Gönüllerin yaralandığı gün

Gönüllerin yaralandığı gün

 O gün, inkılabı ve meselelerini bilen her müslüman yasa boğuldu. İnsanlar yeri doldurulamayacak bu büyük kayıptan dolayı mateme büründüler. İran, matem evine döndü ve her kentinde, her köyünde evlerden hasret çığlıkları yükseldi ve sokakları ve meydanları doldurdu. Hiç kimse bu acı ve keder kadehini sessizce yudumlayamadı.

  Savaş meydanlarının erlerinden tutun ta gençlerinin şehadeti onları yıldırmayan anne ve babalara kadar; ilim, irfan ve siyaset arenalarının büyük insanlarından tutun da bu değerli milletin tüm fertlerine kadar, hepsi bu büyük musibetin acısı ile hıçkıra hıçkıra ağladılar, çığlıklar attılar ve döğünüp durdular.

  Büyük gönüllerin sabırsızlandığı, büyük insanların ne yapacağını bilmediği, milyonlarca insanın çalkalandığı yerde, hangi dil veya kalem bu sahneyi canlandırabilir ki? O günün ve o günlerin dalgalı okyanusunun bir damlası olan ben,  bu duyguyu nasıl anlatabilirim ?

  Zaman, yegane evladını kaybetmiş ve toprak, nadide cevherini kucağına almıştı. İslam’ın büyük bayraktarı, İslam dininin yücelmesi yolunda harcadığı mübarek ömrünün sonunda dünyaya veda etmişti.

  (İslam İnkılabı Rehberi’nin, İmam Humeyni’nin rıhletinin ilk yıldönümü münasebetiyle yayınladığı mesajdan)

Rahmetli İmam Humeyni’nin vefatından sonraki ilk gün

  Aziz İmam'ımızın Hakk’ın rahmetine kavuştuğu gecenin ertesi günü hala olayın şaşkınlığını yaşarken Kur'an-ı Kerim’e baş vurdum. Karşıma Kehf suresinin şu ayet-i kerimesi çıktı:    

'Ve ancak, Allah'a inananlar ve salih amel işleyenler, en güzel ecre ulaşacaklardır. Ve biz de, ona işi kolaylaştıracağız.'

İmam Humeyni’nin eşine mektubu

İslam İnkilabının evrenselliği