تبیان، دستیار زندگی

گر روی پاک و مجرّد چو مسیحا به فلک    /   ازفروغ تو به خورشید رسد صد پرتو!

شاعران عارف پارسی گوی،همچنان که از قرآن درکلامشان بهره های فراوانی برده اند و آیات قرآنی واحادیث نبوی در سطرسطر شعرشان جاری است،گاه از کتب آسمانی دیگر نیزغافل نمانده اند وگهگاه اشاراتی از انجیل وتورات در شعر خود آورده اند.ذکر نام،شرح صفات،بیان کرامات و معجزات پیامبران الهی،مطلبی است که درشعرشاعران ایران زمین به فراوانی یافت می شود.از این روست که سرگذشت عبرت انگیز حضرت عیسی -علیه السلام-،تمثیلات،پندها ومعجزات آن حضرت نیز،دفتری ویژه در ادبیات ایران دارد.در شعر شاعرانی چون خاقانی،رودکی،ناصرخسرو، و سنایی اشعاری را می یابیم که نام حضرت مسیح-علیه السلام- در آنها آمده است.حضور انبیای الهی در شعر شاعران،به سبب داشتن علایق دینی و توجّه مردمان به کردار و رهنمودهای آن بزرگواران بوده است.        

"ای پروردگار و خدای توانای غیرتمند!...لعنت کن تا ابد هرکس را که فاسد کند انجیل راکه به من داده ای.وقتی که می نویسند که من پسر تو هستم"

"هرگاه چشم تو مایه لغزش توباشد،پس آن را بکن!زیرا بهتر است که یک چشم داخل بهشت شوی ازاینکه بادوچشم داخل دوزخ بروی.اگر دست یا پای تو بلغزاند تورا،باآنها نیز چنین کن.زیرا بهتر است که درملکوت آسمان،لنگ یا دست وپابریده داخل شوی،از اینکه داخل دوزخ شوی بادودست ودوپا!"                                               (انجیل برنابا-فصل هشتادوهفتم)

*والسّلام علیّ یوم ولدتّ و یوم أموت و یوم ابعث حیّاً*     (33/مریم)                                                       *و درود خداوند بر من، روزی که به دنیاآمدم،روزی که ازجهان بروم،و روزی که برای زندگانی ابدی آخرت،باز برانگیخته شوم*

"لّن یستنکف المسیح أن یکون عبدالله..."           (172/نساء)                                     "هرگز مسیح از بنده خدا بودن،إبا و استنکاف ندارد..."

 " اگرانسان عارف به نفس خود نشد،دوست می دارد آنچه راکه سزاوار دشمنی است "