تبیان، دستیار زندگی

از عشق تو گفتیم و نمک گیر شدیم

تا ساحل چشمان تو تکثیر شدیم

گفتند: غروب روزی خواهی آمد

آن قدر نیامدی که ما پیر شدیم

اگه با دیدن من غم تو دلت جا می گیره

می میرم که تا ابد قلبت آروم بگیره

اگه با بودن من باغ تو ویرونه می شه

می میرم اما دل بی تو دیوونه می شه

گر از یادم رود عالم، تو از یادم نخواهی رفت

به شرط آنکه گه گاهی، تو هم از ما کنی یادی

تو شمعی هستی در قلبم، که خاموشت نخواهم کرد

فراموشم نکن هرگز، فراموشت نخواهم کرد