تبیان، دستیار زندگی

وای چقدر سخته که برای رسیدن

به عشقت انتظار رو به جون بخری

و بعد از سالها اینو بشنوی:

دوست ندارم!!! 

نمی دانم تا کدامین طلوع زنده خواهم ماند

و کدامین غروب خواهم رفت

اما دوستت دارم تا آخرین لحظه ی بودنم 

من در غم تو؛تو در وفای دگری

دلتنگ توام؛تو دلگشای دگری

در مذهب عاشقان کی روا باشد

من دست تو بوسم و؛تو پای دگری 

تو این دنیای پر غصه

بیا لبخند من باش

بذار باور کنم هستی

نه شاید و نه ایکاش 

ابر شدم صدا شدی

شاه شدم گدا شدی

شعر شدم قلم شدی

عشق شدم تو غم شدی 

اسمتو خط نزدم ازدفتر خاطره هام

هنوزم هر جا باشی عزیزترینی تو برام 

به نام کسی که یادش در بهار من،

نامش در اندیشه ی من،

عشقش در قلب من،

کلامش در دفتر من و دیدارش آرزوی من است... 

باید برم برای تو

فقط یه حرف ساده بود

کاشکی می دیدی قلب من

به زیر پات افتاده بود!!! 

گر چراغ عشق روشن باشد

هزار کوهستان هم نمی تواند

بین ما فاصله بیندازد... 

کبوترهای خانه بیقرارند،

به شوقت لحظه ها رو میشمارند،

پرستوی دلم در حال کوچ است،

جهان بی تو برایم هیچ و پوچ است!