تبیان، دستیار زندگی

الزَّانِيَةُ وَالزَّانِي فَاجْلِدُوا كُلَّ وَاحِدٍ مِّنْهُمَا مِئَةَ جَلْدَةٍ وَلَا تَأْخُذْكُم بِهِمَا رَأْفَةٌ فِي دِينِ اللَّهِ إِن كُنتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَلْيَشْهَدْ عَذَابَهُمَا طَائِفَةٌ مِّنَ الْمُؤْمِنِينَ

سوره : النور  آیه شماره : 2

ریشه کلمه : رأف

فعل : رأفة

معنی : رحمت و مهربانى، رحمت شديد ، دلسوزي جمع آن «رؤوف»

توضیح : رأفت و رحمت با آن كه هر دو در معنى شريكند، اما رأفت مخصوص به كسى است كه مبتلى و گرفتار باشد، ولى رحمت اعّم است به مبتلى و غير آن. (الميزان 143 بقره) يا اينکه رأفت اخّص است؛ رحمت هم در شيى محبوب آيد و هم در مكروه از روى مصلحت ولى رأفت فقط در محبوب است. «رؤوف» از اسماءِ حسناى الهي و يازده بار در قرآن مجيد آمده است.