تبیان، دستیار زندگی

تصور کنید من در خانه‌ام نشسته‌ام و قصد دارم برای رفتن به مقصد معینی تاکسی سفارش دهم. شماره‌ی تلفن شرکت سرویس‌دهنده‌ی خدمات تاکسی را می‌گیرم. منشی تلفنی خودکار به من پاسخ می‌دهد و من از طریق فشار دادن چند کلید “ساعتی” که تاکسی را می‌خواهم اعلام می‌کنم. مثلا اگر می‌خواهم تاکسی ساعت 11:25 بعد از ظهر بیاید، فشار می‌دهم #2325*.

سیستم کامپیوتری شرکت تاکسیرانی مورد نظر از روی شماره‌ی تلفن من (که به صورت خودکار تشخیص داده است) نشانی من را تشخیص می‌دهد (به صورت همزمان از بانک اطلاعاتی شهرداری استخراج می‌کند).

این سیستم همچنین موقعیت مکانی همه‌ی تاکسی‌های فعال و آزاد را از طریق سیستم مکان‌یاب جهانی (GPS) می‌داند. به این ترتیب مشخص می‌کند که کدام تاکسی به محل اقامت من نزدیک‌تر است.

سیستم همچنین محاسبه می‌کند (با توجه به وضعیت ترافیک شهر که آن‌را از طریق بانک اطلاعات ترافیک شهری به صورت خودکار دریافت کرده است) که حدودا چند دقیقه زمان لازم است که تاکسی از نقطه‌ی فعلی‌اش به خانه‌ی من برسد.

در زمان مناسب، سیستم به راننده‌ی تاکسی پیامی ارسال می‌کند که او آن را روی صفحه‌ی نمایش تاکسی خود می‌بیند: نشانی من و ساعتی که تاکسی باید مقابل منزل من باشد.

راس ساعت مورد نظر من از خانه خارج می‌شوم و تاکسی منتظر من است. پس از رسیدن به مقصد از تاکسی پیاده می‌شوم و هزینه‌ی تاکسی به صورت خودکار از حساب بانکی من برداشته می‌شود.

با استفاده از کریستال‌های ویژه‌ا‌ی (piezoelectric crystals) می‌توان انرژی مکانیکی (فشرده شدن در اثر حرکت یک جسم سنگین از روی آن) را به الکتریسیته تبدیل کرد. با قرار دادن ورقه‌هایی متشکل از این نوع کریستال‌ها در زیر جاده‌ها، باند فرودگاه‌ها، ریل قطارها و معابر پرتردد می‌توان دست‌کم بخشی از انرژی تلف شده توسط وسائط نقلیه را بازتولید کرد. 

 

 تا حالا دقت کرده‌اید که برای عبور از درهای گردان مجبورید کمی زور بزنید تا در بچرخد؟ خوب پس همین انرژی مکانیکی درب گردان را هم باید بتوان به برق تبدیل کرد.‌ بله، البته چیز دندان‌گیری نیست، اما به هر حال برق است دیگر!! با آن می‌توان برخی چراغ‌های کم مصرف یک فروشگاه یا محل عمومی پر تردد را روشن کرد. 

 

 حالا ایده‌ی من این است که در را کمی سفت‌تر درست کنند که عابران مجبور شوند زور بیشتری موقع عبور کردن بزنند. این‌طوری هم کمی ورزش می‌کنند و هم برق بیشتری تولید می‌شود، اسمش را هم می‌گذاریم «درهای بدن‌ساز دوستار محیط‌زیست!» 

 

 

 

شرکت گوگل در کنار فعالیتهای اینترنتی و شبکه خود بخشی از سرمایه و متخصصانش را به مطالعه در زمینه انرژی پاک و خورشیدی اختصاص داده است تا بتواند این انرژی را با هزینه ای برابر یک چهارم هزینه کنونی تولید و در اختیار مردم قرار دهد.

شرکت گوگل در تلاش است فناوری مخصوص به خود را در زمینه کاهش هزینه های ناشی از ساخت صفحات خورشیدی ارائه داده و هزینه ساخت این تجهیزات را به یک چهارم کاهش دهد.
این شرکت که بیشتر به خاطر موتور جستجوی اینترنتی اش به شهرت رسیده است در اواخر سال 2007 اعلام کرد بر روی شرکتهای مختلف سرمایه گذاری کرده و مطالعات درون شرکتی خود را برای تولید انرژی قابل احیا و سبز ادامه خواهد داد.
مهندسان این شرکت بر روی فناوری تولید صفحات حرارتی خورشیدی تمرکز کرده اند که در آن از نور خورشید برای ایجاد گرما و بخار کردن آب و استفاده از بخار برای به حرکت درآوردن توربینهای بخار استفاده می شود. در این فناوری آینه های مخصوصی تابشهای خورشیدی را بر روی صفحات حرارتی متمرکز می کنند و تلاش اصلی گوگل در حال حاضر تولید این آینه ها با بیشترین سطح کارایی است.
فناوری دیگری که گوگل در حال مطالعه و تکمیل آن بسر می برد توربینهای گازی است که بر اساس انرژی خورشیدی و نه گاز طبیعی به حرکت در خواهند آمد، ایده ای که می تواند در آینده میزان قابل توجهی از هزینه های مصرف انرژی الکتریکی بکاهد.
این شرکت در حال حاضر بر روی دو شرکت حرارتی سرمایه گذاری کرده است اما تحقیقات خود را در زمینه تولید آینه و توربینهای خورشیدی به صورت مجزا ادامه می دهد. گوگل پس از مطرح کردن برنامه خود برای انجام تحقیقات در زمینه انرژی در حدود 50 میلیون دلار را بر روی شرکتهای مختلف سرمایه گذاری کرده است.
بر اساس گزارش رویترز، گوگل اعلام کرده است دولت آمریکا باید بودجه بیشتری در حدود 20 تا 30 بیلیون دلار طی 10 سال صرف توسعه ایده ها و تجربیات جدید در زمینه تولید انرژیهای پاک و قابل احیا کند تا بتواند بخشی از نیازهای انرژی کشورش را تامین کند.
 

شاگرد معمار، جوانی بسیار باهوش اما عجول بود گاهی تا گوشی برای شنیدن می یافت شروع می کرد تعریف نمودن از توانایی های خویش در معماری و در نهایت می نالید از این که کسی قدر او را نمی داند و حقوقش پایین است.

روزی برای سلمانی به راه افتاد دید سلمانی مشغول است و کسی را موی کوتاه می کند . فرصت را مناسب شمرده و باز از هنر خویش بگفت و اینکه کسی قدر او را نمی داند و او هنوز نتوانسته خانه خوبی برای خویش دست و پا کند. به اینجای کار که رسید کار سلمانی هم تمام شد .

مردی که مویش کوتاه شده بود رو به جوان کرده و گفت

آیا چون هنر داری دیگران باید برایت اسباب آسایش بگسترند ؟!

جوان گفت: آری

مرد تنومند دستی به موهای سفیدش کشید و گفت: اگر هنر تو نقش زیبای کاشانه ایی شود پولی گیری در غیر اینصورت با گدای کوچه و بازار فرقی نداری .

چون از او دور شد جوانک از استاد سلمانی پرسید او که بود که اینچنین گستاخانه با من سخن گفت؟

استاد خندید و گفت سالار ایرانیان، ابومسلم خراسانی. جوان لرزید و گفت: آری حق با او بود من بیش از حد پر توقع هستم.

اندیشمند یگانه کشورمان ارد بزرگ می گوید : “آنچه بدست خواهی آورد فراتر از رنج و زحمتت نخواهد بود .”
ابومسلم خراسانی با این حرف به آن جوان آموخت هنر بدون کار هیچ ارزشی ندارد و هنرمند بیکار و بی ثمر هم با گدا فرقی ندارد.