خیلی از کاربران بلوتوث فقط از امکاناتی نظیر اتصال تلفن های همراه بهم... یا اتصال دستگاههایی نظیر این به کامپیوتر های قابل حمل استفاده میکنند. والبته برای این دسته از کاربران اهمیت امنیت بسیار دور از ذهن است ! پیاده سازی امنیت حتی در همین سطح استفاده میتواند از سوء استفاده کاربر غیرمجاز از این دستگاهها جلوگیری بکند.

استفاده دیگر بلوتوث ایجاد شبکه موقت کامپیوتری است. برای مثال چند نفر در یک جلسه میخواهند لپ تاپهای مبتنی بر بلوتوث خود را به هم متصل کنند تا بتوانند فایلهای خود را در با اشتراک بگذارند.

وقتی شما از بلوتوث برای ایجاد یک شبکه موقت کامپیوتری استفاده میکنید... معمولا یک شبکه تخصصی خواهید داشت. یعنی اینکه کامپیوترها مستقیما باهم در تعامل هستند و دیگر نیازی به یک نقطه دسترسی بی سیم (WAP)نیست. این یعنی اینکه شما نقطه مرکزی برای تامین و تبیین سیاستهای امنیتی ندارید و در حقیقت مرکز سقلی برای امنیت شبکه وجود ندارد ! اینجاست که امنیت تبدیل به دغدغه اصلی میشود چرا که شما اطلاعات مهم خودتان را بی پناه بر روی لپ تاپ خود ذخیره میکنید تا دیگران روی شبکه از آنها استفاده کنند. یادتان باشد که برد کلاس 1 بلوتوث حدودا 300 فوت میباشد. یعنی آنقدر دور که تکنیکهای War-Driver کاملا جوابگوی هکرها میباشد و کاملا هم از دید شما مخفی خواهد بود.

استفاده دیگر بلوتوث در موبایلها است. این تلفنها اطلاعات مهمی از قبیل آدرسها – تلفنها – تماسها و... را در خود ذخیره میکنند. هک کردن این تلفنها از طریق بلوتوث Bluesnarfing نامیده میشود. حتما توجه داشته باشید که نرم افزارهای موبایل خود را بروز کنید.

شیوه دیگری از هک کردن موبایلها BlueBugging هست که بمعنی اجرا کردن فرمان روی موبایل هدف میباشد. برقراری تماس – حذف کردن اطلاعات از حافظه – عوض کردن تنظیمات داخلی از این جمله حملات هستند. برای اینکه از این حملات محفوظ بمانید پچ های امنیتی را از شرکت سازنده موبایل خود دریافت کنید و تلفنهای خود را به مدلهای بالاتر ارتقا دهید.

کرمهای تلفنهای همراه هم به بازار آمده اند !! کرمهایی مثل Cabir که تلفنهای با سیستم عامل Simbian رو هدف قرار میدهند. قطعا در آینده این کرمها زیادتر و خطرناکتر میشوند و گستره بیشتری از تلفنها را مورد هدف قرار خواهند داد.

به زبان ساده‌تر

بلوتوث یک ابزار صنعتی برای اتصال از نوع بی سیم به شبکه های محلی و جهانی است.
در واقع بلوتوث وسیله ای است که راهی برای ارتباط بین ابزارهای مختلف دیجیتالی پیدا می کند. به عنوان مثال کامپیوترها، موبایل، لپ تاپ، پرینترها و دوربین های دیجیتالی می توانند با این وسیله و با امواج رادیویی کوتاه با یکدیگر ارتباط پیدا کنند.
نام بلوتوث از نام پادشاهی وایکینگ گرفته شده است که در قرن دهم می زیسته.( هارولد بلوتوث علاقه فراوانی به بحث احزاب و تفکرات آنها داشت. او به دلیل علاقه اش به تمشک آبی، دندان هایش همیشه آبی بوده!) بلوتوث که در ابتدا برای تلفن همراه طراحی شده بود یک آی سی نسبتاً ارزان است که روی نوک تلفن های همراه وصل می شود و می تواند امواج را از ۱۰ سانتی متری تا ۱۰۰ متری تشخیص داده و دریافت کند. البته بلوتوث ها سه کلاس مختلف دارند که همگی توانایی تشخیص ۱۰ تا ۱۰۰ متر را ندارند.
از طریق بلوتوث می توان فایل های مختلف نظیر MP3 و JPG را منتقل نمود همچنین می توان با آن GPS را دریافت کرد و به همین دلیل تعدادی از کارخانه های ماشین سازی پیشرفته دنیا از آن استفاده کرده اند.
اکنون تمام شرکت های سازنده تلفن همراه از این ابزار استفاده می کنند. بلوتوث از استاندارد شبکه IEEE802 استفاده می نماید.
ابتدا بلوتوث در نسخه های ۱ و ۱۸ به بازار ارائه شد که مشکلات بسیاری داشت. مثلاً در هنگام تکان خوردن دست، ارتباط قطع شده و ابزارها نمی توانستند همدیگر را پیدا کنند. پس از آن، نسخه ۲/۱ ارائه گردید که با اضافه کردن AIH به آن فرکانس های مختلف از هم جدا شده و از تداخل آنها در سرعت های بالا و به هنگام حرکت جلوگیری می شد.
نسخه ۲ بلوتوث در حالی که تمام نسخه ۱۰X را ساپورت می کرد دارای مزیت EDR بود که با سرعت ۱/۲ مگابیت در ثانیه توانایی انتقال اطلاعات را دارا بود و در ضمن منبع تغذیه ضعیف تری را در طول یک سیکل کار لازم داشته و محدوده خطایی آن بسیار کم است.
نسخه بعدی بلوتوث که به نام Lisbon نیز شناخته می شود قابلیت های جدیدی دارد که از جمله آنها افزایش سرعت و امنیت انتقال اطلاعات است که باعث افزایش ارزش این ابزار برای کاربران می گردد.
در مدل لیسبون یک کلید رمز وجوددارد که به منظور افزایش امنیت حرکت کرده و بین لینک های مختلف سوئیچ می کند. این کلید رمز شامل نام سخت افزار و کدهای آن می باشد و قبل از انتقال احتیاج به بازگشایی دارد.
انتظار می رود در آینده نزدیک بلوتوث در ماوس و صفحه کلید هم استفاده شود و باعث کاهش مصرف الکتریسیته بین ۳ تا۱۰ مرتبه در آنها شود.

نسخه بعد از لیسبون به نام Seattle می باشد که انتظار می رود دارای سرعت و امنیت فوق العاده ای باشد.

با توجه به روند استفاده از بلوتوث در ابزارهای دیجیتال، انتظار استفاده از آن در مکانیزه کردن وسایل خانگی و کنترل از راه دور آنها روز به روز افزایش می یابد.

بلوتوث میتواند در 3 مدل امنیتی کار بکند :

مدل 1 که بدون امنیت است.
مدل 2 که در مرحله سرویس دهی(Service Level) امنیت را برقرار میکند... بعد از اینکه کانال ارتباطی پیدا شد.
مدل 3 که در مرحله لینک (Link Level) امنیت را ایجاد میکند ... قبل از اینکه کانال ارتباطی پیدا شود.

هر وسیله مبتنی بر بلوتوث یک آدرس 48 بیتی منحصر بفرد دارد. رویه تایید استفاده از کلیدهای متقارن هست و رمزنگاری با کلیدی 128 بیتی انجام میشود (البته دردستگاههای مختلف این طول کلید رمزنگاری مختلف است و بستگی به مقداری دارد که در کارخانه تعریف میشود). این کلید 128 بیتی که بصورت رندوم انتخاب میشود وظیفه انجام مذاکرات امنیتی بین دستگاهها را بعهده دارد.

وقتی دو سیستم مبتنی بر بلوتوث یک کانال ارتباطی بین همدیگر برقرار میکنند.. هر دو یک کلید آغازین را ایجاد میکنند. برای اینکار یک کلید عبور (Pass Key) یا شماره شناسایی شخصی وارد ارتباط میشود و کلید آغازین ساخته میشود و کلید پیوندی (Link Key) بر اساس کلید آغازین محاسبه میشود. از این به بعد کلید پیوندی برای شناسایی طرف ارتباط استفاده میشود.

اولین چالش امنیتی کلید عبور (Pass Key) هست که به اختصار PIN نامیده میشود. مثل هر کلید دیگری... کلیدهای طولانی از کلیدهای کوتاه امن تر هستند. اگر هکری بتواند کلید عبور را کشف کند میتواند کلیدهای آغازین ممکن را محاسبه کند و بعد از آن کلید پیوندی را بدست آورد. کلید عبوری طولانی میتواند محاسبات را برای یافتن کلیدهای بعدی بسیار سخت بکند.

کلید آغازین جایگزین لینکهای رمزنگاری نشده میشود که این یک نقطه ضعف اساسی بحساب می آید. بهتر است که در پردازش هر دو دستگاه بلوتوث .. این قسمت در محل امن تری قرار بگیرد. چرا که یک هکر میتواند داده های انتقالی که به یک دستگاه بلوتوث فرستاده میشود را ضبط کند و از آن برای خلق PIN استفاده کند.

همچنین استفاده از یک کلید عبوری ثابت در تمام مواقع میتواند امنیت یک ارتباط بلوتوث را کاملا بخطر بیاندازد.

کلیدهای لینک میتواند ترکیبی از کلیدها یا کلیدهای واحد باشد. بهترین حالت امنیتی اینست که از کلیدهای ترکیبی شامل کلیدهای واحد استفاده شود. وقتی شما از یک کلید واحد استفاده میکنید ... باید برای همه تعاملات امنیتی از همان کلید استفاده کنید و این کلید باید برای تمامی دستگاههای مجاز به اشتراک گذاشته شود. این یعنی هر دستگاه مجاز میتواند به ترافیک شبکه دسترسی داشته باشد.

ایجاد یک شبکه بیسیم برای کامپیوتر های رومیزی با یک پهنای باند کوچک
استفاده در تجهیزاتی مثل Printer ,Microphone,Keyboard,Mouse
بلوتوث فروش زیادی در تلفنهای سلولی داشته است که آنها را قادر ساخته که به کامپیوتر ها وPDAs و handsfree ها وبسیاری دیگر از دستگاهها متصل شوند و به این ترتیب یک شبکه بیسیم LAN را ایجاد میکنند
انتقال فایلها (مثل عکس و mp3 و غیره ) بین گوشی های موبایل و PDAs و کامپیوترها از طریق OBEX
handset بلوتوث برای گوشی موبایل و smart phone ها
دستگاههای اندازه گیری و Test
ابزارهای پزشکی
گیرندهای GPS
اتومبیل و استفاده بعنوان handsfree تلفن در آن
کنترل از راه دور تلویزیون بجای اینفرارد
وسایل کمک شنوایی
playstation 3 و Nintendo Revolution از بلوتوث برای جوستیک خود استفاده خواهند کرد و...

 طراحی شد تا پایه ای برای شبکه های شخصی باشد. (Personal Area Network) راه حلی برای ارتباطات نزدیک دستگاههای مختلف. برد انتقال بلوتوث از 1 متر شروع میشود و تا 100 متر هم میتواند ادامه پیدا کند. البته این برد بستگی کامل به قدرت کلاس و وسیله دارد. قدرتمند ترین وسیله (کلاس 1) میتواند تا 300 فوت فاصله را ساپورت کند. تقریبا مثل شبکه های Wi-Fi .

بلوتوث اطلاعات را روی فرکانس موج GHz 2.4 منتقل میکند. سرعت انتقال هم حداکثرMbps 1 است که خیلی کمتر از شبکه های Wi-Fi میباشد واز پروتکل (Link Manager Protocol) برای ارتباط بین دستگاهها استفاده میکند.

 از نام پادشاه دانمارکی (Harold Bluetooth Blatant) در قرن 10 برگرفته شده او کسی بود که دیپلماسی را از جنگ به سمت گفتگو سوق داد مخترعان تکنولوژی بلوتوث فکر میکردند این نام مناسب برای تکنولوژی آنهاست که به وسایل مختلف اجازه میدهد نوعی گفتگو با هم داشته باشند. Bluetooth یک سیتم رادیویی برای مصارفی با توان پایین در یک برد کوتاه (10 سانتی متر 10 متر و 100 متر )که توسط یک میکروچیپ ارزان طراحی شده می‌باشد.کاربران حرفه ای زیادی هستند که حتی به بلوتوث فکر هم نمیکنند با اینکه امروزه بلوتوث بر روی اکثر لپ تاپ ها فعال است. البته تعداد این کاربران چندان کم هم نیست ! در آغاز بلوتوث با سر وصدای زیادی به بازار عرضه شد. شعارهایی که اکثر آنها مبنی بر این بود که ما از شر کابلهای پیچیده و درهم وبرهم خلاص میشویم. ولی ظاهرا هنوز بلوتوث مورد توجه اکثریت قرار نگرفته است. از سیستمهای مبتنی بر بلوتوث تا حالا محصولاتی نظیر iPaq ها مورد توجه قرار گرفته اند. چرا که کاربران میتوانند براحتی این سیستمها را حمل کنند و با کیبورد ها – پرینترها و هد ستهای قابل حمل از زندگی لذت ببرند. در حقیقت برای ابزارهای قابل حمل که پورتهای زیادی روی خود ندارند بلوتوث مورد توجه شدید قرار گرفته است. موبایلهای مبتنی بر بلوتوث به شما اجازه میدهند که به یک PDA یا کامپیوتر قابل حمل متصل شوید و بدرون اینترنت شیرجه بزنید

ناگهان چقدر زود دیر شد !

انگار همین دیروز نخستین روز نوروز بود ....

مگه نه؟

 (internet) که برگرفته شده از کلمه inter-networking یک شبکه رایانه ای است که شبکه های گوناگون را به یکدیگرمتصل می کند.

به عنوان یک نام مناسب ، اینترنت یک شبکه بین المللی قابل دسترس برای عموم مردم است که شامل رایانه هایی است که بوسیله پروتکل TCP/IP جهت رد و بدل کردن بسته‌های اطلاعاتی و پروتکل ارتباطی با یکدیگر متصل هستند.

به هر عنوان بزرگترین شبکه از نوع ذکر شده در بالا را اینترنت می نامند. هنر انتصال شبکه‌های مختلف با استفاده از این روش را internet working می‌نامند.

بطور معمول ، اینترنت را معمولا با سرویس های مشهور آن مانند world wide web، پست الکترونیک می‌شناسند.

 

سرفصل اصلی: تاریخ اینترنت
هسته اصلی شبکه هایی که اینترنت را تشکیل می دهند اولین بار در سال 1969 به نام ARPANET توسط آژانس پروژه‌های پیشرفته دفاعی| آژانس پروژه های پیشرفته)) ، زیر نظر وزارت دفاع ایالات متحده بوجود آمد.

بعضی از تحقیقات اولیه در زمینه ساخت ARPANET شامل کار بر روی امکان گسترده کردن شبکه ها بر اساس تئوری صف بستن و سیستم سوئیچیگ بسته های اطلاعات بود.

در اول ژانویه سال 1983 ، ARPANET پروتکل اصلی شبکه خود را از NCP به TCP/IP تغییر داد و با این کار اینترنت به شکلی که ما امروز میشناسیم پدید آمد.

قدم مهم دیگری که در راه تشکیل اینترنت برداشته شده تشکیل مرکز ملی علوم بر روی اسکلت اصلی شبکه دانشگاهی بود که NSFNet نام داشت و در سال 1986 بوجود آمد. با این کار شبکه های مختلف و نا متجانس با موفقیت در غالب اینترنت با یکدیگر همساز شده و متصل گردیدند، شامل Usenet ، Fidonet و Bitnet .

در خلال سالهای دهه 1990 اینترنت کم کم و با موفقیت جایگزین اکثر شبکه های قبلی رایانه ای گردید. گسترش معمولا یا مشکل مدیریت مرکزی مواجه می شد چون طبیعت پروتکل های اینترنت به طوری بود که شرکت های سازنده را به هر چه بیشتر شرکت کردن در این کار تشویق کرده و همچنین از اینکه یک شرکت خاص بتواند به تنهایی در آن اعمال نفوذ کند و آن را در کنترل خود بگیرد جلوگیری می کرد.

 

اینترنت هم اکنون دارای قراردادهای گوناگونی در مورد پروتکل های ارتباطی و شامل اطلاعات فنی آنها است که بوسیله آنها نوع تبادل اطلاعات در سطح شبکه اینترنت توضیح داده می شود. این پروتکل ها توسط گروه های کاری مهندسی اینترنت که برای اعمال نظر توسط عموم مردم نیز گشوده بوده و هست ، تهیه شده اند.این گروه ها مدارکی تهیه کردند که چون در حین تشکیل از همگان میخواست که نظرات خود را در مورد آنها بدهند به مدارک درخواست برای اعلام نظر یا (RFCs) معروف شدند. بعضی از این مدارک تا جایی پیشرفت کردند که توسط گروه تخصصی معماری اینترنت به عنوان استاندارد اینترنت تعیین گردیده اند.

بعضی از معروف ترین و پر استفاده ترین پروتکل های موجود در اینترنت اینها هستند:
IP
Internet protocol suite
TCP
UDP
DNS
PPP
SLIP
ICMP
POP3
IMAP
SMTP
HTTP
HTTPS
SSH
Telnet
FTP
LDAP
SSL

بعضی از سرویس های پراستفاده و محبوب در اینترنت که بر اساس این پروتکل ها کار میکنند از این قبیلند : پست الکترونیک ، USENet ، اشتراک گذاری فایل ، World Wide Web ، Gopher ، session access ، WAIS ، finger ،IRC (چت اینترنتی) ، MUD ها . از همه این سرویس ها پست الکترونیکی و وب از همه بیشتر استفاده می شوند و حتی سرویس های زیادی نیز بر اساس آنها ساخته شده اند مانند mailing list و وب لاگ . اینترنت همچنین توانایی سرویس دهی همزمان یا زنده را نیز فراهم آورده است مانند رادیو تحت وب و Webcast که قابل دسترسی در هر نقطه ای از دنیا هستند.

بعضی دیگر از سرویس های پر استفاده و محبوب در اینترنت به این روش ساخته نشده اند بلکه بر اساس سیستم های خاص خود ساخته شده اند مانند : IRC ، ICQ ، AIM ، CDDB و Gnutella .

تحلیل ها و اظهار نظرات زیادی در مورد اینترنت و ساختار آن وجود دارد . برای مثال اینکه سیستم Internet IP routing (سیستم مسیر یابی توسط پروتکل IP در اینترنت) و لینک های موجود در وب میتوانند نمونه هایی از شبکه های قابل گسترش باشند.