تبیان، دستیار زندگی

زدودن پیرى از چهره

آیا مى توان از به وجود آمدن چین و چروك در چهره جلوگیرى كرد؟ دكتر گرلند ایمبر مى گوید: همه ما حتى اگر ۲۵ سال داشته باشیم و یا ۶۵ سال، دوست داریم صورتى زیبا داشته باشیم. اما خواه ناخواه با گذر

عمر جوانى و زیبایى ما كم و كمتر مى شود. طبق ۲۵ سال جراحى پلاستیك در نیویورك سیتى مى توانم بگویم: شما نمى توانید جلوى روند پیرى را بگیرید اما مى توانید تا حدى زیبایى

كنونى خود را حفظ كرده و آن را نگاه دارید. از همین امشب شروع كنید.

1 - اول باید صورتتان را بشویید

صورتتان را با آب و صابون بشویید. البته پوست برخى به صابون حساسیت دارد. اگر پوست شما نیز از این دسته است، از صابون هاى چرب مخصوص صورت استفاده كنید كه مرطوب كننده نیز باشد. اما پوست شما از هر نوعى كه باشد باید تمام كرم ها و روغن ها و وسایل آرایشى و گرد و غبارى كه ممكن است روى آن نشسته باشد را از روى آن پاك كند و صابون چرب بهترین جایگزین براى تمام آنهاست. اما چگونه؟ مى توانید از پاك كننده هایى كه به صورت ژل یا مایع وجود دارد استفاده كنید. اما هر چیزى كه براى این منظور استفاده مى كنید باید بدون بو و لطیف باشد و همچنین در آب كف كرده و با آب كاملاً تمیز شود و چیزى روى پوست باقى نماند.

۲- شستشو با آب: از مقدار زیادى آب گرم استفاده كنید. آب نباید داغ باشد، بلكه باید فقط گرم باشد. چون رگ هاى شما را منبسط كرده و جریان خون را افزایش مى دهد.

۳- دوباره با كف بشویید. این بار پس از شستشو با آب گرم، با آب سرد نیز صورت را بشویید. این كار باعث مى شود رگ هاى خونى منقبض شده و پوست صورت سفت شود.

۴- صورتتان را با حوله خشك كنید. این كار باعث مى شود سلول هاى مرده انباشته روى پوست پاك شود و سلول هاى جوان و تازه به سطح پوست برسند. حوله را به سمت بالاى صورت بكشید و آرام این كار را انجام دهید. حوله مى تواند با هیچ فشارى بسیار مؤثر باشد. ممكن است پوست در اثر از بین رفتن سلول هاى قدیمى و به سطح آمدن سلول هاى جوان، كمى براق شود، اما نگران نباشید. شما به شادابى پوستتان كمك مى كنید و به آن آسیب نمى رسانید.

۵- از محصولات محافظ پوست استفاده كنید. همه ما به تركیبات مرطوب كننده و آنتى اكسیدانت نیاز داریم. مانند ویتامین هاى C و E، سویا و یا چاى سبز كه هر كدام پوست را بازسازى كرده و آن را از آلوده كننده ها و اشعه ماوراء بنفش حفاظت مى كنند. روند استفاده را با انتخاب یك مرطوب كننده با آنتى اكسیدانت ساده تر كنید. سپس یك محصول تقویتى پوست انتخاب كنید كه به پوست نفوذ كرده و تغییرات واقعى در سطح پوست ایجاد كند. این نوع تقویت پوست با نوعى كه مادربزرگ ها معمولاً فقط با آب و صابون انجام مى دادند متفاوت است. اما چه نوع محصولات تقویت كننده پوست باید استفاده شود؟ انتخاب شما به چگونگى مشكل پوست شما بستگى دارد و از آنجایى كه این محصولات، تأثیرات واقعى مى گذارند - براى مثال همه آنها لااقل یك لایه از پوست را پاك مى كنند - شما باید از یك متخصص پوست یا جراح پلاستیك كمك بگیرید. اگر مشكل پوستى شما به لك هاى پوستى یا سوراخ هاى بزرگ در پوست خلاصه مى شود، از مرطوب كننده OTC استفاده كنید كه حاوى اسیدهاى آلفاهیدروكسى (AHAS) است. دیگر محصولات تقویت كننده پوست، گروه مشتقات ویتامین آ هستند كه به شكل هاى مختلف پوست را تقویت مى كنند. اما چه نوعى مناسب پوست شماست؟ اگر خطوط صورت شما هنوز خوبند، محصول OTC با رتینول(۱) را به كار ببرید. براى صورت هاى با چروك شدید با متخصص پوست درباره داروهاى ریتینA(۲) و مرطوب كننده رنوا(۳) مشورت كنید كه هر دوى آنها با تحریك تغییر سلول ها و تولید كولاژن(۴)، پوست را تقویت مى كنند. همچنین آنها مى توانند از صدمات نور خورشید تا حدى جلوگیرى كنند.

پوست ها به رتین آ و رنووا (كه هر دو تحریك كننده هستند) پاسخ خوبى نمى دهند، اما براى پوست هاى غیرحساس تر عالى عمل مى كنند. این داروها در صورت وجود ضایعات خاص باید با تجویز پزشك باشد، در غیر این صورت آنها را به تمام پوست صورت بمالید.

۶- از مرطوب كننده استفاده كنید. اگر از محصولات تقویت كننده استفاده مى كنید، حتماً باید از مرطوب كننده نیز استفاده كنید.

* وقتى از خواب برمى خیزید

صبح ها، مراحل ذكر شده را انجام دهید، البته با یك استثناء: به جاى استفاده از تقویت كننده شب، از ضدآفتاب استفاده كنید.

* چرا مرطوب كننده ها مهمند؟

آیا دوست دارید صورت شما نرم و سالم به نظر بیاید؟ شما باید تا آنجایى كه ممكن است روى سلول هاى مرده سطح پوست مرطوب كننده بمالید. بهترین آنها روغن هاى طبیعى هستند. اما اگر روى پوست شما بى تأثیر باشند، همان مرطوب كننده هاى صنعتى بهترند.

پى نوشت ها:

۱- Retinol

۲- Retin-A

۳- Renova

０-                       Collagen

مترجم: لیلا كاظمى

１-                        

دندانها نقره ای

کاشت فلزتیتانیوم در داخل استخوان فک، عمل جراحی ایمپلنت دندان نامیده می شود. این فلز پایه و تکیه گاهی است برای پرونزی که جایگزین دندان می شود.

دکتر" بیژن اخوان آذری" عضو انجمن دندانپزشکان ایران می گوید: درایران نیز همچون سایر کشورها، روش نوین جراحی ایمپلنت از موفقیت بیشتری نسبت به دهه 70 برخوردار است. وی در پاسخ به سوال خبرنگاران در مورد شرایط بیماران برای انجام این جراحی گفت: عمل ایمپلنت باید پس از رشد کامل استخوان فک انجام شود.

سن کاشت دندان

به گفته وی، برای کاشت دندان، وضعیت عمومی بیمار نسبت به سن بیمار اهمیت بیشتری دارد، مثلاً ممکن است، فردی درسن 40 سالگی نتواند دندان بگذارد، اما فردی درسن 70سالگی توانایی کاشت دندان را دارا باشد.

بنابراین، دراین خصوص سن بیمارعامل مهمی نیست و بطور طبیعی بیشتر متقاضیان عمل کاشت دندان، افراد مسنی هستند که دندانهایشان را از دست داده اند.

لازم به ذکر است افرادی که دیابت کنترل نشده دارند و یا بیمارانی که به علت ضایعات بدخیم پرتو درمانی شدند، نمی توانند دندان بکارند، زیرا ترمیم زخم استخوان در این افراد مشکل است.

وی با اشاره به نگرانی بیماران از سرطانزا بودن این روش گفت: کاشت فلز تیتانیوم در داخل استخوان فک باعث بروز سرطان نمی شود و تاکنون مطلبی درمورد ایجاد عکس العمل سرطانی ناشی از کاشت دندان گزارش نشده است.

مزایای دندان نقره ای

ساخت پل به جای دندان معمولی نیاز به هزینه کمتری دارد، اما مزیت کاشت دندان به طریق ایمپلنت نسبت به روش ساخت پل بیشتر است. درروش ساخت پل، لازم است که همزمان دندانهای مجاورتراش بخورد تا یک پل ساخته شود، ولی در روش ایمپلنت، به دندانهای مجاور صدمه ای وارد نمی شود.

اگر فرد درپی هر دندانی که در سنین مختلف از دست می دهد یک دندان به طریق ایمپلنت بکارد، در60 سالگی به طور کامل دندان خواهد داشت، بنابر این بهتراست زمان جایگزینی به فواصل مناسب و در سنین مختلف انجام شود تا بیمار قادر به پرداخت هزینه های درمانی باشد.

هر چند کاشت دندان به روش ایمپلنت از نظر زیبایی بی نظیر است اما اقدام جراح بیشتر به منظور حفظ سلامتی بیماراست، زیرا داشتن دندان، نقش موثری در تغذیه سالم افراد دارد.

باید گفت زمان کاشت یک دندان به روش ایمپلنت، نیز حداکثر یک ساعت است.

عوارضی جانبی

اغلب بیماران پس از جراحی دردی ندارند و تعداد اندکی، یعنی درحدود 2 درصد بیماران، بعد از عمل ناراحتی دارند که با قرص های مسکن قابل کنترل است.

عمر دندان

طول عمر دندان به عوامل متعددی بستگی دارد به طوریکه در ناحیه قدامی پایین طولانی ترین عمر و در ناحیه خلفی بالا کوتاهترین عمر را دارد. همچنین عواملی دیگر مانند میزان تراکم بافت استخوان بیمار، طول و ضخامت استخوان، نوع ایمپلنت، طول و قطرایمپلنت نیز در تعیین طول عمر دندان کاشته شده نقش دارد.

در مورد مراقبت های بهداشتی دندان های کاشته شده باید گفت: این دندان ها نیاز به مراقبت بیشتری نسبت به دندان های معمولی دارند وهر بیمار باید روزی 15 دقیقه برای نظافت دندانهایش بوسیله مسواک و نخ دندان وقت صرف کند.

جوانهای بی دندان

در برخی از بیماران بافتهای نگهدارنده اطراف دندان ضعیف می شود و در دندان التهاب ایجاد می شود و به علت تحلیل شدید استخوان، دندان دفع می شود، به همین علت برخی از بیماران در سنین جوانی مثلاً 25یا 30 سالگی دندانهایشان را از دست می دهند. این عده از بیماران چون دندان خود را زود از دست داده اند معتقدند که دندان کاشته شده نیز دفع می شود. بیماران می پرسند، چطور ممکن است استخوانی که دندان طبیعی را تحمل نکرده، دندان ایمپلنتی را که یک جسم خارجی است تحمل کند؟ این سوال در ابتدا منطقی به نظر می آید، اما چنین نیست.

ضایعه پریودنتال ضایعه تحلیل استخوان است. استخوان یک لیگافت یا بافت نگهدارنده دارد و دندان طبیعی بوسیله لیگافتها به استخوان متصل می شود. اگر این بافت نگهدارنده ضعیف باشد، حل شده و پلاکهای میکروبی می توانند از بین استخوان و دندان به عمق استخوان نفوذ کرده و تحلیل های عمیقی را ایجاد کنند که سبب لقی دندان می شود.

بنابر این در کاشت دندان نیازی به بافت نگهدارنده برای حفظ دندان نیست، زیرا به جای دندان طبیعی، فلز در درون استخوان جای می گیرد.

مادران و بیماری دیابت

دیابت یا بیماری قند، اختلالی است در سیستم سوخت و ساز بدن. علت بروز این بیماری فقدان یا كمبود مقدار انسولین مورد نیاز بدن است. انسولین، هورمونی است كه غده پانكراس یا لوزالمعده(غده ای كه آنزیم های مورد نیاز گوارش یا هضم غذا را ترشح می كند) آن را ترشح می كند. وجود انسولین برای دریافت انرژی غذایی برای بدن حیاتی است.

انواع دیابت

دو نوع دیابت وجود دارد. در دیابت نوع اول كه در كودكان دیده می شود، ساختن انسولین در بدن به طور كلی متوقف می شود. در نوع دوم دیابت بدن هنوز هم مقداری انسولین می سازد؛ اما به طور كامل از آن استفاده نمی كند.بیشتر بزرگسالان به دیابت نوع دوم دچار می شوند، در حقیقت ۹۰ درصد از بیماران دیابتی به دیابت نوع دوم مبتلا هستند.

كاركرد انسولین

غذایی كه می خوریم در معده و روده هضم می شود. با هضم شدن غذا، كربوهیدرات ها (مواد قندی) به مولكول های قند یا گلوكز تجزیه می شوند. سپس گلوكز وارد جریان خون می شود و در نتیجه میزان گلوكز خون افزایش می یابد. این افزایش قند خون به سلول های خاصی دستور آزاد كردن مقدار انسولین لازم بدن را می دهد.انسولین، امكان ورود گلوكز و مواد مغذی(نظیر اسید آمینه موجود در پروتئین ها) را به سلول های عضلات بدن فراهم می آورد. این مواد در آنجا ذخیره می شوند و یا در اثر سوخت و ساز شدن، انرژی مورد نیاز بدن را فراهم می كنند.وقتی بدن ما نتواند انسولین مورد نیاز خود را بسازد و یا سلول ها نتوانند به انسولین پاسخ مناسب دهند، بیماری دیابت عارض می شود.

دیابت در بزرگسالان

حدود ۱۶ میلیون نفر در ایالات متحده آمریكا به نوع دوم دیابت دچارند. نیمی از این افراد از بیمار بودن خود اطلاع ندارند.بیماری دیابت هر ساله باعث مرگ بیش از ۱۹۰ هزار آمریكایی می شود.

این بیماری اغلب به نابینا شدن، بیماری های قلبی و عروقی، سكته های قلبی، نارسایی كلیه، قطع عضو و اختلالات عصبی منجر می شود. اگر این بیماری كنترل نشود می تواند برای مادران باردار، مشكلاتی ایجاد كند و نیز خطر ناقص بودن نوزاد وجود دارد.این بیماری در سال ،۱۹۹۷ برای آمریكا ۹۸ میلیارد دلار هزینه داشت. این مبلغ شامل ۵۴ میلیارد دلار هزینه های غیرمستقیم(نظیر پرداخت مستمری به از كار افتادگان و اتلاف زمان كاری) و ۴۴ میلیارد دلار هزینه های پزشكی بود. چاقی ۹۳ درصد خطر ابتلا به دیابت را افزایش می دهد و بی تحركی نیز این خطر را تا ۲۵ درصد بالا می برد.

دیابت دوران بارداری

گلوكز قندی است كه در نتیجه گوارش یا هضم غذا تولید می شود و مهم ترین ماده غذایی بدن است. در دوران بارداری، بدن شما گلوكز را كه تنها منبع غذایی جنین است تأمین می كند. این ماده غذایی از راه جفت به جنین می رسد. علاوه بر این، جفت، هورمون هایی را كه موجب رشد جنین می شوند، تولید می كند. این هورمون ها مصرف انسولین را در بدن شما با مشكل مواجه می كند. در اواسط دوران بارداری، جفت، تولید هورمون های آنتی  انسولین را افزایش می دهد.

اگر بدن شما هورمون های آنتی انسولین زیادی تولید كند، این هورمون ها می توانند مانع رفتن گلوكز خون به سلول های بدنتان شوند كه به این فرآیند، تحمل انسولین می گویند. در همین حال ممكن است پانكراس (لوزالمعده) شما نتواند انسولین مورد نیاز بدنتان را تولید كند. با افزایش گلوكز خون شما، احتمال بروز بیماری دیابت وجود خواهد داشت.

دیابت چه كسی را تهدید می كند؟

چند عامل، امكان بروز این بیماری را در دوران بارداری بالا می برد. این عوامل عبارتند از:

۱- سابقه وجود دیابت در خانواده

۲- سابقه به دنیا آوردن نوزاد مرده و به دنیا آوردن نوزادی با وزن بیش از ۴ كیلوگرم

۳- چاقی

۴- داشتن سن بیش از ۲۵ سال

چگونه از وجود دیابت آگاه شویم؟

دیابت دوران بارداری هیچ علامت مشخصی ندارد. بنابر توصیه انجمن آمریكایی دیابت، همه زنان باردار باید بین هفته های ۲۴ تا ۲۸ دوران بارداری، تست دیابت را انجام دهند، همچنین اگر در فامیل آنها سابقه وجود دیابت و یا سایر عوامل خطرزا وجود دارد، این تست را باید انجام دهند.

تست تعیین مقدار گلوكز خون

یك ساعت پس از خوردن یك ماده شیرین- گلوكز آماده شده، آزمایش خون انجام می گیرد، تا مقدار گلوكز خون شما تعیین شود. اگر گلوكز خون شما بالای ۱۴۰ باشد، پزشك شما انجام تست GTT (تست تحمل گلوكز) را توصیه می كند.

نحوه انجام تست تحمل گلوكز

شما به مدت سه روز از یك رژیم غذایی استفاده می كنید. سپس به مدت ۸ ساعت هیچ ماده غذایی و یا نوشیدنی نمی خورید. در این هنگام، از شما آزمایش خون گرفته می شود. اگر گلوكز خون شما به اندازه متعارف نباشد، به دیابت دوران بارداری مبتلا هستید.

در صورت داشتن دیابت چه باید كرد؟

باید به زنانی كه سابقه بیماری دیابت دارند، درباره خطرات باردار شدنشان هشدار داد؛ زیرا به احتمال زیاد فرزند آنها ناقص خواهد بود. امروزه با برنامه ریزی های دقیق و مراقبت های پیش از بارداری، زنان دیابتی به اندازه غیر دیابتی از شانس داشتن بارداری بدون مشكل و نیز داشتن كودكی سالم برخوردارند. با وجود این، بارداری می تواند عوارض طولانی مدت این بیماری را بدتر كند. قبل از باردار شدن بهتر است تست های زیر انجام شود:

۱- معاینه چشم ۲- تست سلامت كلیه ها از طریق خون یا ادرار ۳- تست فشار خون ۴- تست لگن خاصره ۵- تست بیماری های قلبی ۶- تست هموگلوبین خون: A1C(این تست نشان می دهد كه طی سه یا چهار ماه گذشته، میزان قند خون شما طبیعی بوده یا خیر). اگر میزان A1C شما بسیار بالا باشد، در صورت باردار شدن، امكان ناقص به دنیا آمدن نوزادتان زیاد خواهد بود.

لازم است بدانید كه:

پیش از باردار شدن، با پزشك خود مشورت كنید. پزشك شما احتمالاً مصرف ویتامین هایی را قبل از باردار شدن به شما توصیه می كند؛ به ویژه اسید فولیك(قرص آهن) كه با مصرف این قرص احتمال وجود نقص های كودك كاهش می یابد. زنانی كه دیابت نوع دوم دارند و از داروهای خوراكی به منظور كنترل وضعیت خود استفاده می كنند، باید در دوران بارداری از انسولین استفاده كنند؛ زیرا این داروها می توانند از راه جفت به جنین و از راه شیر دادن به كودك منتقل شوند و برای كودك زیانبخش باشند. انسولین از راه جفت به جنین منتقل نمی شود.

ملك دخت قاسمی نیك منش

بیماری هوچکین چیست؟

هوچکین یک نوع خاص از لنفوم با رشد غیر طبیعی سلولها در دستگاه لنفاوی است. پیشرفت های جدید در زمینه تشخیص و درمان این بیماری باعث شده است که تعداد زیادی از بیماران بهبود یابند. در این بیماران با تشخیص زود رس  و درمان مناسب میزان بهبود افزایش خواهد یافت . گر چه بیماری هوچکین ممکن است در تمامی سنین دیده شود، شایعترین سن شیوع آن بین 20 تا 50 سالگی است.

بیماری هوچکین دریک منطقه دستگاه لنفاوی و معمولاً در گره لنفی ایجاد می شود. اگر این بیماری به موقع کشف و درمان نشود، ممکن است در تمام دستگاه لنفاوی پخش گردد. هوچکین می تواند باعث درگیری ریه، اعضای داخل شکم و استخوانها شود. با گسترش بیماری، گویچه های سفید طبیعی کاهش یافته، در مقابله با عفونت ها اختلال ایجاد می شود. بنابر این بیماران مبتلا به هوچکین ممکن است مستعد ابتلا به عفونت ها ی گوناگون گردند.

دستگاه لنفاوی در کجا یافت می شود؟

بیماری هوچکین در دستگاه لنفاوی ایجاد می شود. دستگاه لنفاوی از شبکه عروقی کوچکی که به آنها عروق لنفاتیک می گویند، به همراه بافتهای لنفاوی که محل تجمع لنفوسیت ها بوده و شامل گره های لنفاوی و بافتهای دیگر می باشند، تشکیل شده است. عروق لنفاتیک مسئول باز گرداندن مایعات میان بافتی به گردش خون سیستمیک هستند. دستگاه لنفاوی عفونت ها است . بافت های لنفاوی در بیشتر بافت های بدن به ویژه طحال، کبد، مغزاستخوان و روده یافت می شوند.

در طی مسیر عروق لنفاوی، تجمع های دانه ای شکل کوچکی از لنفوسیت ها یافت می شود که به آنها غدد لنفاوی می گویند. عمل این غدد، حذف ناخالصی ها و باکتری های موجود در لنف است.

گروه لنفاوی در همه نقاط بدن پراکنده اند. درگردن ، زیر بغل و کشاله ران  براحتی یافت و لمس می شوند. این غدد معمولاً از دانه تسبیح بزرگتر نیستند ولی در صورت ایجاد عفونت یا بیماری های دیگر بزرگ می شوند. با مشاهده یک گره لنفاوی بدون درد بزرگ شده ازیک ماه باقی بماند باید به پزشک مراجعه کرد.

علل بیماری هوچکین برخی از محققان عقیده دارند که بیماری هوچکین دراثر مقابله دستگاه دفاعی بدن در برابر یک تحریک خارجی مثل یک ویروس ایجاد می شود. این بیماری در کشورهای  درحال توسعه که در آنها افراد جامعه تا زمان بلوغ تماس فراوانی با عوامل عفونت زا داشته اند، کمتردیده می شود. این بیماری در کشورهای توسعه یافته صنعتی که در آنها کودکان تا سن 10 سالگی با بیماری های شایع اطفال تماس نداشته اند، بیشتر دیده می شود. با این حال دانش ما راجع به علت بیماری هنوز ناکافی است.

تشخیص

چوت علت بیماری هوچکین نا معلوم است، در حال حاضر پیشگیری ازآن امکان پذیر نیست ولی تشخیص زود هنگام و درمان مناسب نتایج خوبی به همراه دارد.

معمولاً اولین علامت، پیدا شدن یک غده لنفاوی بزرگ و بدون درد است ک معمولاً در گردن وگاه درزیر بغل یا کشاله ران دیده می شود. این غدد لنفاوی گاه در هنگام استحمام یا اصلاح کردن موهای بدن کشف می شوند. غدد لنفاوی ممکن است در اثر عفونت ها یا بیماری های دیگر غیر از بیماری هوچکین نیز بزرگ شوند ولی غده لنفاوی که بیش از یک ماه بزرگ بماند چه دردناک باشد چه نباشد باید توسط پزشک معاینه گردد. غده لنفاوی عفونی معمولاً دردناک است.

گاه علایم دیگری نیز دربیمار مبتلا به هوچکین دیده می شود که عبارتند از:

تب طول کشیده ای که علت آن مشخص نیست.

عرق شبانه توجیه ناپذیر. گاه این تعریق آن قدر زیاد است که بیمار مجبور به تعویض ملحفه می گردد.

خارش بدن

دردهای غیرطبیعی پشت یا شکم

کاهش وزن غیر طبیعی

تنگی نفس

این علائم در بیماریهای دیگری غیراز هوچکین نیز شایع است ولی در صورت بروز این علائم برای از دست ندادن شانس تشخیص زود هنگام این بیماری، باید به پزشک مراجعه کرد.

پس از مراجعه به پزشک، وی تاریخچه کاملی از وضعیت پزشکی فرد تهیه می کند. آنگاه معاینه پزشکی به عمل خواهد آمد. اگر حالت غیرطبیعی درگره لنفاوی مشاهده نماید، آن گره لنفاوی برداشته می شود ودر زیر میکروسکوپ مطالعه می گردد. این آزمایش مشخص خواهد کرد که ضایعه خوش خیم یا بدخیم است.

اگر نتیجه نمونه برداری مشخص کند بیماری هوچکین است، آزمایشهای تکمیلی زیرانجام می شود:

پرتونگاری قفسه سینه

آزمایش خون

لنفانژیوگرافی : به معنی تزریق ماده حاجب به داخل سیستم لنفاوی و سپس تهیه رادیو گرافی ازآن که نشان دهند ه وضعیت سیستم لنفاوی و میزان گسترش بیماری درآن است.

سی تی اسکن شکم

آزمایش مغز استخوان

نمونه برداری از اعضای داخل شکم برای نشان دادن گسترش بیماری به این اعضاء

ممکن است انجام تمام این بررسی ها دریک فرد لازم نباشد. تصمیم گیری در باره بررسی های لازم توسط پزشک معالج صورت خواهد پذیرفت.

درمان

بیماری هوچکین بخوبی به درمان پاسخ می دهد. دربیشتر موارد بیماران به طور سرپایی درمان  می شوند. درمان بیمار می تواند با پرتو درمانی یا شیمی درمانی یا ترکیبی از هر دو صورت پذیرد.

در پرتو درمانی سعی می شود با استفاده از پرتوهای پر انرژی × یا اشعه های ناشی از کبالت در منطقه درگیر شده توسط بیماری، سلولهای سرطانی با حفظ بافتهای سالم از بین برده شوند. خوشبختانه درمراحل اولیه، بیماری به دستگاه لنفاوی محدود می باشد و از این رو درمان مناسب با پرتودهی به قسمتی یا تمام دستگاه لنفاوی باعث بهبود بیماران خواهد شد.

شیمی درمانی برای از بین بردن سلولهای سرطانی درتمام بدن استفاده می شود. پزشکان مقادیری از داروهای شیمی درمانی را استفاده می کنند که با حداقل صدمه به بافتهای سالم بدن بتوان سلولهای سرطانی را از بین برد. داروهای شیمی درمانی در تقسیم و رشد سلولهای سرطانی اثر گذشته و باعث تاخیر رشد و بیماران ترکیبی از شیمی درمانی و پرتودرمانی را دریافت می کنند.

هر دو روش درمانی ذکر شده می تواند عوارض نامطلوبی را ایجاد نماید. پرتو درمانی ممکن است باعث واکنش پوستی، تهوع، استفراغ  و احساس خستگی شود. تمامی این عوارض را با استراحت مناسب و تغذیه خوب می توان تخفیف داد. بعد از قطع پرتو درمانی، این غوارض از بین خواهد رفت.

شیمی درمانی ممکن است باعث تهوع، استفراغ، اسهال، ریزش مو، کم خونی ، خونریزی خود به خود، افزایش بروز عفونت وهمچنین زخمهای دهانی شود. این عوارض درتمام بیماران دیده نمی شود؛ در تمام آنها نیز به یک شدت ظاهر نمی گردد و بعد از درمان از بین خواهد رفت.

بیشتر موارد هوچکین به ویژه اگر در مراحل اولیه شناسایی گردد، قابل درمان است. بنابر این برای کشف احتمالی غدد لنفاوی بزرگ شده ، گردن، زیربغل و کشاله ران خون را بطور منظم معاینه کنید.

عادت به مصرف قند مضراست

بنا به نظر موسسه غذایی آمریکا(ADA  ) همه مردم می توانند مانند نیکوتین ، به مصرف مواد قندی عادت کنند. خانم الیزابت سامرکارشناس تغذیه معتقد  است که مطالعات و پژوهش های اخیرعملکرد، ( طرزفکر ) اندیشه و نحوه زندگی ما را تغییر می دهند. به طور مثال مشخص شده که مزه شیرینی و قند روی زبان نوزادان ، سبب ایجاد آندورفین که ماده ای شبیه به مورفین است می شود.

بسیاری از افراد به شکل افراطی، مواد قندی و شیرینی جات مصرف می کنند. بیش ازمقداری که مورد نیازاست یا باید مصرف کرد. بسیاری از غذاهایی که درروزمصرف می کنیم اشکال مختلفی از قند را دربردارند مثل برنج، سس گوجه فرنگی، سوپ ذرت، که شامل گلوکر، سا کارز، فروکتوز و دکستروز هستند. همه اشکال قند که در مواد غذایی ،  میوه جات، آب میوه وجود دارد  در بدن تجمع می یابند. افزایش مصرف قند به افزایش وزن بدن می انجامد. به غیر از چاقی خطر ابتلا به بیماری های قلبی ، پرفشار خونی و برخی از سرطان ها را زیاد می کند، آسیب دیدگی دندان ها نیز از دیگر عوارض ناشی از مصرف زیاد از حد مواد قندی و شیرینی جات است . علاوه بر این ها، مصرف زیاد مواد قندی، فرد را از مصرف مواد دیگری که بدن به آنها نیازدارد مانند ویتامین ها و پروتئین ها و سبزیجات محروم می سازد زیرا فرد همیشه یک نوع احساس سیری و پری دارد. هر فرد آمریکایی روزانه 24 قاشق چایخوری شکر (قند) مصرف می کند. 4 توصیه زیر برای کاهش مصرف مواد قندی و شیرینی جات ارائه می گردد:

صبحانه بخورید:

زمانی که از خواب برمی خیزید. بدن شما به افزایش انرژی نیاز دارد و آن را به وسیله کربوهیدرات ها ( یا مواد قندی ) تامین می کند. افرادی که صبحانه بخورند  در طول روز کمتر به خوردن شیرینی و مواد قندی تمایل دارند. فردی که نتواند هنگام صبح سوختگیری کند وصبحانه صرف کند، درتمام مدت روزاحساس گرسنگی می کند. وسعی می کند آن را باخوردن مواد قندی بر طرف نماید. در صورتی که مصرف مواد غذایی سودمند ( از دسته پروتئین ها و سبزیجات و حبوبات) هنگام صبح از پرخوری هنگام صرف نهارنیز جلوگیری می کند. یک صبحانه کم شیرین شامل : تخم مرغ، ماست و میوه بدون قند ونان جویا گندم بدون قند است.

نوشابه ها را رقیق کنید:

باید بدانید که همه نوشیدنیها یکسان نیستند . بعضی از آنها مقادیر زیادی قند دارند به ویژه نوشابه های جدیدی که حاوی ترکیبات ویتامینی هستند. نوشابه ها را با مقداری آب رقیق کنید غلظت قند آن را کاهش دهید. البته نوشیدن آب معدنی یا آب به جای نوشابه توصیه می شود. نوشیدن 8 لیوان آب در روز سلامتی را تضمین می کند.

مصرف مواد قندی را نصف کنید:

سعی کنید از مقدار مواد قندی که مصرف می کنید بکاهید بهترین تدبیر، نصف کردن مقادیری است  که اکنون مصرف می کنید.

به جای خوردن شکلات وآب نبات

مواد سودمند دیگری را مصرف کنید:

هر وقت میل دارید یک ماده شیرین بخورید به آنچه که میل دارید فکر کنید ولی به جای آن یک لیوان آب سرد بنوشید.

گاهی اوقات یک برش کوچک میوه می تواند به جای شکلات به شما انرژی بدهد. به علاوه ، ویتامین های مورد نیاز بدن را نیز تامین کند.

بهتر است کمی بیشتر به آنچه که مصرف می کنیم توجه داشته باشیم، و ضررهای ناشی از مصرف آنها را در نظر بگیریم.

كمردرد، درد جوامع مدرن

به رغم تمام پیشرفت های علم پزشكی در بسیاری از موارد ما نمی توانیم علت دقیق بعضی كمردردها را پیدا كنیم با این حال اكثر این دردهای حاد پشت بدون درمان خود به خود بهبود می یابند

روز پنج شنبه گذشته قسمت اول مطلبی درباره كمردرد را خواندید كه قسمت دوم آن از نظرتان می گذرد، با این توضیح كه منبع هر دو مطلب سایت خدمات پزشكی ایران است كه متاسفانه روز پنج شنبه از قلم افتاد.

اكثر ما گاهی اوقات دچار پشت درد یا كمردردهای ناگهانی می شویم كه فقط یك یا چند روز مدت آن طول می كشد. به غیر از اینكه شما باید مراقب این نوع دردها باشید، نیاز به كار دیگری وجود ندارد و بزودی این دردها را فراموش خواهید كرد. با این حال، بعضی از افراد ممكن است دچار دردهای شدیدتری شوند كه فعالیت روزمره و توانایی كار كردن آنها را محدود می كند.

به رغم تمام پیشرفت ها و تكنولوژی مدرن، در بسیاری از موارد، ما قادر نخواهیم بود كه علت دقیق بعضی كمردردها را پیدا كنیم. این دردها می توانند به سبب وارد آمدن صدمات به لیگامان ها، عضلات یا سایر بافت های نرم باشند، اما اغلب پزشك شما در تعیین دقیق این علل، ناتوان است. با این حال، خوشبختانه این عدم توانایی در تشخیص دقیق، معمولا اهمیتی ندارند، زیرا اكثر این دردهای حاد پشت، بدون درمان ،خودشان خود به خود بهبود می یابند.

شایع ترین مشكل، پشت درد یا كمردرد ساده است كه در این موارد، درد فقط در قسمت پشت یا كمر قرار داشته و ممكن است به سمت كفل ها یا قسمت بالای ران امتداد داشته باشد. گاهی اوقات ممكن است این درد در مسیر عصب سیاتیك تا پایین پاها كشیده شود و باعث بروز دردهای سیاتیكی شود. فشار روی عصب سیاتیك ممكن است به علت بیرون زدگی یك دیسك یا صدمات سایر بافت های اطراف آن ایجاد شود و باعث ایجاد درد و گاهی اوقات بی حسی و سوزش در پاها شود. درد سیاتیك نشان دهنده آسیب به عصب سیاتیك است كه بهبودی معمولا به آهستگی صورت می گیرد.

گاهی اوقات درد می تواند بقدری شدید باشد كه نیاز به مراجعه فوری به یك پزشك متخصص (ارتوپد یا جراح اعصاب) باشد. همچنین افرادی كه دچار مشكل در كنترل مثانه (ادرار كردن) یا روده ها (دفع مدفوع) هستند یا هرگونه احساس بی حسی یا سوزش در محل كشاله ران یا مقعد دارند یا اینكه دچار ضعف پاها هستند، باید سریعا به پزشك مراجعه كنند، چون این علائم می تواند به علت صدمات شدید به عصب ایجاد شده باشد.

روش درمان

برای بیشتر كسانی كه دچار پشت درد یا كمردردهای حاد می شوند، تنها درمان های ساده مورد نیاز خواهد بود كه عبارتند از:

- داروهای مسكن مثل استامینوفن یا ایبوپروفن (بروفن) مصرف كنید. این قرص ها دارای عوارض كمی هستند و معمولا با مصرف آنها درد شما از بین رفته یا كاهش پیدا می كند.

- یك دوره كوتاه مدت استراحت در بستر مفید است، اما اگر مدت آن خیلی زیاد شود می تواند وضعیت را بدتر كند. اگر درد شما شدید است، باید روی تخت صاف به مدت دو روز دراز بكشید. بعد از آن، شما می توانید شروع به راه رفتن در اطراف كنید و در همان حال مراقب پشت و كمر خود هم باشید. شما كم كم باید فعالیت های روزمره خود را از سر بگیرید.

یك كیسه یخ كه بر پشت خود قرار می دهید، می تواند به تسكین درد كمك كند. همچنین می توانید به جای آن از كیسه آب گرم یا یك دوش داغ استفاده كنید، گرچه در دراز مدت تفاوتی بین مصرف آنها وجود ندارد.

برای اكثر افراد، روش های درمانی ساده ای كه ذكر شد كافی است و درد معمولا در عرض چند روز یا حداكثر دو هفته بهبود می یابد. هدف شما باید هرچه زودتر برگشتن به فعالیت های طبیعی و روزمره تان باشد. همچنین باید به توصیه هایی كه در فصل بعدی آمده است، توجه كنید تا از عود دوباره پشت درد یا كمردرد جلوگیری كنید.

با این حال شما ممكن است یكی از آن افراد بدشانسی باشید كه دردشان به طور كامل از بین نمی رود. اگر شما بعد از چهار یا شش هفته هنوز دچار كمردرد هستید، باید به یك پزشك متخصص (ارتوپد یا جراح اعصاب) مراجعه كنید.

در بعضی از موارد نیاز به انجام فیزیوتراپی می شود. در فیزیوتراپی با استفاده از حرارت، ماساژ آرام و تمرینات  خاص، به بیمار كمك می شود كه قدرت و حركت خود را دوباره به دست آورد.

درمان درد سیاتیك نیز عبارت است از مصرف قرص های مسكن مثل استامینوفن یا ایبوپروفن (بروفن)، استراحت در بستر و هرچه سریع تر از سرگیری حركات روزمره، اما بهبودی در این موارد كمی كندتر صورت می پذیرد. گاهی اوقات بیمارانی كه دچار درد سیاتیك هستند، برای انجام عمل جراحی معرفی می شوند تا فشار وارد روی عصب سیاتیك برطرف شود.

كمردرد عودكننده

اكثر دردهای حاد پشت، بعد از مدت كوتاهی در عرض چند روز یا چند هفته بهبود می یابند. افرادی كه دارای سابقه پشت درد یا كمر درد هستند احتمال دارد كه در آینده نیز دوباره به آن وضعیت دچار شوند.

گاهی اوقات ممكن است عود دردها بر اثر یك حادثه و تصادف یا تحمیل بار زیاد به ستون فقرات ایجاد شود، اما برای بسیاری از افراد، عود دردها ممكن است با انجام فعالیت های فیزیكی معمولی و روزمره رخ دهد. دانستن اینكه ستون فقرات چگونه كار می كند و عملكردش چگونه است و اقدام به كاهش فشارهایی كه به آن وارد می شود، همراه با انجام تمریناتی برای تقویت بدن و حفظ تناسب اندام، باعث خواهد شد كه از عود مجدد دردهای پشت و كمر درد جلوگیری شود.

درمان های دارویی

هدف اصلی از درمان دارویی، تسكین دادن درد است. دو نوع اصلی داروهای مسكن كه در این موارد زیاد مصرف می شوند عبارتند از: استامینوفن و داروهای ضدالتهاب (مثل بروفن و دیكلوفناك). ویژگی های هر پشت درد یا كمردردی، اغلب به ما كمك می كند كه نوع داروی مسكن مناسب را انتخاب كنیم.

استامینوفن

استامینوفن، شایع ترین داروی مسكنی است كه مصرف می شود. شما می توانید شش یا هشت قرص استامینوفن در روز مصرف كنید. این دارو به شرطی كه از این میزان بیشتر در روز مصرف نشود، بی خطر است. داروی استامینوفن كدئین دار از نظر تسكینی، قوی تر از استامینوفن است و می توان آن را با نسخه پزشك از داروخانه ها تهیه كرد.

داروهای ضدالتهاب

اگر شما صبح ها كه از بستر بلند می شوید احساس می كنید كه بدنتان به میزان زیادی دچار خستگی شده است، مصرف داروهای ضدالتهاب می تواند برای شما مفید باشد. نقش اصلی این داروها، كاهش التهاب است، اما آنها دارای اثرات تسكینی و ضددرد نیز هستند. آسپرین، اولین داروی ضدالتهابی بود كه كشف شد، اما مصرف این دارو می تواند باعث معده درد و سوءهاضمه شود و همچنین در مصرف بیش از حد آن، وزوز گوش و اختلال در شنوایی ایجاد می شود. داروی ایبوپروفن (بروفن) نیز از دسته داروهای ضدالتهابی است كه نسبت به آسپرین، مشكلات كمتری ایجاد می كند. سایر داروهای ضدالتهاب عبارتند از: دیكلوفناك، پیروكسیكام، مفنامیك اسید، ایندومتاسین و ناپروكسن.

تمام داروهای ضدالتهاب می توانند سبب مشكلات گوارشی و معده درد شوند، بنابراین ممكن است پزشك، همراه با این داروها، داروهای ضدزخم معده نیز برای شما تجویز كند.

داروهای شل كننده عضلات

اگر شما از آن افرادی هستید كه دچار اسپاسم و گرفتگی شدید و دردناك عضلات پشت شده اند، ممكن است مصرف داروهای شل كننده عضلات مثل متوكاربامول (روباكسین) یا بكلوفن (باكلوفن) برای شما مفید باشد.

داروهای ضد تشنج و ضدصرع وداروهای ضدافسردگی نیز ممكن است به تشخیص پزشك برای بیمار تجویز شود.

در بعضی از انواع دردها، تزریق كورتون و مواد بی حس كننده می تواند بسیار مفید باشد. براساس مشكلی كه وجود دارد می توان از انواع تزریقات استفاده كرد. در عین حال بعضی از افراد اظهار می دارند كه پشت درد یا كمردرد آنها به درمان های مكمل  مثل طب سوزنی، پاسخ خوبی می دهد.

براساس علت ایجاد كمردردهای مزمن (علل مكانیكی یا سایر علل) درمان آنها نیز تفاوت می كند.

مراقبت از پشت و كمر

فعالیت فیزیكی برای افراد مبتلا به كمردردهای مزمن، خوب است. شما باید سعی كنید كه همیشه خود را فعال نگه دارید و تمرینات ورزشی را هم انجام دهید (گرچه در هنگام تمرینات، باید از انجام تمریناتی كه برای پشت و كمر مضر هستند، اجتناب كنید). برای مثال شما باید از فشار آوردن بیش از حد به پشت خود، پرهیز كرده و به وضعیت درست ایستادن، نشستن و بلند كردن چیزی از روی زمین آگاهی داشته باشید.

فیزیوتراپی

طی سالیان اخیر، به میزان زیادی در نحوه درمان دردهای پشت و كمر، اصلاحات ایجاد شده است. امروزه پزشكان به نقش اصلی فیزیوتراپیست ها در ایجاد تحرك در شما و هرچه زودتر برگشتن به فعالیت های طبیعی روزمره، اعتقاد دارند. در صورتی كه كمردرد شما بیش از چند هفته طول كشیده است، اهمیت زیادی دارد كه پزشك، شما را به یك فیزیوتراپیست خوب معرفی كند تا از خطر مزمن شدن كمردرد، جلوگیری شود. فیزیوتراپیست ها به شما آموزش خواهند داد كه پشت و كمر چگونه كار طبیعی خود را انجام می دهند، چه اشكالاتی ممكن است پیش بیاید، چگونه در مقابل فشارهای زیاد باید از آن مراقبت كرد و چگونه باید با انجام تمرینات مناسب، حركت خود را دوباره از سر بگیریم و بتوانیم فعالیت های طبیعی و روزمره خود را دوباره شروع كنیم.

برنامه تمرینی هر بیماری، براساس نیازهایش فرق می كند، اما به طور كلی این تمرینات شامل قوی شدن عضلات پشت و شكم همراه با تقویت لگن است. گاهی اوقات، فیزیوتراپیست ها از حرارت و گرما (لامپ های مادون قرمز) نیز استفاده می كنند. سایر مواردی كه فیزیوتراپیست ها از آن بهره می برند، عبارتند از: به كار بردن كیسه یخ، اسپری های سردكننده، اولتراسوند و ماساژ.

چنین درمان هایی، مشكلات طولانی مدت را معالجه نمی كند، اما می تواند باعث آرامبخشی بسیاری شوند. ارزش خاص آنها اغلب به عنوان مقدمه ای برای انجام سایر انواع درمان ها، مثل تمرینات ورزشی مطرح است كه در صورت عدم استفاده از آنها می تواند بسیار دردناك باشد. كشش، همانند بسیاری از درمان های كمر درد، از روزگاران قدیم مورد استفاده قرار می گیرد. هنگامی كه روی یك تخت مخصوص كشش دراز می كشید، قسمت سینه و لگن شما توسط دو تسمه بسته می شود و سپس به آرامی از دو طرف كشیده می شوند. منظور از این كار، كم كردن فشار روی اعصاب و كشش مفاصل آسیب دیده است. این روش به طور موقتی باعث بهبود كمردرد می شود، اما سودمند بودن آن در طولانی مدت مورد سئوال است، به همین دلیل استفاده از آن، امروزه محدود شده است.

تمرینات ورزشی

انواع مختلف بسیار زیادی از تمرینات ورزشی برای مبتلایان به كمردردهای مزمن وجود دارد و انتخاب آنها بستگی به ماهیت مشكل خاص شما دارد.

بعضی از تمرینات ممكن است برای یك نوع از كمردرد مفید بوده و برای نوع دیگری ازكمردرد، مضر باشد و آن را بدتر كند.

بنابراین در انتخاب برنامه تمرینات ورزشی دقت كنید. شما باید ابتدا با فیزیوتراپیست  خود در این موارد مشورت كنید. انجام انواع مختلف تمرینات، شامل آنهایی كه قبلا شرح دادیم، این هدف را دنبال می كنند كه عضلات پشت و شكم (تمرینات ایزومتریك) و آن عضلاتی كه باعث تقویت حركات پشت می شوند را تقویت كنند.

اهمیت زیادی دارد كه از انجام تمریناتی كه باعث بدتر شدن ناگهانی درد می شوند، پرهیز كنید. بهتر است كه هر روز و به تدریج به میزان تمرینات خود بیفزایید.

ورزشكارانی كه دچار كمردرد می شوند باید تا آنجا كه ممكن است هرچه سریع تر به فعالیت های ورزشی خود بازگردند. ورزش های مناسب برای كمردرد عبارتند از: پیاده روی، شنا و دوچرخه سواری. ورزش های خشنی مثل راگبی، می توانند با ضربات ناگهانی كه به پشت و كمر وارد می كنند، حاصل بهبود تدریجی چند هفته ای را از بین ببرند.

گام به سوی داشتن ابروانی زیبا و فوق العاده

گام اول: همیشه ابروها را به سوی بالا شانه کرده و مرتب کنید تا به طورطبیعی به شکلی قوس دار در بیایند.

گام دوم : مراقب شکل ابرو باشید. ابروها باید از بالای مجرای اشکی شروع و در بالاترین نقطه پشت چشم تیز شده و در گوشه بیرونی چشم پایان یابند. بسیاری از خانم ها اشتباه کرده و مو های این قسمت از ابروها را بر می دارند ولی این کار باعث می شود که ابروها اریب شده و شما همیشه به نظر عصبانی و اخمو بیایید.

گام سوم : پوست خود را آماده نمایید. یک تکه پنبه را به تقویت کننده یا منقبض کننده پوست آغشته کرده و به روی ابروها بمالید.

 گام چهارم: یک مداد را روی خط خارجی ابرو نگه داشته و ببینید در کجا نقطه اوج ابرو واقع می شود . از نقطه کمان ابرو تا انتهای آن ، ابروی شما باید یا صاف و یا کمی قوس دار برداشته شود. البته این قسمت بستگی به سلیقه خود شما دارد.

گام پنجم: موچین را با زاویه 45 درجه نگه داشته و سپس موهای زیر خط ابروها را بردارید. ابروها را در جهت رشد موها بیرون بکشید. سعی کنید از فرم طبیعی ابروی خود تبعیت نمایید نه از تمایلات خود زیرا ابروهای شما در فرم طبیعی زیباتر هستند.

گام ششم: نواحی کم پشت ابرو که خالی به نظر می رسد را با یک مداد تیزشده ابرو پر کنید. مداد را خیلی کم رنگ و سطحی بر روی ابرو بکشید با حرکات سریع روی موهای ابرو حرکت دهید. پودر ابرو ظاهری طبیعی تر به ابروهای شما می دهد. با استفاده از برس ابرو پودرهای روی ابرو را پاک کنید. اگر در کار برداشتن ابرو بی تجربه هستید از ژل های رنگی ابرو نیز می توانید استفاده کنید. روی ابروها را با این ژل با حرکات بالا و پایین بپوشانید. ژلهای اضافی را از روی ابرو پاک کنید و به ابروها شکل دلخواه را بدهید و بگذارید تا خشک شوند.

·        نکته

رنگ ابرو از رنگ مو دو درجه روشن تر است. اگر موهای شما بلوند باشد برعکس 2 درجه تیره تر است.

پوست چگونه زخم را ترمیم می کند؟

زخم عبارت است از آسیب رسیدن سطوحی از فیبرهای بدن است . این فیبرها توسّط سلّول هایی به وجود می آیند که زیر سطوح اوّل پوست واقع است . لایه های سطحی پوست به طور طبیعی مرتّــب ریخته و عوض می شوند و در صورت زخم شدن ، بسته به شـــدّت جراحت، پوست وارد عمل می شود

معمولا" این روند چنــــد روزی طول می کشد و پس از چندین هفته مرتّب با تعویــض پوست، زخم نیز بهتر می شود. نکته جالب این که این تغییـرات به قدری اساسی هستند که زخم ها هر چقدر هم که عمیـــــق باشند، حدّاکثر پس از یک یا دو سال تقریــــبا" محو می شوند. علّت این عمر آن است که سلّول های فیبرساز، مادّه ای به از خود ترشــــــح می کنند و این مادّه همان مادّه ای است که در زمان تـــــولّد ، باعث می شود نوزادان بتوانند تحمّل برش تیـــغ جرّاحی را داشته باشند

نخستین عكس را چه كسی گرفت؟

نخستین عكس را یك مخترع فرانسوی به نام «ژوزف نیسه‌فور نیسپه» در سال ۱۸۲۶ میلادی گرفت . او از یك صفحه فلزی حساس استفاده كرد كه هشت ساعت طول می‌كشید تا عكس روی آن ظاهر شود. در دهه ۱۸۳۰ فرد دیگری به نام «لویی دگره» روش «نیسپه» را تكامل بخشید و نخستین دوربین عكاسی كارآمد را اختراع كرد.

 در همین زمان دانشمند انگلیسی «ویلیام هنری فاكس تالبوت» كاغذی اختراع كرد كه به نور حساس بود و تصویری نگاتیو به دست می‌داد و به كمك آن تصویری پوزیتیو تهیه می‌شد . عكس‌هایی كه تا پایان قرن ۱۹ گرفته می‌شدند حالت‌دار بودند، یعنی كسانی كه در عكس بودند می‌بایست چند ثانیه بی‌حركت حالت خاصی می‌گرفتند، زیرا چند ثانیه طول می‌كشید تا نوری كه از سوژه می‌تابید روی مواد شیمیایی صفحه حساس درون دوربین اثر بگذارد. تا قبل از اختراع فیلم عكاسی از این صفحه‌های فلزی استفاده می‌شد

چرا وقتی هوا سرد است موهای بدن ما سیخ می ایستد؟

سیخ شدن موهای بدن از زمانی آغاز شد كه بدن انسان ها پوشیده از مو بود . وقتی هوا گرم است و شما نیاز به خنك شدن دارید ، ماهیچه های كوچك در انتهای هر مو منبسط می شود و این انبساط باعث شل و ول شدن موها می شود . غده های مولد عرق با ترشح عرق ، گرما را از بدن دور می كنند . رگ های خونی نیز گرما را به سمت پوست بدن آورده و آن را دفــع می كنند . اما وقتی هوا سرد است . این ماهیچه ها منقبض شده و باعث انقباض یا راست ایستادن موها می شود

غده های مولد عرق بسته می شوند تا گرما را حفظ كنند . رگ های خونی هم كوچك می شوند تا از هدر رفتن گرما جلوگیری كنند . راست ایستادن یا همان سیخ شدن موها امروزه كمك زیادی به ما نمی كند ، چون ما موی زیادی روی بدنمان نداریم . میلیون ها سال قبل بدن انسان ها با موی زیادی پوشیده شده بود و این عمل باعث گرم شدن آنها می شد . سرما تنها علت سیخ شدن موهای بدن نیست . ترس یا عصبانیت نیز می تواند همان واكنش را ایجاد كند . این مسئله در پستانداران دیگر مثل سگ و گربه هم صادق است . جالب است بدانید وقتی كه سگ ها یا گربه ها عصبانی می شوند موهای بدنشان سیخ می ایستد

چرا جای زخم بر روی پوست می ماند؟

اثر زخم كه به صورت ناحیه ای روشن تر از پوست اطراف دیده می شود ساختاری است از ریشه های كلاژن كه بین دو لبه پوست بریده ، تنیده شده و مانند بخیه آنها را به هم متصل می كنند

این رشته ها، به وسیله سلولهایی كه فیبروبلاست نامیده می شود و در زیراپیدرم قرار دارند، تولید می شوند . اپیدرم همان لایه سطحی پوست است كه به طور طبیعی شامل سلول های مرده است

ایجاد اثر زخم در سه مرحله جداگانه روی می دهد ، مرحله التهاب كه طی آن فیبروبلاست ها ایجاد می شوند ، چند روز طول می كشد . مرحله بعد سوخت و ساز یا متابولیك است كه در آن فیبروبلاست ها ، كلاژن مورد نیاز برای ترمیم زخم را تولید می كنند. پس از چند هفته تا مرحله تغییر شكل شروع می شود و در طول یك یا دو سال ، بعضی رشته های كلاژن اضافی شكسته می شوند و اثر زخم را ناپدید می كنند ، از آنجا كه این مرحله در بعضی مواقع به طور كامل اتفاق نمی افتد ، اثر زخم پس از مدتها باقی می ماند

تاریخچه تقویم شمسی و قمری

سال ۴۶۷ در زمان سلطنت جلال الدین ملکشاه سلجوقی و وزارت خواجه نظام الملک ، چون خواستند ترتیب تقویم یعنی محاسبه سال و ماه را بر طبق قوانین نجومی و دقیق معین کنند، گروهی از دانشمندان آگاه به علم نجوم را برای این کار انتخاب کردند و آنها مامور بودند تا محاسبه را ترتیب دهند و این محاسبه ، درست ترین و دقیق ترین محاسبه سال شماری و معروف به تقویم جلالی است و خیام یکی از این دانشمندان و گویا سرپرست این گروه بوده است.هر دستگاه تقسیم زمان به سال ، ماه ، هفته و روز و جدولی که شامل این تقسیمات است ، به تقویم یا تاریخ موسوم است.همه این دستگاه های قراردادی حساب زمان در نهایت به امور متناوب طبیعی و دوره های گردش طبیعی برمی گردد. در واقع باید گفت که تاریخ تقویم از زمانی شروع می شود که انسان به حال ماندگاری به زراعت پرداخت ؛ در نتیجه متوجه شد که موسم بذرافشانی به فواصل منظم همه ساله بازمی گردد.سپس به شمردن ایام میان دو موسم متوالی بذرافشانی پرداخت

ماههای قمری و مشکلات آن ¤¤¤
از نخستین پیشرفت هایی که در حساب زمان حاصل شد، اتخاذ دوره گردش قمر بود. منجمان دو تعریف برای ماه دارند؛ ماه نجومی که فاصله زمانی میان دو عبور متوالی قمر از مقابل یک ستاره ثابت است و ماه هلالی ، که فاصله زمانی میان دو مقارنه قمر و خورشید است.ماهی که در آن روزها از آن استفاده می شد، ماه هلالی بود. پس از آن که استفاده از ماههای قمری بر استفاده فصلها در تقسیم سال طبیعی غلبه پیدا کرد، ماهها را بر حسب فصلی که در آن می افتاد، نامگذاری کردند.مبنا قرار دادن ماههای قمری ، به عنوان حساب زمان ، با مشکل مواجه شد؛ چون پدیده های طبیعی که ماهها به مناسبت آنها نامگذاری شده بودند، باید همواره در همان ماه پیش بیاید که این ممکن نیست. راصدین نخستین ، وسیله ای برای محاسبه طول دقیق سال شمسی و قمری نداشتند، ولی عده ای از آنها، با شمردن تعداد ایام میان ۲ انقلاب متوالی یا ۲ اعتدال متوالی و حساب متوسط ارقام حاصل در طی چندین سال ، طول سال شمسی را نزدیک به ۳۶۵ شبانه روز به دست آورده بودند. این گونه که مشهود است، سال شمسی نزدیک به ۱۱ شبانه روز از ۱۲ ماه هلالی ، طولانی تر است. اگر یک رصدکننده بدوی می خواست تناظر ماهها را با فصول طبیعی تا حدی محفوظ نگه دارد، مجبور بود اختلافی را که از جمع شدن تفاوت ۱۱ روز در هر سال حاصل می شد و پس از ۳ سال به بیش از یک ماه اضافه می شد، تصحیح کند.راه ساده این مساله ، کبس یعنی الحاق یک ماه قمری اضافی بود. در چنین دستگاهی ، بعضی سالها ۱۲ماهه و بعضی ۱۳ ماهه می شدند.بسیاری از اقوام بدوی کبس را از طریق مشاهده انجام می دادند

سال شمسی ¤¤¤
برای مصریان قدیم ، به مناسبت نقش حیاتی طغیان های سالانه رود نیل در اقتصاد زراعتی آنها و به ترتیب نسبتا منظم این طغیان ها، سال شمسی اهمیتی بیش از سال قمری داشت.به همین دلیل ، از زمانهای بسیار دور، تقویم شمسی خالص ، جایگزین تقویم قمری بدوی شد. سال شمسی به ۳ فصل ۴ ماهه تقسیم می شد.هر ماه ۳۰ شبانه روز بود و پس از ۱۲ ماه ، ۵ روز اضافی درج می شد و به این ترتیب ، سال درست ، مرکب از ۳۶۵ شبانه روز بود.در سالی که این تقویم اختیار شد، اولین روز اولین ماه ، مقارن ، رصد تشریق شعرای یمانی آغاز شد و انتخاب آن مسلما به این سبب بود که تقریبا مقارن آغاز طغیان نیل و انقلاب صیفی بود

تقویم جلالی یا ملکی ¤¤¤
تقویم شمسی که در زمان جلال الدوله ملکشاه سلجوقی تاسیس شد و در قسمت اعظم ایران رواج یافت ، همان تقویمی است که امروزه رایج است.مبدا این تقویم روز جمعه ۹ رمضان ۴۷۱ هجری قمری است. سال جلالی از اول بهار آغاز می شود و ۱۲ ماه ۳۰ روزه و ۵روز اضافی به دنبال ماه دوازدهم دارد. روز اول سال جلالی ، یعنی روز ورود خورشید به اعتدال بهاری با روز ورود خورشید به نخستین درجه حمل انطباق یافت با این قرارداد، سال جلالی به عکس سال مسیحی که در هر ۱۰ هزار سال ، قریب ۳ روز با سال شمسی اختلاف پیدا می کند، همیشه مطابق با سال شمسی قرار دارد و آن را می توان دقیق ترین تقویم جهان دانست ؛ ولی سالهای کبیسه در تقویم جلالی ، ثابت نیستند و کبیسه کردن موقوف به نتایج رصد هر سال است د

تقویم های زرتشتی ¤¤¤
زرتشتی گری در دوره ساسانی رواج یافت. پس از حمله اعراب ، زرتشتیان در مناطق مختلف پخش شدند که باعث پیدایش تقویم های گوناگون شد.تقویم زرتشتی ، خورشیدی است و با زمان تاجگذاری آخرین پادشاه زرتشتی ، یزدگرد سوم ، شروع می شود.سال تقویم اوستایی (زرتشتی) در هر ۴ سال ، یک شبانه روز یا به طور دقیق تر در هر ۱۲۸ سال ، ۳۱ شبانه روز از سال شمسی حقیقی عقب می افتد و در نتیجه ، مثلا نوروز در طول سال تغییر می کند.در باب تنظیم زمان در ایران باستان ، اطلاعات قطعی در دست نیست. احتمالا در بدو امر، سال قمری ایجاد شده ، ولی ظاهرا میان مردم کشاورز و گله دار، که اساس کارهایشان بر فصول طبیعی است ،باید بزودی ترتیب کبیسه ای داده شده باشد.اولین شکل تقویم که از آن نزد اقوام ایرانی خبر داریم ، تقویم اوستایی قدیم است که قمری - شمسی و آغازش بر پایه انقلاب سیفی بوده است.بعید نیست که در نتیجه مهاجرت اقوام ایرانی و به اقتضای آب و هوا یا به واسطه رابطه ای که با تمدن بابلی و آشوری داشتند، مبدا سال آنها تغییر کرده باشد. نشانه این تقویم پارسی قدیم در کتیبه های داریوش پیدا شده است.تقویم اوستایی در تمام جزییات با تقویم مصری مطابق است و هر روز ماه ، چنان که در مصر معمول بوده ، به یک فرشته موکل منسوب و به اسم او موسوم است و البته تنها مشکل در این تقویم ، همانند بسیاری از تقویم های دیگر، کبیسه گیری بوده است که این مشکل با به وجود آمدن تقویم جلالی تا حدودی حل شد

برگرفته شده از : ملاصدرا

دعفونی کننده ها) را می  تواند تجویز نماید.

آیا خانمهای باردار مجاز به استفاده از روش الکترولیز برای از بین بردن موهای زائد بدن می باشند؟

اکثر خانمهای باردار در دوران بارداری خود به علت اختلالات و تغییر هورمونی دچار پرمویی و موهای زائد بدن می شوند و به فکر از بین بردن این موهای زائد می افتند. اگر این خانمها فقط در این دوران مخصوص این وضعیت را تجربه کرده اند توصیه می شود که تا بعد از وضع حمل صبر کنند.

اگر وجود این موهای زائد بر آزار دهنده بود می توانند در صورت تمایل آنها را اصلاح کرده یا با موچین آنها را بکنند. اگر از قبل از شروع دوران بارداری موهای زائد در صورت داشته باشند بهترین زمان برای از بین بردن موهای زائد صورت الان می باشد.

 الکترولیز عمری بیش از 120 سال دارد و در تمام این سالها هیچ نمونه یا خبری از اثرات و عوارض مخرب یا سوء دوران بارداری وجود نداشته است. اما احتیاطا می توانند پس از وضع حمل بقیه قسمت های بدن مانند خطوط مایو، شکم و یا سینه را الکترولیز کرده و از شر موهای زائد بدن خلاص شوند.

در ضمن نباید در چند هفته آخر دوران بارداری  روی سینه ها و مخصوصا نوک سینه ها را الکترولیز کرد بالاخص اگر قصد دارند که فرزند خود را با شیر خود تغذیه کنند .

طی سه ماهه آخر این دوران، الکترولیز شکم توصیه نمی شود. سینه ها و شکم در دوران بارداری می توانند بسیار پر مو شده باشند. هم چنین از آنجائیکه کودک در آخرین ماه های بارداری فعال و پرتحرک می باشد ، الکترولیز بر روی شکم می تواند باعث شود که کودک در شکم مادر شروع به لگد زدن نماید و مادر را ناراحت کند.

 برای از بین بردن موهای زائد، یک سوزن نازک به داخل فولیکول موی زائد فرو برده می شود در این روش ریشه های مو تخریب می شوند بنابراین برگشت مو دیگر امکان پذیر نیست. براساس چگونگی عکس العمل پوست شما نسبت به الکترولیز ، متخصص الکترولیز ، کرم آنتی بیوتیک یا آنتی سپتیک مایع (ضدعفونی کننده ها) را می  تواند تجویز نماید.

سرگیجه را بیشتر جدی بگیریم

 سرگیجه نوعی توهم در حرکت محیط پیرامون است که می تواند به دلایل مختلف بروز کند. فردی که سر گیجه می گیرد تصور می کند که محیط پیرامونش در حال چرخش است.

هموطن آنلاین_سید میثم لطفی- سرگیجه نوعی توهم در حرکت محیط پیرامون است که می تواند به دلایل مختلف بروز کند. فردی که سر گیجه می گیرد تصور می کند که محیط پیرامونش در حال چرخش است    

  " سرگیجه نوعی توهم در حرکت محیط پیرامون است که می تواند به دلایل مختلف بروز کند... "

و اگر فرد تصمیم بگیرد که در چنین وضعیت راه برود، به احتمال زیاد زمین می خورد.

سرگیجه چیست؟

سرگیجه در اصل نوعی اختلال است که باید از بیماری های مشابه موجود در این زمینه متمایز شود. این عارضه در بیشتر موارد نوعی حالت گیجی، گنگی و سنگینی سر را در بیماران ایجاد می کند. به دنبال از دست دادن تعادل، دل آشوبی و حالت تهوع راه رفتن و حرکت را برای کاربران مشکل می کند. این سرگیجه ها ممکن است در منزل، محل کار و یا ... به سراغ شما بیایند.

اثرات احتمالی سرگیجه

*عفونت گوش میانی

*تورم در گوش میانی

* چرخش شدید سر و محیط اطراف

*اختلالات خونی

*آسیب دیدگی های     

  " فردی که سر گیجه می گیرد تصور می کند که محیط پیرامونش در حال چرخش است و اگر فرد تصمیم بگیرد که در چنین وضعیت راه برود، به احتمال زیاد زمین می خورد... "

سر

*سرگیجه های پس از جراحی های گوش میانی

*اثرات ناشی از مصرف برخی داروها

*مصرف الکل

*بیماری های عصبی

معمولا زمانی که در گوش میانی افراد اختلالی بروز می کند و تعادل در مکانیزم آن به هم می ریزد سرگیجه بروز می کند. این امر همچنین می تواند به دنبال بروز اختلال در مغز و یا سیستم عصبی بین مغز و گوش میانی بروز کند.

عفونت ها، اختلال در گردش خون، میگرن، آسیب دیدگی و تصادفات و تورم، همه و همه عواملی هستند که می توانند سرگیجه را در پی داشته باشند. به طور ویژه، عوارض جانبی برخی دارو ها، الکل و ... نیز می تواند سرگیجه را باعث شود.

برای برخی افراد، بروز سرگیجه های شدید و عوارض ناشی از آن می تواند برای مدت زمان کوتاه صورت بگیرد و خیلی زود از بین برود. این سرگیجه های معمولا در افراد کهنسال و یا افرادی که سر خود را به صورت ناگهانی و خیلی سریع تکان می دهند بروز می کند. این قبیل سرگیجه های که به دنبال چرخش سریع سر نیز می تواند بروز کند اصلا نگران کننده نیست و به خودی خود درمان می شود. اگر    

  " در حال حاضر بهترین روش های ممکن برای پیشگیری و جلوگیری از ابتلا به سرگیجه آماده است و افراد با استفاده از آن می توانند خود را ایمن کنند... "

چه در این حالت فرد برای چند دقیقه قدرت حرکت و یا راه رفتن را از دست می دهد، اما پس از آن دوباره می تواند به فعالیت های خود ادامه دهد.

نوع دیگر سرگیجه ها به دنبال عفونت های ویروسی، تورم و یا آسیب دیدگی در گوش میانی بروز می کند. خوشبختانه این نوع سرگیجه پس از گذشت چند ماه به طور خودکار از بین می رود. متخصصان و پزشکانی که در مراکز پزشکی مختلف مشغول به کار هستند به آسانی می توانند از روی نشانه های ساده این عارضه را شناسایی و آن را درمان کنند.

روش های شناسایی

باید توجه داشت که سرگیجه اختلالی مهم است و باید جدی گرفته شود تا از عواقب آن بتوانیم جلوگیری کنیم. بیشتر مردم برای آنکه از سرگیجه و عوارض آن جلوگیری کنند معمولا به پزشک معالج مراجعه می کنند و پس از انجام آزمایش های مختلف از صحت بدنشان مطمئن می شوند. بر اساس آنچه که پزشکان اعلام کرده اند، در حال حاضر بهترین روش های ممکن برای پیشگیری و جلوگیری از ابتلا به سرگیجه آماده است و افراد با استفاده از آن می توانند خود را ایمن کنند.