تبیان، دستیار زندگی

شکست عهد من وگفت هر چه بود گذشت به گریه گفتمش آری وچه زود گذشت بهار بود و تو بودی وعشق بود و امید، بهار رفت و تو رفتی و هر چه بود گذشت.

باید فراموشت کنم

 چندیست تمرین می کنم

من می توانم ! می شود !

آرام تلقین می کنم

حالم ، نه ، اصلا خوب نیست

 ....تا بعد، بهتر می شود ....

فکری برای این دلِ آرام غمگین می کنم

من می پذیرم رفته ای و بر نمی گردی همین !

خود را برای درک این ،

 صد بار تحسین می کنم

 کم کم ز یادم می روی

این روزگار و رسم اوست !

این جمله را با تلخی اش ، صد بار تضمین میکنم

دوباره دل هوای با تو بودن کرده *

نگو این دل دوری عشقتو باور کرده*

دل من خسته از این دست به دعا ها بردن*

همه ی ارزو هام با رفتن تو مردن*

حالا من یه ارزو دارم تو سینه *

که دوباره چشم من تو را ببینه*

******************

واسه پیدا کردنت تن دبه دل  صحرا میدم *

اخه تو رنگ چشات قیمت دنیا رو دیدم*

توی هفتا اسمون تو تک ستاره ی منی*

به خدا ناز دو چشماتو به دنیا نمیدم*