اَلحِلمُ سِراجُ اللّه ... وَالحِلمُ یَدورُ عَلى خَمسَةِ أَوجُهٍ: أَن یَكونَ عَزیزا فَیَذِلَّ أَو یَكونَ صادِقا فَیُتَّهَمَ أَو یَدعُوَ إِلَى الحَقِّ فَیُستَخَفَّ بِهِ أَو أَن یُؤذى بِلا جُرمٍ أَو أَن یُطالِبَ بِالحَقِّ وَیُخالِفوهُ فیهِ، فَإِن آتَیتَ كُلاًّ مِنها حَقَّهُ فَقَد آصَبتُ... ؛
بردبارى چراغ خداست... پنج چیز است كه بردبارى مى طلبد: شخص عزیز باشد و خوار شود، راستگو باشد و نسبت ناروا داده شود، به حق دعوت كند و سبكش بشمارند، بى گناه باشد و اذیت شود، حق طلبى كند و با او مخالفت كنند. اگر در هر پنج مورد، به حق رفتار كنى، بردبار هستى... .
بحارالأنوار، ج71، ص 422، ح61
اُنظُر ما بَلَغَ بِهِ عَلىٌّ علیه السلام عِندَ رَسولِ اللّه صلى الله علیه و آله فَالزَمهُ فَإِنَّ عَلیّا علیه السلام إِنَّما بَلَغَ ما بَلَغَ بِهِ عِندَ رَسولِ اللّه صلى الله علیه و آله بِصِدقِ الحَدیثِ وَأَداءِ المانَةِ؛
بنگر على علیه السلام با چه چیز آن مَقام را نزد پیامبر خدا صلى الله علیه و آله پیدا كرد همان را پیروى كن. همانا على علیه السلام آن مقام را نزد پیامبر خدا صلى الله علیه و آله با راستگویى و امانتدارى بدست آورد.
كافى، ج2، ص104، ح5
خَیرُ اِخوانِكَ مَن دَعاكَ اِلى صِدقِ المَقالِ بِصِدقِ مَقالِهِ وَ نَدَبَكَ اِلى اَفضَلِ العمالِ بِحُسنِ اَعمالِهِ؛
بهترین برادرانت (دوستانت)، كسى است كه با راستگویى اش تو را به راستگویى دعوت كند و با اعمال نیك خود، تو را به بهترین اعمال برانگیزد.
غررالحكم، ح 5022
عَلَیكُم بِالصِّدقِ فَاِنَّهُ مَعَ البِرِّ وَ هُما فِى الجَنَّةِ وَ ایّاكُم وَ الكِذبِ فَاِنَّهُ مَعَ الفُجورِ وَ هُما فِى النّارِ ؛
شما را سفارش مى كنم به راستگویى، كه راستگویى با نیكوكارى همراه است و هر دو در بهشت اند و از دروغگویى بپرهیزید كه دروغگویى همراه با بدكارى است و هر دو در جهنم اند.
نهج الفصاحه، ح 1976
اِعلَم اَنَّ الصِّدقَ مُبارَكٌ وَ الكِذبَ مَشؤومٌ؛
بدان كه راستگویى، پر بركت است و دروغگویى، شوم.
تحف العقول، ص 14
اَلصِّدقُ طُمَنینَةٌ وَ الكَذِبُ ریبَةٌ ؛
راستگویى [مایه] آرامش و دروغگویى {مایه} تشویش است.
نهج الفصاحه، ح 1864
یَبلُغُ الصّادِقَ بِصِدقِهِ ما یَبلُغُهُ الكاذِبَ بِاحتیالِهِ؛
راستگو، با راستگویى خود به همان مى رسد كه دروغگو با حیله گرى خود.
غررالحكم، ج6، ص471، ح11006
مَن صَدُقَ لِسانُهُ زَكى عَمَلُهُ؛
هر كس راستگو باشد عملش پاكیزه مى شود و رشد مى كند.
كافى، ج2، ص105، ح11
اَلمؤمِنُ صَدوقُ اللِّسانِ بَذولُ الحسانِ؛
مؤمن بسیار راستگو و بسیار نیكوكار است.
غررالحكم، ج2، ص9، ح1596
إِذا رَأَیتَ مِن أَخیكَ ثَلاثَ خِصالٍ فَارجُهُ: اَلحَیاءُ وَ الامانَةُ و َالصِّدقُ؛
هر گاه در برادر (دینى) خود سه صفت دیدى به او امیدوار باش: حیا، امانتدارى و راستگویى.
نهج الفصاحه، ح205