تبیان، دستیار زندگی

قَالُواْ سُبْحَانَكَ لاَ عِلْمَ لَنَا إِلاَّ مَا عَلَّمْتَنَا إِنَّكَ أَنتَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ

سوره : البقرة  آیه شماره : 32

ریشه کلمه : سبح

فعل : تسبيح

معنی : تنزيه و تقديس خداوند، حمد و ستايش، عيادت و پرستش، «سبحان الله» منزّه بودن خداوند، گاهى براى تعجب است

توضیح : قرآن مجيد صراحت دارد در اينكه همه موجودات عالم خدا را تسبيح مى‏كند و حمد مى‏گويد و نيز در تمام آنها شعور و درك و نوعى علم هست.

الَّذِينَ يَذْكُرُونَ اللّهَ قِيَامًا وَقُعُودًا وَعَلَىَ جُنُوبِهِمْ وَيَتَفَكَّرُونَ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ رَبَّنَا مَا خَلَقْتَ هَذا بَاطِلاً سُبْحَانَكَ فَقِنَا عَذَابَ النَّارِ

سوره : آل عمران  آیه شماره : 191

ریشه کلمه : سبح

فعل : تسبيح

معنی : تنزيه و تقديس خداوند، حمد و ستايش، عيادت و پرستش، «سبحان الله» منزّه بودن خداوند، گاهى براى تعجب است

توضیح : قرآن مجيد صراحت دارد در اينكه همه موجودات عالم خدا را تسبيح مى‏كند و حمد مى‏گويد و نيز در تمام آنها شعور و درك و نوعى علم هست.

وَإِذْ قَالَ اللّهُ يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ أَأَنتَ قُلتَ لِلنَّاسِ اتَّخِذُونِي وَأُمِّيَ إِلَـهَيْنِ مِن دُونِ اللّهِ قَالَ سُبْحَانَكَ مَا يَكُونُ لِي أَنْ أَقُولَ مَا لَيْسَ لِي بِحَقٍّ إِن كُنتُ قُلْتُهُ فَقَدْ عَلِمْتَهُ تَعْلَمُ مَا فِي نَفْسِي وَلاَ أَعْلَمُ مَا فِي نَفْسِكَ إِنَّكَ أَنتَ عَلاَّمُ الْغُيُوبِ

سوره : المائدة  آیه شماره : 116

ریشه کلمه : سبح

فعل : تسبيح

معنی : تنزيه و تقديس خداوند، حمد و ستايش، عيادت و پرستش، «سبحان الله» منزّه بودن خداوند، گاهى براى تعجب است

توضیح : قرآن مجيد صراحت دارد در اينكه همه موجودات عالم خدا را تسبيح مى‏كند و حمد مى‏گويد و نيز در تمام آنها شعور و درك و نوعى علم هست.

وَلَمَّا جَاء مُوسَى لِمِيقَاتِنَا وَكَلَّمَهُ رَبُّهُ قَالَ رَبِّ أَرِنِي أَنظُرْ إِلَيْكَ قَالَ لَن تَرَانِي وَلَـكِنِ انظُرْ إِلَى الْجَبَلِ فَإِنِ اسْتَقَرَّ مَكَانَهُ فَسَوْفَ تَرَانِي فَلَمَّا تَجَلَّى رَبُّهُ لِلْجَبَلِ جَعَلَهُ دَكًّا وَخَرَّ موسَى صَعِقًا فَلَمَّا أَفَاقَ قَالَ سُبْحَانَكَ تُبْتُ إِلَيْكَ وَأَنَاْ أَوَّلُ الْمُؤْمِنِينَ

سوره : الاعراف  آیه شماره : 143

ریشه کلمه : سبح

فعل : تسبيح

معنی : تنزيه و تقديس خداوند، حمد و ستايش، عيادت و پرستش، «سبحان الله» منزّه بودن خداوند، گاهى براى تعجب است

توضیح : قرآن مجيد صراحت دارد در اينكه همه موجودات عالم خدا را تسبيح مى‏كند و حمد مى‏گويد و نيز در تمام آنها شعور و درك و نوعى علم هست.

دَعْوَاهُمْ فِيهَا سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ وَتَحِيَّتُهُمْ فِيهَا سَلاَمٌ وَآخِرُ دَعْوَاهُمْ أَنِ الْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ

سوره : يونس  آیه شماره : 10

ریشه کلمه : سبح

فعل : تسبيح

معنی : تنزيه و تقديس خداوند، حمد و ستايش، عيادت و پرستش، «سبحان الله» منزّه بودن خداوند، گاهى براى تعجب است

توضیح : قرآن مجيد صراحت دارد در اينكه همه موجودات عالم خدا را تسبيح مى‏كند و حمد مى‏گويد و نيز در تمام آنها شعور و درك و نوعى علم هست.

وَذَا النُّونِ إِذ ذَّهَبَ مُغَاضِبًا فَظَنَّ أَن لَّن نَّقْدِرَ عَلَيْهِ فَنَادَى فِي الظُّلُمَاتِ أَن لَّا إِلَهَ إِلَّا أَنتَ سُبْحَانَكَ إِنِّي كُنتُ مِنَ الظَّالِمِينَ

سوره : الانبياء  آیه شماره : 87

ریشه کلمه : سبح

فعل : تسبيح

معنی : تنزيه و تقديس خداوند، حمد و ستايش، عيادت و پرستش، «سبحان الله» منزّه بودن خداوند، گاهى براى تعجب است

توضیح : قرآن مجيد صراحت دارد در اينكه همه موجودات عالم خدا را تسبيح مى‏كند و حمد مى‏گويد و نيز در تمام آنها شعور و درك و نوعى علم هست.

وَلَوْلَا إِذْ سَمِعْتُمُوهُ قُلْتُم مَّا يَكُونُ لَنَا أَن نَّتَكَلَّمَ بِهَذَا سُبْحَانَكَ هَذَا بُهْتَانٌ عَظِيمٌ

سوره : النور  آیه شماره : 16

ریشه کلمه : سبح

فعل : تسبيح

معنی : تنزيه و تقديس خداوند، حمد و ستايش، عيادت و پرستش، «سبحان الله» منزّه بودن خداوند، گاهى براى تعجب است

توضیح : قرآن مجيد صراحت دارد در اينكه همه موجودات عالم خدا را تسبيح مى‏كند و حمد مى‏گويد و نيز در تمام آنها شعور و درك و نوعى علم هست.

قَالُوا سُبْحَانَكَ مَا كَانَ يَنبَغِي لَنَا أَن نَّتَّخِذَ مِن دُونِكَ مِنْ أَوْلِيَاء وَلَكِن مَّتَّعْتَهُمْ وَآبَاءهُمْ حَتَّى نَسُوا الذِّكْرَ وَكَانُوا قَوْمًا بُورًا

سوره : الفرقان  آیه شماره : 18

ریشه کلمه : سبح

فعل : تسبيح

معنی : تنزيه و تقديس خداوند، حمد و ستايش، عيادت و پرستش، «سبحان الله» منزّه بودن خداوند، گاهى براى تعجب است

توضیح : قرآن مجيد صراحت دارد در اينكه همه موجودات عالم خدا را تسبيح مى‏كند و حمد مى‏گويد و نيز در تمام آنها شعور و درك و نوعى علم هست.

قَالُوا سُبْحَانَكَ أَنتَ وَلِيُّنَا مِن دُونِهِم بَلْ كَانُوا يَعْبُدُونَ الْجِنَّ أَكْثَرُهُم بِهِم مُّؤْمِنُونَ

سوره : سبأ  آیه شماره : 41

ریشه کلمه : سبح

فعل : تسبيح

معنی : تنزيه و تقديس خداوند، حمد و ستايش، عيادت و پرستش، «سبحان الله» منزّه بودن خداوند، گاهى براى تعجب است

توضیح : قرآن مجيد صراحت دارد در اينكه همه موجودات عالم خدا را تسبيح مى‏كند و حمد مى‏گويد و نيز در تمام آنها شعور و درك و نوعى علم هست.