خبرآنلاین: اگر همین الان از شما اسم سردترین نقطه دنیا را بپرسند چه جوابی می‌دهید؟ حتماً قطب شمال و جنوبش هم که دیگر فرقی ندارد. همین که سرد باشد و یا یک عالم برف و کولاک کافی است همشهری جوان چهار نقطه از سردترین مکانهای زمین را معرفی کرده است.

سردترین منطقه‌ای که تا حالا روی زمین کشف شده یک صحراست. یک صحرایی آب و علف، منطقه‌ای خالی از سکنه در ناحیه آنارستیسای قطب جنوب به نام وستوک. البته وستوک چندان خالی از جنبده هم نیست. فک ، پنگوئن و هر از گاهی چند نفر از دانشمندان مشهور دنیا هم سر و کله‌شان آن‌جا پیدا می‌شود.

آخر وستوک یک پایگاه تحقیقاتی بزرگ است که آزمایش‌های هسته‌ای زیادی در آن‌جا انجام می‌شود و تقریباً شش ماه از سال مهمان‌های خاصی دارد که البته دمای فوق‌العاده پایین منطقه خیلی زود آنها را از صرافت تحقیق می‌اندازد. پایین‌ترین درجه هوای وستوک در 21 جولای 1983 ثبت شد. زمانی که دماسنج پیشرفته لابراتواژ هسته‌ای وستوگ روی عدد 2/89 ثبت شد.

زمانی که دماسنج پیشرفته لابراتور هسته‌ای وستوک روی عدد 2/89 درجه زیر صفر ایستاد همان‌جا بود که نام صحرای وستوک بر سر زبان‌ها تفتاد البته این لفظ صحرا را هم بی‌دلیل به این منطقه قطب جنوب نداده‌اند در وستوک که خیلی‌ها آن‌را بزرگ‌ترین صحرای دنیا می‌دانند هیچ وقت یک قطره باران هم نباریده! وستوک یک صحراتس با این تفاوت که به جای شن و ماسه، روی زمین را یخ پوشانده همین!

سیبری سردترین نقطه مسکونی دنیاست که شهرهایش هر کدام در فصل سرما برای خودشان داستانی دارند. اویمیکون با رکورد سرمای 1/71 درجه سرما برای خودشان داستانی دارند. اویمیکون با رکورد سرمای 1/71 درجه سانتی‌گراد زیر صفر و ورهویانسک هم 7/67 درجه زیر صفر. سردترین شهرهای روسیه و البته جهان هستند اویمیکون که تقریباً با جمعیت 900 نفری‌اش از یک روستا هم کوچک‌تر است در شرق سیبری قرار دارد و نه ماه آن‌قدر سرد است که اگر یک کیف پلاستیکی خالی را بیرون بگذارید در مدت چند دقیقه مثل تکه‌های شیشه خرد می‌شود بچه‌ها هم بیشتر از 20 دقیقه در بیرون از خانه اجازه بازی ندارند چون خیلی زود یخ می‌زنند و از حال می‌روند.

دروک هویانسک هم ماجرا همین‌طور است در روستای 1500 نفری نزدیک به قطب شمال همه چیز یخ زده است اما زندگی با همه سختی‌هایش ادامه دارد.

اسم گرینلند را باید زیاد شنیده باشید، بزرگ‌ترین جزیره دنیا که در ناحیه قطب شمال و مرز میان آمریکای‌شمالی و دانمارک قرار گرفته جایی روی شاخ دنیا پایگاه نورث آیس و اسمیت گرینلند جزو سردترین‌های دنیا هستند البته اندازه‌گیری سرمای آن‌جا خودش کلی دردسر داشته. دانشمندان اروپایی مدتی حدد یک سال از سپتامبر 1930 تا آگوست 1931 را در برف و بوران ایسمیت سر کردند تا آخر توانستند دمای 9/64 زیر صفر آن‌جا را اندازه بگیرند. در ماه جولای (تیرماه خودمان) بالاترین درجه هوا 2/12 درجه زیر صفر بود! در دهه 50 میلادی دانشمندان برای اندازه‌گیری دمای هوای نورث آیس گرینلند دست به کار شدند و این‌بار دمای منفی 66 را ثبت کردند. این پایین‌ترین دمایی است که اروپایی‌ها به نام خودشان ثبت کرده‌اند!

رتبه چهارم سردترین‌های روز دنیا متعلق به ناحیه‌ای دور افتاده در یوکان کاناداست با دمای منفی 63 درجه سانتی‌گراد روستای سرد و یخ‌زده اسنک دارای پایین‌ترین درجه حرارتی است که از سال 1947 میلادی تا به حال در منطقه آمریکای‌شمالی ثبت شده البته الان حتی اسم روستا را هم شاید نشود به اسنک خالی از سکنه داد. اواسط قرن پیش می‌گفتند که فقط 10 تا 15 نفر در این روستا دوام آورده بودند و الان با گذشت صد سال جمعیت این روستا زیاد تغییری نکرده با این حال سردترین جای شمال قاره آمریکاست و برای همین قابل احترام!

آرمان: یكی از موضوعاتی كه خانواده‌ها را بسیار نگران می‌كند لكنت زبان كودكانشان است. لكنت زبان عبارت است از تكرار و طولانی شدن اصوات و كلمات كه باعث كاهش روانی كلام می‌شود و معمولا همراه با وقفه‌‌ها و سكوت‌های مكرر است. میزان شیوع لكنت در جمعیت كلی حدود یك درصد است؛ اما میزان بروز آن را نزدیك به 3 درصد تخمین زده‌اند. لكنت زبان معمولا قبل از 12 ماهگی آغاز می‌شود و در اكثر موارد بین 18 ماهگی و 9 سالگی ظهور می‌یابد. بیشترین موارد

آغاز لكنت در دو نقطه سنی 2 تا 3.5 سالگی و 5 تا 7 سالگی است. بیماری لكنت در پسران به نسبت 3 به 1 بیشتر از دختران شایع است.

علت چیست؟

با وجود پیشرفت‌های بسیار زیاد دانش هنوز علت بروز لكنت زبان به‌طور دقیق مشخص نشده؛ اما آنچه كه تاكنون مشخص شده، این است كه لكنت علت واحدی ندارد بلكه تركیبی از عوامل جسمی، عاطفی و اجتماعی است.

تشخیص این‌كه آیا این‌گونه ناراحتی‌های روانی علت لكنت زبان است یا لكنت خود حاصل حالات و فشارهای ناشی از اختلالات روانی است، بسیار مشكل است. در بعضی از مواقع لكنت زبان ممكن است حاصل مشكلات دستگاه عصبی باشد در مواردی نیز لكنت زبان از زمان كودكی در اثر بعضی ناهنجاری‌های خفیف فیزیولوژیكی به وجود می‌آید.

درمان

لكنت زبان گر چه یك بیماری رفتاری تلقی می‌شود ولی به علت تاثیر و مداخله در شكل‌گیری ارتباط و شخصیت از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است. در تشخیص و درمان لكنت زبان كودكان برخورد درمانی باید به نحوی طرح‌ریزی شود كه به اعتماد‌به‌نفس كودك لطمه‌ای وارد نشود.

متخصصان گفتاردرمانی، بهترین سن برای درمان لكنت زبان در كودكان را قبل از 7 سالگی می‌دانند. امروزه از روش‌های مختلفی برای اصلاح، درمان و بازپروری اختلالات گویایی و لكنت‌زبان استفاده می‌كنند. از جمله این روش‌ها می‌توان به روش‌های زبانی یا تلفظی، روش دوجانبه یا مكمل، روان‌درمانی، دارودرمانی، رفتاردرمانی و خوددرمان‌گری اشاره كرد.

10 فرمان

1- در صورت داشتن كودكی با لكنت زبان، هر‌چه زودتر برای درمان عارضه وی به پزشك معالج مراجعه كنید، چرا كه تاخیر در شروع درمان و شدت یافتن فشارهای محیطی، می‌تواند منجر به بروز صدمات روحی و جسمی در آینده كودك شود.

2- از كمك به فرزند دارای لكنت خویش در گفتن كلمات خودداری كنید و هرگز جمله او را كامل نكنید.

3- از دادن تذكر و فشار آوردن به كودك برای صحیح حرف زدن خودداری كنید.

4- سعی كنید با تشویق كودك به صحبت كردن در‌جمع، اعتماد‌ به ‌نفس وی را بالا ببرید.

5- سعی كنید آرام و به طور طبیعی گوش كنید تا جمله تمام شود و ابراز خستگی نكنید.

6- با رفتار و بیان خود به او نشان دهید كه شما گوش می‌كنید كه چه می‌گوید نه چگونه می‌گوید.

7- از بیان عباراتی مثل سعی كن آهسته‌تر صحبت كنی، نفس عمیق بكش و آرام باش خودداری كنید.

8- ارتباط چشمی طبیعی را با كودك دچار لكنت حفظ كنید.

9- همواره با كودك دارای لكنت شمرده و ملایم صحبت كنید، ولی نه خیلی آرام كه غیرطبیعی به نظر برسد.

10- توجه داشته باشید كه لكنت زبان به هیچ‌وجه با بهره هوشی كودك ارتباطی نداشته و این كودكان دارای ضریب هوشی در محدوده طبیعی هستند.

گروهی از دانشمندان آمریکایی دریافتند که تداخلات بی‌سیم در اثر استفاده طولانی مدت از تلفن‌های همراه گلولز مغز را مصرف می‌کنند.

 به گزارش مهر، محققان مؤسسات ملی بهداشت آمریکا در بررسی‌های خود نشان دادند که 50 دقیقه صحبت مداوم با تلفن همراه می‌تواند فعالیت سلول‌های مغزی را در منطقه‌ای از مغز که به آنتن نزدیک‌تر است تغییر دهد.

باوجود این، دانشمندان آمریکایی تأکید کردند که هنوز مشخص نیست این تغییر فعالیت سلول‌های مغزی چه اثراتی روی سلامت انسان می‌گذارد و این بدان معنا نیست که میان ابتلا به سرطان و استفاده از تلفن‌های همراه ارتباط وجود دارد.

محققان در این خصوص اظهار داشتند: ما مشاهده کردیم که در مغز افرادی که به‌مدت 50 دقیقه مداوم با تلفن همراه صحبت می‌کنند در منطقه نزدیک به آنتن، متابولیسم گلوکز (سیگنال فعالیت مغزی) افزایش می‌یابد. در این تحقیقات، واکنش مغز در مقابل میدان‌های الکترومغناطیسی ناشی از سیگنال‌های تلفن‌های همراه مورد بررسی قرار گرفت.

این نتایج نشان داد که تشعشعات ضعیف الکترومغناطیس تلفن‌های همراه می‌تواند فعالیت مغزی را تغییر دهد اما این تحقیقات هیچ آگاهی جدیدی درخصوص احتمال وجود ارتباط میان سرطان و تلفن‌های همراه ارائه نکرد. این دانشمندان از 47داوطلب خواستند که 50 دقیقه با تلفن همراه صحبت کنند. در مرحله بعدی آزمایش از افراد خواسته شد که تلفن همراه روشن اما در حالت سکوت و سپس تلفن همراه کاملا خاموش را نزدیک بدن خود نگه دارند. در هر 3مرحله، فعالیت گلوکز در مغز این افراد اندازه‌گیری می‌شد. نتایج این تحقیقات نشان داد که در شرایط اول، متابولیسم بعضی از مناطق مغز نزدیک به آنتن (کورتکس مداری پیشانی و گیجگاهی) 7 درصد افزایش یافت.براساس گزارش رویترز، تلفن‌های همراه از اواخر دهه80 وارد بازار شدند و امروز در تمام دنیا از بیش از 5 میلیارد دستگاه موبایل استفاده می‌شود.

پیش‌تر، بررسی روی حدود 29هزار کودک نشان داده بود که کودکانی که در طول دوران جنینی و پس از تولد در معرض امواج تلفن‌های همراه بوده‌اند، مستعد خطر بالاتر مشکلات رفتاری در 7سالگی هستند که احتمالا ناشی از میدان‌های الکترومغناطیسی این وسایل است. به گزارش هلث‌دی نیوز این یافته‌ها مشابه یافته‌های بررسی در سال 2008 است به‌وسیله همین پژوهشگران روی 13هزار کودک انجام شده است، این در حالی است که بررسی‌های ابتدایی‌تر به متغیرهای بالقوه مهمی که ممکن است بر این نتایج اثر بگذارد، توجهی نکرده بودند، به گفته لیکا کفیتس، متخصص همه‌گیری‌شناسی در دانشکده بهداشت عمومی در دانشگاه کالیفرنیا در لس‌آنجلس در این بررسی جدید این عوامل در نظر گرفته شده بود.

این بررسی در جورنال همه‌گیری‌شناسی و بهداشت اجتماع به چاپ رسیده است. براساس تحقیقات انجام شده مضرات تلفن همراه از زمانی مطرح شد که فردی در فلوریدای آمریکا در سال 1993 گرفتار تومور مغزی شد و از همسرش که دارای تلفن همراه بود شکایت کرد. با افزایش استفاده از تلفن همراه در میان مردم از نوامبر سال 2002 گروهی از شرکت‌ها شروع به تحقیق و بررسی روی اثرات امواج رادیویی تا 10 برابر قوی‌تر از امواج رادیویی تلفن همراه روی سلول‌ها و ژن‌ها کردند.

براساس گزارش‌های رسیده از این گروه، امواج رادیویی تلفن همراه هیچ اثر منفی روی سلول‌ها، ژن‌ها و DNA انسان ندارد. همچنین سازمان بهداشت جهانی (WHO) نیز با این گفته که امواج رادیویی تلفن همراه اثر مخربی بر سلامت انسان ندارد موافقت کرده است اما از آنجا که هنوز ادعاهایی بر خطر این امواج وجود دارد این سازمان تحقیقات بیشتری را برای اطمینان به محققان پیشنهاد می‌کند.افرادی که به میزان بیشتری از تلفن همراه استفاده می‌کنند دچار سردرد یا دردهایی در ناحیه آرواره، گردن، بازو و شانه‌ها می‌شوند.

بسیاری از محققان معتقدند امواج الکترومغناطیسی تلفن همراه باعث سردرد، بالا رفتن فشار خون و به‌وجود آمدن اینگونه اثرات در بدن انسان نمی‌شود اما بعضی افراد معتقدند در اثر استفاده از تلفن همراه دچار این علائم می‌شوند.به گفته کارشناسان، قدرت تشعشعات گوشی‌های موبایل 2وات است از این‌رو توصیه می‌شود که کاربران از هندز‌فری استفاده کنند یا گوشی‌های خود را هنگام مکالمه با فاصله‌ای از گوش قرار دهند. تشعشعات گوشی‌های موبایل به‌دلیل اینکه فرکانس ماکروویو است، زمانی که در مجاورت بدن قرار می‌گیرد ایجاد حرارت اضافی در سلول‌ها می‌کند. تشعشعات گوشی‌های موبایل بیشتر بخش‌های مغز، قلب و چشم را متأثر می‌کند؛ بر این اساس هنگام مکالمات طولانی مدت با موبایل مشاهده شده است که در فرد سرگیجه، سردرد، احساس خستگی و کم‌خوابی ایجاد می‌شود.

سیمرغ:  در جوامعی که ادعای برابری زن‌ها ومردها را دارند،کودکان پذیرای نقش‌های جنسیتی کاملا برابر می‌شوند و در جوامعی که باورها و تعصبات جنسیتی حکم فرماست، کودکان نیز به نوعی پذیرای نقش‌های جنسیتی متعصبانه و نابرابر می‌شوند و به همین ترتیب و با گسترش این عوامل، در دوران جوانی افکار و رفتار آنها به شدت متاثر از این گرایشات نابرابر جنسیتی خواهد بود. این رفتارها ابتدا در خانه و سپس توسط دوستان، مدرسه، برنامه‌های تلویزیونی و... شکل گرفته و تقویت می‌شوند.

تاثیر خانواده انکارناپذیر است

 والدین با انتقال باورهای تبعیض‌آمیز جنسیتی، خواسته و ناخواسته در شکل‌گیری این رفتارها در کودکان نقش بسزایی دارند. با توجه به این تاثیرات، محدود نکردن کودکان به نقش‌های جنسیتی خاص و سوق دادن آنها به هر دو سو مفید است به شرطی که به کلی منکر تفاوت‌ها نشویم.
کودکان از سنین پایین، با معنای دختر بودن و پسر بودن در جامعه امروزی آشنا می‌شوند؛ آنها در متن جامعه، از میان کلیه رفتارهای آشکار و اشاره‌های نهان، تفاوت‌های جنسیتی را تجربه می‌کنند. تربیتی صحیح است که کودک در حالی پا به سن نوجوانی بگذارد که هم به نقش‌های جنسیتی خود واقف است و هم از کلیشه‌‌های غلط و تعصب‌آمیز به دور است مانند اینکه پسران از دختران در ریاضیات برتر هستند یا این عقیده که تنها زنان قادر به پرورش کودکان هستند. با رشد سنی، این باورها نیز در افراد تقویت شده و از نسلی به نسل دیگر منتقل می‌شوند.


چگونگی تعامل والدین با کودکان نقش بسزایی در احتراز از شکل‌گیری برخی از این باورهای غلط دارد.



اعتماد به نفس:

با تشویق و تحسین به موقع، خصوصیات خوب را در او گسترش دهید. «تو خیلی شجاع هستی که به تنهایی از پله‌ها بالا رفتی!» بگذارید متوجه شود که شما به او اعتماد کامل دارید و او را دختری باهوش و لایق می‌دانید.

غرور و استغنا:

احساس شایستگی و لیاقت را در کودک خود ایجاد کنید؛ اجازه دهید هر آنچه را می‌تواند به تنهایی انجام دهد. به طور مثال: گرفتن فنجان آبمیوه، شانه کردن موها یا ساختن برخی از مکعب‌های پلاستیکی بدون کمک دیگران. شما تنها با تذکراتی جزیی یا با فراهم کردن وسایل مورد نیاز(مثل چهارپایه برای دسترسی به سینک) او را در به انجام رساندن کارها یاری کنید.

خلاقیت و هماهنگی:

اسباب‌بازی‌های مختلفی در اختیار او قرار دهید تا بازی‌های او منحصر به نوعی خاص نشود. به طور مثال، ماشین و تراکتور، مکعب‌های خانه‌سازی و انواع توپ‌ها و دیگر وسایل بازی که بتواند از آنها بالا رود یا بر آنها سوار شود.

آمادگی جسمانی:

با او به انجام بازی‌هایی بپردازید که نیاز به فعالیت‌های فیزیکی دارند به طور مثال گرگم به هوا. تخلیه انرژی و هیجانات ناشی از بازی در زمین بازی مثل سرسره بازی یا دویدن و حتی موفقیت در پشت زدن، برای دختر بچه‌هایی که هنوز برای انجام فعالیت‌های ورزشی کوچک هستند، بسیار مفید است.

مهارت تصمیم‌گیری:

به او امکان تصمیم‌گیری بدهید و شرایطی فراهم کنید تا خود را در قبال تصمیم‌گیری‌هایش مسئول بداند. انتخاب بشقاب و لیوان مخصوصش و حتی انتخاب همبازی‌هایش را بر عهده خود او بگذارید.

کنجکاوی:

شرایطی فراهم کنید تا به شناخت محیط اطرافش بپردازد. در سنین کودکی، شرایط خانه را طوری ترتیب دهید که بی‌هیچ خطری در خانه رفت و آمد کند. همچنین او را با محیط‌های خارج از خانه از جمله پارک، باغ وحش، مغازه، کتاب فروشی و... آشنا سازید.

تصویر ظاهری:

ظاهر فیزیکی را برای او پر اهمیت جلوه ندهید. سعی کنید بیشتر به تحسین او به انجام رساندن کارهایش بپردازید تا زیبایی‌اش در لباس میهمانی.

نقش‌های جنسیتی متعارف:

ما نه می‌خواهیم و نه صحیح است که منکر تفاوت‌های جنسیتی شویم. با توجه به شرایط فرهنگی و خانوادگی‌تان وظایف و نقش‌هایی که از او در آینده انتظار خواهد رفت را به او بیاموزید. اما از تلقین اینکه چون دختر است فقط باید به فکر آشپزی و بچه‌داری باشد، خودداری کنید. بلکه در کنار تشویق او برای آموزش مهارت‌های مختلف مثل ورزش، هنر، علم و .... به او یاد دهید که زن باشد و از زن بودن و مادر بودن در وقت خود نهراسد و به بهترین نحو وظایفش را انجام دهد.

ایمان به خدا:

دختر شما از همان کودکی باید بیاموزد تا در زندگی بهترین تکیه‌گاه، خداوند است و در مواقع مشکلات تنها نیرویی که می‌تواند کمکش کند، اوست. این احساس بهترین حامی او در زندگی خواهد بود.

این كودكان معصوم

کودکان وقتی با سرزنش و انتقاد زندگی می‌کنند، می‌آموزند بی‌اعتماد به خود باشند. وقتی با خشونت زندگی می‌کنند، می‌آموزند که جنگجو باشند. وقتی با ترس زندگی می‌کنند، می‌آموزند که بزدل باشند. وقتی با ترحم زندگی می‌کنند، می‌آموزند که به خود احساس ترحم داشته باشند. وقتی با تمسخر زندگی می‌کنند، می‌آموزند که خجالتی باشند. وقتی با حسادت زندگی می‌کنند، می‌آموزند که در خود احساس گناه داشته باشند. اما اگر با شکیبایی زندگی کنند، بردباری را می‌آموزند. اگر با تشویق زندگی کنند، اعتماد و اطمینان را می‌آموزند. اگر با پاداش زندگی کنند، با استعداد بودن و پذیرندگی را می‌آموزند. اگر با تصدیق شدن زندگی کنند، عشق را می‌آموزند. اگر با توافق زندگی کنند، دوست داشتن خود را می‌آموزند. اگر با تایید زندگی کنند، با هدف زندگی کردن را می‌آموزند. اگر با صداقت زندگی کنند، حقیقت را می‌آموزند. اگر با انصاف زندگی کنند، دفاع از حقوق را می‌آموزند. اگر با اطمینان زندگی کنند، اعتماد به خود و اعتماد به دیگران را می‌آموزند. اگر با دوستی و محبت زندگی کنند، زندگی در دنیای امن را می‌آموزند.

احساس گناه کودک، فرصتی است برای آموختن مسئولیت‌پذیری و دانستن پیامدهای رفتارش. واکنش والدین نسبت به خطای کودک می‌تواند تاثیر عظیمی بر تقویت (یا تضعیف) وجدان کودک، قابلیت یادگیری درست و نادرست و سطح علاقه به اجتماع و مسئولیت‌پذیری او دارد. کودکانی که اجازه می‌یابند احساسات خود را درک و احساس کنند و والدین‌شان به آنها کمک می‌کنند که احساسات‌شان را بشناسند و از آنها درس بگیرند؛ در حال آموختن مهارت برخورد به روش مسئولانه با مسایل زندگی هستند. در صورتی که احساسات بچه‌ها سرکوب ‌شود، آنها با سوءرفتار در اشکال گوناگون احساس خود را بیان می‌کنند.

بچه‌ها مدت‌ها قبل از پا گذاشتن به دوران بزرگسالی فشار روانی را تجربه می‏كنند. برخی کودکان مجبور هستند با مشکلاتی چون کشمکش‌های خانوادگی، طلاق، تغییرات دایمی مدرسه، همسایه‌ها، توافقات مراقبت از کودک، فشار گروه‌های هم‌سال و بعضی وقت‌ها حتی با خشونت در خانواده یا جامعه‌شان دست و پنجه نرم کنند. بیشتر والدین كودكان نو پا آرزو می‌كنند كه كودكشان بتواند تنهایی خودش را سرگرم كند. این خواسته والدین منطقی است، چون كودك نوپا می‌تواند اسباب‌بازی‌ها را بردارد، با آنها بازی كند، دنبال توپ بدود و كتاب ورق بزند. نوپاها آموخته‌اند كه می‌توانند خودشان كارهایی انجام دهند و اتفاقا اغلب هم در انجام كارها توسط خودشان پافشاری و سماجت به خرج می‌دهند.

گرایش به زندگی مجردی در دختران را عده ای زنگ خطر برای جامعه و گروهی لازمه زندگی مدرن می دانند. این پدیده نو اکنون به هر دلیلی افزایش یافته و مشکلی به نام زندگی مجردی به تهدیدی جدید برای کانون خانواده ایرانی تبدیل شده است.

به گزارش مهر، چندی پیش سازمان ملی جوانان آماری را منتشر کرد که نشان از گرایش جوانان به زندگی مجردی در6 کلانشهر تهران، شیراز، مشهد، اصفهان، تبریز و اهواز داشت. آماری که نشان می داد30 درصد جوانان در این شهرها زندگی مجردی دارند. بر اساس آمارهایی که به تازگی منتشر شده است سهم دختران از زندگی مجردی نیز به همین میزان است. اما دلیل گرایش به تنها زیستن در میان جوانان چیست؟

مجید ابهری، آسیب شناس و متخصص علوم رفتاری تجربه زندگی دانشجویی را در دختران سرآغازی برای زندگی مجردی می داند و به مهر می گوید: این نوع زندگی تمرین مستیقم برای زیستن است، دختران به این نوع زندگی عادت می کنند به طوری که حتی بعد از پایان تحصیلات نیز به آن ادامه می دهند.

او گسترش این نوع زندگی ها را سبب بروز خانواده های تک نفره و دشواری تشکیل خانواده می داند و می گوید: افزایش فاصله خانوادگی از نگاه فرهنگی، یافتن استقلال مالی و عدم علاقه دختران به بازگشت باعث شده هر سال تعداد آنها روند صعودی پیدا کرده و نتیجه آن بروز و تعمیق گسست نسلی شده است.

خانه های کوچک زمینه ساز زندگی مجردی

مصطفی اقلیما، رئیس انجمن علمی مددکاران اما نگاه متفاوتی به این آمار دارد. او به مهر می گوید: افزایش آمارزندگی دختران مجرد یعنی پذیرفتن این طرز تفکرکه دختران نیز می توانند مانند پسران مستقل زندگی کنند و تنها زندگی کردن آنها نیز زیاد خطرناک وغیرعادی نیست.

او ادامه می دهد: تبدیل خانه های بزرگ به آپارتمانهای 50،60 متری به این مفهوم است که فرزندان بعد از 15 ،16 سال باید مستقل باشند زیرا این فضا برای یک جوان 16 ساله کافی نیست.

اقلیما اضافه می کند: برنامه به طورغیرمستقیم به سمتی رفته که خانواده های تک هسته ای شکل بگیرد.

او با بیان این که 70 درصد طلاق ها در سنین بین 20 تا 27 سال رخ می دهد،می گوید: جوانانی که تجربه زندگی مستقل را داشته اند و به اجبار ازدواج نمی کنند زندگی موفق تری دارند. این جوانان تصمیم گیرنده اند و به انتخاب والدینشان ازدواج نمی کنند.

اما این نوع زندگی ها بی مشکل هم نیست، سمانه دختری 42 ساله است که بعد از مرگ پدر و مادرش تنها در خانه پدری زندگی می کند. او درباره مشکلات تنها بودن می گوید: گاهی لوله آب یا شوفاژ خراب می شود و من در تعمیر آن تخصصی ندارم. برای استخدام تعمیر کار هم باید از قبل با دوست و آشنا هماهنگ کنم تا در زمان تعمیر در خانه تنها نباشم.

زندگی مجردی ارمغان مدرنیزم

جعفرمحمدی جامعه شناس درباره دلایل علاقه زنان به تنها زندگی کردن می گوید: یکی از اهدف توسعه و گام نهادن در مسیرمدرنیزم، اشتغال زن و استقلال مالی اوست. این مشارکت در امور اقتصادی به نوعی آگاهی منجرمی شود که استقلال را در تمام زمینه ها طلب می کند. یکی از تبعات استقلال مالی در زنان علاقه آنها برای رهایی ازسلطه والدین است. جامعه به شکل خودکاراین اتفاق را ترغیب می کند زیرا با اهدف توسعه همخوانی دارد.

او ادامه می دهد: یکی از پیامدهای مدرنیزم در جوامع تشدید فردگرایی و محترم دانستن حیطه خصوصی فراد است. درغرب نیز با ورود صنعت و مدرنیته ویژگیهای زندگی اجتماعی تغییر کرد. سیر زندگی خانوادگی در طول زمان در تمام جوامع از شکل گسترده به شکل هسته ای تغییر کرد بدون اینکه کسی بتواند جلوی آن را بگیرد. بنابراین تغییرات این چنینی گریزناپذیر است حتی اگر فرهنگ ایرانی چنین مساله ای را نپذیرد.

گاهی مردم تصور می کنند که استقلال زنان و تنها زندگی کردن آنها باعث می شود آنها به فکر تشکیل خانواده و ازدواج نباشند. فاطمه 31 ساله دانشجوی کارشناسی ارشد محیط زیست است او می گوید: وقتی مستقل شدم همه به پدر و مادرم هشدار دادند که زودتر اسباب ازدواج مرا مهیا کنند چون تنها زندگی کردن مرا برای همیشه از ازدواج منصرف می کند. همچنین جوی که بعد از مستقل شدن در بین دوست و آشنا شکل می گیرد خیلی مشکل زا است.

50 سال برای زندگی مجردی زمینه سازی شده است

نکته ای که علی اصغر کیهان نیا نیز در گفتگو با مهر بر آن تاکید می کند این است که در گذشته دختران از سن 14 سالگی دلمشغولی جز ازدواج نداشتند، مادر خانه داری یادش می داد تا در خانه شوهر مشکلی نداشته باشد. اما دو فاکتور در 50 سال اخیر سبب شده است که سن ازدواج دخترها عقب بیافتد. درس خواندن و کارکردن زنان که نتیجه اش استقلال مالی است. وقتی سن ازدواج بالا رفت به تدریج به مجردی عادت می کنند. این تنهایی را ارتباطات مجازی مانند چت کردن پر می کند. ادامه این روند حرف های بی اساسی است که از سوی دختران مجرد مطرح می شود مانند: ازدواج دردسر دارد،همسر خوب پیدا نمی شود، مرد ها در ابتدا وفادار هستند و بعد از مدتی بی وفایی می کنند و... حرف هایی کلی مانند زندگی مجردی راحت تر است، ازدواج دست و پا گیر است، ناچارم با خانواده شوهرم معاشرت کنم، جلوی آزادیهای من را می گیرد، بچه به چه کارمان می آید، من از تنهایی خودم لذت می برم و... سبب شده است که به زندگی مجردی روی بیاورند.

او ادامه می دهد: در زندگی مجردی روابط با جنس مخالف به دلیل عدم کنترل خانواده آزاد تر می شود که یکی از پیامد های نامناسب زندگی های مجردی است.همچنین تنها بودن سبب تشدید افزایش افسردگی در سطح جامعه می شود.

محمد زاهدی اصل رئیس سابق انجمن مددکاری کشور نیز با کیهان نیا هم عقیده است او می گوید: افزایش سن ازدواج باعث می‌شود جوانان احساس کنند سربار خانواده های خود هستند به همین دلیل است که به زندگی مجردی روی می آورند.

او ادامه می دهد: این تمایل جوانان به هر دلیلی که باشد این روزها بیش از پیش افزایش یافته و در حال مواجه شدن با مشکلی به نام زندگی های مجردی در کشور هستیم. این امر به طور حتم باعث افزایش انحرافهای اجتماعی نیز می شود.

تنهایی نگرانی تازه مادر و پدرهای میانسال

دکترعلی صحرائیان روانپزشک دانشکده علوم پزشکی هم از نگاه پدرو مادرها به این پدیده نگاه می کند. به باور وی در گذشته‌هایی نه چندان دور والدین نگران دوران پیری خود بودند و سرایی به نام سالمندان که گاهی باید باقی عمر را در آن سپری می کردند. اما امروز این نگرانی رنگ دیگری به خود گرفته است و آنها باز هم نگران تنها ماندن خود هستند اما این بار در دوران میانسالی و در خانه های خود.

به گفته وی، روزگاری بود که به ندرت پیش می‌آمد جوانی از خانواده‌ فاصله بگیرد یا حوصله و گوشی برای شنیدن نصیحت‌های والدین نداشته باشد،‌ جایی برای بی حوصلگی، جسارت و گستاخی به والدین وجود نداشت، اما گویی امروز دنیا وارونه شده است، تنها یک جمله نصیحت آمیز از سوی والدین بهانه‌ای است برای برخی جوانان تا به سمت زندگی مجردی بروند.

بسیاری ازکارشناسان بر این باورند که افزایش اشتغال زنان که از زمینه های توسعه و مدرن شدن هر جامعه ای است باعث شده آنها از نظر مالی به استقلال رسیده و استقلال را در سایر زمینه ها نیز خواستار باشند و اولین گام استقلال طلبی این افراد رها شدن از سلطه خانواده است.

جوانانی که به زندگی مجردی روی می‌آورند در کشور ما به دو دسته تقسیم می‌شوند: نخست آنانی که این سبک زندگی را بیشتر می‌پسندند و با وجود داشتن خانواده، مسکن دیگری برای خود اختیار می‌کنند و دسته دوم کسانی که به اجبار به زندگی مجردی سوق داده می‌شوند. بخش اعظم دسته دوم را دانشجویان مهمان شده در شهرهای غیر بومی خود تشکیل می‌دهند. سیدمهدی صدری، رئیس سابق سازمان ملی جوانان اصفهان با وجود‌ آنکه معتقد است روی آوردن جوانان به زندگی مجردی با آسیبهایی جدی همراه است، می‌افزاید: انتخاب دلبخواه زندگی مجردی از سوی گروهی از جوانان ناشی از افزایش حس استقلال طلبی میان آنان است. این همان باوری است که در کشورهای صنعتی از یکی دو سده پیش آن را پذیرفته‌اند و حتی آن را تشویق می‌کنند. صدری زندگی مجردی را امری عادی و جاری در طبقه‌های اجتماعی نمی‌داند اما معتقد است زندگی مدرن امروز جوانان را به این سو هدایت می کند.

به گفته وی، مسئولیت‌پذیری، درآمد مستقل، تحصیلات، فراگیری آداب اجتماعی و موفقیت در انتخاب دوست، مقدماتی هستند که با طی شدن آنها فرد به بلوغ اجتماعی می‌رسد و جوانانی که به این درجه از بلوغ رسیده باشند در صورت روی آوردن به زندگی مجردی مشکلی را متوجه اجتماع نخواهند کرد.

مدیرکل سابق سازمان ملی جوانان استان اصفهان ادامه می‌دهد: زندگی مجردی می‌تواند آزمونی برای بزرگ شدن و رشد شخصیت جوانان کشور ما و مقدمه ای برای زندگی آینده آنان باشد، اما اکنون همین فرصت به تهدیدی جدی بدل شده است. افسردگی، عادت به فضاهای تاریک و انزواطلبی، برخی از مشکلاتی است که در میان جوانانی که زودتر از بلوغ فکری و جنسی به زندگی مجردی روی آورده‌اند به چشم می‌خورد.

به گفته صدری، مهمترین پیامد حالت‌های یاد شده این است که خطر متارکه، زندگی بعدی این دسته از جوانان را تهدید می‌کند زیرا عادت به خودمحوری، تحمل شخص دیگر و مسئولیت زندگی متاهلی را از آنان می‌گیرد.

زندگی مجردی به خودی خود نوعی سبک زندگی به شمار می‌رود که نباید درباره آن قضاوت منفی داشت، اما این پدیده نیز مانند هر رویکرد دیگر اگر به سوی افراط کشیده شود بی‌شک به ناهنجاری‌های اجتماعی دامن می‌زند. نباید با رواج دادن زندگی مجردی پیش از موعد و غیرضرور باعث کاهش عواطف و ایجاد خلأ احساسی در جوانان شد، همانطور که نباید با نگه داشتن بیش از حد جوانان در کنار خود حس مسئولیت‌پذیری را از آنان گرفت.

همشهری: گاهی دقیقا کارهایی که در زندگی زناشویی انجام نمی‌دهید، برای بهترشدن زندگی کارساز هستند.

ممکن است رابطه شما با همسرتان رابطه بسیار خوبی باشد اما اگر مانند بسیاری از زن و شوهرها، در اولویت قرار دادن هر چیز و هر کس و بی‌اهمیت جلوه دادن یکدیگر، برایتان بسیار ساده است، نگران نباشید، زیرا با هوشیاری، به راحتی می‌توانید به مسیر اصلی بازگردید.گزارش زیر به شما کمک می‌کند تا زندگی بهتری داشته باشید.

هنگامی که همسرتان برای سومین هفته متوالی نشتی شیر آب را تعمیر نکرد، شما شکایت او را پیش بهترین دوست خود می‌کنید. یا اتفاقا مادر شوهرتان اظهار می‌کند: چرا تو و بن همیشه در مورد برنامه‌ریزی برای تعطیلات با هم مشاجره می‌کنید؟ و در اینجاست که متوجه می‌شوید همسرتان شکایت کرده است.

مشکل چیست؟ بعضی وقت‌ها بیان احساسات نه تنها بسیار خوب، حتی لازم و ضروری است اما عیب‌جویی کردن باعث ایجاد میزان بسیار زیادی انرژی منفی می‌شود. آیا دوست دارید همه فکر کنند که زندگی زناشویی شما یک فاجعه است؟ به چیزهایی که دوست ندارید از یاد ببرید و آنچه سبب پیوند شما در نخستین دیدارتان شد، فکر کنید.

راه حل: از به اشتراک گذاشتن همه جزئیات مسائل خصوصی زندگی زناشویی خود، خودداری کنید. اگر دوست شما شروع به صحبت در مورد عیب‌های شوهرش کرد، با او همدردی کنید اما مسائل خصوصی خودتان را تعریف نکنید؛ مگر اینکه بخواهید شوهرتان را مانند یک فاتح معرفی کنید. به‌علاوه، در جمع‌های خانوادگی به هیچ‌وجه نارضایتی خود را ابراز نکنید و در عوض از هر فرصتی برای تعریف و تمجید آشکارا از یکدیگر استفاده کنید.

سندروم بیچاره من

وقتی برای رفتن به یک میهمانی عجله دارید و شما هنوز آماده نیستید و شوهرتان آه می‌کشد یا به شما چشم غره می‌رود، با خونسردی به کارتان ادامه دهید. لطفا از کارهای غیرضروری صرف‌نظر کرده و از برخورد کردن با همسرتان جدا خودداری کنید.

مشکل چیست؟ همانقدر که شکایت کردن به غریبه‌ها کاری ناپسند است، سکوت کردن و تحمل کردن نیز می‌تواند به همان میزان مخرب باشد. وقتی افراد نقش شخص فداکاری را بازی می‌کنند، هیچ کاری صورت نمی‌دهند به‌جز اینکه با مخفی کردن احساسات واقعی خود و بنا کردن دیوار بلند تنفری که از هم پاشیدن آن کاری بس دشوار است، خود را به خطر می‌اندازند.

راه حل: چاره کار بسیار ساده است. هر آنچه احساس می‌کنید را بیان کنید. جرالدین کر، متخصص مسائل زناشویی و خانواده در نیوجرسی، می‌گوید: گاهی یکی از زوجین در مورد مشکل خود با همسرش صحبت نمی‌کند، زیرا فکر می‌کند این کار چیزی را تغییر نمی‌دهد که این موضوع هم به‌خودی خود یک مشکل محسوب می‌شود. بنابراین، زمانی را به گفت‌وگو با همسرتان اختصاص دهید اما این زمان باید وقتی باشد که هر دوی شما آرام و خوشحال هستید. شرایط را مانند معمایی مطرح کنید که با کمک یکدیگر بتوانید آن را حل کنید. به‌طور مثال، حالا که ما نمی‌توانیم صبح‌ها سر وقت از خانه خارج شویم، بهتر نیست که من بگذارم که تو اول از حمام استفاده کنی تا کمی زودتر آماده شوی؟

در برخی موارد می‌توانید با نگرشی زیرکانه برخورد کنید. ایمی ساوترلند، نویسنده «آنچه مرا درباره زندگی، عشق و ازدواج به فکر فرو می‌برد»، ابتدا شروع به تعریف و ستایش از همسرش می‌کند و با این کار هر بار تغییری جزئی را که او خواهانش است، در شوهرش می‌بیند. مثلا او به جای اینکه لباس‌های چرکش را روی زمین بیندازد، آنها را در سبد رخت‌های چرک می‌اندازد. می‌توانید یقین داشته باشید که پس از مدتی او شروع به تلاش بیشتری می‌کند تا تعریف‌های بیشتری از طرف همسرش دریافت کند. ساوترلند اظهار می‌کند: این موضوع نه‌تنها باعث ایجاد عشق بیشتری می‌شود، بلکه بسیار هم تأثیرگذار است.

دعوا بر سر موضوعات مختلف

همسرتان به‌طور مداوم از انبوه کتاب‌هایی که کنار قفسه کتاب‌هایتان انباشته کرده‌اید، به شما شکایت می‌کند و شما هم هر بار متقابلا به او جواب می‌دهید که جدا! آیا تو هم به همه آن 7دوربین احتیاج داری؟

راه‌حل: بیشتر وقت‌ها جمع‌آوری وسایل همسرتان نشانه این است که من این عمل تو را دوست ندارم، پس همین حالا تغییرش بده! اما درخواست اینکه کسی همه عادات بخصوص خود را رها کند و انتظارات شما را عملی کند، واقعا ناعادلانه است.

راه‌حل: گاهی موضوع مورد بحث در واقع برای یکی از طرفین از اهمیت خاصی برخوردار است. در همه موارد آن را به‌عنوان موضوعی رنج‌آور بپذیرید. اما اگر هر دوی شما مدام در مورد وسایلتان که در واقع آنقدرها هم ارزش ندارند، مشاجره کنید یا اگر به خاطر نداشتن وقت کافی برای دسته‌بندی و جمع‌آوری آنها و توافق درباره اینکه کدام را باید دور بیندازید، گیج و سردرگم هستید، با کمک یکدیگر راهکاری تازه برای مشکلات خود بیابید. برای نمونه، وسایل اضافه را که شامل مجموعه‌کتاب‌های شما و دوربین‌های اضافه همسرتان می‌شود، فروخته و با پول آن تلویزیونی را که هر دوی شما دوست داشتید، خریداری کنید.

فاصله زیاد

هر دوی شما مشغله‌های زیادی اعم از کار، فرزندان و سرگرمی‌هایی که در طول روز در خلوت‌تان و برای خودتان انجام می‌دهید، دارید. بدون شک زمانی هم برای استراحت و خواب نیاز دارید.
مشکل چیست؟ وقتی کیفیت زمانی را در زندگی زناشویی خود نادیده بگیرید، شما با جدی نگرفتن یا بدتر از آن، وانمود کردن به اینکه اصلا نیازی به کوشش بیشتر برای صمیمی‌کردن ارتباط نیست، روابط زناشویی‌تان را به خطر می‌اندازید. تکرار بیش از حد این کار برای مدتی طولانی می‌تواند منجر به این شود که روزی چشم باز کرده و حتی دلیل ازدواج با هم را به خاطر نخواهید آورد. کریشنباوم در این مورد اظهار می‌کند: افراد با عقب نگهداشتن خود به جدایی پاسخ می‌دهند و این مسئله باعث به انحطاط کشیدن زندگی زناشویی می‌شود.

راه‌حل: افراد به احترام و خوبی نیز با مهربانی پاسخ می‌دهند. بنابراین، پریشانی‌ها را از بین برده برای برقراری ارتباطی دوباره، از فرصت استفاده کنید. گاهی اوقات دور از چشم بچه‌ها با هم به پیاده‌روی بروید. اگر عادت ناپسند میخکوب‌شدن جلوی تلویزیون را دارید، حداقل برای 20 دقیقه آن را خاموش کنید و با همسرتان صحبت کنید یا یک جدول سودوکو را با کمک هم حل کنید.

سلامت‌نیوز: در این مطالعات مشخص شد زوج‌های مسن‌تر نسبت به جوان‌ترها رضایت کم‌تری از زندگی دارند و هم‌چنین سرعت کاهش شادی و رضایت در بین زنان در جامعه سریع‌تر از مردان است.
افراد جوان، متاهل و بدون فرزند شادترین افراد در جامعه هستند.

محققان کشف کردند زوج‌هایی که برای مدت کم‌تر از 5 سال در کنار یکدیگر بودند با احتمال بیش‌تری نسبت به زوج‌هایی که مدت طولانی‌تری با یکدیگر ارتباط داشتند احساس شادی در زندگی خود می‌کردند.

در این تحقیقات قرار است زندگی 40 هزار خانوار در طول 20 سال آینده به دقت تحت نظر قرار گرفته شود تا میزان دانش محققان از زندگی و تجربیات مردم در زندگیشان افزایش پیدا کند. تا کنون این تحقیقات نشان داده است که افراد متاهل به طور کلی شادتر از همتایان خود هستند که ازدواج نکرده‌اند.

در خانواده‌هایی که هم زن و شوهر دارای تحصیلات دانشگاهی هستند احساس پیشرفت و شادی در زندگی بیشتر است. این مطالعات در حالی صورت می‌گیرد که کشور انگلستان در حال پشت سر گذاشتن سخت‌ترین بحران اقتصادی 60 سال گذشته است.

این در حالی است که داشتن فرزند می‌تواند تا حد زیادی روی شادی زوج‌ها تاثیر بگذارد. محققان متوجه شدند زوج‌هایی که دارای کودکان پیش دبستانی هستند بیش‌ترین نارضایتی را از زندگی خود دارند، اما پس از مدتی که فرزند آن‌ها بزرگ‌تر و مستقل‌تر می‌شود این حالت روند عکس به خود می‌گیرد.

بر اساس اطلاعات جمع‌آوری شده، بیکاری نیز تاثیر منفی قابل توجهی روی میزان رضایت از زندگی خصوصا روی مردان دارد. البته میزان درآمد تاثیر بیش‌تری روی زنان دارد و اهمیت این موضوع برای آن‌ها بسیار بیش‌تر از مردان است.

از مجموع هزار و 268 زوج جوانی که در این مطالعات شرکت داشتند نزدیک به 60 درصد خود را کاملا از زندگی مشترک راضی می‌دانستند.

البته فاکتورهای دیگر هم می‌تواند روی شادی افراد تاثیر داشته است. برای مثال کودکانی که در کنار پدر یا مادرشان که طلاق گرفته است زندگی می‌کنند رضایت کم‌تری از زندگی دارند. حتی داشتن خواهر و برادر هم می‌تواند احساس رضایت را کاهش دهد. هرچه قدر تعداد بچه‌هایی که در یک خانه زندگی می‌کنند کم‌تر باشد و خواهر و برادرها مجبور شوند فضای کم‌تری را بایکدیگر به اشتراک بگذارند میزان رضایت از زندگی بیش‌تر می‌شود.

دانشمندان چندی پیش در تحقیقات خود متوجه شدند تک‌فرزندها شادترند، موفقیت‌های بیش‌تری کسب می‌کنند و در زندگی خود کم‌تر دچار مشکلات روحی و روانی می‌شوند.

این یافته‌ها هم‌چنین نشان می‌دهد هر چه تعداد فرزندان کم‌تر باشد تعداد زد و خوردها و درگیری‌ها بین آن‌ها کم‌تر است. از مجموع کودکانی که در این مطالعات شرکت داشتند، نزدیک به 31 درصد از کودکان اعلام کردند مرتبا توسط برادر یا خواهر خود مورد ضرب و شتم واقع شده‌اند یا دیگر خشونت‌ها را تجربه کرده‌اند.

در این مطالعات برای اولین بار، زندگی 100 هزار نفر در 40 هزار خانواده مورد بررسی قرار گرفت تا محققان به بهترین شکل بتوانند تاثیر تعداد برادران و خواهران را روی یکدیگر بسنجند.

دانشمندان با بررسی خانواده‌ها در کشورهایی مانند ایتالیا و آمریکا و انگلستان متوجه شدند تقریبا 54 درصد از خواهر و برادرهای انگلیسی با یکدیگر درگیر می‌شوند و حتی به یکدیگر آزار می‌رسانند.
تقریبا یک ششم خانواده‌های انگلیسی در فقر زندگی می‌کنند و احتمال بودن خانواده‌های بازنشسته و دارای فرزند برای قرار گرفتن در این دسته بیش‌تر از دیگران است.

پارسینه: حالا را نگاه نكنید كه به دلیل خانه‌تكانی یكی دو كیلو وزن كم كرده‌اید، باید پس از تعطیلات نوروز سراغ ترازو بروید و روی آن بایستید تا با دیدن وزنتان متعجب شوید و دنبال راه‌هایی برای لاغر شدن بگردید در حالی كه رعایت راهكارهایی ساده می‌تواند از اضافه وزنتان جلوگیری كند؛ راهكار‌هایی ساده مانند آنچه ما در این گزارش به آنها اشاره می‌كنیم.

چاقی یعنی انباشته شدن بیش از نیاز چربی در بدن. چربی‌ها زمانی در بدن ذخیره می‌شود كه كالری دریافتی بدن شما بیش از كالری‌ای باشد كه در طول شبانه روز مصرف می‌كنید.

چربی‌ها كه در خطرناك‌ترین شكل در اطراف شكم تجمع می‌كنند، سبب اضافه وزن می‌شوند و انواع بیماری‌ها مانند سكته‌ها، سرطان‌ها و بیماری‌های قلبی ـ عروقی، بیماری‌های قندی، آسیب‌دیدگی شدید غضروف‌ها، سایش مفاصل، بیماری‌های شدید كبدی و سنگ كیسه صفرا را به همراه می آورند.

دلیل این كه ما در این صفحه زیاد به بیماری چاقی می‌پردازیم، این است كه نه‌تنها امروزه این بیماری در میان بزرگسالان كشورمان فراوان شده، بلكه در میان كودكان نیز در حال گسترش است. همین اصل باعث شده ایسنا در گزارشی 10 روش معمول چاق شدن را بررسی كند. اینها همان روش‌هایی هستند كه ما ناآگاهانه در تعطیلات نوروزی آنها را بیشتر به كار می‌گیریم.

10 عادت چاق‌كننده نوروزی

بیشتر چاق‌ها در دوران كودكی نیز چاق بوده‌اند. پس چرا تصور می‌كنید چاقی كودكان بی‌اشكال است و در آینده خود به خود رفع می‌شود؟ كودكان چاق معمولا بزرگسالانی چاق می‌شوند و به همین دلیل باید از چاقی كودكان جلوگیری كرد. برای مثال بعضی از والدین كودكانشان را به میان وعده‌های غذایی ناسالمی كه باعث چاقی می‌شوند مانند چیپس و تنقلات گوناگون، شیرینی‌ها و بخصوص شكلات عادت می‌دهند و این تغذیه نادرست در نوروز به‌بهانه فراوانی شیرینی و شكلات بیشتر می‌شود. در حالی كه بهتر است میان‌وعده‌هایی سالم باارزش غذایی بالا مانند میوه‌ها، سبزی‌ها، شیر و دیگر لبنیات كم‌چرب، نان، پنیر، تخم‌مرغ و گردو را جایگزین آن كنند.

قرار نیست به بهانه تعطیلات نوروز و ماندن در خانه ناپرهیزی كنید و كنترلی بر مصرف غذاهای پرچرب، سرخ‌شده یا زیاد شیرین یا شور نداشته باشید.

لاغرها آرام غذا می‌خورند. هرچه سریع‌تر غذا بخورید، چاق‌تر می‌شوید. پس عادت كنید لقمه‌ها را برای مدت طولانی‌تری در دهان نگه دارید و حسابی بجوید.

چاق‌ها بشقاب‌های بزرگی را برای خوردن انتخاب‌می‌كنند پس اگر می‌خواهید لاغر بمانید یا وزنتان را كم كنید باید بشقاب غذایتان را هم كوچك كنید.

برنامه‌های نوروزی تلویزیون جذاب است؟ تعطیلات فرصتی برای كتاب خواندن است؟ همه اینها را قبول داریم اما لطفا كتاب و تلویزیون را هنگام غذا خوردن كنار بگذارید. چاق‌ها وقتی تلویزیون تماشا می‌كنند یا كتاب می‌خوانند، غذا هم می‌خورند در حالی كه در شیوه درست غذا خوردن باید برآنچه می‌خورید تمركز داشته باشید.

چاق‌ها قابلمه غذا را هم سر سفره می‌آورند، بنابراین اگر می‌خواهید لاغر بمانید همه غذای تهیه شده را در سفره قرار ندهید.

چاق‌ها همراه غذا،خوردنی‌های خطرناكی مانند چیپس، سس مایونز، شیرینی و نوشابه مصرف می‌كنند، اگر دنبال مخلفات غذا هستید یا می‌خواهید سفره‌تان رنگین‌تر شود از نوشیدنی‌هایی مانند آب یا دوغ بهره بگیرید و به جای چیپس و... سبزی‌های تازه و سالاد‌های بدون سس را مهمان سفره‌تان كنید.

چاق‌ها عاشق فست‌فود‌ها هستند و بخصوص در نوروز بهانه می‌گیرند كه فرصت برای پختن غذا كم است و به‌همین دلیل باید از كالباس، پیتزا، سیب‌زمینی‌های سرخ شده و انواع ساندویچ‌ها به عنوان غذا استفاده كنند، اما این بهانه برای كسی كه نمی‌خواهد ترازو‌ها شگفت‌زده‌اش كنند، كافی‌نیست.

چاق‌ها همراهی با دوست و آشنا را در غذا خوردن بهانه پرخوری‌شان می‌كنند، برای مثال هر لقمه‌ای كه دهان كودك‌شان می‌گذارند یكی هم دهان خودشان می‌گذارند یا برای آن كه با مهمان‌هایشان همراه باشند، سر سفره می‌مانند و به خوردن حتی پس از سیری ادامه می‌دهند، این نوع همراهی‌ها را كنار بگذارید!

چاق‌ها در نوروز بی‌حركت می‌شوند و این بی‌تحركی باعث افزایش وزنشان می‌شود، اما آنها كه مثل شما به‌تناسب اندامشان اهمیت می‌دهند، هر روز نرمش می‌كنند یا دست‌كم 3 روز در هفته، 30 دقیقه را به پیاده‌روی تند اختصاص می‌دهند.