تبیان، دستیار زندگی

▪ کارگردان: مهرشاد کارخانی
▪ نویسنده: بابک پناهی، مهرشاد کارخانی و نازنین مفخم
▪ سال تولید: ۱۳۸۶
▪ بازیگران: محمدرضا پژمان بازغی، بابک حمیدیان، کرامت رودساز و نرگس محمدی
▪ سایر عوامل: 
● خلاصه داستان: 
دو دوست ۲۴ ساعت مهلت دارند که یک رأس گاو را از پایین شهر به مقصدی در بالای شهر برسانند.

در دنیای تخیلات می توان حیوانات رنگی زیادی داشت. می شود عقاب را قرمز رنگ آمیزی کرد و یا جغد را به رنگ سبز درآورد، می توان خرگوش نارنجی داشت یا شیر آبی یا پلنگ نه از نوع خالخالی بلکه صورتی. اما این پلنگ دوست داشتنی چطور متولد شده است 
پلنگ صورتی را برای اولین بار در سال ۱۹۶۴ «فریز فرلینگ» برای تیتراژ ابتدا و انتهای یک فیلم کمدی به نام پلنگ صورتی خلق کرد. در این فیلم که آن را «بلیک ادواردز» ساخت ‎/ یک دزد، الماسی به اسم پلنگ صورتی را می رباید و «بازرس کلوزو» در جست وجوی دزد است، اما با پخش فیلم ، طرفداران شخصیت کارتونی پلنگ صورتی از فیلم پلنگ صورتی بیشتر شد و پلنگ صورتی به شهرت و محبوبیت زیادی رسید. شرکت «یونایتد آرتیستز» در سال ۱۹۶۳ با فریز فرلینگ خالق صورتی محبوب، قراردادی برای ساخت فیلم های کوتاه پلنگ صورتی منعقد کرد. 
فرلینگ به سرعت کار تولید مجموعه های شش دقیقه ای با موضوع های متنوع را در استودیوی خود آغاز کرد. وی از موسیقی جذاب فیلم پلنگ صورتی که ساخته «هنری مانچینی» است برای مجموعه کارتون های پلنگ صورتی استفاده کرد. اولین فیلم کوتاه پلنگ صورتی به نام «جوهر صورتی» در سال ۱۹۶۴ ساخته شد و در همان سال به عنوان بهترین فیلم کوتاه جایزه اسکار گرفت.
کم کم تعداد بیشتری انیمیشن با نام های چاه صورتی، انگشت صورتی، یخ صورتی، سوپرمن صورتی، پیک نیک صورتی و خلاصه مجموعه کارتون های پلنگ صورتی ساخته شد.

در زندگی هر شخصی پیش آمده است که نتواند عجز خود را از مردن یک انسان معمولی پنهان کند. و درست به همین دلیل سعی می‌کند این عجز خود را با ستایش از یک شخص مرده (‌به خصوص از نوع هنرپیشه‌اش) در هاله‌ای از مدح و ستایش شل و وارفته استعلایی هرچند چاپلوسانه ببخشد. تعبیری که در اندیشه نیچه با نام اخلاق بردگان از آن یاد می‌شود. نمونه این امر را در انواع و اقسام مجالس و نوشته‌هایی می‌بینیم که این روزها تحت عنوان «یاد و خاطره...» یا پیام‌های «تسلیت» به پاس خسرو شکیبایی فقید از فضای وب و موبایل گرفته تا در و دیوار شهر و روزنامه‌ها را پر کرده‌اند. 
گویی «‌شخصیت مرده‌» هر روز به آهستگی در حال تسخیر زندگی روزمره ماست. فروید در یکی از واپسین نامه‌هایش به آلبرت اینشتین به خوبی این مدیحه‌سرایی انسان بر مردگان را تحت یکی از مصادیق «سایق مرگ» باز می‌شناسد. اما مسئله جالب اینجاست که این غریزه آنچنان با عرصه نمادین زندگی ما گره خورده که انگار در زندگی یک انسان هیچ امری با ارزش‌تر از پرداختن به زندگی‌ای بر باد رفته و تباه‌شده وجود ندارد. یا شاید ما نمی‌دانیم در همان لحظه نمونه‌هایی عینی‌تر از مرگ اعم از مرگ کودکان فقر و کار یا مرگ فرهیخته‌ای بی‌نام و نشان و حاشیه‌نشین یا کشتاری به مراتب وسیع‌تر در دارفور در حال رخ دادن است.
گویی روزهای عزای ما ایرانیان نیز شبیه روز مرگ منوچهر نوذری در فیلم «چند می‌گیری گریه کنی» شده است با این تفاوت که جنبه کمیک آن مسخره‌تر و شوربختانه عینی‌تر می‌نماید. وجه‌المصالحه این تکرار کمیک با نمادهای هنری ما هر روز به صورت تعارف و کلیشه‌هایی تحت عنوان «چقدر ارزشمند...» یا «چه هنرمند وارسته‌ایی...» و... خود را بازتولید می‌کند. به گفته والتر بنیامین «در واقع نشانه حقیقی مرده بودن (‌بی‌ارزش بودن‌) یک شخصیت را در نوع مواجهه توده با مرگ او می‌توان دریافت». کما اینکه این همه ستایش و به به و چه چه (یا آه و زاری‌) توده بر یک مرده بیش از هرچیز نشانه این است (‌و حقیقتا نشانه این است) که «هیچ حرف مهمی برای گفتن نداشته است.» فرهنگ اصیل در چنین وضعیتی در مغاکی از قهقرای اخلاق و صداقت در می‌غلتد. به نوعی که یک هنرمند تبدیل به کالایی برای شرکتی کذایی می‌شود تا بر سر در شرکت‌اش بنری بزرگ با تصویری سوررئال از چهره به اصطلاح مرحوم‌اش نصب کند و از این راه با احساسات عمومی ابراز همدردی کند. 
بی‌خبر از آنکه باز هم روابط کالایی خود را این بار با به لجن کشیدن اخلاق بر می‌سازد و یا به تعبیر برشت «احساسات انسان‌ها را می‌خرد و می‌فروشد به نام احساس.» خصلت بیمارگونه شخصیت مرده در توجه او به عدم‌ایجاد سوءتفاهم یا بی‌ادبی به محضر بزرگان علم و فضیلت نمایان می‌شود. او صرفا دوست می‌دارد که با مرگ یا مصیبت وارده بر هر کس که نامی و نشانی دارد، همدردی کند تا از این طریق بی‌کفایتی و بی‌لیاقتی خود را در پشت اسم و رسم یک مرده مخفی کند. یک شخصیت مرده همیشه به دنبال تبریک و تهنیت یا تسلیت و تاسف است. گویی همچون خاطره‌ای دل‌انگیز به دنبال بهانه حادثه‌ای می‌گردد تا به تکرار مسخره‌تر مردگی خود در لوای زنده نگه‌داشتن یاد و خاطره یک مرده بپردازد.

اگر سبد زیبایی در اختیار دارید، آن را خالی و بدون مصرف رها نکنید. می توانید از این سبدها برای تزئین میز، قراردادن هدیه در آن و ‎.‎.‎. استفاده کنید. برای مثال می توانید درون آن را با خزه های مصنوعی پر کرده و سپس روی آن را با روبان، میوه کاج، نخ ها و مهره تزئین کنید. 
برای آراستن دسته های سبد می توانید از گل های مصنوعی و پاپیون استفاده کنید. علاوه بر این می توانید یک شمع را در مرکز سبد قرار داده و سپس این تزئینات را برای دور شمع انجام دهید.

● وسایل مورد نیاز
▪ قیچی
▪ فوم
▪ چسب
ا▪ سفنج
▪ چشم عروسک
▪ سیم کاردستی
▪ مداد
● طرز تهیه
برای تهیه هر سرمداد باید دو عدد الگوی یکسان از شکل مورد نظر را روی ورقه فوم ببرید.
سپس با استفاده از اسفنج، بینی و سر و دست و پاها راتهیه کرده و چشم عروسک را روی ورق فوم بچسبانید. برای بینی و دهان عروسک می توانید از سیم کاردستی و یا ماژیک استفاده کنید.
برای دست ها و پاها باید سیم کاردستی را دور یک مداد بپیچید تا حالت فنری به خود بگیرد سپس اسفنج ها را روی سر آن ها چسب بزنید. سر دیگر این سیم را بین دو الگو قرار داده و دو الگو را به هم بچسبانید. توجه داشته باشید که قسمتی از آن به اندازه قرارگرفتن یک مداد چسب نخورد.
می توانید به جای استفاده از این عروسک در سر مداد، پشت آن آهنربای کوچکی چسبانده و آن را روی یخچال نصب کنید.

● وسایل مورد نیاز
▪ قیچی 
▪ خط کش 
▪ پارچه پوستی 
▪ چسب 
▪ رنگ پارچه 
▪ یک مقوای بزرگ مستطیل شکل 
● طرز تهیه 
از پارچه پوستی یک مربع در ابعاد ۲۰ ۲۰ و یک مستطیل در ابعاد ۲۲‎/۵ ۲۰ ببرید سپس گوشه های بالایی آنها را روی هم قرار دهید. 
باقیمانده ۲‎/۵ سانتی از پارچه را از قسمت پائین تا کرده و روی قسمت دیگر چسب بزنید، طوری که قسمت پائین بسته شود. برای وصل کردن کناره ها و درست شدن کیف می توانید آنها را چسب زده یا با نخ کلفت بخیه بزنید. 
با استفاده از رنگ پارچه، شکل یا کلمات دلخواه را روی پارچه بکشید. می توانید شکل دلخواه را روی یک پارچه رنگی تهیه کرده و سپس روی کیف بچسبانید. 
لبه بالایی کیف را به انتهای مقوا چسبانده و اجازه دهید تا کاملاً خشک شود. 
سپس مقوا را بین تشک تخت و تخت قرار داده و وسایل کودک را درون آن بگذارید.

● وسایل مورد نیاز
▪ مداد پاک کن دار
▪ چهار تا شش عدد پر
▪ چسب (ترجیحاً چسب حرارتی)
▪ چشم عروسک
● طرز تهیه
پاک کن انتهای مداد را با دقت در آورده و چند قطره چسب در جای پاک کن بریزید، حال انتهای پرها را داخل چسب فرو کنید. پرها را به دلخواه مرتب کرده و چشم های عروسک را روی آنها بچسبا نید.

● وسایل مورد نیاز
▪ پوست پرتقال خشک شده (به میزان لازم)
▪ گلدان کوچک
▪ چوب
▪ خزه
▪ اسفنج
▪ چسب حرارتی
▪ شن
● طرز تهیه
اسفنج را با چسب به سرچوب بچسبانید. درون گلدان را پر از شن کرده و چوب را درون آن خرد کنید و روی آن را با خزه بپوشانید. (می توانید درون گلدان نیز اسفنج قرار داده و چوب را درون اسفنج خرد کنید تا جای آن محکم تر باشد)
با استفاده از نوک مداد سوراخ های ریزی در اسفنج سرچوب ایجاد کنید. سپس انتهای پوست پرتقال ها را چسب زده و به درون اسفنج فرو کنید. این کار را آنقدر تکرار کنید تا روی اسفنج کاملاً پوشیده شود.

اگر گلدان خالی دارید، آن را بی استفاده رها نکنید. کافی است درون آن را از شن پر کرده و ظرف های شیشه ای زیبا را درون آن قرار دهید. سپس شمع های کوچکی را درون ظرف ها گذاشته و از زیبایی آن لذت ببرید.

● وسایل مورد نیاز 
▪ کاغذ رنگی قهوه ای
▪ قوطی خالی (توجه داشته باشید که اندازه قوطی طوری باشد که چوب ها کمی از آن بلندتر باشند)‎.
▪ ترکه یا چوب به مقدار لازم (می توان از چوب بستنی نیز استفاده کرد)
▪ چسب چوب
▪ وسایل تزئینی (در صورت تمایل)
● طرز تهیه
دورتادور قوطی خالی را با کاغذ رنگی بپوشانید.
چوب ها را با استفاده از چسب چوب دورتادور قوطی به صورت عمودی و کنار هم بچسبانید.
در صورت تمایل می توانید روی جامدادی را با استفاده از وسایل تزئینی، بیارایید.