تبیان، دستیار زندگی

گوگل برای آسان‌تر كردن سازماندهی ایمیل‌های صندوق این باكس جی میل، به‌روزرسانی جدیدی برای ویژگی برچسب‌زنی سرویس ایمیل خود انجام داد.

این شركت اینترنتی دكمه و منوهایی در بالای این باكس جی‌میل قرار داده بود تا كاربران بتوانند در یك مرحله ایمیل‌های خود را طبقه‌بندی و آرشیو كنند. گوگل اكنون این گزینه را به سمت چپ این باكس منتقل كرده تا در بالای فهرست چت جی میل و در كنار این باكس، درفتس و گزینه‌های دیگر قرار بگیرد.

بر اساس این گزارش، كاربران می‌توانند پیام‌ها را به داخل برچسب‌ها درگ كنند و برچسب‌ها نیز می‌توانند به داخل پیام‌ها درگ شده و به كاربران امكان دهند اولویت‌های مورد نظرشان در این باكس را به سرعت مشخص كنند.

شركت امنیتی سوفوس به كاربران هشدار داد: ویروس اینترنتی از طریق ایمیل‌های ارسالی انبوه كه مدعی‌اند حاوی آهنگ‌ها و عكس‌های انتشار نیافته از مایكل جكسون هستند، انتشار یافته است.
طبق اعلام سوفوس، این ایمیل با عنوان «یادبود مایكل جكسون» منتشر و از نشانی \n sarah@michaeljackson.com این آدرس ایمیل در مقابل هرزنامه ها محافظت می شود. برای مشاهده آن ابتدا باید جاوا اسکریپت را فعال کنید. ارسال شده است.

بر اساس این گزارش، این ایمیل مدعی است حاوی ضمیمه فشرده‌ای از آهنگ‌ها و تصاویر منتشر نشده این خواننده آمریكایی است كه هفته گذشته بر اثر حمله قلبی درگذشت.

سوفوس به كاربران رایانه هشدار داده این ضمیمه‌ها را باز نكنند زیرا به‌محض بازكردن در معرض آلودگی قرار می‌گیرند و پس از آلودگی، این ویروس به طور خودكار شروع به انتشار در میان كاربران اینترنتی دیگر می‌كند.

به گفته كارشناسان سوفوس، این ویروس علاوه بر ایمیل، به شكل اتوران از طریق حافظه‌های USB نیز منتشر می‌شود؛ مشاور ارشد فن‌آوری سوفوس نیز به كاربران توصیه كرد كه با پاك كردن سریع این ایمیل خود را از گرفتاری از آلوده شدن به این ویروس نجات دهند.

اختلال دو قطبی همیشه با دو فاز احساسی کاملاً متفاوت مشخص می‌گردد. در واقع در بعضی مواقع فرد احساس سرخوشی، خود بزرگ بینی و رفتارهای ناپایدار به همراه خوشحالی شدید می‌نماید و در بعضی مواقع علائم افسردگی (بی علاقگی، بی حوصله گی) را از خود بروز می‌دهد.

این افراد حداقل سه علامت از علائم زیر را تجربه کرده اند:

1. ایده های خود بزرگ بینی و یا افزایش بیش از اندازه در اعتماد به نفس

2. نیاز کمتر به خواب

3.یک احساس اضطرار در صحبت کردن

4. افکار پراکنده و فاقد تمرکز

5. افزایش فعالیت برای به انجام رساندن یک هدف و یا بیان آن با تحریک‌پذیری شدید

6. افزایش حس لذت جویی که ممکن است به صورت افزایش شدید میل جنسی، خوشگذرانی و ولگردی که معمولاً با عاقبتی بد همراه است.

ورزش نه تنها برای بدن شما مفید است بلكه باعث می‌شود كه شما در محیط كار خود نیز موفق تر باشید.

ورزش كردن هم برای قلب و جسم شما مفید است و هم از نظر ذهنی شما را تقویت می‌كند. همچنین باعث می‌شود كه شما در كاری كه می‌خواهید انجام دهید تواناتر باشید زیرا كه ذهن تان را تقویت می‌كند.

پورفسور جان جی راتی استاد روانشناسی دانشگاه هاروارد و نویسنده كتاب راهنمای استفاده از مغز معتقد است كه ورزش برای ذهن و روح است نه برای جسم زیرا كه تاثیر مستقیم بر حوصله، توانایی، هوشیاری و احساس سرحالی دارد.

پروفسور استفان سی پوتنام برای نشان دادن از بین بردن اختلالات ذهنی در بزرگسالان مسابقه قایقرانی ترتیب داد سپس كتابی را درباره مزایای ورزش كردن و تاثیرات آن بر روی كسانی كه اختلالات ذهنی داشتند را نوشت.

او اظهار داشت كودكانی كه قبل از وارد شدن به كلاس درس حدود 15 تا 45 دقیقه می‌دوند و فعالیت می‌كنند تا 2 الی 4 ساعت بعد از آن رفتار متعادل‌تری دارند و شاداب‌ترند.

همچنین استفان با مطالعه بر روی حیوانات نخستین عقیده دارد كه تمرین و فعالیت بدنی باعث بوجود آمدن سلولهای جدیدی برای رشد شده و باعث طراوت بخشیدن به ذهن می‌شود. همچنین به نظر او ورزش كردن باعث تحریك رشد رشته‌های عصبی می‌شود و آن را رشد شگفت انگیز مغز می‌خواند.

ورزش چگونه باعث تقویت ذهن می‌شود؟

كریستین اندرسون مشاور تناسب اندام دانشگاه سان فرانسیسكومی‌گوید: "ورزش از خیلی جهات بر روی سیستم عصبی تاثیر گذار است از جمله تاثیرات مواد مخدر و مواد شیمیایی كه احساس رضایتمندی كاذب در انسان ایجاد می‌كنند را از بین می‌برد.

به عبارت دیگر اگر نمی‌خواهید احساس شادمانی در شما زودگذر باشد می‌توانید به ورزش كردن روی بیاورید.

به گفته اندرسون وقتی كه ورزش می‌كنید بهتر فكر می‌كنید، روحیه قوی تری دارید و كارهای روزمره تان را به نحو احسن انجام می‌دهید. سیستم عصبی تحریك شده و بازدهی بسیار بالایی پیدا می‌كند.

اگر چه بسیاری از ما شنیده ایم كه "جنگ نوعی بحران است " می‌توان افسردگی را هم بحران زندگی دانست كه تاثیر مستقیم بر حافظه و كارهای روزمره حتی از خواب بیدار شدن، لباس پوشیدن و كارایی انسان دارد. اگر شما بتوانید كنترل بدن خود را در دست بگیرید می‌توانید بر همه بحرانها غلبه كنید.

در گزارشاتی كه در مجله تناسب اندام و طب ورزشی در سال 2001 به چاپ رسید بسیاری از خانمها و دختران جوان داوطلب شدند تا در تست ایروبیك كه برای آزمایش میزان شادابی گرفته می‌شد شركت كنند. از 80 نفر 50 نفر آنان قبل از انجام ورزش افسرده بودند. گزارشها در این گروه نشان دهنده  كاهش چشمگیری خشم و عصبانیت در آنها و فرسودگی و خستگی و تنشهای روزانه بود و همگی بعد از تمرین احساس نیرومندی و شادابی می‌كردند.

مطالعه ای در دانشگاه دوك انجام شد كه در آن 150 نفر از افراد 50 سال یا بالاتر مورد آزمایش قرار گرفتند كه تشخیص داده شده بود همگی از افسردگی رنج می‌برند. آنها به سه گروه تقسیم شدند و به هر كدام از گروه 4 ماه تمرین داده شد. به بعضی از گروه ها علاوه بر ورزش داروی ضد افسردگی نیز تجویز شد. بعد از 4 ماه حال گروه‌ها بهتر شد اما وقتی كه این روند را تا مدت 6 ماه ادامه دادند متوجه شدند كه در گروه هایی كه داروی ضد افسردگی استفاده شده بود این دارو تاثیر ورزش را كاهش داده بود طوری كه گروه های مصرف كننده دارو ترجیح می‌دادند بدون استفاده از دارو به ورزش ادامه دهند.

پژوهشگران می‌گویند این تحقیقات به این معنی نیست كه ورزش تنها درمان هر نوعی از افسردگی است.

به نظر نمی‌آید كه اختلالات دو قطبی با ورزش كردن تنها بهبود یابند از سوی دیگر اضطراب و نگرانی به سرعت با ورزش كردن بهبودی حاصل می‌كند.

اگر می‌خواهید برای تقویت ذهن ورزش كنید:

با یك دور تمرین ساده می‌توانید نگرانی و اضطراب را از خود دور كنید. اگر چه ممكن است با ورزش سخت قبل از اینكه احساس بهبودی كامل بكنید احساس نا‌امیدی در شما ایجاد شود زیرا دیرتر نتیجه‌ای را كه به دنبالش هستید می‌گیرید.

بنابراین برای تقویت ذهن خود از تمرینهای ساده شروع كنید. روزانه 8 تا 12 دقیقه نفس تند و عرق ریختن برای ورزش ذهن كافی است.

به نظر اندرسون سه روز در هفته 30 دقیقه تمرین متعادل مثل راه رفتن، اسكی و شنا كردن مناسب است. در هفته 4 تا 5 بار به مدت یك تا یك ساعت و نیم نیز متعادل است. برای كسانی كه می‌خواهند واقعا ورزش كنند در هفته 5 الی 6 بار به مدت 90 دقیقه مناسب است.

اندرسون پیشنهاد می‌كند كه به جای یك نوبت تمرین سخت در روز دو بار تمرین سبك تاثیر بهتری دارد."20 دقیقه شنا به هنگام صبح و پیاده روی در شب خوب است. بعد از یك تمرین سخت و طاقت فرسا شاداب نخواهید بود. ورزش مداوم باعث از بین رفتن آنزیمهایی می‌شود كه عامل بروز خستگی و فرسودگی در انسان هستند".

1. درست با استرس برخورد کنید
نخستین گام در یادگیری نحوه کنترل استرس، شناسایی عامل آن است. پاسخ و واکنش هر فردی به حوادث، با دیگری متقاوت است. به عنوان مثال یک آدم پرکار را در نظر بگیرید. ممکن است دیگران فکر کنند این فرد خودش را اذیت می‌کند و تا پای مرگ کار می‌کند، در حالی که در حقیقت این شخص با کار کردن احساس آرامش و کنترل بیشتری به دست می‌آورد. برای این شخص، شاید کار، به خودی خود نوعی درمان و راه کنترل استرس و بالعکس یک مرخصی سازمان نیافته و بی‌برنامه، یا زمان «استراحت» در منزل عملا یک عامل بزرگ استرس‌زا باشد. استرس شما ممکن است با عوامل بیرونی در ارتباط باشد. به طور مثال محیط کار، خانواده، اجتماع و یا حوادث غیرمترقبه می‌تواند از این عوامل باشد اما گاهی استرس نشات گرفته از عوامل درونی است. به طور مثال آرزوها و انتظارات غیرواقع‌بینانه و دور و دراز، کمال‌گرایی، نگرانی، نگرش‌ها و احساسات منفی، رفتار غیرمسوولانه، عادات بهداشتی و نظافت نامطلوب، از این دست عوامل است. وقتی منابع و علل استرس را شناسایی کردید، اگر چه ممکن است قادر به اجتناب از آنها نباشید اما حداقل می‌دانید که چه چیزی باعث این علایم ناخوشایند در شما می‌شود. این موضوع به خودی خود می‌تواند با ایجاد نوعی احساس کنترل بیشتر در شما مفید باشد.

2. بردباری را تمرین کنید

به عنوان بخشی از راهبرد کلی در کنترل بهتر استرس، سعی کنید نسبت به خود و شرایطی که روی آنها کنترل ندارید بردبارتر شوید. باید بدانید و بپذیرید که تغییرات دایمی هستند و این تغییرات، ضررها و زیان‌ها و همه حوادثی که کنترل چندانی بر آنها ندارید، خواه ناخواه باز هم تکرار خواهند شد. اگر مثل بیشتر مردم فکرکنید، آن وقت ناراحتی و فشار عصبی دیگران برای شما قابل فهم‌تر از مال خودتان است. ممکن است فکر کنید که شما همیشه باید شاد باشید اما مادامی که به این موضوع اعتقاد دارید، محکوم به یاس و ناامیدی خواهید بود. پذیرش این واقعیت که شما همیشه در حال تجربه و تحمل نوعی استرس هستید و اینکه، این یک موضوع طبیعی است در کنترل استرس بسیار سودمند خواهد بود.

3. مهارت کنترل خشم را بیاموزید

کنترل خشم تکنیک مهمی برای کاهش استرس است. خشم می‌تواند در صورتی که شما برای یک مدت طولانی عصبانی بمانید، به شکل قابل توجهی استرس‌ را افزایش داده و آن را طولانی‌تر کند. عصبانیت حتی می‌تواند باعث حمله قلبی شود. نحوه کنترل خشم تا حدود زیادی شبیه کنترل استرس است. در اینجا به چند نکته اشاره می‌شود که شما را در آغاز این مسیر یاری می‌دهد:

علل عصبانیت خود را شناسایی کنید: هنگامی که دانستید که چه چیزی شما را از کوره در می‌برد، پیشاپیش برنامه‌ای تنظیم کنید راجع به اینکه چگونه خشم خود را چنانچه در یک موقعیت مشابه قرار گرفتید، کنترل کنید. یکی از مهم‌ترین کارهایی که باید در آن مهارت پیدا کنید، این است که نشانه‌های خشم قریب الوقوع خود را شناسایی کنید. به طور مثال آیا وقتی دارید عصبانی می‌شوید دندان‌هایتان را به هم فشار می‌دهید؟ آیا شانه‌های شما جمع می‌شود؟ آیا دچار تپش قلب می‌شوید؟ آیا رنگ صورت‌تان سرخ می‌شود؟ این علایم و نشانه‌ها را مثل یک چراغ خطر به ذهن بسپارید یعنی هشداری از اینکه دارید عصبانی می‌شوید.

به نشانه‌های خشم‌تان پاسخ بدهید: وقتی متوجه شدید که دارید عصبانی می‌شوید، کمی تعلل کنید. مثلا تا ده بشمارید. چند تا نفس عمیق بکشید. از پنجره بیرون را تماشا کنید و هر کاری که به آن وسیله بتوان وقت را خرید تا مغز شما فرصت دریافت و رسیدگی به پیام‌های هیجانی شما را پیدا کند و شما هم بتوانید قبل از هر اقدامی بیندیشید.

زمانی را به آرام‌سازی اختصاص دهید: قبل از مقابله با شخص یا وضعیتی که شما را عصبانی ساخته است راهی پیدا کنید تا کمی از انرژی احساسی و هیجانی خود را تخلیه کنید. مثلا بروید کمی قدم بزنید. خانه را تمیز کنید یا اگر پشت کامپیوتر نشسته‌اید از فشار دادن تکمه ارسال برای ارسال نامه الکترونیکی غضب‌آلود خود دست نگه دارید و کمی به آن بیندیشید.

خشم‌تان را سرکوب نکنید: اگر خشم شما ناشی از چیزی است که کسی گفته یا انجام داده، بروید و با همان شخص رو در رو صحبت کنید البته او را به رگبار اتهامات لفظی نبندید. فقط راجع به همین واقعه با او حرف بزنید و از زاویه احساس خود، به این موضوع بپردازید نه آنچه وی انجام داده است.

4. به تمرین تفکر مثبت بپردازید

مطالعه ذهنی یا خودگویی مثبت راه موثر دیگری برای برخورد با استرس است. منظور از خودگویی، جریان بی‌انتهایی از افکار است که هر روز از ذهن شما می‌گذرد. این افکار خود کار ممکن است مثبت یا منفی باشند. برخی از آنها مبتنی بر عقل و منطقی هستند و بقیه ممکن است سوءتعبیرهایی باشند که شما در نتیجه اطلاعات ناکافی به آنها دست می‌یابید. هدف از خودگویی مثبت از ریشه در آوردن سوء‌تفاهمات و جایگزین ساختن آنها با افکار مثبت و امیدوارانه است که می‌تواند به کنترل استرس کمک کند. اکنون شاید بپرسید چگونه می‌توان روش خودگویی مثبت را یاد گرفت؟ این کار فرآیند ساده‌ای است اما نیاز به زمان و تمرین دارد. در طول روز لحظه‌ای تامل کنید و افکار خود را مورد ارزیابی قرار دهید و راهی پیدا کنید تا به آن وسیله جهت مثبتی به جریان منفی افکار خود بدهید. یک قاعده عقلانی در مورد فرآیند خودگویی مثبت این است که آنچه را به دیگران نمی‌گویی به خود مگو.

6. زندگی را ساده‌تر کنید

9. خنده را فراموش نکنید

بهتر است بخشی از وقت خود را با افرادی سپری کنید که به همه چیز با نگاه مثبت می‌نگرند. بی‌خیال و آسوده خاطرند یا شوخ‌طبع. خنده تنش‌های عصبی را کاهش می‌دهد.

10. آرام‌سازی را تجربه کنید

یک شب، درست هفت سال، من تمام هوشیاری ام را از دست دادم. هر چیزی که در ذهنم داشتم.

من در رختخواب دراز کشیده بودم و تلاش می‌کردم تا بخوابم. کاری معمولاً هر شب انجام می‌دادم. ناگهان احساس کردم که همه اعصاب در تمام بدنم آتش گرفته‌اند. عضلاتم مانند میله‌های فولادی راست شده بود و احساس می‌کردم که قلبم در حال انفجار است. اولین عکس العمل من این بود؛ چنگ زدن به تشک.

در آن زمان تنها سه گزینه برای فکر کردن داشتم: اول این که من دیوانه شده‌ام. دوم این که من دارم کارهای دیوانه واری انجام می‌دهم و سومین فکر، ناامید کننده‌ترین فکرم بود. من در حال مرگ هستم. کم کم این فکر داشت بر من مسلط می‌شد که برای رهایی و فرار از آن جهنم، از روی تخت بلند شده و به بیرون اتاق فرار کنم و یا این که حتی خود را از پنجره به پایین بیندازم.

اما این فکر هم عملی نبود. من نمی‌تونیسم از جایم تکان بخورم. همه عضلاتم از ترس فلج شده بود. درست مانند وقتی که شما با یک زنجیر بسته شده‌اید و ماشینی با تمام سرعت به طرف شما می‌آید. ماشینی در کار نبود اما خطر و ترس تمام وجود من را گرفته بود.

چهل و پنج دقیقه بعد همه چیز تمام شده بود. در آن زمان من متقاعد شده بودم که یک دیوانگی موقت از من عبور کرده است اما جستجوهای بیشتر من را با تشخیص باورپذیرتر روبرو کرد؛ یک حمله پانیک.

حمله پانیک (Panic Attack یا حمله وحشت) به وضعیتی گفته می‌شود که بدون هیچ مقدمه سازی و هشدار قبلی فرد در آن یک احساس قوی و غیر قابل توضیح از ترس و هراس را تجربه می‌کند. این احساس در طول 10 دقیقه به اوج خود می‌رسد و حداقل با چهار علامت از نشانه‌های زیر همراه است:

* ضربان قلب

* لرز

* احساس خفگی

* سرگیجه

* تعریق شدید

* کوتاهی تنفسی

* تهوع

* کرختی یا بی حسی

علاوه بر این نشانه‌ها احساس‌هایی نیز بیمار را همراهی می‌کنند. احساس دیوانگی، از دست دادن کنترل و یا نزدیکی مرگ از جمله احساس‏های شایع بیماران است. در کنار این‌ها احساس غیر واقعی بودن محیط اطراف و یا جدا شدن از جسم هم می‌تواند در طول یک حمله پانیک اتفاق بیفتد. خود من حداقل نیمی از این نشانه‌ها را تجربه کرده‌ام وقتی که بدون هیچ هراسی آماده بودم تا علایم و نشانه‌هایی را که در طول یک حمله برایم اتفاق می‌افتد بررسی کنم.

خروج از ترس

وقتی که شما در مدتی زمان کوتاهی با تغییرات سریعی در زندگی روبرو می‌شوید حتماً تحت تأثیر قرار می‌گیرد. ممکن است که مشکلتان را حل کنید، فراموششان کنید و... یا این که به حملات پانیک دچار شوید. اگر شما استعداد دچار شدن به حملات پانیک را داشته باشید آن وقت است که یک ناخوشی درونی و البته ساده می‌تواند بر روی شما تأثیر گذاشته و تحملتان را کاهش دهد تا جایی که به ذهن و بدن شما پیغام‌های مخربی فرستاده شود. پیغام‌های شروع حمله.

حالا می‌خواهم واقعیت دیگری را در مورد حملات پانیک خودم برایتان فاش کنم. در واقع بعداً متوجه شدم این حملات چندان هم ناگهانی نبوده‌اند. وقتی بیشتر جستجو کردم ریشه تمام این مشکلات را پیدا کردم. من شش ماه قبل از شروع حملات برای ادامه تحصیل از اسپانیا به آمریکا مهاجرت کرده بودم و البته برای رسیدن به دانشگاه خوب و مورد علاقه‌ام چند بار ناچار شدم از یک ایالت به ایالت دیگری نقل مکان کنم. مدام ارتباطی را آغاز و بعد ناچار به قطع آن و شروع به یک رابطه جدید دیگری می‌کردم. آن موقع خودم هم خبر نداشتم که دارم شرایط را برای وقوع یک حمله پانیک فراهم می‌کنم.

ولی یک سئوال در ذهن من نقش بسته بود. همه ما در زندگی دچار استرس می‌شویم یا چیزی را از دست می‌دهیم. چرا یک اتفاق مشابه، کار بعضی از ما را به حملات پانیک می‌کشاند و بعضی‌های دیگر به راحتی و با خوردن یک لیوان لیموناد با مشکلاتشان کنار می‌آیند. متخصصان هنوز هم به درستی نمی‌دانند که استرس چگونه باعث وقوع حملات پانیک می‌شود اما بعضی حدس می‌زنند که این اتفاق می‌تواند ناشی از آسیب به فرآیندهای طبیعی اعصاب حسی در اثر تحمیل استرس به فرد باشد.

یک نظریه با بیان این که ذهن برخی از افراد به واسطه شکل تنظیم‌بندی‌شان حساسیت بیشتری نسبت به وقایع استرس آور نشان می‌دهند از تئوری ذهن‌های تحریک پذیر حمایت می‌کنند. به نظر آنان این تحریک پذیری ناشی از اشتباه مغز در تقسیم بندی وقایع خطرناک در نظر گرفته می‌شود و در نتیجه علایم هشدار دهنده‌ای به بدن مخابره می‌کند. در کنارهمه این‌ها نقش ترکیب ژنی در استعداد ذاتی انسان‌ها به تمایل به سمت تجربه حمله‌ی پانیک نیز می‌تواند بررسی شود.

بررسی‌های مغز در زمان وقوع حمله‌های پانیک نشان دادند که هنگام رخداد این حملات ساخت هورمون‌هایی در مغز تحریک می‌شود. که به طور ذاتی در زمان جنگ و یا پرواز در بدن ساخته می‌شوند. دوتا از این هورمون‌ها آدرنالین و نودآدرنالین هستند. در شرایط معمولی این هورمون‌ها باید وقتی ترشح شوند که شما با یک ببر یا خرس روبرو می‌شوید و نه در هنگامی که راحت در تختخوابتان خوابیده اید.

این هورمون‌ها با ترشحشان شما را برای مقابله با وضعیت دشوار احتمالی آماده می‌کنند. در نتیجه کارکرد این هورمون‌ها هم سیستم تنفسی و هم سیستم چرخش خون را فعالتر و پرکارتر می‌کنند تا بدن بتواند در مقابل خطر عکس العمل مناسبی داشته باشد. در اثر این هورمون‌ها میزان زیادی اکسیژن به مغز پمپ می‌شود تا مرکز فرماندهی بدن بتواند در برابر خطرهای تهدید کننده حیات سریعترین واکنش ممکن را داشته باشد. مشکل واقعی این جاست که در حملات پانیک همه این اتفاق‌ها در داخل بدن به وقوع می‌پیوندد اما در محیط بیرون هیچ خطر واقعی تهدید کننده‌ای وجود ندارد.

وقتی شما وحشت زده می‌شوید و همه‌ی فرآیندهای بدنتان افزایش پیدا می‌کنند و البته هیچ خطر واقعی‌ای را نمی‌یابید آن وقت است که گیج می‌شود و این حیرت و تعجب بر میزان ترس شما می‌افزاید.

بعضی از محققین بر این باورند که ممکن است نورآدرنالین مسئول بیشتر پریشانی به وجود آمده در بیماران باشد. نورآدرنالین می‌تواند بر روی لوب فرونتال مغز که مسئول قضاوت و استدلال است اثر گذاشته و علاوه بر دیگر فرآنیدهای مغزی به شکل واضحی به روی قدرت تفکر افراد تأثیر می‌گذارد. وقتی که یک فرد نمی‌تواند به درستی اتفاقات اطراف و زنجیره‌ی احساس‌های منفی که به سویش هجوم می‌آورد را درک کند آن وقت است که دچار اشتباه در ارزیابی از شرایط شده و تصور می‌کند که دچار حمله قلبی شده و یا در حال مرگ است.

چیز دیگری که مرا بیشتر از حملات پانیک می‌ترساند این بود که پیش از وقوع این حملات من هیچ فعالیت خاص، شدید و یا خارج از معمولی را انجام نمی‌دادم و این حالات بدون هیچ تحریک کننده‌ی خاصی روی می‌داد وقتی که من روی تختم دراز کشیده بودم، این حالتی است که در نوعی از حملات پانیک به نام «حملات خودبخ خودی» اتفاق می‌افتد حملات هیچ ارتباط روشنی با رخداد واقعه حیرت یا ترس آور ندارد. درست است که من در ماه‌های پیش از وقوع این حملات میزان طبیعی از فشار و استرس‌های محیطی را تحمل کرده بودم ولی در حقیقت حملات من یک پاسخ سریع و عینی به این اتفاقات نبود.

در نوع دیگر از حملات فوبیا (یا هراس)، این وقایع به اتفاقات محیطی ارتباط پیدا می‌کنند که فرد با یک شرایط ویژه که باعث ترس او می‌شود روبرو شده است مثل وقتی که یک فرد «کلاستروفوت» [فردی که از قرار گرفتن در فضای بسته می‌ترسد] وارد یک فضای سر بسته می‌شود. از سوی دیگر داشتن یک بیماری زمینه‌ای خاص می‌تواند در شیوه بروز حملات پانیک تأثیر داشته باشد. به عنوان نمونه افرادی که مبتلا به آسم هستند نسبت به دیگران تا 2 برابر از احتمال بیشتری برای تجربه تنفس کوتاه به عنوان اولین علامت یک حمله پانیک برخوردار هستند.

برخی افراد نیز هستند که در اثر مصرف بعضی مواد شیمیایی به این حملات دچار می‌شود. موادی مانند کافئین، نیکوتین و بعضی از داروهای دیگر می‌توانند جرقه وقوع یک حمله پانیک را در یک فرد بزنید چراکه این‌ها موادی هستند که باعث ایجاد علایم تحریکی در یک فرد می‌شوند. (مثل عصبانیتی که گاه پس از خوردن چند فنجان قهوه اسپرسو احساس می‌کنیم). متأسفانه در غرب نزدیک به یک سوم تا نیمی از بیمارانی که اولین بار یک حمله پانیک را تجربه می‌کنند از سابقه مصرف «ماری جوانا» پیش از وقوع حمله خبر می‌دهند.

چگونه با حملات پانیک مقابله کنیم!

پیش از هر چیز این بستگی به نوع حمله ما دارد. اگر ما از آن دسته‌ای هستیم که پیش از حمله، یک استرس فوق العاده را تجربه می‌کنیم و به عبارت دیگر این یک عامل بیرونی است که ما را به داخل حملات پانیک هل می‌دهد معمولاً به صورت ناخودآگاه به سراغ آموختن روش‌هایی می‌رویم که با کمک آن‌ها می‌توانیم استرسمان را کنترل کنیم، چیزهایی مثل مدیتیشن یا یوگا. متأسفانه باید بگویم که در بیشتر اوقات این کلاس‌ها به شما جواب نداده و تأثیری در میزان وقوع حملات بعدی پانیک در شما ندارند. زیرا در بیشتر اوقات شما نمی‌توانید هیچ پیش گویی درباره آن که حمله بعدی در چه زمان یا مکانی به وقوع می‌پیوندد داشته باشید. پزشکان نیز به طور معمول درمان یا دارویی خاصی را در این رابطه برایتان تجویز نمی‌کنند مگر این که تعداد حملات شما بالا و البته این حملات برای شما ناتوان کننده باشد. اما شیوه واکنش شما در زمان بروز حملات می‌تواند به شما کمک کند تا از وقوع واکنش‌های عصبی غیر قابل کنترل جلوگیری به عمل آورید. ما سعی می‌کنیم درباره راهی با شما صحبت کنیم که کمکتان می‌کند تا با ترس‌ها روبرو شده و آن‌ها را شکست دهید.

قبل از هر چیز و البته پیش از وقوع حملات بدانید که حملات پانیک هیچ آسیبی به شما نخواهند رساند. در جلسات درمانی به مراجعین گفته می‌شود که اگر چه حملات پانیک ناراحت کننده و البته آزار دهنده هستند اما در حقیقت هیچ خطری را برای بیماران ایجاد نمی‌کنند.

دوم این که باید از کمک نزدیکانتان استفاده کنید. اگر احتمال می‌دهید که بدون هیچ دلیل خاصی دچار حملات پانیک می‌شوید اجازه بدهید که خانواده، دوستان و حتی همکاران مورد اطمینان از بیماری شما و البته علایمش اطلاع داشته باشند. در این صورت اگر در هنگام وقوع حملات در کنارتان باشند می‌توانند به شما قوت قلب داده و در عبور از حملات یاریتان کنند.

سوم؛ شما می‌توانید با پزشک خود صحبت کیند و از او بخواهد که برایتان از داروهای بنزودیازپین نسخه‌ای بنویسید. شما می‌توانید این قرص‌ها را همراه داشته باشید و وقتی احساس کردید پانیک نزدیک است از آن‌ها استفاده کنید.

بنزودیازپین‌ها در عرض چند دقیقه می توانند که میزان فعالیت نوروترانسمیتری در مغز را به نام گاما بوتیریک اسید (GABA) افزایش دهند. این نوروترانسمیتر در مغز شما اثر آرامش بخش خوبی را به جا می‌گذارد. البته این داروها برای کسانی که به مدت طولانی با این گونه حمله‌ها دست به گریبانند انتخاب مناسبی نیست، زیرا که می‌تواند باعث اعتیاد آن‌ها شود. بنزودیازپین‌ها برای افرادی مناسب است که تعداد حملاتشان کم است. شاید باورکردنی نباشد اما گاهی اوقات اطمینان بیمار به این که یک ورق قرص در جیبش دارد می‌تواند به طور کلی از بروز حمله پانیک جلوگیری می‌کند.

در صورت وقوع حمله سریع بنشینید تا دیگر ترسی از افتادن نداشته باشید. بعد از این عضلات ساق پا، دست و شکمتان را سفت کنید. این کار باعث می‌شود تا خون بدن شما به سمت سرتان جریان بیابد و البته این جریان از بیهوشی شدن شما جلوگیری می‌کند.

سعی کنید فکرتان را از وقوع حمله منصرف کنید. در مقابل یورش افکار منفی سعی کنید به سراغ کارهای ساده و راحت بروید. می‌توانید تنها سکوت کنید و بنشینید و یا این که به سراغ تماشای تلویزیون بروید. شاید به نظرتان خنده دار برسد اما می‌توانید اتاقتان را مرتب کنید. درست شنیدید. به سراغ کمد لباس‌ها بروید و بعد هم سری به میزتان بزنید. حتماً چیزی برای منظم کردن وجود دارد.

در نهایت هنوز هم امکان رفتن به بیمارستان وجود دارد. اگر نمی‌توانید هیچ کمکی به خودتان بکنید و باز هم احساس یک حمله قلبی و یا سکته را دارید به اطرافیان بگویید که شما را به اورژانس برسانند. آن جا حتماً دکتری را پیدا خواهید کرد که برایتان داروهای اضطراب را نسخه کند و البته که این ممکن است باعث آرام شدن شما شود.

وقتی که حمله تان تمام شد، واقعاً آن را تمام شده بدانید. این امر طبیعی است که شما برای یک تا دو روز احتیاج به استراحت داشته باشید و علاقه مند نباشید تا دوباره به همان محل یا موقعیتی بازگردید که در آن حمله اتفاق افتاده است، اما اگر این وضعیت بیشتر از 3 روز طول بکشد آن وقت است که باید به یک روان پزشک مراجعه کنید تا به شما برای وفق یافتن با شرایط کمک کند.

گاهی اوقات حمله‌های پانیک به یک یا دو حمله خلاصه نیم شوند و در فرد همیشه ترسی از وقوع دوباره این حملات وجود دارد این ترس می‌تواند حتی فرد را از فعالیت‌های عادی روزانه‌اش محروم کند. دانشمندان معتقدند که این حالت در اثر یک کمبود ارثی سروتونین در مغز بیمار اتفاق می‌افتد.

سروتونین یک ماده شیمیایی عادی مغز انسان است که باعث می‌شود تا یک فرد خلق ثابتی داشته و البته احساس خوبی داشته باشد. در حدود چهار سال پیش محققان دریافتند که بیماران پانیک تا حدود 30 درصد از مردم عادی دچار نوعی کمبود در رسپتور خاصی برای سروتونین هستند.

حملات پانیک اگرچه ناتوان کننده هستند. اما از سوی دیگر یکی از درمان پذیرترین بیماری‌های روانی نیز هستند. درمان شناختی به تنهایی و یا همراه با داروهای ضد افسردگی می‌تواند در 70 تا 90 درصد از بیماران به کاهش و یا جلوگیری کامل از وقوع حملات پانیم بیانجامد، اتفاقی که در طول چند هفته تا چند ماه اتفاق می‌افتد.

یكی از این تغییرات به كاربران اجازه می دهد تا template های مورد نظرشان را با دیگر افراد یا كاربران یك سازمان یا نهاد تجاری به اشتراك بگذارند.
گوگل قبلا گالری بزرگی از template ها را برای سرویس اسناد خود یا google Docs به وجود آورده بود تا افراد بتوانند نمونه های مورد نظرشان را به اشتراك گذارند. اما هم اكنون به اشتراك گذاری خصوصی این template ها نیز ممكن شده است.
تغییر دیگر مربوط به سرویس پستی جیمیل است و كاربران از این پس خدمات بیشتری را در زمان جستجوی فهرست تماس هایشان در جیمیل دریافت می كنند.
تسهیل قابلیت سازماندهی برچسب ها یا label ها در جمیل ویژگی جدید دیگر اضافه شده به این سرویس است. این خدمات به تدریج برای كاربران جیمیل اعمال خواهد شد.