خدایا، مرا ببخش! به خاطر همه لحظههایی که به یاد تو نبودهام! 
به خاطر همه سجدههایی که زود سر از مهر برداشتم .
به خاطر همه درهایی که کوبیدهام و خانه تو نبودهاند .
به خاطر همه حاجاتی که از غیر تو خواستهام .
به خاطر همه وعدههایی که تو دادی و من باور نکردم .
به خاطر همه آنچه به خاطر سعادت من از من خواستی و من اعتماد نداشتم .
به خاطر همه آنچه خواستی به من بفهمانی و من نفهمیدم .
به خاطر همه نعمتهایت که شکر نکردهام .
به خاطر همه مهربانیهایت که با گناه پاسخ دادهام .
به خاطر همه چشمپوشیهایت که سوء استفاده کرده و گستاختر شدهام .
به خاطر همه آنچه در راه من خرج کردهای و من هیچ در راه تو خرج نکردهام .
به خاطر ...
مرا ببخش! نه به خاطر آنکه من لیاقتبخشیده شدن دارم;
به خاطر اینکه تو شایسته بخشیدنی!
نه به خاطر آنکه گناهان من بخشودنی هستند;
به خاطر اینکه تو اهل عفو و مغفرتی و گذشت کار توست
نه به خاطر اینکه من خوب شدهام;
به خاطر اینکه تو خوبی!
نه به خاطر آنکه مرا خوشحال کنی
به خاطر اینکه پیامبرت و اولیاء تو، خوشحال شوند!
مرا ببخش، نه به خاطر من!
به خاطر «آن که» گناهان من اول او را اذیت میکند!
به خاطر «آن که» گناهان من، غربت و آوارگی و غیبت او را تمدید میکند!
به خاطر «آن که» هر هفته پرونده اعمال مرا به دست او میدهند!
به خاطر «آن که» این بار نمیداند با چه رویی پیش تو شفاعت مرا کند!
به خاطر «آن که» قرار استبر زمین آقایی و سروری کند و گناهان من مانع این کار شدهاند!
به خاطر «آن که» دوستش داری و او تو را دوست دارد!
به خاطر «آن که» ناراحتی او ناراحتی توست و خوشحالی او خوشحالی تو!
به خاطر امام زمان مرا ببخش
