تبیان، دستیار زندگی

إِنَّ الَّذِينَ آمَنُواْ وَالَّذِينَ هَادُواْ وَالنَّصَارَى وَالصَّابِئِينَ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ وَعَمِلَ صَالِحاً فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ وَلاَ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلاَ هُمْ يَحْزَنُونَ

سوره : البقرة  آیه شماره : 62

ریشه کلمه : صلح

فعل : صلح

معنی : «صُلح» مسالمت، سازش، آشتي، از بين بردن نفرت «صلاح» شايسته شدن، خوب شدن «صالح» شايسته، خوب «صالحون» «صالحين» نيكوكاران، شايستگان، شايسته كاران. «اصلاح» آشتي دادن، سازش نمودن، خوب شد، کار شايسله انجام دادن، برطرف کردن مفاسد، ايجاد صلح و سازش و الفت «صالح» نام پيامبر قوم ثمود

توضیح : عمل صالح و كار شايسته آن است كه مطابق عدل و انصاف باشد كه قهراً مفيد و مورد رضاى خداست. صالحون، پيوسته وصف اولوالعقل آمده اعم از ملك، انس و جن. «عَمِلُوا الصّالِحالتِ» كه بيشتر از پنجاه بار در قرآن ذكر شده در همه آنها توأم با «آمَنوا» يا «وَهُوَ مُؤْمِنُ» يا نظير آن دو است مگر در آيه [هود:11]. كه قطعاً در آن نيز ايمان منظور است. پس بى شكّ عمل صالح پيش خدا در صورتى مؤثر و مقرّب است كه توأم با ايمان به خدا باشد و در غير اين صورت پوچ و بى اثر خواهد بود. [ابراهيم:18]

هُوَ الَّذِي خَلَقَكُم مِّن نَّفْسٍ وَاحِدَةٍ وَجَعَلَ مِنْهَا زَوْجَهَا لِيَسْكُنَ إِلَيْهَا فَلَمَّا تَغَشَّاهَا حَمَلَتْ حَمْلاً خَفِيفًا فَمَرَّتْ بِهِ فَلَمَّا أَثْقَلَت دَّعَوَا اللّهَ رَبَّهُمَا لَئِنْ آتَيْتَنَا صَالِحاً لَّنَكُونَنَّ مِنَ الشَّاكِرِينَ

سوره : الاعراف  آیه شماره : 189

ریشه کلمه : صلح

فعل : صلح

معنی : «صُلح» مسالمت، سازش، آشتي، از بين بردن نفرت «صلاح» شايسته شدن، خوب شدن «صالح» شايسته، خوب «صالحون» «صالحين» نيكوكاران، شايستگان، شايسته كاران. «اصلاح» آشتي دادن، سازش نمودن، خوب شد، کار شايسله انجام دادن، برطرف کردن مفاسد، ايجاد صلح و سازش و الفت «صالح» نام پيامبر قوم ثمود

توضیح : عمل صالح و كار شايسته آن است كه مطابق عدل و انصاف باشد كه قهراً مفيد و مورد رضاى خداست. صالحون، پيوسته وصف اولوالعقل آمده اعم از ملك، انس و جن. «عَمِلُوا الصّالِحالتِ» كه بيشتر از پنجاه بار در قرآن ذكر شده در همه آنها توأم با «آمَنوا» يا «وَهُوَ مُؤْمِنُ» يا نظير آن دو است مگر در آيه [هود:11]. كه قطعاً در آن نيز ايمان منظور است. پس بى شكّ عمل صالح پيش خدا در صورتى مؤثر و مقرّب است كه توأم با ايمان به خدا باشد و در غير اين صورت پوچ و بى اثر خواهد بود. [ابراهيم:18]

فَلَمَّا آتَاهُمَا صَالِحاً جَعَلاَ لَهُ شُرَكَاء فِيمَا آتَاهُمَا فَتَعَالَى اللّهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ

سوره : الاعراف  آیه شماره : 190

ریشه کلمه : صلح

فعل : صلح

معنی : «صُلح» مسالمت، سازش، آشتي، از بين بردن نفرت «صلاح» شايسته شدن، خوب شدن «صالح» شايسته، خوب «صالحون» «صالحين» نيكوكاران، شايستگان، شايسته كاران. «اصلاح» آشتي دادن، سازش نمودن، خوب شد، کار شايسله انجام دادن، برطرف کردن مفاسد، ايجاد صلح و سازش و الفت «صالح» نام پيامبر قوم ثمود

توضیح : عمل صالح و كار شايسته آن است كه مطابق عدل و انصاف باشد كه قهراً مفيد و مورد رضاى خداست. صالحون، پيوسته وصف اولوالعقل آمده اعم از ملك، انس و جن. «عَمِلُوا الصّالِحالتِ» كه بيشتر از پنجاه بار در قرآن ذكر شده در همه آنها توأم با «آمَنوا» يا «وَهُوَ مُؤْمِنُ» يا نظير آن دو است مگر در آيه [هود:11]. كه قطعاً در آن نيز ايمان منظور است. پس بى شكّ عمل صالح پيش خدا در صورتى مؤثر و مقرّب است كه توأم با ايمان به خدا باشد و در غير اين صورت پوچ و بى اثر خواهد بود. [ابراهيم:18]