تبیان، دستیار زندگی

كه گفته سر پایین چون درخت بید بگیر 

گناه كردى؟ باشد! مگر چه كرده خدا؟ 
بگو ببخش نفهمیده ام! ندید بگیر 

بیا و فكرنكن بسته مى شود این در 
چقدر قفل به خود بسته اى، كلید بگیر 

نیاز نیست به ذكر و دعا بیا نزدیك 
و ذكر ساده یارب بگو و امید بگیر 

دلت شكسته اگر، کنار کعبه بایست! 
بیا ز دست خدا یك دل جدید بگیر 

چقدر بوى رضایت گرفته اى حاجى! 
خدا خریده ترا، حالت شهید بگیر 

تولد تو مبارك برو! خداحافظ 
قبول شد حج ات، از خدا رسید بگیر!

دفتر قلب مرا وا کن و نامی بنویس
سند عشق به امضا شدنش می ارزد

گرچه من تجربه‌ای از نرسیدن‌هایم
کوشش رود به دریا شدنش می ارزد

کیستم ؟ … باز همان آتش سردی که هنوز
حتم دارد که به احیا شدنش می ارزد

با دو دست تو فرو ریختنِ دم به دمم
به همان لحظه‌ی بر پا شدنش می ارزد

دل من در سبدی ـ عشق ـ به نیل تو سپرد
نگهش دار، به موسی شدنش می ارزد

سال‌ها گرچه که در پیله بماند غزلم
صبر این کِرم به زیبا شدنش می ارزد

وخواست با تو بماند سفر اجازه نداد
قضا کـــنار می‌آمــد قدر اجــازه نداد

پرنده خواست اجاره نشین شود تا شوق
عیال وار بماند ســــــفر اجازه نداد

به قلهء تو دوگز راه داشت کوه نورد
رسید بهمن از آن بیشتر اجازه نداد

تو ماه بودی و او حوض شب نشین حیاط
دلش تپید وضوی سحر اجازه نداد

و خواست‌دوست‌بدارد‌تو را به‌شکل‌گلی
نیازهای حقیر بشــر اجازه نداد.

عشق پرواز بلندی ست، مرا پر بدهید

به من اندیشۀ از مرز فراتر بدهید

من به دنبال دل گمشده ای می گردم

یک پریدن به من از بال کبوتر بدهید

تا درختان جوان راه من را سد نکنند

برگ سبزی به من از فصل صنوبر بدهید

یادتان باشد اگر کار به تقسیم کشید

باغ جولان مرا بی در و پیکر بدهید

آتش از سینۀآن سرو جوان بردارید

شعله اش را به درختان تناور بدهید

تا که یک نسل به یک اصل خیانت نکند

به گلو فرصت فریاد ابوذر بدهید

عشق اگر خواست نصیحت به شما، گوش کنید

تن برازنده او نیست به او سر بدهید

دفتر شعر جنون بار مرا پاره کنید

یا به یک شاعر دیوانۀ دیگر بدهید

من زنده نیستم به تمام دلیل ها

بیهود اند نذر و دعا و دخیل ها

من مرده ام بروی سر و چشم گردنم

هی خاك پشت خاك بریزید با بیل ها!

فریاد میزنی كه مرا …دوست …ناگهان

گم میشود صدای تو در قال و قیل ها

دستت نمیرسد به بهاری كه هك شده ست

روزی بروی قامت سرد فسیل ها

موسای چشم های مرا را آب برده است

هی زل نزن به چشم عزادار نیل ها

تو اولین ستاره دنباله دار و من

نسلی كه منقرض شده در بین ایل ها

باید پیاده راهی هندوستان شویم

یادی نمی كنند از این خطه فیل ها

در عکسهای سینه ی من دکتر،تصویر رد پای تو را دیده
حتی در آزمایش خونم نیز سلول آشنای تو را دیده

هربار روی کاغذ شطرنجی، موج نوار قلبی من له شد

پشت تمام آن حرکات انگار بازی دستهای تو را دیده

بد جور متهم شده ای ای عشق حتی هوا که شاهد خاموشی ست

در کوچه تنفس رویا ها، هر شب برو بیای تو را دیده

بگذار آسمان نگاهم نیز جای غروب مردمکم باشد

چشم سپیده ام به تو روشن باد حالا که چشمهای تو را دیده

تو در درون گم شده ام هستی جراحهای خبره نمی دا نند

راهی که می رسد به تو جایی نیست غیر از خدا که جای تو را دیده

رفیق راهی وازنیمه راه می گویی

وداع بامن بی تکیه گاه می گویی

میان این همه آدم میان این همه اسم

همیشه نام مرا اشتباه می گویی
 به اعتبارچه آئینه ای عزیز دلم

به هرکه می رسی ازاشک وآه می گوئی

دلم به نیم نگاهی خوش است اماتو

به این ملامت سنگین نگاه می گوئی؟

هنوز حوصله عشق دررگم جاریست

نمرده ام که غمت را به چاه می گوئی

به تو، از تو گفتن سخت است مرا

به خودم می گویم تمام تو را!!!!!!!!