تبیان، دستیار زندگی

من نه آن رندم که ترک شاهد و ساغر کنم

محتسب داند که من این کارها کمتر کنم...

من که عیب توبه کاران کرده باشم بارها

توبه از می وقت گل دیوانه باشم گر کنم...

عشق دردانه است و من غواص و دریا میکده

 سرفرو بردم در آنجا تا کجا سر بر کنم...

لاله ساغر گیر و نرگس مست و بر ما نام

 فسق داوری دارم بسی یارب که را داور کنم...

بازکش یکدم عنان ای ترک شهرآشوب من

تا ز اشک چهره راهت پر زر و گوهر کنم

نه دل در دست محبوبی گرفتار...

نه سر بر کوچه باغی بر سر دار...

از این بیهوده گردیدن چه حاصل؟؟؟!!

پیاده می شوم دنیا نگهدار.

دوستی آن است که بلبل با رخ گل می کند

 صد جفا از خار می بیند تحمل می کند

 حرف هاي دل ما قصه و افسانه نبود

 ديدي اي دوست كه از مردم آن شهر

 فقط ذاكر عاشق دوران تو ديوانه نبود

ديدي آن جام شرابي كه به آن مست شديم

 ز دو چشمان علي بود بود ز پيمانه نبود

 ديدي ايدوست كه هر قطره ي اشكي كه چكيد

 بجز از آه دل مادر حنانه نبود

دلها سه قسم است ؛ دلي است مثل کوه که آنرا هيچ از جاي نتواند جنبانيد . دلي است مثل درخت که بيخ او ثابت است ، اما باد او را گاه گاهي حرکتي دهد و دلي است مثل برگي که با باد مي رود و بهر سوي مي گردد

روی قـبـرم بنویسید مسافر بوده است
بنویسید که یک مرغ مهاجر بوده است
بنویسید زمـیــن کوچه سرگـردانی است
او دراین معبـر پر حادثـه عـابـر بوده است
مدح گویی و ثناخوانی اگر دینداری است
بنویسید در این مرحله کـافـر بـوده است
غـزل هـجـرت من را همه جـا بنویسـیـد
روی قـبـرم بنویسید مسافر بـوده است

شهيد رضا عبدي

مردي كه آفتاب بر او سجده مي‌برد روح زلال آب به او سجده مي‌برد

 سرفصل و انتهاي همه نانوشته‌ها والاترين كتاب به او سجده مي‌برد

 او پاسخي به پرسش مقصود خلقت است يك آسمان جواب به او سجده مي‌برد

 مردي كه خانه‌زاد خداوند رحمت است انگيزه ثواب به او سجده مي‌برد

مجموع كائنات همه جرعه نوش او دريايي از شراب به او سجده مي‌برد

 مردي كه عشق با همه‌ي بي‌نهايتش با شوق و التهاب بر او سجده مي‌برد

مردي كه مثل ماه نخوابيد تا طلوع شب با سپاه خواب بر او سجده مي‌برد

بیاید همت کنیم خودمونو بسازیم برای ظهور..یه وقت طوری نشه خبر ظهور رو بهمون برسونن!! تازه وقتی خبر رو شنیدیم ناراحت باشیم از عقب بودنمون!!