تبیان، دستیار زندگی

بسم الله الرحمن الرحیم

 دل را اگر از حسین بگیرم چه كنم/

 بی عشق حسین اگر بمیرم چه كنم /

فردا كه كسی را به كسی كاری نیست/

 دامان حسین اگر نگیرم چه كنم

التماس دعا

سلام

قلبم به یاد کوثرو زمزم گرفته است

اشکم به چشم اذن تو نم نم گرفته است

چشمم به راه آمدن ماه گریه هاست

امشب دلم به یاد حسینم گرفته است   

التماس دعا...

http://messiah.blogsky.com

من پذیرفتم شکست خویش را

بندهای عقل دور اندیش را

من پذیرفتم که عشق افسانه است

این دل درد آشنا دیوانه است

می روم شاید فراموشت کنم

با فراموشی هم آغوشت کنم

می روم از رفتنم دل شاد باش

از عذاب دیدنم آزاد باش

گر چه تو تنها تر از من می روی

آرزو دارم ولی عاشق شوی

آرزو دارم بفهمی درد را

تلخی برخوردهای سرد را!

می رسد روزی که بی من لحظه ها را سر کنی

می رسد روزی که مرگ عشق را باور کنی!

می رسد روزی که تنها در کنار عکس من

نامه های کهنه ام را مو به مو از بر کنی!

 سَلَامٌ قَوْلًا مِن رَّبٍّ رَّحِیمٍ

تزویر میان ما نهادینه شده
الگوی عمل جبین پر پینه شده
از دیدن خود در آینه ممنونیم
اما خجل و کلافه آیننه شده
در خانه ره قبله ندانیم امّا
دلشورۀ ما نماز آدینه شده
جز خود همه را لشکر کفر انگاریم
غافل که سرای کفر این سینه شده

داستان مدیر و کارشناس

مردی که سوار بر بالن در حال حرکت بود ناگهان به یاد آورد قرار مهمّی دارد؛ ارتفاعش را کم کرد و از مردی که روی زمین بود پرسید : "ببخشید آقا؛ من قرار مهمّی دارم ، ممکنه به من بگویید کجا هستم تا ببینم به موقع به قرارم می رسم یا نه؟" مرد روی زمین : "بله، شما در ارتفاع حدودا ً ۶ متری در طول جغرافیایی "۱٨"۲۴ﹾ۸۷ و عرض جغرافیایی "۴۱ "۲۱ , ۳۷ هستید." مرد بالن سوار : " شما باید مهندس باشید." مرد روی زمین : "بله، از کجا فهمیدید؟؟" مرد بالن سوار : " چون اطلاعاتی که شما به من دادید اگر چه کاملا ً دقیق بود به درد من نمی خورد و من هنوز نمی دانم کجا هستم و به موقع به قرارم می رسم یا نه؟" مرد روی زمین : " شما باید مدیر باشید. " مرد بالن سوار : " بله، از کجا فهمیدید؟؟؟" مرد روی زمین : " چون شما نمی دانید کجا هستید و به کجا میخواهید بروید. قولی داده اید و نمی دانید چگونه به آن عمل کنید و انتظار دارید مسئولیت آن را دیگران بپذیرند.  واقعیت این است که شما هنوز در موقعیت قبلی  هستید؛ هر چند ممکن است من در بیان موقعیت شما چند میلیمتر خطا داشته باشم!"

ای بادهای سیه،ابرهای سپید کجایید؟

.

ای ابرهای اندوه...پس کجاست آن خورشید عام تاب؟

.

ای طلیعه ی هدایت ...چرا نمی آیی؟

.

باران های ما، برای آبادانی این مزارع لایزرع  قلبمان که با هجوم ملخ های شیطانی نابود شده است، کافی نیست...

.

آفت های  روحمان بس زیاد است و ما را یارای مقابله نیست.....بیا..ای گل نرگس بیا...

.

بیا و ما را زین جاده های بی پایان رهایی بخش...بیا که در تاریکی  های امروز گم گشته ایم... 

. 

(غریبه)