تبیان، دستیار زندگی

هیچ وقت نخواستم جای فرشته ای باشم که تاریخ را می نویسد‼

روزهای تکراری، داستان های تکراری، سرنوشت های تکراری

بیچاره فرشته....

روز آخر، تمام یادداشت های او کوچکترین نقطه عالم را پر نخواهد کرد.

وقتی امید در بهشت نیست، پس معجزه خدا مخصوص زمین است..

پس من هنوز با امید زنده ام....

از شبنم عشق خاک آدم گل شد

 شوری برخواست فتنه ای حاصل شد

سر رشته عشق بر رگ روح زدند

 یک قطره از آن چکید و نامش دل شد

یک قطره از آن چکید و نامش دل شد ....

دیگر خسته شده ام.

نمی دانم چه کنم؟

به کجا بروم؟

در انتظارم...

وقتی صبح می شود،

 با ندبه همه تاریخ اسلام را مرور می کنم و تو را نیز می خوانم. تمام طول روز به خصوص نزدیک ظهر مثل آدم های بی قرار، بی تابت می شوم،

 راه می روم قرآن می خوانم؛ ولی انگار دل مرا قراری نیست...

 روز که از نیمه گذشت،

کم کم اظطرابم به غصه می گراید و من به غم...

 نزدیک غروب که می شود،

من می مانم و زانوانی در بغل، سمات بر زبان ، قصه دوری تو در دل، اشک به چشم و خون به دلم...

این قلب منه

اگر چه تنهاست ولی

روز و شب به عشق تو میتپه

پس هیچوقت تنهاش نذار.....

در نامه های بی نشان

 که به دست قاصدک میسپاری،

 اشک هایت را برایم بنویس

تا از طراوت نگاه بارانی تو

دلم بهاری شود.....

همه جا را گشتم

حتی زیر گیره موهایت

گوشه چشمانت

نمی دانم باز این

دل را

کجا جا گذاشتم...

اگر پاک گردم/ دلم را بشویم/ دلم میتواند/ زمین را /زمان را/ جهان را بشوید! 

تو باید بیاموزی

 قبل از اینکه از دیگران انتظار دریافت عشق و محبت رو داشته باشی،

 ابتدا خودت به وجودت عشق بورزی....