امیرالمؤ منین صلوات الله علیه فرمود: ایمان چهار پایه دارد: 1 توكل بر خدا 2 واگذار كردن امر بخدا، 3 راضى بودن بقضاى خداى ، 4 تسلیم بودن بامر خداى عزّوجلّ - اصول کافی ج3
امام صادق (ع ) فرمود: مؤ من را سزاوار است كه داراى هشت خصلت باشد: 1 هنگام شدائد باوقار باشد، 2 هنگام بلا شكیبا باشد، 3 در فراوانى نعمت سپاسگزار باشد، 4 بآنچه خدا روزیش كرده قانع و خرسند باشد، 5 بدشمنانش ستم نكند، 6 بارش را بر دوستانش نیفكند (بخاطر دوستانش متحمل گناه نشود)، 7 بدنش از او در رنج و مشقت باشد (از بسیارى عبادت و قضاء حوائج مردم )، 8 مردم از ناحیه او در آسایش باشند، همانا علم دوست مؤ من است و بردبارى و زیرش و عقل امیر سپاهش (یعنى اعضاء و جوارحش بفرمان عقلش رفتار كنند) و مدارا برادرش و احسان پدرش باشد. اصول کافی ج3
امام صادق (ع ) فرمود: خداى عزّوجلّ ایمان را هفت سهم كرد: 1نیكوكارى 2 راستگویى 3 یقین 4 رضا 5 وفاء 6 علم 7 بردبارى . سپس آنرا میان مردم تقسیم فرمود، بهر كس هفت سهم داد، او كامل است و بردارنده ایمان ، و ببرخى از مردم فقط یك سهم داد و ببعضى دیگر دو سهم و بدسته ئى سه سهم تا بهفت سهم قسمت كرد، سپس فرمود بكسیكه یك سهم ایمان دارد باندازه دو سهم تحمیل نكنید و نه بكسى كه دو سهم دارد باندازه سه سهم كه سنگین بارشان خواهید كرد، آنگاه فرمود: همچنین تا بهفت سهم برسند (یعنى بر سه سهمى باندازه چهار سهم تحمیل نكنید و بر چهار سهمى باندازه پنج سهم و بر او باندازه شش سهم و بر او باندازه هفت سهم ). توضیح : مقصود اینستكه استعداد و قابلیت اشخاص در پذیرش ایمان مختلف است و خدا هر كس را باندازه استعدادش تكلیف كرده و بازخواست مى نماید، شما هم در علوم و اعمال و اخلاق دینى ، از هر كس بقدر وسع و طاقت و استعداد و قابلیتش متوقع باشید كه تحمیل بیش از استعداد و طاقت او را سنگین با رو خسته و وامانده كند.
(البقرة/214) ------------------------------------------------------------- متن قرآن ------------------------------------------------------------- أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَ لَمَّا یَأْتِكُمْ مَثَلُ الَّذِینَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِكُمْ مَسَّتْهُمُ الْبَأْساءُ وَ الضَّرَّاءُ وَ زُلْزِلُوا حَتَّى یَقُولَ الرَّسُولُ وَ الَّذِینَ آمَنُوا مَعَهُ مَتى نَصْرُ اللَّهِ أَلا إِنَّ نَصْرَ اللَّهِ قَرِیبٌ ترجمه فارسى ------------------------------------------------------------- آیا گمان كردید داخل بهشت مىشوید، بىآنكه حوادثى همچون حوادث گذشتگان به شما برسد؟! همانان كه گرفتاریها و ناراحتیها به آنها رسید، و آن چنان ناراحت شدند كه پیامبر و افرادى كه ایمان آورده بودند گفتند: (پس یارى خدا كى خواهد آمد؟!) [در این هنگام، تقاضاى یارى از او كردند، و به آنها گفته شد:] آگاه باشید، یارى خدا نزدیك است! ترجمه انگلیسى -------------------------------------------------------------
(البقرة/215) ------------------------------------------------------------- متن قرآن ------------------------------------------------------------- یَسْئَلُونَكَ ما ذا یُنْفِقُونَ قُلْ ما أَنْفَقْتُمْ مِنْ خَیْرٍ فَلِلْوالِدَیْنِ وَ الْأَقْرَبِینَ وَ الْیَتامى وَ الْمَساكِینِ وَ ابْنِ السَّبِیلِ وَ ما تَفْعَلُوا مِنْ خَیْرٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلِیمٌ ترجمه فارسى ------------------------------------------------------------- از تو سؤال مىكنند چه چیز انفاق كنند؟ بگو: (هر خیر و نیكى [و سرمایه سودمند مادى و معنوى] كه انفاق مىكنید، باید براى پدر و مادر و نزدیكان و یتیمان و مستمندان و درماندگان در راه باشد.) و هر كار خیرى كه انجام دهید، خداوند از آن آگاه است. [لازم نیست تظاهر كنید، او مىداند].
(البقرة/45) ------------------------------------------------------------- متن قرآن ------------------------------------------------------------- وَ اسْتَعِینُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاةِ وَ إِنَّها لَكَبِیرَةٌ إِلاَّ عَلَى الْخاشِعِینَ ترجمه فارسى ------------------------------------------------------------- از صبر و نماز یارى جوئید؛ [و با استقامت و مهار هوسهاى درونى و توجه به پروردگار، نیرو بگیرید؛] و این كار، جز براى خاشعان، گران است. ترجمه انگلیسى -------------------------------------------------------------
(البقرة/48) ------------------------------------------------------------- متن قرآن ------------------------------------------------------------- وَ اتَّقُوا یَوْماً لا تَجْزِی نَفْسٌ عَنْ نَفْسٍ شَیْئاً وَ لا یُقْبَلُ مِنْها شَفاعَةٌ وَ لا یُؤْخَذُ مِنْها عَدْلٌ وَ لا هُمْ یُنْصَرُونَ ترجمه فارسى ------------------------------------------------------------- و از آن روز بترسید كه كسى مجازات دیگرى را نمىپذیرد و نه از او شفاعت پذیرفته مىشود؛ و نه غرامت از او قبول خواهد شد؛ و نه یارى مىشوند.
