تبیان، دستیار زندگی

مواد لازم :
گوجه فرنگی= ۴ عدد بزرگ
تخم مرغ= ۴ عدد
سیب زمینی آب پز= ۲ عدد متوسط
کالباس=۴ یا ۵ برش
نحود سبز= ۴ قاشق غذاخوری
فلفل دلمه= یک عدد نگینی شده
پنیر پیتزا =به میزان لازم
قارچ= ۷الی ۸ عدد خرد شده
پیاز داغ =۳ قاشق غذا خوری

طرز تهیه :
ابتدا گوجه فرنگی را بصورت پوره در می آوریم و روی حرارت قرار می دهیم تا کاملا اب آن تبخیر شود بعد سیزمینی را نگینی ریز خرد می کنیم و به آن اضافه می کنیم کل مواد لازم را با هم مخلوط کرده در ماهیتابه کمی روغن می ریزیم و مواد را به آن اضافه می کنیم می توان این املت را در فر نیز قرار داد تنها نکته مهم این است که مواد کاملا ریز شده و بدون آب باشد …

منبع: آشپزآنلاین

مواد لازم
ارد=۲پ
تخم مرغ= ۳عدد.
شکر=۱پ.
بکینگ پودر=۲ق.چ
جوش شیرین= ۱ ق.چ
روغن مایع=۱پ.
برای خوش طعم وخوش بو بودن کیک میتوانید۱ق .غ .کره استفاده کنید.
شیر یااب ولرم= ۱پ.
.پودرکاکائو= نصف پیماته.
طرز تهیه

تخم مرغ هارا همراه باشکر خوب بزنید روغن رااضافه کرده دوباره بزنید پودرکاکائورااضافه کرده خوب بزنیدنصف شیر رابا یک پیمانه ارد و پکینگ پودر و جوش شیرینرا اضافه کرده بزنیددوباره نصف دیگرشیرو اردرا اضافه کنید وداخل قالب های مخصوص کاپ کیک پر کنید به طوری که دو سوم قالبها پر شود و بعد داخل فرکه قبلا روشن بوده با درجه ۱۵۰ سانتی گراد و۲۰تا ۲۵دقیقه زمان بدهید ومطمن باشید که پخته باشه و میتوانید رویش را با کرم وانیلی یا شکلاتی تزین کنید

در حوزه تربیت سوءتفاهم ها درباره شیوه های تربیتی بسیار پردامنه است. گاهی والدین از شیوه های سرکوبگرانه برای تربیت فرزندان خود استفاده می کنند و اجازه کسب استقلال و افزایش آگاهی به آن ها نمی دهند. در مقابل برخی والدین بسیار آسان گیر هستند و محدودیت ها و حد و مرز مشخصی برای فرزندان خود قائل نمی شوند. نتایج تحقیقات نشان می دهد که بهترین شیوه تربیت، دوری از افراط و تفریط و در پیش گرفتن روشی متعادل، انعطاف پذیر و توأم با احترام متقابل است. پذیرش و بیان احساسات، حق انتخاب و مشخص کردن حد و مرزها از دیگر اقداماتی است که والدین آگاه در قبال فرزندان خود انجام می دهند. طبیعی است که مهم ترین بخش تربیت یعنی برقراری رابطه با کودک، باید سالم و منطقی باشد تا بتوان به اهداف مهم تربیتی دست یافت. اما والدین در برقراری ارتباط نیز دچار خطاهای زیادی می شوند که در این مطلب به نقل ازمجله «روان شناسی امروز» به آن ها پرداخته شده است.
توضیحات اضافه ندهید بلکه شفاف و کوتاه صحبت کنید. به عنوان مثال به جای این که درباره کلاس های فوق برنامه و تداخل زمانی آن ها توضیح بدهید و جزء به جزء مشکلات مربوط به تداخل زمانی را برای کودک شرح دهید، فقط بگویید امکان این که او بتواند از هر ۲ کلاس استفاده کند، بسیار کم است و باید با هم در این باره به نتیجه برسید. اگر اطلاعات را فقط در ۲ جمله بیان کنید، او قادر است اطلاعات آن ۲ جمله را به خاطر بسپارد. اما اگر همین اطلاعات را در ۱۰ جمله بگویید و از افعال منفی استفاده کنید، در او شک و اضطراب ایجاد می کنید. پس از ارائه شفاف و ساده مهم ترین اطلاعات، او تمایل پیدا می کند که به همکاری برای حل مشکل بپردازد.
غرزدن و هشدارهای چندباره. بیشتر والدین با عجله صبحگاهی برای فرستادن کودکانشان به مدرسه آشنا هستند. آیا وسایلش را کاملاً برداشته، آیا تکالیفش را انجام داده، آیا وسایل ورزشی اش را جا نگذاشته است و… وقتی دیگر اعضای خانواده به دلیل مدرسه رفتن او، دیرشان می شود اغلب به شکایت کردن و نق زدن روی می آورند؛ هشدارهای چند باره به بچه ها یاد می دهد که منتظر یادآوری والدین باشند زیرا هنوز چیزهایی هست که در ادامه به آن هاگفته شود. بچه های کوچک تر به کمک و راهنمایی بیشتری نیاز دارند اما والدین آگاه به کودکان خود یاد می دهند که باید به تدریج مسئولیت کارهایشان را به عهده بگیرند. به عنوان مثال والدین می گویند یک ساعت زودتر بیدارش کرده اند که کارهایش را بکند و بعد شروع به یادآوری کارهایش می کنند. طی نیم ساعت بعد، این وظایف بارها و بارها مرور می شود و کودک بارها آن را می شنود. نکته این جاست که این شیوه باعث می شود در نهایت والدین به کمک کودک بیایند و کارهایش را انجام دهند. در این شیوه والدین دایم در حال سرویس دهی به بچه ها هستند و با این کار اعتماد به نفس آن ها را تضعیف می کنند.
بهتر این است که به جای غر زدن صریح بگویید که فقط ۴۵ دقیقه وقت دارد تا خودش را برای مدرسه آماده کند و اگر چیزی را جا گذاشت باید پاسخگوی معلم باشد. این دستور ساده و شفاف به کودک نشان می دهد که باید خودش مسئولیت کارهایش را بپذیرد. در این روش کودک مورد قضاوت قرار نمی گیرد، مضطرب نمی شود و تلاشی برای کنترلش صورت نمی گیرد، زیرا والدین به کودک یاد داده اند که باید نتیجه عملکردش را بپذیرد.
برانگیختن حس شرم یا گناه برای تسلیم شدن کودک. یکی از مهم ترین درس هایی که والدین باید بیاموزند این است که کودکان به طور ذاتی همدلی کردن را بلد نیستند و در طول دوره رشد و تکامل خود آن را فرامی گیرند. به همین علت است که کودکان نمی توانند خودشان را جای والدین بگذارند. کودکان به دنبال دست یافتن به شادمانی در لحظه هستند و همواره حد و مرزهای خود را در تعامل با والدین ارزیابی می کنند. بیشتر والدین تصور می کنند بچه ها عادت دارند حرف های آن ها را جدی نگیرند، درصورتی که ذهن کودکان معطوف به لحظه است و به چند ساعت قبل یا بعد از آن فکر نمی کنند. بنابراین وقتی از آن ها چیزی می خواهید، این نکته را مدنظر قرار دهید.وقتی از او می خواهید اسباب بازی هایش را جمع کند، او را سرزنش یا تحقیر نکنید و او را بابت گرفتاری و مشغله ای که به عنوان پدر یا مادر دارید، توبیخ نکنید. کودکان احساسات منفی شما را به خودشان نسبت می دهند و احساس نامناسبی پیدا می کنند. تحقیر یا سرزنش کودک در درازمدت از او شخصیتی منفعل و ناکارآمد می سازد. همیشه رفتار بد او را غیرقابل قبول توصیف کنید نه شخصیتش را و در نظر داشته باشید که شما آینه ای هستید که کودک خودش را در آن می بیند. بنابراین بهتر است بگویید از این که اسباب بازی هایش را جمع نکرده است، ناراحت هستید زیرا از او توقع دارید تا جایی که می تواند اتاقش را مرتب کند و به نظم و ترتیب خانه که قانون است، احترام بگذارد.با این شیوه شما احساسات خود را بیان کرده اید و نیاز و توقع تان از کودک را به او گفته اید و بدون این که کودک احساس گناه یا سرزنش یا خشم داشته باشد، کاری را که از او خواسته اید، انجام می دهد. در واقع به او فرصت دیگری می دهید که یک بار دیگر تلاش کند تا نتیجه دلخواه را به دست آورد.
گوش نکردن. همه ما دوست داریم کودکان مطیع و به اصطلاح حرف گوش کنی داشته باشیم. راهش این است که خودمان بلد باشیم به حرف کودکان گوش کنیم. تعجبی ندارد که والدین باید شنوندگان خوبی باشند. زیرا بیشتر بچه ها عادت دارند، حرف ما را قطع کنند. بنابراین گاهی بهتر این است که به کودک بگوییم «الان نمی توانم به حرف تو گوش کنم، بهتر است ۱۰ دقیقه دیگر با هم صحبت کنیم.» گوش کردن فعالانه به کودک یعنی توجه کامل به گفته های او همراه با تماس چشمی، تکرار یک کلمه یا عبارت از گفته های کودک و گفتن کلماتی حاکی از این که موضوع را فهمیده اید. به این ترتیب علاقه و اشتیاق خود را به کودک ابراز کرده اید.
کودک، در این صورت احساس می کند مهم است و احساس ارزشمندی پیدا می کند. وقتی کودک احساس کند احساسات و نیازهایش اهمیت دارد، همدلی کردن را یاد می گیرد و در طول دوره رشد و تکامل خود راه های برقراری ارتباط، احساس همدلی و ارزشمندی نسبت به دیگران را فرامی گیرد. برقراری ارتباط صحیح با کودکان، کار چندان آسانی نیست و والدین آگاه با شناسایی و کنترل دقیق هیجانات، احساسات، رفتار و گفتار خود می توانند تربیت صحیح و اصولی را اعمال کنند.
روبه رو کردن کودک با عواقب و پیامد رفتارهایش، رفتار توأم با احترام با کودک، شنیدن فعالانه خواسته ها و نیازهای او، صرف وقت و انرژی و بازنگری دائمی اولویت ها در تربیت فرزندان طی دوره رشد و تکامل باعث می شود فرزندانی مسئول و باثبات رفتاری و هیجانی مناسب تربیت کنیم.

“منبع :خراسان “

اسلام از نظر فکر فلسفی و از نظر تفسیر خلقت، نظر تحقیر آمیزی نسبت به زن نداشته و همه نظریات اینگونه را مردود شناخته است.

بعد از ظلم‌ها و تعدی بسیار که به زن در طول تاریخ وارد آمد و به بردگی کشیده شد،‌ خورشید درخشان اسلام طلوع کرد و حقوق عادلانه ای به او بخشید و ظلم‌ها و ستم‌هایی که گریبانگیرش شده بود از او دور نمود. زن را از قید اسارت و بندگی آزاد کرد و با او رفتاری کاملاً انسانی و شایسته انجام داد و درجه‌اش را عالی گردانید.

زن فردا به نقل از مهر: حقوق کاملی که به هیچوجه نقصی در آن نیست به او بخشید. از زندگی و آزادگی و بزرگواریش دفاع نمود و عدالت و دادگری را درباره او آنچنان که شایسته انسان‌های آزاده و بزرگوار و شرافتمند در مترقی‌ترین دوران تمدن بشری است، انجام داد. اسلام زن را از تمام بی‌عدالتی‌ها نجات داد و با او رفتاری کاملاً منصفانه و احترام انگیز و ارزشمند و جلال انگیز داشت.

حقوق کامل زن به عنوان زن، دختر،‌ همسر و یا مادر جز در دین مقدس اسلام به او داده نشده است. اسلام در چهارده قرن پیش حق زندگی، ارث بری، مالکیت و تعلیم به زن مسلمان داد.

اما خداوند که در ملکش عزیز بوده و در آنچه برای مخلوقات خود پیش بینی کرده حکیم است و می‌فرماید: مردان را بر زنان حق تسلط و سرپرستی است به واسطه آن برتری (نیرو و عقل) که خدا بعضی را بر بعضی مقرر داشته و هم به واسطه آن که مردان از مال خود باید به زنان نفقه دهند.

یکی از وظایف مردان رسیدگی به امور زنان است، زیرا برای خانواده سرپرستی لازم است که کارهای خانه را اداره نماید. مردان را به چند چیز برتری داده است؛ از قبیل قدرت و استعداد مرد برای کارهای مهم و مرد را برای رسالت‌ها و پیامبری و رهبری جنگ‌ها و … اختصاص داد. مهریه و مخارج خانواده بر عهده مرد گذاشته شده است.

زن مسلمان شوهردار آزاد است در ثروتش آن طور که مایل است در حد قانون دخل و تصرف نماید. حق دارد آنچه را دارد بفروشد آنچه را که اراده کند بخرد و می تواند بدون دخالت دیگران قراردادی را منعقد کند. دین مبین اسلام به زن اجازه مالک شدن را داده و او می تواند وکیل دیگران هم باشد و نصیب و روزی خود را طلب کند و در کاری که انتخاب می کند استخدام شود.

خداوند در قرآن می فرماید: مرد و زن هر دو از یک جنس واحد هستند و جز با تقوا و پرهیزگاری و کارهای نیکو فرق بین آنها نیست. خداوند کارهای هیچ کدام را ضایع نمی کند.

دین مبین اسلام عادلانه با زن رفتار کرده و به او کمال محبت و بذل توجه را نموده و کوچکترین حق او را مورد غصب و پایمال شدن قرار نداده است، خواه در نقش دختر باشد یا همسر و یا مادر.

در قانون فرانسه آمده که زن بدون اجازه و رضای شوهرش نمی تواند قراردادی را منعقد کند، در حالی که اسلام زنان را مانند مردان حق تصرف در املاک شان برای خرید و فروش و رهن عطا کرده است. اسلام نسبت به زن عدالت و انصاف را رعایت کرده است، حقوق کامل وی را به او می بخشد. بزرگواری و شرافتنش را حفظ می کند. او را در مقامی عالی و شایسته شانش قرار می دهد. از او جانبداری و از حقوقش دفاع می کند.

اسلام جهاد و کار و کسب روزی و همکاری با شوهر را بر او حلال کرد اما اسلام تنها چیزی که از زن می خواهد که او خودش را محافظت و زینتهایش را آشکار نکند تا گرامی، باوقار، بزرگوار و مصون بماند.

مقام زن در جهان بینی اسلامی

قرآن تنها مجموعه قوانین نیست. محتویات قرآن صرفا یک سلسله مقررات و قوانین خشک بدون تفسیر نیست. در قرآن، هم قانون است و هم تاریخ و هم موعظه و هم تفسیر خلقت و هم هزاران مطلب دیگر. قرآن همان طوری که در مواردی به شکل بیان قانون دستورالعمل معین می کند در جای دیگر وجود و هستی را تفسیر می کند از جمله مسائلی که در قرآن کریم تفسیر شده موضوع خلقت زن و مرد است. قرآن در این زمینه سکوت نکرده و به یاوه گویان مجال نداده است که از پیش خود برای مقررات مربوط به زن و مرد فلسفه بتراشند و مبنای این مقررات را نظر تحقیر آمیز اسلام نسبت به زن معرفی کنند.

اسلام ، پیشاپیش نظر خود را درباره زن بیان کرده است. اگر بخواهیم ببینیم نظر قرآن درباره خلقت زن و مرد چیست لازم است به مسئله سرشت زن و مرد که در سایر کتب مذهبی نیز مطرح است، توجه کنیم، قرآن نیز در این موضوع سکوت نکرده است. باید ببینیم قرآن زن و مرد را یک سرشتی می داند یا دو سرشتی، یعنی آیا زن و مرد دارای یک طینت و سرشت می باشند و یا دارای دو طینت و سرشت؟ قرآن با کمال صراحت در آیات متعدد می فرماید که زنان را از جنس مردان و از سرشتی نظیر سرشت مردان آفریده ایم. قرآن درباره آدم اول می گوید: ” همه شما را از یک پدر آفریدیم و جفت آن پدر را از جنس خود او قرار دادیم.”

در قرآن از آنچه در بعضی از کتاب های مذهبی است که زن از مایه ای پست تر از مایه مرد آفریده شده و یا اینکه به زن جنبه طفیلی و چپی داده اند و گفته اند که همسر آدم اول از عضوی از اعضای طرف او چپ آفریده شده، اثر و خبری نیست و در اسلام نظریه تحقیر آمیز نسبت به زن از لحاظ سرشت و طینت وجود ندارد.

یکی دیگر از نظریات تحقیر آمیزی که در گذشته وجود داشته و در ادبیات جهان آثار نامطلوبی به جا گذاشته است این است که زن عنصر گناه است، از وجود زن شر و وسوسه بر می خیزد. زن شیطان کوچک است. می گویند در هر گناه و جنایتی که مردان مرتکب شده اند زنی در آن دخالت داشته است. می گویند مرد در ذات خود از گناه مبراست و این زن است که مرد را به گناه می کشاند. می گویند شیطان مستقیما در وجود مرد راه نمی یابد و فقط از طریق زن است که مردان را می فریبد.

قرآن داستان بهشت آدم را مطرح کرده، ولی هرگز نگفته که شیطان یا مار، حوا را فریفته وحوا آدم را. قرآن نه حوا را به عنوان مسئول اصلی معرفی می کند و نه او را از حساب خارج می کند. به این ترتیب قرآن با یک فکر غلط رایج آن عصر و زمان که در هنر هم درگوشه و کنار جهان نشانی از آن است سخت به مبارزه پرداخت و جنس زن را از این که عنصر وسوسه و گناه و شیطان کوچک است، مبرا کرد.

یکی دیگر از نظریات تحقیرآمیزی که نسبت به زن وجود داشته در ناحیه استعدادهای روحانی و معنوی زن است؛ می گفتند زن به بهشت نمی رود، زن مقامات معنوی والهی را نمی تواند طی کند، زن نمی تواند به مقام قرب الهی آن طور که مردان می رسند، برسد. قرآن در آیات فراوانی تصریح کرده که پاداش اخروی و قرب الهی به جنسیت مربوط نیست، به ایمان و عمل مربوط است، خواه از طرف زن باشد و یا از طرف مرد. قرآن درکنار هر مرد بزرگ و قدیسی از یک زن بزرگ و قدیسه یاد کرده است. اگر همسران نوح و لوط را به عنوان زنان ناشایسته برای شوهرانشان ذکر می کند، از زن فرعون نیز به عنوان زن بزرگی که گرفتار مرد پلیدی بوده است، غفلت نکرده است گویی قرآن خواسته است در داستانهای خود توازن را حفظ کند و قهرمانان داستانها را منحصر به مردان ننماید.

قرآن درباره مادر موسی می گوید: ما به مادرموسی وحی فرستادیم کودک را شیر بده و هنگامی که بر جان او بیمناک شدی او را به دریا بیفکن ونگران نباش که ما او را به سوی تو باز پس خواهیم گردانید.

قرآن درباره حضرت مریم مادر عیسی می گوید: کار او به آنجا کشیده شده بود که درمحراب عبادت همواره ملائک با او سخن می گفتند و گفت و شنود می کردند، از غیب برای او روزی می رسید، کارش از لحاظ مقامات معنوی آنقدر بالا گرفته بود که پیغمبر زمانش در حیرت فرو برده بود و او را پشت سر گذاشته بود. زکریا درمقابل مریم مات مبهوت مانده بود.

در تاریخ خود اسلام زنان عالیقدر فراوان است. کمتر مردی است به پای حضرت خدیجه می رسد، و هیچ مردی جز پیغمبر (ص) و حضرت علی(ع) به پایه حضرت زهرا (س) نمی رسد. حضرت زهرا به فرزندان خود که امامند و بر پیغمبران غیر از خاتم انبیاء برتری دارد. اسلام در سیر “من خلق الی الحق” یعنی حرکت و مسافرت به سوی خدا هیچ تفاوتی میان زن و مرد قائل نیست. تفاوتی که اسلام قائل است در سیر “من الحق الی الخلق” است، در بازگشت از حق به سوی مردم و تحمل مسئولیت پیغامبری است که مرد را برای این کار مناسب تر دانسته است.

یکی دیگر از نظریات تحقیرآمیزی که نسبت به زن وجود داشته مربوط به ریاضت جنسی و تقدس تجرد و غروبت. چنانچه می دانیم دربرخی آیین ها رابطه جنسی ذاتا پلید است. به عقیده پیروان آن آیین ها تنها کسانی به مقامات معنوی نایل می گردند که همه عمر خود مجرد زیست کرده باشند. یکی از پیشوایان مذهبی جهان می گوید: “با تیشه بکارت درخت ازدواج را از بن برکنید” همان پیشوایان ازدواج را فقط از جنبه دفع افسد به فاسد اجازه می دهند؛ یعنی مدعی هستند که چون غالب افراد قادر نیستند صبر کنند و اختیار از کفشان ربوده می شود و گرفتار فحشا می شوند و با زنان متعددی تماس پیدا می کنند، پس بهتر است ازدواج کنند تا با بیش از یک زن در تماس نباشند. ریشه افکار ریاضت طلبی و طرفداری از تجرد و غروبت بدبینی به جنس زن است؛ محبت زن را جزء مفاسد بزرگ اخلاقی به حساب می آورند. اسلام با این خرافه سخت نبرد کرد؛ ازدواج را مقدس وتجرد را پلید شمرد.

اسلام دوست داشتن زن را جزء اخلاق انبیاء معرفی کرد و گفت: “من اخلاف الانبیاء حب النساء”. پیغمبر اکرم می فرمود: به سه چیز علاقه دارم: بوی خوش، زن و نماز.

برتراند راسل می گوید: در همه آیین ها نوعی بدبینی به علاقه جنسی یافت می شود مگر در اسلام؛ اسلام از نظر مصالح اجتماعی حدود و مقرراتی برای این علاقه وضع کرده اما هرگز آن را پلید نشمرده است. یکی دیگر از نظریات تحقیر آمیزی که درباره زن وجود داشته این است که می گفته اند زن مقدمه وجود مرد است و برای مرد آفریده شده است. اسلام هرگز چنین سخنی ندارد. اسلام اصل علت نمایی را در کمال صراحت بیان می کند.

اسلام با صراحت کامل می گوید زمین و آسمان، ابر و باد، گیاه و حیوان، همه برای انسان آفریده شده است. اسلام می گوید هر یک از زن و مرد برای یکدیگر آفریده شده اند. زنان زینت و پوشش شما هستند و شما زینت و پوشش آنها. اگر قرآن زن را مقدمه مرد و آفریده برای مرد می دانست قهرا در قوانین خود این جهت را درنظر می گرفت، ولی چون اسلام از نظر تفسیر خلقت چنین نظری ندارد و زن را طفیلی مرد نمی داند، در مقررات خاص خود درباره زن و مرد به این مطلب نظر نداشت است.

حجت الاسلام مرتضی آقا تهرانی