تبیان، دستیار زندگی

فَلَمَّا رَأَوْهُ عَارِضًا مُّسْتَقْبِلَ أَوْدِيَتِهِمْ قَالُوا هَذَا عَارِضٌ مُّمْطِرُنَا بَلْ هُوَ مَا اسْتَعْجَلْتُم بِهِ رِيحٌ فِيهَا عَذَابٌ أَلِيمٌ

سوره : الاحقاف  آیه شماره : 24

ریشه کلمه : عرض

فعل : عرض

معنی : «عَرض» ظهور، اظهار ، نشان دادن، عرضه کردن، آشکار کردن، وسعت داشتن، به نظر رساندن «اعراض» روگردانى، پشت کردن، دوري «تعريض» ضد تصريح، به كنايه سخن گفتن، «عريض» وسيع ، پهنا، گستره، كثير «عارض» ظاهر شونده ، ابري که سراسر آسمان را بگيرد «عَرَض» مال، کالا، بهره، چيز ناپايدار

توضیح : بر هر چيز ناپايدار عرض گويند و در قرآن به متاع دنيا اطلاق شده مثل [انفال:67] «عُرضه» در معرض، دستاويز