تبیان، دستیار زندگی

واكسن چیست و چگونه تولید می شود؟


واكسن چیست ؟
موجود زنده ، مانند بدن انسان به خودی خود نیروی مقاومت و غلبه یافتن بر میكروبها را دارد . این حالت را « مصونیت » می نامند. اما در برخی از موارد باید بدن را از خارج كمك كرد ، تا چنین مصونیتی را پیداكند . در بسیاری از بیماری هایی كه از ویروس پدید می آیند ، اگر انسان یكبار آن بیماری را بگیرد و خوب بشود دیگر در برابر آن مصونیت پیدا می كند . مثلاً آبله ، سرخك و آبله مرغان از بیماری هایی هستند كه اگر یك بار انسان آنها را بگیرد ، برای همیشه از آنها مصونیت پیدا می كند . یعنی دیگر آنها را هرگز نخواهد گرفت .
اما بیماری های دیگری مانند آنفولانزا ممكن است چند بار به سراغ به سراغ انسان بیایند .پس برای رهایی از چنگ انها می آیند و به طور مصنوعی در انسان مصونیت ایجاد می كنند .
بدین طریق كه ویروس ضعیف شده آن بیماری را به بدن تزریق كرده ، انسان را دچار یك حالت خفیفی از آن بیماری می نمایند. ولی چون این بسیار ضعیف است، انسان به زودی بهبودی می یابد و پس از بهبودی كامل برای یك مدت طولانی در برابر آن مرض ، مصونیت می یابد .
واكسن زدن یعنی تزریق ویروس ضعیف یك بیماری به بدن.
واكسن دارای میكرب بیماری است كه البته آنرا ضعیف و بی آزار ساخته اند واكسن از پی تزریق در بدن انسان « پادزهر » درست می كند كه با ویروس بیماری وارد نبرد می شوند و آنها را خنثی میكنند .
طرز ساختن واكسن چگونه است ؟
واكسن را اینگونه میسازند : نخست حیوانی را عمداً دچار بیماری مورد نظر می كنند . سپس ویروس آن بیماری را از بدن حیوان مزبور جدا می سازند .
مجدداً این ویروس را به حیوانی دیگر تزریق می كنند و پس از بیمار شدنش ، باز ویروس را از بدنش جدا می سازند . آنقدر این عمل را تكرار می كنند تا به قدری ویروس ضعیف گردد كه اگر آنرا به بدن انسانی تزریق كنند نه تنها او را بیمار نكند، بلكه برایش مصونیت هم پدید آورد .
راه دیگر واكسن سازی این است كه آن را از ویروسهای مرده یا بی فعالیت به دست می آورند .
با تزریق این نوع واكسن بدن مشغول ساختن پادزهر می شود و خود را آماده دفاع در برابر میكر وب اصلی می كند .برای بیماری خواب و آنفولانزا از این روش استفاده می كنند . و بالاخرهگاهی هم خود ویروس را بی آنكه ضعیفش گردانند از راه پوست به بدن تزریق می نمایند . آنگاه چون ویروس از راه غیر طبیعی وارد بدن گردیده ، باز در آن ایجاد مصونیت میكند .

تاریخچه واكسیناسیون

جان میلیونها نفر با استفاده از پنی سیلین ، سولفا تیل آمید ،و داروهای باكتری كش مشابه نجات یافته است . اما شاید با اثر پیشگیری كننده ایمن سازی – كه از دیگر اكتشافات تصادفی است – جانهای بیشتری نجات یافته باشند .تا پیش از صده نوزدهم یكی از بزرگترین بلایایی كه دامن گیر بشر می شد آبله بود . تنها دو بیماری، یعنی طاعون و مالاریا ، به اندازه آبله قربانی داشته اند . چگونگی مبارزه با مالاریا با استفاده از كینین و داروهای ضد مالاریا انجام می شد حشره كشها نیز در حذف پشه های ناقل بیماری مفید واقع شدند . پس از آنكه مشخص شد عامل انتقال طاعون ككهای بدن موش هستند ،این بیماری نیز سر انجام در مناطق توسعه یافته جهان با انجام اقدامات بهداشتی مهار شد .شهرت ادوارد جنر به دلیل آشنا كردن جهانیان با واكسنی است كه جان میلیونها نفر را از مرگ شوم ناشی از آبله رهانیده و چندین میلیون نفر دیگر را از ظاهر زشت و وحشتناكی كه بر اثر ابتلا به این بیماری ایجاد می شود ، نجات داده است .
جنر واكسن خود را در پی كار طولانی و طاقت فرسا در آزمایشگاه كشف نكرد . در 19 سالگی شیر دوشی به او گفته بود كه هرگز به آبله مبتلا نخواهد شد ، چون قبلاً به آبله گاوی مبتلا شده بود .بعد ها وقتی جنر پزشك شد و به بی فایده بودن تلاشهایش برای درمان این بیماری پی برد ، جمله آن شیر دوش را به خاطر آورد . اوتحقیق كرد و دریافت شیر دوشان تقریباً هرگز ، حتی وقتی از مبتلایان به آبله پرستاری می كنند ، دچار آبله نمی شوند .
به نظرش رسید كه آبله گاوی را به افراد تلقیح كند ، تل آنها را از ابتلا به بیماری مرگبار تر آبله مصون سازد .این بخت یاری حقیقی بود . بدون اینكه زحمتی بكشد ، در یافت كه آبله گاوی باعث ایمنی در برابر آبله می شود . قوه تشخیص او به اندازه ای بود كه توانست به ارزش این حقیقت پی ببرد و از آن استفاده كند.
ادوارد جنر به سال1749 در بركلی از توابع گلاستر شر انگلستان به دنیا آمد . شش ساله بود كه پدرش ، یك روحانی مسیحی ، درگذشت ، برادر بزرگترش مسئولیت تربیت او را به عهده گرفت. تحصیلات ابتدایی خود را در مدارس محلی گذراند ، ودر آنجا به تاریخ طبیعی علاقه مند شد . تحصیل طب را زیر نظر دانیل لادلو ، از جراحان سادبری آغاز كرد . در این هنگام بود كه شیر دوش ، رابطه بین آبله گاوی و آبله را برایش تعریف كرد . جنر در سال 1775 در زمینه عقاید روستاییان گلاستر شر در باره آبله به تحقیق پرداخت دریافت كه دو نوع آبله گاوی وجود دارد ، وفقط یكی از آنها از آبله پیشگیری میكند . همچنین تعیین كرد كه نوع موثر آبله گاوی تنها وقتی اثر محافظتی دارد كه در مرحله خاصی از بیماری منتقل شود .
او برای آزمودن نظریه اش مقداری از مایع درون تاولها دست شیر فروشی را كه به آبله گاوی مبتلا بود بیرون كشید و آن را به لندن برد و بادقت مایع آبله را به پسركی تلقیح كرد و همان طور كه جنر پیش بینی كرده بودپسرك به آبله دچار نشد . جنر از واژه واكسیناسیون استفاده نكرد، بلكه به جایش لفظ مایه كوبی یا « واریوله واكسینه» را به كار برد معنای لغوی اصطلاح لاتینی اخیر « تاولهای ریز گاو » است .
 تا حدود یك قرن بعد ، مایه كوبی جنری آبله گاوی ، تنها روس ایمن سازی علیه بیماری بود . در سال 1880 لویی پاستور برای ایمن سازی مرغان علیه وبا ، كه در یك همه گیری ،10%طیور فرانسه را از بین برده بود ، روسی ابداع كرد . او باكتری ایجاد كننده این بیماری را جداسازی كرد و با كشت شكل ضعیف شده و تلقیح آن به مرغان ، آنها را نسبت به حمله مرگبار بیماری ایمن ساخت . اصول كلی روش پاستور با روشی كه جنر برای مایه كوبی با آبله گاوی ابداع كرد یكی بود . قبل از آنكه ویروس آبله به شكل آبله گاوی به شیر دوش منتقل شود ، در بدن گاو ضعیف شده بود .در سال 1881 ، پاستور با روی آوردن به سیاه زخم ،كه از بیماریهای گاو و گوسفند است، باسیل آنرا جدا كرد . اواین باكتری را در دمایی بالاتر از دمای بدن حیوان كشت داد تا مایعی برای تلقیح تهیه كند كه موجب حمله خفیف سیاه زخم در جانور شود ، و حیوان را برای روزی كه دچار حمله شدید بیماری می شود ، ایمن سازد .
همانطور كه خود پاستور گفت ، او برای ارج نهادن به شایستگی و خدمات مهم یكی از بزرگترین انگلیسیان ، یعنی جنر واژه واكسیناسیون را به طور كلی برای روش مایه كوبی پیشگیری كننده وضع كرد. چهار سال بعد پاستور واكسنی برای بیماری كه در حیوانات هاری و گاه در انسان آب گریزی خوانده می شود ، ابداع كرد .
پژوهشهای پیش گامانه پاستور ،كه بر كشف بخت یارانه جنر مبتنی بود ،ایمن سازی را به دانش بسیار كار آمد تبدیل كرد ، و زمینه را برای وقوع انقلابی در مهار بیماری های عفونی آماده ساخت . شاید گذشته از كشف آنتی بیوتیكها ، هیچ اكتشافی چنین تاثیر عمیقی بر سلامت انسان نگذاشته باشد .به نوشته و.ر كلارك در پایه های تجربی ایمنی شناسی معاصر (1986) گل سر سبد موفقیتها در فرایند ایمن سازی ریشه كنی كامل آبله بوده است . در نیمه نخست این قرن ، سالانه حدود 2 تا 3 میلیون مورد جدید گزارش می شد .
در سال 1949 آخرین مورد آبله در ایالات متحده ، ودر سال 1977 آخرین مورد تایید شده سراسر جهان در سومالی گزارش شد .

كلیات واكسیناسیون

پایگاه اطلاع رسانی پزشكان ایران

هرگونه اقدامی كه به منظور جلوگیری از بروز عفونت و یا تخفیف شكل طبیعی بیماری در فردی با تجویز آنتی‌بادی یا آنتی‌ژن بعمل آید ایمن‌سازی گفته می شود.

با تزریق عضلانی یا وریدی آنتی بادی ایمنی غیرفعال یا انتقالی ایجاد می‌گردد. دوام این نوع ایمنی كوتاه است و بستگی به نیمه عمر آنتی‌بادی در بدن فرد دریافت كننده دارد و این مدت درحدود  3 تا 4 هفته می‌باشد.

درصورت تجویز آنتی‌ژن كه شامل میكرو ارگانیسم ضعیف شده ، كشته شده ویا اجزاء آن می‌شود دستگاه ایمنی فرد دریافت كننده تحریك و بطور فعال آنتی‌بادی تولید می‌كند.ایمنی بدست آمده دراین حالت را ایمنی فعال گویند. دوام این نوع ایمنی ، طولانی تر از نوع غیرفعال است .

 ایمن سازی فعال یا واكسیناسیون

واكسیناسیون اقدام بسیارمهم و با ارزشی است كه بوسیله آن با هزینه كم می‌توان از ابتلاء به بیماریهای عفونی جلوگیری كرد. با اجرای برنامه واكسیناسیون همگانی در جهان، شیوع بسیاری از بیماریهای خطرناك دربین شیرخواران، كودكان و بالغین كاهش بارزی پیدا كرده است بطوریكه اكنون شیوع بیماریهای خطیری چون دیفتری، كزاز، سیاه سرفه، سرخك و فلج كودكان با واكسیناسیون همگانی با موفقیت كنترل و در بسیاری از كشورها عملا به حداقل میزان خود رسیده است ، یا بیماری آبله كه با واكسیناسیون همگانی و پیگیری جهانی ریشه كن شده است.

برای بیش از 20بیماری انسان، اكنون واكسن تهیه شده است كه تعدادی ازآنها بطور همگانی و بقیه در شرایط خاصی، مورد استفاده قرار می‌گیرند.

تصمیم برای تهیه و استفاده از واكسن، جهت یك بیماری براساس نتیجه موازنه دو موضوع، یكی میزان احتیاج به واكسن و دیگری خطرات و عوارض ناشی از آن گرفته می‌شود.

میزان اثر پیشگیری كننده واكسن یك بیماری، از مقایسه تعداد مبتلایان دو گروه افراد واكسینه شده و نشده‌ای كه بطور تصادفی در معرض بیماری قرار می‌گیرند بدست می‌آید.

موثرترین واكسن ها آنهائی هستند كه مكانیسم پیشگیری حاصل از مرحله بهبودی در شكل طبیعی بیماری را تقلید كنند.

 رابطه بین نوع واكسن با ایمنی حاصل

واكسن های با اجرام زنده كه ازقدرت بیماریزایی آنها كاسته شده است، معمولاً با دوز واحد می‌توانند ایمنی موثر و طولانی نسبت به واكسن‌های كشته شده ایجاد كنند. این واكسن‌ها علاوه برسیستم ایمنی هومورال، سیستم ایمنی سلولی را نیز تحریك می‌نمایند، این نوع واكسنها تمایل دارند واكنشهای مشابه شكل طبیعی بیماری به خصوص درافراد با نقص ایمنی را  ایجاد كنند.

 برای اینكه با واكسن‌های كشته شده ایمنی كافی و بمدت طولانی بدست آید، بایستی این واكسن‌ها ابتدا درچند نوبت تزریق گردند و برای جلوگیری از كاهش سطح آنتی‌بادی و ادامه ایمنی اغلب لازم است كه تزریق واكسن در آینده یادآوری شود.

بهترین برنامه غذایی مناسب  برای ورزشهای صبح و عصربرای هر ورزشکار چیست؟

مسابقاتی که صبح برگزار میشوند:به هنگام آماده شدن برای یک مسابقه در صبح،شب قبل از مسابقه غذای کاملی را که سرشار از کربوهیدراتهاست مصرف نمایید.با خوردن یک میان وعده پر کربوهیدرات به هنگام خواب غذای شب را تکمیل نمایید.صبحها به قدری زود بیدار شوید تا بتوانید یک صبحانه یا میان وعده سبک مصرف کنید.بسته به زمانی که قبل از مسابقه فرصت دارید،می توانید مقداری پروتئین و چربی در غذای خود بگنجانید.به عنوان مثال دونده ای برای مسابقه 10 صبح آماده میشود می تواند یک کاسه محتوی غلات،یک لیوان آبمیوه و موز(که حدوداً 400-300 کالری را تأمین میکند)را در ساعت 30/7 یا 8 صبح بخورد.

مسابقاتی که بعد از ظهر برگزار میشوند:یک صبحانه مفصل بخورید(به عنوان مثال کلوچه،میوه،شیر یا ماست که حدوداً700 کالری دارد.)بسته به زمان مسابقه ناهار ممکن است عبارت از یک میان وعده سبک حاوی 300 کالری(به عنوان مثال یک قطعه نان و یک تکه میوه و یا یک غذای با حجم متوسط شامل پروتئین و چربی و به میزان700-500 کالری باشد(مثال یک ساندویچ،میوه و چوب شور)

مسابقاتی که عصر برگزار میشوند:قبل از مسابقه عصر،یک صبحانه و ناهار مفصل سپس یک میان وعده پر کربوهیدرات سبک دو ساعت قبل از رقابت مصرف کنید.خوردن شام را به پایان مسابقه موکول نمایید.

غذای قبل از مسابقه ترجیحاً باید محتوی چه موادی باشد؟

برای آنکه بهترین کارآیی را داشته باشید همچنین لازم است که بخوبی مایعات دریافت کنید.تمام وعده های غذایی قبل از مسابقه باید محتوی میزان زیادی نوشیدنی(آبمیوه،آب و نوشابه ورزشی)باشند.

مصرف غذای پیش از مسابقه چه زمانی صورت میگیرد؟

زمان مصرف غذای بیش از مسابقه به حجم آن و زمانی از روز که مسابقه برگزار میشود،بستگی دارد.پروتئین و چربی کندتر جذب میشوند.بنابراین غذاهای محتوی پروتئین و چربی باید زودتر از غذاهای پر کربوهیدرات مصرف گردند.هضم غذاهای پر حجم زمان زیادی طول می کشد،حال آنکه غذاهای کم حجم و مایع سریعتر هضم می شوند.

آیا تغذیه قبل از مسابقات برای همه ورزشکاران یکسان است؟

اگر چه ممکن است خواهان این باشید که دقیقاً بدانید چه زمان،چه چیز و چه مقدار بخورید،ولی هیچ توصیه اختصاصی برای جمیع ورزشکاران وجود ندارد.هیچ رویه یکسانی نیست که برای همه افراد مناسب باشد.شما لازم است که خودتان پیدا کنید چه غذایی برای شما مطلوبتر است.به عنوان مثال برخی از دونده ها میتوانند ظرف یک ساعت قبل از یک مسابقه بزرگ غذا بخورند.حال آنکه سایریندر صورتی که نزدیک به فعالیت شدید غذا بخورند مبتلا به کرامپهای معده می شوند.برخی از ورزشکاران دوست دارند غذای کم حجمی بخورند تا معده و اعصاب خود را آرام کنند.تعدادی دیگر احساس ضعف و بدحالی در آنها می شود.تجربیاتی را در طی ماهها تمرین خود بدست آورید تا به بهترین برنامه و نوع غذا برای خود پی ببرید.البته این امر نیاز به آزمون و خطا دارد.بنابراین اجازه ندهید تا آخرین روزهای قبل از یک مسابقه بزرگ این تجربیات وقت شما را بگیرد.

غذاهای قبل از مسابقه چه تأثیری بر کارآیی ورزشکار دارد؟

هیچ ماده غذایی وجود ندارد که بتوان در روز یا ساعات قبل از مسابقه مصرف نمود و بدین ترتیب عادت غذایی غلط در زمان تمرین را جبران کرد.همانگونه که رسیدن به بالاترین میزان آمادگی جسمانی ماهها زمان میبرد،رسیدن بدن به وضعیت مطلوب تغذیه ای نیز ماهها طول میکشد.تغذیه مناسب در طول زمان تمرین به شما کمک خواهد کرد که سخت تر تمرین کنید.حجم عضلات را افزایش دهید و ذخایر انرژی مورد نیاز برای بهترین کارآیی در رقابت را اندوخته نمایید.به غذای قبل از مسابقه به عنوان آخرین مرحله از رژیم غذایی زمان تمرین نگاه کنید و به یک حب جادویی که کارآیی شما را از متوسط به عالی افزایش میدهد.

نقش آهن در بدن و میزان مورد نیاز آن در ورزشكاران زن و مرد چقدر است ؟

آهن چند نقش مهم در بدن شما ایفا میکند.سلولهای قرمز خون را میسازد،که حمل اکسیژن در تمام بدن را به عهده دارد،در تبدیل غذا به انرژی کمک میکند و به مبارزه با عفونتها کمک مینماید.نقش آهن در حمل اکسیژن بویژه در طی ورزش حائز اهمیت است.بدون آهن،بدن شما قادر به ساخت گلبولهای قرمز سالم و رساندن اکسیژن کافی به عضلات،مغز و سایر احشاء نمی باشد.افت محسوس در ذخایر آهن،آنمی کمبود آهن نامیده میشود. در کل زنان نسبت به مردان نیاز به آهن بیشتری دارند تا آهن از دست رفته در طی قاعدگی را جبران نمایند ولی ورزشکاران احتمالاً نیاز به آهن خیلی بیشتری نسبت به غیرورزشکاران ندارند.هرچند ابهاماتی در این مورد در تحقیقات پزشکی وجود دارد.آهن کافی را میتوان از رژیم غذایی بدست آورد. البته این امر مستلزم عادات خوب تغذیه ای است.

بزرگترین مشکل در رابطه با آهن آن است که خیلی فراوان نیست.هر 1000 کالری بطور متوسط حاوی 6 میلی گرم آهن است و زنان نیاز به 15 میلی گرم در روز دارند(مردان به 10 میلی گرم در روز نیاز دارند).در زنانی که رژیم کم کالری دارند در اغلب موارد نیاز به آهن تأمین نمیشود(از آنجا که مردان دریافت کالری بیشتر و نیاز کمتری دارند،برای آنها کمبود آهن کمتر اتفاق می افتد) تأکید بر مصرف رژیم پرکربوهیدرات و کم چربی توسط ورزشکاران در دریافت آهن پایین نقش دارد.گوشت قرم که معمولاً در ورزشکاران از مصرف آن اجتناب میشود،یکی از غنی ترین منابع آهن است.غذاهای غیرگوشتی پر کربوهیدرات محتوی آهن کمتری هستند بسیاری از ورزشکاران دانش آموز و دانشجو درصد بالایی از کالری خود را از غذاهای کم محتوا تأمین میکنند که خود بر شدت مشکل می افزاید.

علاوه بر دسترسی محدود به آهن جذب آن نیز کم است و بسته به منبع غذایی از 2 تا40درصد متغیر است.حول و حوش 35- 25 درصد آهن موجود در گوشت جذب می شود،حال آنکه تنها 20-2 درصد آهن موجود در منابع گیاهی جذب میگردد.

همانگونه که ملاحظه می کنید پاسخ به این سوال که آیا ورزشکاران زن نیاز به آهن بیشتری دارند واضح و قطعی نیست.با این وجود از آنجا که آهن یک ماده مغذی مهم برای کارآیی است،در یک ورزشکار زن در صورتی که از رژیم گیاهی استفاده میکند یا سعی در کاهش وزن دارد،احتمالاً عاقلانه این است که از یک مکمل آهن برای رفع نقص رژیم غذایی خود بهره مند شوند.

کلسیم به استخوانهای شما کمک میکند تا برای ایستادگی در مقابل استرس وزن توانایی کافی داشته باشند.در افراد سالم،در استخوانها در پاسخ به ورزش کلسیم بیشتری ذخیره میگردد و در نواحی استرس تراکم بیشتری می یابد.ورزشکاران ممکن است دچار شکستگیهای تلشی(ترک های کوچک در استخوان که اکثر اوقات در قسمت پایین ساق پاها رخ میدهند.)در اثر استرس مضاعف و یا ضعف استخوانها شوند.دریافت کلسیم ناکافی میتواند استخوانها را ضعیف سازد و باعث شود که حساسیت بیشتری به شکستگیهای تلشی پیدا کنند.در زنان ورزشکار وقتی که یک دختر به سن بلوغ میرسد و قاعدگی وی آغاز میشود،تولید استرژن در بدن او نیز نقشی در تراکم استخوانی او ایفا می کند.استروژن تولید شده به عنوان بخشی از سیکل قاعدگی ماهیانه باعث افزایش برداشت کلسیم خوراکی توسط استخوانها میشود و بدن ترتیب اثر مثبتی بر روی قدرت استخوان داشته باشد.

گاهی در زنان ورزشکار که چربی بدنی پایینی داشته و تمرینات شدیدی را انجام میدهند،قاعدگی قطع می شود یا اینکه دوره های قاعدگی بسیار بی نظم است.به این وضعیت آمنوره گفته می شود و میتواند آثار قابل ملاحظه ای بر روی تراکم استخوانی زنان برجا بگذارد.از آنجا که توقف سیکل قاعدگی همچنین به معنای کاهش تولید استروژن در بدن است،این امر می تواند باعث رسوب کلسیم کمتری در استخوانها شود.

کمبود کلسیم دارای دو اثر کوتاه مدت و دراز مدت است،اولین مشکل اینست که تراکم استخوانی پایین میتواند به شکستگی های تلشی منجر شود.آثار دراز مدت شامل پیدایش پوکی استخوان یا استئوپوروز(استخوانهای ترد و شکننده)در سالهای بعدی عمر هستند.

نیاز به کلسیم در مردان و زنان،ورزشکاران و غیرورزشکاران مشابه و به اندازه1200 میلی گرم در روز است.در صورتی که ورزشکاران کالری مورد نیاز خود را دریافت کنند،براحتی میتوانند نیاز خود را به کلسیم تأمین کنند.شیر بسیار بهتر از مکملهای کلسیم است،چرا که علاوه بر کلسیم،پروتئین،کربوهیدراتها،منیزیم،فسفر،بور و ریبوفلاوین را تأمین میکند.

در بعضی وضعیتها لازم است که ورزشکاران جایگزینی برای شیر پیدا کنند.زمانی که ورزشکاران عدم تحکل لاکتوز داشته باشند،جایگزینی آنزیمی توصیه می شود و در صورتی که موثر نبودند،غذاهای پر کلسیم نظیر اسفناج،کلم و گل کلم توصیه میگردند.در مجموع تأکید بیشتر بر روی مواد غذایی است و مکمل ها به عنوان آخرین حربه استفاده میشوند.

بهترین زمان کاهش وزن توسط ورزشکاران چه زمانی است؟

اما این مطلب را مد نظر داشته باشید که حتی کاهش جزیی در کالری دریافتی در طی دوره های تمرین سنگینی بدن شما را از مواد مغذی که برای ساخت عضله و کارآیی مطلوب شما لازم است،محروم میسازد.به همین جهت توصیه می شود که ورزشکاران وزن خود را در زمان تعطیلی مسابقات کاهش دهند تا از اثرات مضر محدودیت غذایی در طی فصل رقابت اجتناب گردد.