تبیان، دستیار زندگی

قالَ الاْمامُ الْحُسَیْن - علیه السلام - : مَنْ والانا فَلِجَدّی (صلی الله علیه وآله وسلم) والی، وَ مَنْ عادانا فَلِجَدّی عادی.

«ینابیع المودّة، ج 2، ص 37، ح 58»

امام حسین - علیه السلام - فرمود: هر كه ما را دوست بدارد و پیرو ما باشد، پس دوستی و محبّتش به جهت جدّم رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم)می باشد. هركس با ما دشمن و كینه توز باشد، پس دشمنی و مخالفت او به جهت جدّم رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) خواهد بود.

قالَ الاْمامُ الْحُسَیْن - علیه السلام - : مَنْ نَفَّسَ كُرْبَةَ مُؤْمِن، فَرَّجَ اللهُ عَنْهُ كَرْبَ الدُّنْیا وَالاْخِرَةِ.

«مستدرك الوسائل، ج 12، ص 416، ح 13»

امام حسین - علیه السلام - فرمود: هركس گره ای از مشكلات مؤمنی باز كند و مشكلش را برطرف نماید، خداوند متعال مشكلات دنیا و آخرت او را اصلاح می نماید.

قالَ الاْمامُ الْحُسَیْن - علیه السلام - : إنَّ الْغِنی وَ اْلِعزَّ خَرَجا یَجُولانِ، فَلَقیا التَّوَكُلَّ فَاسْتَوْطَنا.

«مستدرك الوسائل، ج 11، ص 218، ح 15»

امام حسین - علیه السلام - فرمود: عزّت و بی نیازی ـ هر دو ـ شتاب زده به دنبال پناهگاهی می دویدند، چون به توكّل برخورد كردند، آرامش پیدا نموده و آن را پناهگاه خود قرار دادند.

قالَ الاْمامُ الْحُسَیْن - علیه السلام - : الرّكْنُ الْیَمانی بابٌ مِنْ أبْوابِ الْجَنَّةِ، لَمْ یَمْنَعْهُ مُنْذُ فَتَحَهُ، وَ إنَّ ما بَیْنَ الرُّكْنَیْنِ ـ الأسْوَد وَ الْیَمانی ـ مَلَكٌ یُدْعی هُجَیْرٌ، یُؤَمِّنُ عَلی دُعاءِالْمُؤْمِنینَ.

«مستدرك الوسائل، ج 9، ص 391»

امام حسین - علیه السلام - فرمود: رُكن یَمانی كعبه الهی، دربی از درب های بهشت است و مابین ركن یمانی و حجرالأسود ملك و فرشته ای است كه برای استجابت دعای مؤمنین آمّین می گوید.

قالَ الاْمامُ الْحُسَیْن - علیه السلام - : إجْتَنِبُوا الْغِشْیانَ فی اللَّیْلَةِ الَّتی تُریدُون فیها السَّفَرَ، فإنَّ مَنْ فَعَلَ ذلِكَ، ثُمَّ رُزِقَ وَلَدٌ كانَ جَوّالَةً.

«وسائل الشّیعة، ح 20، ج 3، ص 243»

امام حسین - علیه السلام - فرمود: در آن شبی كه قصد مسافرت دارید، با همسر خود زناشوئی نكنید، كه چنانچه عمل زناشوئی انجام گردد و در آن زمان فرزندی منعقد شود، بسیار متحرّك و افكارش مغشوش می باشد.

قالَ الاْمامُ الْحُسَیْن - علیه السلام - : إنَّ اَعْمالَ هذِهِ الاُْمَّةِ ما مِنْ صَباح إلاّ و تُعْرَضُ عَلَی اللهِ تَعالی.

«بحارالأنوار، ج 70، ص 353، ح 54»

امام حسین - علیه السلام - فرمود: همانا ـ نامه كردار و ـ أعمال این امّت، در هر صبحگاه بر خداوند متعال عرضه می گردد.

قالَ الاْمامُ الْحُسَیْن - علیه السلام - : سَبْعَةُ أشْیاء لَمْ تُخْلَقْ فی رَحِم: فَأوّلُها آدَمُ( - علیه السلام - )، ثُمَّ حَوّاء، وَ الْغُرابُ، وَ كَبْشُ إبْراهیم( - علیه السلام - )، وَ ناقَةُ اللهِ، وَ عَصا مُوسی (- علیه السلام -)، وَ الطَّیْرُالَّذی خَلَقَهُ عیسیبْنُ مَرْیَم (علیهما السلام).

«بحارالأنوار، ج 10، ص 137، ح 4»

امام حسین - علیه السلام - ضمن جواب سؤال های پادشاه روم، فرمود: آن هفت موجودی كه بدون خلقت در رحم مادر، آفریده شده اند، عبارتند از: حضرت آدم - علیه السلام - و همسرش حوّاء و كلاغی كه برای راهنمائی دفن هابیل آمد و گوسفندی كه برای قربانی به جای حضرت اسماعیل - علیه السلام - آمد و شتری كه خداوند برای پیامبرش، حضرت صالح فرستاد و عصای حضرت موسی - علیه السلام - و هفتمین موجود آن پرنده ای بود كه توسّط حضرت عیسی - علیه السلام - آفریده شد.

قالَ الاْمامُ الْحُسَیْن - علیه السلام - : مَنْ قَرَءَ آیَةً مِنْ كِتابِ الله عَزَّ وَ جَلَّ فی صَلاتِهِ قائِماً، یُكْتَبُ لَهُ بِكُلِّ حَرْف مِأةُ حَسَنَة.

«الكافی، ج 2، ص 611»

امام حسین - علیه السلام - فرمود: هركس آیه ای از قرآن را در نمازش تلاوت نماید، خداوند متعال در مقابل هر حرفی از آن یكصد حسنه در نامه اعمالش ثبت می نماید.

قالَ الاْمامُ الْحُسَیْن - علیه السلام - : لِكُلِّ داء دَواءٌ، وَ دَواءُ الذُّنُوبِ الإسْتِغْفارِ.

«الكافی، ج 2، ص 439، ح 8»

امام حسین - علیه السلام - فرمود: برای هر غم و دردی درمان و دوائی است و جبران و درمان گناه، طلب مغفرت و آمرزش از درگاه خداوند می باشد.

قالَ الاْمامُ الْحُسَیْن - علیه السلام - : لا یَأمَنُ یوم الْقِیامَةِ إلاّ مَنْ قَدْ خافَ اللهَ فی الدُّنْیا.

«بحار الأنوار، ج 44، ص 192، ح 5»

امام حسین - علیه السلام - فرمود: كسی در روز قیامت از شدائد و أحوال آن در أمان نمی باشد، مگر آن كه در دنیا از خداوند متعال ترس داشته باشد ـ و اهل گناه و معصیت نگردد ـ.