تبیان، دستیار زندگی

قَالَ لَهُ صَاحِبُهُ وَهُوَ يُحَاوِرُهُ أَكَفَرْتَ بِالَّذِي خَلَقَكَ مِن تُرَابٍ ثُمَّ مِن نُّطْفَةٍ ثُمَّ سَوَّاكَ رَجُلًا

سوره : الكهف  آیه شماره : 37

ریشه کلمه : صحب

فعل : صحبت

معنی : «صحبت» رفاقت، ملازمت، همراه بودن، «صاحب» رفيق، ملازم، همراه، «صاحبه» زن، همسر «اصحاب» جمع صاحب: رفيقان، ياران، ملازمان، «اِصحاب» «يصحبون» پناه دادن، ياري «مصاحبة» معاشرت، همراهي

توضیح : مراد از صاحبه زن است [نجم:2] و منظور از صاحب در [انبياء:43] رسول خدا صلى اللّه عليه و آله و سلم است .