهشت مى برد. زیرا این سوره ها از آن پیامبر اكمر صلى الله علیه و آله است .

اگر همین روند در بسیاری از كشورهای جهان ادامه پیدا كند، می‌توان امیدوار بود كه در آینده‌ای نه‌چندان دور گورستان زباله به تاریخ بپیوندد. یكی از كارخانجات شناخته شده در جهان كه اقدامات جالب توجهی در این زمینه انجام داده است، كارخانه تولید چای لیپتون است.
این كارخانه هم‌اكنون و در مقایسه با آمار و ارقام سال 2007 تا 92 درصد زباله كمتری روانه گورستان زباله می‌كند. مهندسان این كارخانه با استفاده از فناوری‌های روز دنیا تا 70 درصد از زباله‌های تولیدی را بازیافت كرده و 22 درصد دیگر را نیز به كودهای مورد نیاز در صنایع كشاورزی تبدیل می‌كنند كه به این ترتیب نه‌تنها محیط زیست آسیب چندانی نمی‌بیند بلكه سودآوری كارخانه نیز افزایش می‌یابد.
در چند سال گذشته شمار دیگری از كارخانجات كه همواره نام آنها در زمینه تولید زباله‌های صنعتی و خطرناك به بدی یاد می‌شد به فكر بازیافت حجم بیشتری از زباله‌های تولیدی خود افتاده‌اند. اپل، زیراكس و اپسون كه از مهم‌ترین كارخانجات در زمینه تولید زباله‌های سمی و خطرناك در جهان به شمار می‌آیند در صف اول این فهرست قرار دارند.
استراتژی مهمی كه بسیاری از این كارخانجات برای تولید زباله كمتر و در نهایت دفن مقادیر كمتری در گورستان زباله‌ها به كار گرفته‌اند در نوع خود جالب توجه است.
آنها تلاش می‌كنند از مواد اولیه كمتری در فرآیند تولیدات خود استفاده كنند كه این خود به معنای تولید زباله كمتر در پایان فرآیند است. كارخانه چای‌سازی لیپتون دست به اقدام جالب توجهی زده است؛ مهندسان این كارخانه چند صباحی است كه دیگر از از نوارهای پلاستیكی در بسته‌بندی محصولات استفاده نكرده و به جای آن از پلاستیك‌های تجزیه‌پذیری استفاده می‌كنند كه اتفاقا استحكام خوبی نیز دارند.
اگرچه باید به مثمرثمر بودن فناوری‌ها در زندگی روزمره اعتراف كرد، اما نباید از این حقیقت نیز غافل شد كه برخی از آنها اثرات نامطلوب جانبی نیز به همراه داشته‌اند
پیش‌بینی دانشمندان بر این است كه گورستان زباله‌ها در كمتر از 2 دهه آینده به مفهومی صرفا تاریخی در تاریخ بسیاری از كشورهای جهان تبدیل شود. شاید از همان زمان كه ایده دفن زباله‌ها مطرح شد كارشناسان زیادی بر خطرناك بودن این تكنیك تاكید می‌كردند، اما انفجار جمعیت و به دنبال آن افزایش خیره‌كننده زباله‌های تولیدی در سراسر جهان مهر تاییدی بر این نگرانی‌ها زد. خبر خوشحال‌كننده در این خصوص این است كه بسیاری از شهرهای مهم و بزرگ جهان به تدریج به سوی تبدیل شدن به شهرهای پاك با حداقل تولید زباله پیش می‌روند.

بازنشستگی شاتل‌های فضایی

بسیاری بر این باورند كه شاتل‌ها بشر را در مدارات پایین زمین معطل كرده‌اند.
این سیستم‌های حمل و نقل فضایی كه بیش از یك دهه به بشر در توسعه اكتشافات فضایی كمك‌های شایانی كرده‌اند، هم اكنون مراحل ورود به موزه‌ها را سپری می‌كنند. آنها اكنون بازنشسته شده‌اند. چون گرچه هنوز نسل بعدی سیستم‌های حمل و نقل فضایی ناسا موسوم به «اوریون» آماده بهره‌برداری نشده است اما مخاطراتی كه پرواز با این غول‌های خسته برای بشر به همراه داشته است، مدیران ارشد ناسا را وادار به پذیرش فشارها درخصوص خداحافظی با شاتل‌ها كرده است.
دو فاجعه فراموش نشدنی چلنجر و كلمبیا كه طی آن تمامی فضانوردان دو شاتل كشته شدند، آغازگر زمزمه‌های خداحافظی با شاتل‌ها بودند، اما این خداحافظی سال‌ها به طول انجامید.
شاتل‌ها در دوران فعالیت خود، فضانوردان و انبوهی از تجهیزات ساخت و ساز و مواد غذایی را با خود به مدار پایین زمین جایی كه ایستگاه فضایی بین‌المللی قرار داشت می‌بردند، اما حقیقت امر درخصوص آنها این است كه سیستم‌های حمل و نقل فضایی قابل اطمینانی نبودند.
حتی در مقاطعی كه مدیران ارشد ناسا با اطمینان خاطر درخصوص سلامت شاتل‌ها صحبت می‌كردند، اما به خوبی می‌شد نگرانی را در نگاه آنها دید. عایق‌های حرارتی بدنه شاتل‌ها بخصوص شاتل دیسكاوری در سال‌های آخر مأموریت همواره جای نگرانی بودند. درخصوص شاتل آتلانتیس نیز نگرانی‌های زیادی مربوط به مخزن سوخت آن مطرح می‌شد.
این نگرانی‌ها تا آن حد بود كه پرتاب این دو شاتل به دفعات به تأخیر می‌افتاد. با این حال فضانوردانی كه با این شاتل‌ها راهی ایستگاه فضایی بین‌المللی می‌شدند، همواره لبخند بر لب داشتند. شاتل‌های فضایی نهایت تلاش بشر برای رساندن انسان‌ها به مرزهای فضا محسوب می‌شوند، اما مشكل دقیقا از همین جا آغاز می‌شود. بسیاری از كارشناسان، بازنشستگی شاتل‌ها در سال 2011 را اتفاقی خوشایند می‌دانند، اما چرا؟
جیم بیل، استاد اخترشناسی از دانشگاه كورنل و رئیس سازمان غیردولتی «جامعه سیاره‌ای» معتقد است: بسیاری از مردم به اشتباه فكر می‌كنند با استفاده از شاتل‌ها می‌توان به ماه یا فراتر از آن رفت، اما این یك اشتباه بزرگ است. همین افراد، بازنشسته شدن شاتل‌ها را ضربه‌ای بزرگ به پیكره تلاش‌های بشری برای عبور از مرزهای دورتر فضا عنوان می‌كنند. نكته مهم این است كه سرگرم شدن به شاتل‌ها بشر را در مدارات پایین زمینگیر انداخته است. شاتل‌ها سیستم‌های حمل و نقل فضایی هستند كه برای انتقال فضانوردان و تجهیزات مورد نیاز آنها به مدارات پایین زمین نظیر جایی كه ایستگاه فضایی بین‌المللی واقع شده، تعبیه شده‌اند.
شاتل‌ها سیستم‌هایی نیستند كه قابلیت پرواز مجدد از نقاطی نظیر سطح ماه و مریخ را داشته باشند. چون در این اجرام فضایی خبری از باند فرود و سكوی پرتاب مجدد نیست. به عقیده این دانشمند حركت شاتل‌ها در فضا را باید همچون خراشیدن سطح یك سازه بسیار عظیم دانست. در حقیقت طی كردن مسافت زمین تا ایستگاه فضایی بین‌المللی در مقایسه با آنچه كه درخصوص سفر به مریخ و فراتر از آن مطرح می‌شود هیچ است.
شاتل از دید بسیاری از مردم یك دستاورد بزرگ فناورانه محسوب می‌شود، اما اگر نگاه دقیق‌تری به این موضوع داشته باشیم متوجه می‌شویم كه شاتل‌های فضایی بیشتر شبیه یك سیستم حمل و نقل فضایی آزمایشی بوده است كه می‌تواند راه را برای توسعه اكتشافات فضایی بشر هموار كند، اما نباید آن را یك هدف عنوان كرد. پرسش دیگری در این خصوص مطرح می‌شود و آن این‌كه آیا می‌توان مدعی شد، شاتل‌ها سیستم‌های همیشگی برای حمل و نقل فضایی به شمار می‌آیند؟
پاسخ به این پرسش یك «نه» بزرگ است. فناوری به كار گرفته شده در ساختار شاتل‌ها به گونه‌ای نیست كه بتوان آن را یك سیستم حمل و نقل فضایی دائمی در نظر گرفت.
این پاسخی است كه از سوی اسكات پیس، مدیر انستیتو سیاست‌های فضایی دانشگاه جورج واشنگتن ارائه شده است. او می‌گوید: طراحی و ساخت شاتل یك گام بزرگ و تاریخی بوده است، اما نباید آن را به عنوان اوج مهارت بشر در عبور از مرزهای فضا دانست.
دل بستن به شاتل‌ها موجب شده تا بشر طی 50 سال گذشته همچنان در مدارات پایین زمین به دام بیفتد و در این مدت رسیدن به مریخ و فراتر از آن در حد یك رؤیا باشد. برای بازنشستگی شاتل‌ها دلایل زیادی مطرح شده است، اما ضریب پایین ایمنی آنها كه نتیجه آن را در دو فاجعه كلمبیا و چلنجر شاهد بوده‌ایم، از اصلی‌ترین آنها محسوب می‌شود.
در اینجا عقیده جالب توجهی از سوی برخی كارشناسان مطرح می‌شود و آن این‌كه اگر قرار است سلامت فضانوردان در خلال ماموریت‌های فضایی در خطر قرار گیرد، بهتر است این ریسك بزرگ برای ماموریت‌هایی باشد كه هدف آنها اجرامی به مراتب دورتر نظیر مریخ باشد.
عقیده این دسته بر این اصل استوار است كه اكتشافات فضایی با مخاطراتی همراه است، اما چه بهتر اگر قرار است حادثه‌ای روی دهد برای مأموریت‌هایی باشد كه بشر را به آروزهایش می‌رساند. به عقیده دانشمندانی همچون جیم بل، بازنشسته شدن شاتل‌های فضایی، فرصت تازه‌ای برای ناسا خواهد بود تا تمركز دوباره‌ای روی جاه‌طلبی‌های فضایی‌اش داشته باشد، جاه طلبی‌هایی كه به فتح مریخ و رسیدن به لبه‌های منظومه شمسی منتهی خواهد شد. او می‌گوید، باید پذیرفت كه عصر طلایی شاتل‌ها پایان یافته است و اكنون نوبت یك جانشین تازه و سر حال است

ورود انبوهی از فناوری‌های نوین به زندگی روزمره انسان‌ها، شرایط را برای ادامه زندگی ساده‌تر و دلپذیرتر از هر زمانی كرده است. از زیر زمین گرفته یعنی سیستم‌های فوق مدرن جستجو و امداد و نجات گرفته تا روی زمین، نظیر خودروها، كشتی‌ها و در آسمان‌ها نظیر هواپیماها و سیستم‌های حمل و نقل فضایی، همگی مجموعه از تازه‌های فناوری به شمار می‌آیند كه زندگی بشر را دستخوش تغییرات شگرفی كرده‌اند، اما گرچه باید به مثمرثمر بودن فناوری‌ها در زندگی روزمره اعتراف كرد، اما نباید از این حقیقت نیز غافل شد كه برخی از آنها اثرات نامطلوب جانبی نیز به همراه داشته‌اند.
این اثرات تا به حدی بوده است كه برخی دانشمندان می‌گویند ای كاش هرگز این دسته از فناوری‌ها ارائه نمی‌شدند. درخصوص لزوم ارائه نشدن این نوع فناوری‌ها، دلایل متعددی مطرح می‌شود كه ازجمله آنها می‌توان به ضریب بالای آلایندگی، سر و صدای بیش از حد و از همه مهم‌تر ضریب ایمنی پایین اشاره كرد. در گزارشی كه پیش روی شماست با شناخته‌شده‌ترین این فناوری‌ها آشنا می‌شویم.

زمین ، گورستانی از زباله‌ها

اكنون مشخص شده است كه گورستان‌های زباله زمین را به یك گورستان واقعی تبدیل می‌كنند.
از زمانی كه دانشمندان و تصمیم‌گیرندگان كلان در كشورهای بزرگ جهان متوجه انفجار جمعیت زمین شدند، همواره به این موضوع فكر می‌كردند كه چگونه می‌توان از شر انبوه زباله‌های تولید شده توسط بشر ساكن روی زمین خلاص شد. این موضوع همواره جای نگرانی داشته است و در برخی از كشورهای بزرگ جهان نظیر آمریكا به یك بحران تبدیل شده است.
در این كشور سالانه تا 250 میلیون تن زباله تولید می‌شود كه از این میزان حدود 83 میلیون تن یا به عبارتی یك‌سوم آن در كارخانجات بزرگ بازیافت شده یا از آنها كود تولید می‌شود، اما این تنها یك‌سوم حجم عظیم زباله‌هایی است كه در این كشور تولید می‌شود. در اینجا این پرسش مطرح می‌شود كه با دوسوم دیگر چه باید كرد؟
در دهه‌های گذشته تنها یك پاسخ برای این پرسش ارائه شده است: مدفون كردن زباله‌ها در گورستان زباله‌ها. نقاطی كه زباله‌ها در آنها دفن می‌شوند در حقیقت كارخانجاتی هستند كه همه ساله مقادیر قابل توجهی مواد سمی و همچنین گازهای گلخانه‌ای تولید و روانه محیط زیست و اتمسفر زمین می‌كنند. در حقیقت بشر به دفن زباله‌ها به عنوان یك فناوری نگاه می‌كرده است، اما با افزایش حجم آنها دیگر نباید آن را یك فناوری در نظر گرفت، بلكه بیشتر رنگ و بوی یك بحران را به خود گرفته‌اند.
در كنار این مناطق معمولا شمار قابل توجهی از كارخجات صنعتی نیز فعالیت دارند كه همواره تركیبات سمی و سنگینی روانه محیط زیست می‌كنند. این تركیبات زمانی كه از میان توده‌های مدفون شده زباله‌ها عبور می‌كنند تركیبات سمی آنها را نیز با خود همراه كرده و در نهایت از سفره‌های آب زیرزمینی سر در می‌آورند. این یعنی افزایش خطر آلوده شدن منابع زیرزمینی آب آشامیدنی ساكنان زمین.
البته در كشورهای مختلف جهان و با توجه به تمهیداتی كه در این خصوص در نظر گرفته شده است شدت این فرآیند كم و زیاد است، اما در نهایت باید پذیرفت محیط زیست زمین از این بابت لطمات زیادی را پذیرا خواهد شد. البته این پایان ماجرا نیست. در گورستان زباله‌ها همواره حجم عظیمی از باكتری‌ها فعال هستند كه مواد ارگانیكی موجود در آنها را به متان تبدیل می‌كنند. متان ازجمله گازهای گلخانه‌ای شناخته شده است كه به عقیده بسیاری از كارشناسان از حیث مخرب بودن، می‌تواند خطرناك‌تر از دی‌اكسیدكربن باشد. البته در سال‌های اخیر و به دلیل افزایش آگاهی افراد درخصوص خطراتی كه گورستان زباله‌ها برای زندگی مردم به همراه دارد، اقدامات متعددی برای كاستن از حجم زباله‌های دفن شده در این مناطق صورت گرفته است. هم‌اكنون بسیاری از كارخانجات خصوصی و حتی دولتی در سراسر جهان تلاش می‌كنند تا بخش بیشتری از زباله‌های تولیدی خود را با استفاده از فناوری‌های نوینی كه در زمینه بازیافت زباله ارائه شده است، در قالب موادی دیگر به كار بندند.

این سبزی بومی مدیترانه می باشد و از نظر گیاه شناسی، آلیوم آسکالونیکوم نامیده می شود. نام گیاه شناسی آن از آسکالون که شهری در جنوب فلسطین می باشد، مشتق شده است و احتمالاً منشأء این سبزی از این منطقه می باشد. این گیاه جزء خانواده سیر و پیاز است، اما فاقد بوی سولفوریک قوی و بخارات آزاردهنده می باشد. مصرف موسیر در فرانسه بسیار رایج است، موسیر نسبت به پیاز برای پخت مناسب تر می باشد ( به ویژه برای افرادی که به طعم و بوی پیاز حساس هستند). موسیر نسبت به پیاز شیرین تر و هضم آن نیز آسانتر است.
اغلب قسمتهای بالایی برگ دور ریخته می شوند، اما این قسمت ها سرشار از ویتامین و قابل استفاده در سالاد هستند. همچنین می توان آن ها را به صورت پخته مصرف نمود.
موسیر سرشار از ویتامین C، پتاسیم، فیبر، اسیدفولیک، کلسیم و آهن است و منبع خوبی از پروتئین محسوب می شود، بنابراین یک سبزی مفید برای سبزی خوران می باشد.
موسیر دارای ترکیبات سولفوری مانند آلی پروپیل دی سولفین و فلاوونوئیدهایی از قبیل کوئرستین است.
بررسی ها نشان داده اند افرادی که به میزان زیادی از فلاوونوئیدها مصرف می کنند، شانس پیشرفت سرطان، بیماری های قلبی و دیابت در آنها کاهش می یابد.
از دیگر خواص فلاوونوئیدها، اثرات آنتی باکتریال آنها می باشد. همچنین این مواد، دارای خواص ضد التهابی، ضد ویروسی و ضد آلرژیک هستند.
موسیر در حذف سموم از بدن، به کبد کمک می کند.
همچنین موسیر حاوی ساپونین ها می باشد که این ماده در مهار و کشتن سلول های سرطانی نقش دارد. علاوه بر این موسیر دارای خواص شفابخش زیادی است که از آن جمله می توان به تولید پروستاگلاندین ها و رقیق نمودن خون اشاره نمود.

علل اختلاف عروس و داماد جدید با خانواده ی همسر

همسر وقتی دو نفر با هم ازدواج می کنند در واقع گستره ی وسیعی از ارتباطات اجتماعی را تشکیل می دهند. بخش عمده ای از این روابط بین زن و شوهر و سپس اقوام و دوستان و آشنایان و بخشی هم به ارتباطات خانواده های زن و شوهر برمی گردد که پس از شروع زندگی مشترک خود به خود به هم گره خورده اند. در این میان رابطه عروس با خانواده شوهر و داماد با خانواده زن در فرهنگ ما اهمیت ویژه ای دارد. طبیعی است که عضو جدید در هر خانواده باید پذیرفته شود. اما گاه پیش می آید که به دلایل مختلف، خانواده ها وجوه مشترک کمی با یکدیگر دارند. این جاست که پذیرش عروس یا داماد جدید با دشواری رو به رو می شود و ممکن است سرمنشاء اختلاف های جدی و درگیری های خانوادگی شود. از این رو طبیعی است که انتخاب صحیح همسر و توجه به طبقه اجتماعی و مشترکات بین خانواده در کاهش اختلافات احتمالی نقش اساسی دارد. از سوی دیگر روان شناسان توصیه می کنند زن و شوهر پس از ازدواج باید تفاوت های میان والدین خود و والدین همسر را فراموش کنند و آن ها را همان طور که هستند بپذیرند در این میان اگر بگوییم رابطه عروس و مادر شوهر جزو پیچیده ترین ، معنادارترین و پرفراز و نشیب ترین رابطه ها در گستره روابط اجتماعی فرد پس از ازدواج است بیراه نگفته ایم. روان شناسان توصیه می کنند زن و شوهر پس از ازدواج باید تفاوت های میان والدین خود و والدین همسر را فراموش کنند و آن ها را همان طور که هستند بپذیرند. در گذشته زندگی عروس با خانواده شوهر امری مرسوم بود. اما با گذشت زمان و حذف سنت های مختلف در حال حاضر کمتر عروسی به زندگی مشترک با مادر شوهر راضی می شود و جوانان امروزی از روز اول، زندگی مستقل و متکی به خود را می طلبند. با این همه اختلاف ها و معضلات بین عروس و مادر شوهر همواره و در تمامی طبقات اجتماعی وجود داشته است و اغلب در بسیاری از موارد رابطه داماد و مادر زن اغلب خوب است در حالی که رابطه عروس و مادر شوهر در برخی مواقع تیره و تار است. این مشکل در واقع یک مشکل فرهنگی است. همان طور که دکتر مصطفی اقلیما، رئیس انجمن مددکاری اجتماعی ایران و عضو هیئت علمی دانشگاه تهران بر آن صحه می گذارد. وی می گوید: اصولا در تمامی طبقات اجتماعی جامعه و در میان اقشار ضعیف و غنی به دختران مان به طور ناخودآگاه یاد می دهیم که وقتی به خانه بخت رفتند مواظب خواهر شوهر و مادرشوهر خود باشند. از آن ها کم نیاورند و به این ترتیب آن ها را با یک سپر دفاعی به خانه بخت می فرستیم. گویی او مجبور است در مقابل خانواده همسر همواره جبهه گیری کند . در حالی که هرگز به پسرمان که قرار است ازدواج کند چنین توصیه هایی نمی کنیم. دقت کنید که اگر تازه دامادی وارد منزل ما شود ضمن ادای احترام و عزت فراوان، همه چیز را برای رضایت خاطر او و دختر خودمان فراهم می کنیم و روابط حسنه را با او گسترش می دهیم اما با عروس جدید محتاطانه و از روی حس کنجکاوی برخورد می کنیم. به عبارت دیگر از آن جا که توجه به مردان در خانواده های ایرانی بیش از زنان است کمتر دامادی با خانواده همسرش دچار مشکل می شود ، اما رابطه عروس و مادرشوهر اغلب با کوچک ترین سوءتفاهمی دستخوش تغییر می شود و اختلاف ها بالا می گیرد. به دلیل وابستگی بسیاری از مادران به پسر خود ، اختلاف های آن ها با عروس شدت می گیرد. اغلب آن ها در پذیرش عروس خود دچار مشکل می شوند . از طرف دیگر نداشتن مهارت های برقراری ارتباط، کم سن و سال بودن و نداشتن مهارت حل مسئله باعث می شود کوچک ترین مشکل زوج جوان در ابتدای زندگی با کشیده شدن به خانواده های طرفین به یک معضل بزرگ تبدیل شود. اغلب خانواده ها 1تا2 سال پس از ازدواج می توانند عروس جدید خود را بپذیرند و به زمان نسبتا طولانی نیاز دارند. از سوی دیگر دختر نیز با یک سپر دفاعی پا به خانه مادرشوهر گذاشته همواره مترصد یک حرکت اشتباه یا گفته نسنجیده است که آن را بهانه شکایت از خانواده همسر قرار دهد. بنابراین بهتر است عروس جوان برای پرهیز از به وجود آمدن تنش بین خود و مادرشوهر تلاش کند. اولین گام احترام متقابل است. رابطه ای که در آن احترام حاکم باشد هرگز به تنش و دعوا و درگیری متمایل نمی شود. طرفین باید سعی کنند از رفتارهایی که حساسیت طرف مقابل را برمی انگیزد، خودداری کنند. عروس جوان باید با ذکاوت و تیزبینی خود این موارد را بدون این که از زبان همسر بشنود شناسایی و با رعایت آن ها و جلب احترام، از بروز تنش ها جلوگیری کند. لازم نیست زن و شوهر جوان کوچک ترین اختلاف خود را با پدر و مادر در میان بگذارند. پدر و مادر از سر محبت و دلسوزی بیش از حد به فرزند، ناراحتی دختر یا پسر خود را فراموش نمی کنند در حالی که زوج جوان ساعتی بعد، همه چیز را فراموش کرده اند. یکی دیگر از اقدامات این است که رفتار نادرست والدین همسرمان را به حساب همسرمان نگذاریم، عروس جوان بهتر است صبر کند و در موقعیت مناسب همسرش را در جریان آزردگی خاطر خود قرار دهد تا مسئله حل و فصل پیدا کند. بیان شکایت آمیز از رفتار و گفتار خانواده همسر ، فقط رنج و ناراحتی همسرمان را تشدید می کند و در طول زمان باعث عمیق شدن اختلاف ها می شود. بهتر است از آزردگی هامان نه به صورت شکایت بلکه به صورت درد دل صحبت کنیم. همچنین لازم نیست زن و شوهر جوان کوچک ترین اختلاف خود را با پدر و مادر در میان بگذارند. پدر و مادر از سر محبت و دلسوزی بیش از حد به فرزند ، ناراحتی دختر یا پسر خود را فراموش نمی کنند در حالی که زوج جوان ساعتی بعد ، همه چیز را فراموش کرده اند ، بنابراین صبوری و مدارا در حل مشکلات کلید اصلی کاهش تنش بین زوج و خانواده های آن هاست. بی اهمیتی به والدین همسر ، قطع رابطه با آن ها، کاستن علاقه فرزندان به خانواده طرف مقابل، جبهه گیری در بیشتر موارد ، توجه بیش از حد به والدین خودمان و رفتارهایی از این دست ، فقط در طول زمان به جدایی بیشتر زوج از یکدیگر می انجامد و زمینه اختلاف های بعدی را فراهم می کند.