تبیان، دستیار زندگی

قُلْ أَغَيْرَ اللّهِ أَبْغِي رَبًّا وَهُوَ رَبُّ كُلِّ شَيْءٍ وَلاَ تَكْسِبُ كُلُّ نَفْسٍ إِلاَّ عَلَيْهَا وَلاَ تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى ثُمَّ إِلَى رَبِّكُم مَّرْجِعُكُمْ فَيُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ فِيهِ تَخْتَلِفُونَ

سوره : الانعام  آیه شماره : 164

ریشه کلمه : ربب

فعل : ربّ

معنی : پروردگار، صاحب، سرور، تربيت كردن، رئيس، مالك، صاحب و رفيق، مربّى و مصلح «ارباب» جمع «ربّ» ربّ بطور اطلاق فقط بر خداوند اطلاق مي شود.

توضیح : ربّ در اصل به معنى تربيت است و ربّ بطور اطلاق فقط بر خداوند اطلاق مى‏گردد كه متكّفل موجودات است و در غير خدا مقيّد مى‏آيد مانند: ربّ الدار. در بعضى از آيات ربّ بر غير خدا اطلاق گرديده است مثل [يوسف:42 ، 50 و 41] بنابر آن كه ربّ فقط به خدا اطلاق مى‏شود، لازم بود كه جمع بسته نشود ولى بنابر اعتقاد كفّار جمع بسته شده يا براى نقل قول آنها و براى تفهيم جريان جمع آمده است.